دشتی

مثنوی کامل نشده ای از من به زادگاهم دشتی و مردمان نازنینش!

به زادگاهم دشتی و مردمان جنوب !

نگینِ سر بلند ،ای خهک دشتی!
ولات پاک دیر از هر پلشتی!

وِلاتِ کووهنه مردِی جادیارا
نِفِس اَفتُو تو داسِ بازیارا

تو جون باخ گ‍‍پو تیشه شو زت
دمیته ی کد بلند از ریشه شو زت

گرازا افتدن تو چم شمالی
خضو باری ری سر ما از او سالی

اوانبارامو خالی از اوو ووایی
زمی نگبت گرت کم کم شو ووایی

سگ و سگتوره ریس کیچه وایی
چه شر و نگبتی بی!؟ سیچه ویی!؟
تریکایی هوا افتو پساره
پس اورا پنارایی ستاره

رووا و گرگ و سگتوره و کفتار
ولاتای پر جوندار خوینخوار

کنر کووهنو شو تو لارش تور زت
تش گتی شو تو جون کپر زت

ولی از اسم تو افتُو می گِرخِت
تِریکی پِت پتامبیت و می دِرخت

مو اسمت مارُم و از اُو تُو وامبُم
ری سَر اِت مینُم و ری تش رُو وامبم

صِدِی برنو بِپیچو تا تو باخا
کِرآکو گووش گرازا و کلاخا

ئی روزا سر بِشیت روز از نُو واویت
تو کیچه ی دل بهار از نو تُو واویت

دواره پر اُو واویت بند و باخا
تُموماویت حکومت شو کلاخا

ری دسمالِت شُوا جِی پِی ستارَه ن
بِرِ بَرکِ چِشات افتو چه کارَه ن

خِلایک خوتدِسَن تا خُو تو بونَن
مِلایِک چِسدِسَن سِر رُو تو بونن

لِحافِ آسِموت ری خوت بوروندِن
تو ماهِ بَزِه اِت کِر خوت خوتوندن

خدا خوش میت و شو لالات می کوند
صُبِ گَه شِی مِچ از خُو پات می کوند

بجیکا دُورِ تو جعماوسن صبح
گلا و میل تو وازاوسن صبح

تو که پامبی چِشِ افتو بِرامبیت
خجالت می کشت بر تو ، کِرامبیت

*مو که تو ام بیت دنیا هم نمیتم
دی خیش و داس و برا هم نمیتم

اِگِه سهرابمو دَس بواش مردن
شغاد اِش آبِرو کاکاش بردن

ولی دشتی سِرِ پا و کِرارن
بله! اسمش هنی سیم افتخارن

هِنی دشتی پُرِ شیر و پلنگن
هِنی دِریا پُرِ بارِ نِهَنگن

هِنیزا سینه ی دِریا می کاشیم
خُرُنگ ری صورت دشمن می پاشیم

هنیزا تیش ی فرهاد تیزن
هنیزا رخش رستم گیر خیزن

هنیزا زهرشو شی زال می شیت
ونو تیر آرش هی سی خال می شیت

صِدی برنو هنی پرن تو دشتی
"تو چهشی دشمنیم، نیش پلشتی"

هِنیزا بازیارا گیرِ کارَن
سِرِ مرزِ وطن مردا بویارَن

هنی شَک ویسِدِن گَنتارِ پیرو
هنی زهره ش می شیت کفتار پیرو

هنیزا افتوِ هیرو بلندن
هنیزا خالو سین از جنگ نندن

هنیزا اینجُکو مردی نِمردِن
پِلیسی دشمن اِش خحکم نبردن

مو از خحک وطن اصلن پلیسی
نه سی روسیم دِیِن نه انگلیسی

اگه افتو تو هیرو بِی نِمیشیت
اگه مهر وطن ذره ی نِمیشیت

سی خاطر مرد و مردی مردمونش
سی خاطر غیرت پیر و جوونش

دواره پِی پِتی بچبار وامبم
پسیندی سایه ی دیوار وامبم

گنا واودسم ام اشکس صلاتم
زمی دور تو می گردت ولاتم

مهدی شیخیانی

مثنوی کامل نشده ای به زادگاهم دشتی و مردمان نازنینش!

ترجمه:

کمر ماه می شکند وقتی تو را ببیند
اگر ذره ای از چادرت بیفتد روی شانه هایت
...............

نگین سربلند! ای خاک دشتی
دیار پاک دور از هر ژلشتی و پلیدی

دیار مردان قدیمی زنده یاد و جاوید اثر
ای نفس های آفتاب در داس های بازیار ها

هنوز از اسم تو آفتاب میسوزد و شعله ور است
و از اسم تو تاریکی پاره پاره می شود و دریده میشود

اسم تو رمزی ست که به زبان می آورم و از آب میگذرم
روی سر میگذارمت و از آتش ها عبور می کنم

صدای برنو ت را دوباره بپیچان در نخلستان ها
و با آن کر کن گوش گراز ها و کلاغ ها را

این روزها به پایان برسد و روز تازه ای بیاید
در کوچه ی دل بهار دوباره رد بشود

تا دوباره ژر از آب بشود بند ها و باغ ها
و تمام شود حکومت تاریکی و کلاغ ها

روی رو سری ات شبها جای پای ستاره ست
مقابل برق چشمانت آفتاب کاره ای نیست!؟

زمینیان تنها به این بهانه می خوابند که خواب تو را ببینند
و ملائک نشسته اند به یک خط که شاید تو را ببینند

لحاف آسمان را روی خودت انداخته ای
تو ماه معصوم را پیش خودت خوابانده ای

خدا خودش می آید و شب برایت لالایی می خواند
و صبح زود با بوسه از خواب بیدارت می کند

گنجشکها دور تو جمع شده اند صبح
و گلها و سبزه ها به میل و اختیار تو باز شده اند

تو که بیدار می شوی چشم آفتاب روشن می شود
خجالت می کشد از روی تو و به زیر ابر پنهان می شود

* من تو را که داشته باشم دنیا را هم نمی خواهم
نان و کاکل(سبزی خود روی مناطق گرم)و خرما هم نمی خواهم

اگر سهرابمان به دست ژدرش کشته شده
و شغاد آب روی برادری و برادرش را برده

اما دشتی هنوز سر پا و سر قرار است
بله! هنوز اسمش برایم افتخار است

هنوز این سرزمین پر از شیر و نهنگ است
هنوز دریایش پر از بچه نهنگ است

هنوز هم سینه ی دریا را می شکافیم
خرنگ روی صورت دشمن می پاشیم

صدای برنو هنوز پر است در دشت های اسن دیار
در چشم های دشمن مثل نیش پلشتی هستیم

هنوز بازیارها مشغول کار هستند
سر مرزهای این وطن مردها بیدار و مقاوم هستند

هنوز سینه سپر ایستاده است درخت نخل گنتار پیر
هنوز از ما می ترسد کفتار پیر

هنوز آفتاب جنوب بلند است
هنوز خالو حسین و مردان جنگی ش پشت به میدان رزم و مبارزه نکرده اند

هنوز اینجا مردی نمرده است
ذره ای از خاکم را دشمن و غیر به یغما نبرده است

من خاک دیارم زا حتی ذره ای
نه به روسی داده ام نه به انگلیسی

اگر آفتاب در جنوب هیچ وقت غروب نمی کند
اگر مهر وطن و خاکمان ذره ای از دل نمی رود

به خاطر مردانگی و استقامت مردمانش است
به خاطر وطن پرستی و عیرت خاک و ناموس پرستی پیر و جوانش است

و من دوباره پا برهنه و بچه می شوم
و عصر های سایه ی تمام دیوار هایت می شوم

دیوانه شدم و نمازم را شکستم
زمین دور تو می گردد دیار من!

...........
این خوشه یادبود و وامی از منظومه ی ماندگار کلاخا سروده ی مرحوم استاد حاج علی مرادی میباشد.

مطالب مشابه :

اهداف: 1- رهنمون کردن نسل جوان و حقیقت جو به تعمیق بیشتر در مباحث ورزشی. 2- ارتقاء و تقویت بنیه اعتقادی جوانان به منظور جلوگیری از نفوذ اندیشه های ناسالم.

دشتی

مطالب مشابه :

کسب عنوان برتر فعالترین موسسه در زمینه اوقات فراغت جوانان در سال 1392

مشاوره

خدمات تخصصی مشاوره , روانشناسی و روانپزشکی در تهرانپارس و شرق تهران

یک پنجره .یک امید تازه

مهر وطن زیر نظر بانک رسالت رفت

واکنش بانک رسالت به نگرانی مشتریان صندوق مهر وطن

موسسه مهر وطن چرا و چگونه ادغام شد ؟ / پاسخ مدیر عامل مهر وطن و بانک قرض الحسنه مهر ایران

بانک مهر وطن

طرح طلائی موسسه قرض الحسنه مهر وطن با اقساط بلند مدت