بررسی ساختار ژنتیکی جمعیّت اسب کاسپین با استفاده از نشانگرهای ریز ماهواره

بررسی ساختار ژنتیکی جمعیّت اسب کاسپین با استفاده از نشانگرهای ریز ماهواره
این مقاله در  30مین کنفرانس بین المللی ژنتیک حیوانات  درPorto Seguro, Brasil   توسط  جناب آقای حسین شهسوارانی ارائه شده است.

1- آزمایشگاه ژنتیک مولکولی و بیوتکنولوژی دام، دانشگاه مازندران، ساری، ایران
2- بخش ژنتیک مولکولی، لابراتوار ریسینگ کمیستری، توشیجی، ژاپن
3- آزمایشگاه بیوتکنولوژی، پژوهشکده اکولوژی دریای خزر، ساری، ایران
4- مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان تهران، تهران، ایران

چکیده

     در این مطالعه تنوع ژنتیکی جمعیت اسب کاسپین با استفاده از 16 نشانگر ریز ماهواره (AHT5 ASB2, UMNe61, VHL20, HTG4, HMS2, HMS6, HMS7, TKY335, TKY343, NVHQ43, UMO26, UMO40, UMO42, HTG7,HTG10  ) شامل 9 جایگاه پیشنهادی انجمن جهانی ژنتیک حیوانی برای آزمون نتّاج مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های خونی از تعداد 100 رأس اسب کاسپین به صورت تصادفی جمع آوری و DNA آنها به روش نمک زدایی بهینه شده استخراج گردید. واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) با استفاده از نشانگرهای یاد شده صورت گرفته و محصولات آن با استفاده از ژل آکریل آمید 8% واسرشت شده با اوره الکتروفورز شدند.

تمامي جايگاهها در جمعيت كاملاً چند شكل بودند و به جز  HTG10همه از تعادل هاردي- واينبرگ انحراف نشان دادند(001/0P<). بیشترین و کمترین تعداد الل به ترتیب در جایگاه های VHL20 (12 عدد)و UMO42 (5 عدد) مشاهده شد. بیشترین و کمترین میزان هتروزایگوسیتی نیز به ترتیب در جایگاههای  NVHQ43و  UMO42به میزان 95/0 و 14/0مشاهده گردید. متوسط هترو زایگوسیتی برای تمامی لوکوس ها 51/0 بود. ضریب همخونی در این جمعیت 37/0 به دست آمد که نشان دهنده کاهش معنی دار هتروزایگوت ها می باشد.

آزمون ساین و ویلکوکسون روشن ساخت که جمعیت اسب کاسپین از یک تنگنای ژنتیکی رنج می برد امّا وجود توزیع L شکل نشان می دهد که این تنگنا مربوط به دوره اخیر نمی باشد. داده های حاصله نشان می دهند نشانگرهای ريزماهواره ابزار توانمندي براي مطالعات ژنتيك جمعيت می باشند.