فولکس آقای توانا ( فولکس سابق مرحوم آقای فرهودی )

سال 1376 دانشجوی همدان بودم.روزی با بیتل مدل 1969 خودم خیابان دانشگاه همدان رو بالا میرفتم , سرمست از اینکه در کل استان همدان بیتل من تکه. در همین لحظه درست در لاین مخالف خیابان چشمم به سوپربیتل 1973 آبی رنگی افتاد که دل و دین من رو برد. با توجه به اینکه پلاک تهران ق داشت مطمئن بودم که از تهران برای تفریح آمده. اما 20 روز بعد که در یکی از فرعی های لوناپارک دیدمش به این فکر افتادم که احتمال داره این سوپر بیتل نازنین مسافر نباشه. یادمه همون روز پیگیر شدم و متوجه شدم این نازنین متعلق به دبیر بازنشسته ای به نام عبدلعلی فرهودی است.که مثل جونش دوستش داره. من که دیگه طاقت از دست داده بودم به اطلاعات تلفن همدان (118) تماس گرفتم و گفتم تلفن تمام کسانی که فرهودی هستند رو میخوام . و به این طریق آدرس ماشین رو پیدا کردم. بلوار فاطمیه کوچه رامین پشت دبستان....

یادمه هفته ای 1 بار میرفتم و ماشین رو میدیدم. و آقای فرهودی با روی باز هر بار این اجزه رو به من میداد. اما متاسفانه برای فروش هر بار مبلغی بالاتر از دفعه قبل مطرح میکردند. من اینقدر دلباخته این زیبای خفته شده بودم که بیتل خودم رو بطور کامل فراموش کردم و فروختم.

چند سال بعد 1386 که مجدد به همدان رفتم سراغ سلطان قلبم رو گرفتم. در عین نا باوری متوجه شدم آقای فرهودی دچار بیماری آلزایمر شدند و 20 روز قبل خودرو تنها به قیمت یک میلیون صد هزار تومان فروخته شده بود. یک نازنین فقط به قیمت یک خودروی اسقاطی فروخته شده بود.

سریعا صاحب جدید بیتل عزیز رو پیدا کردم و دیدم که مالک جدید اصلا روحیه یک مالک خودروی کلاسیک رو ندارند و برای فروش مبلغ یک میلیون و ششصد هزار تومان را مطالبه میکند.

خلاصه در پی چند مکالمه برای توافق خرید مبلغ بیتل عزیز به چهار میلیون تومان رسید. خاطرم هست که با این مبلغ میشد یک بیتل باز سازی شده رو خرید. اما من که از اصالت این خودرو آگاهی کامل داشتم. و با توجه به صحبت مالک محترم که اگر کسی به این قیمت نخرید خودرو رو تحویل مراکز اسقاط میدهم و وام خودرو دریافت میکنم مصمم شدم به هر قیمتی این نازنین رو از دست مالک اش نجات بدهم.

روز محضر در دفتر خانه. کل مبلغ رو پرداخت کردم. بیمه , مالیات, عوارض شهرداری, تمامی مبلغ نقل و انتقال رو به تنهای پرداخت کردم. یادمه سرم رو که بالا کردم متوجه این موضوع شدم که کارکنان محترم دفتر خانه بنده رو به چشم یک بی اطلاع که قربانی یک کلاه برداری بزرگ شدم نگاه میکنند.

با توجه به اینکه این خودرو اصالت خوبی داشت و اتاق بسیار سالمی که داشت بر ان شدم برای باز سازی این عزیز دل از هیچ کاری کوتاهی نکنم. تا حتی اوردن حتی یک پیچ فابریک ار آمریکا, آلمان, استرالیا,مالزی, انگلیس... یک سال بعد بازسازی عزیز دلم به پایان رسید و مبلغ هزینه شده بالغ بر هفت میلیون تومان بود.

یکی از نکات جالب در زمان بازسازی تهیه رنگ بود. خاطرم هست در اینترنت به دنبال شرکتی که در اون سالها رنگ بیتل رو تامین میکرده میگشتم که متوجه شدم شرکت گلازریت این مهم رو بر عهده داشته. فقط یک ایمیل کوتاه مبنی بر اینکه من یک سوپر بیتل 1973 دارم به کد رنگ

Alaska metallic L96B لطفا من رو در تهیه این رنگ راهنمایی کنید. درست 2 ساعت یعد از نمایندگی شرکت گلازریت در تهران با من تماس گرفتند و گفتند از دفتر مرکزی در آلمان به ما گفتند که با شما تماس بگیریم.

بعد از این بیتل نازنین که توپلی نام گرفت. یک بیتل کروک مدل 1972 و یک بیتل 1965 هم خریداری شد. اما هیچ کدام جای توپلی رو برای من نمیگیره.

یک سال بعد از خریداری توپلی متوجه شدم صاحب اصلی توپلی من "آقای فرهودی" به رحمت خدا رفتند. و به رسم یاد بود چرم دور فرمانی که ایشان با دست خودشان بسته بودند رو هیچ وقت باز نکردم.

روحش شاد.