جشن علوم پایه ی داروسازی ورودی 86 !!!

روز 17 ام اسفند ماه 1388 به دعوت دوست عزیزم آقای سجادعربها برای شرکت توی جشن بچه های هم ترمی ایشون رفتم به دانشکده ی داروسازی(آخه شرکت برای عموم آزاد بود)

وقتی وارد ساختمان دانشکده شدم یه مرتبه چشمم به گوشه ی سالن افتاد: یه پرده ی کوچیک قرمز وبا طرحی قشنگ که به طور ماهرانه ای تزیین شده بود و یه پوستر بزرگ که روش نوشته شده بود:

" جشن بزرگ علوم پایه ی داروسازی ورودی86 "

رد پاهای راهنما به سالن جشن که با مقواهای رنگی درست شده بود رو دنبال کردم تا به اونجا رسیدم. توی اولین نگاه جای خالی پیدا نکردم آخه سالن پر شده بود از دانشجوهای رشته های مختلف (حتی تغذیه ای ها)!!

بالاخره با کلی تلاش یه جای خالی پیدا کردم و نشستم. مجری(آقای سعیدی فر از بچه های گل داروسازی) مشغول خوندن متن های ادبی بود که از قبل آماده کرده بود. بعد از خیر مقدم گویی و عذر خواهی به دلیل تاخیر در برنامشون از یکی از همکلاسی های خودشون خواست تا به روی سن بیاد و متن طنزی رو که برای توصیف بچه های کلاسشون نوشته بود رو بخونه. متنی که به نظر من خیلی استادانه نوشته شده بود چون حتی من هم که خیلی از شخصیت های کلاس 64نفریشون رو نمیشناختم به خنده انداخته بود دیگه چه برسه به همکلاسی های خودش.

جشن سرتاسر پر بود از شادی: از کلیپ تصاویر کلاسیشون گرفته تا تاتر طنز گروه موسیقی ارغنون(که کاملا از بچه های ورودی86 دارو تشکیل شده بود) و کلیپ جذاب مصاحبه از ورودی های مختلف دارو و معرفی بهترین های کلاسشون و...

درسته که برنامه جشن داروسازی ها شبیه خیلی از جشنهای دیگه بود اما این وسط یه چیزی بود که اون رو از بقیه ی جشنها قشنگ تر؛پر شور تر و به یاد موندنی کرد.

و اونم برگزاری این جشن به سبک داروسازی ورودی86 بود!!!

اگه یه کم توی جشنشون عمیق میشدی خیلی راحت میتونستی همکاری، همدلی همبستگی و هماهنگی "همکلاسی ها" رو ببینی.

جشنی که، دو سه نفر مسئول برگزاری اون نبود بلکه یه کلاس توی اون شریک بود .جشنی که حداقل چهار مجری برای برنامه هاش داشت وجشنی که هر تیکه ی اون محصول زحمتهای یه هم ترمی از بچه های کلاسشون بود.

نمی دونم بقیه ی بچه های تغذیه ای هم که تو این جشن بودن(حداقل هم ترمی های من که اونا رو دیدم اما اونا متوجه من نشدند! ) هم مثل من بعد ازاین جشن به این فکر کردن که چه قدر خوب می شدماتغذیه ای ها هم اینقدربا هم همدل بودیم که میتونستیم جشنی در همین حد داشته باشیم؟