تاریخچه بدنسازی

بدنسازی

تاریخچه بدنسازی بسیار جالب است . پیشینه این ورزش به قرن یازدهم در هند بر می گردد جائی كه پهلوانان دمبلهای ساخته شده از سنگ را بلند می كردند كه البته با تجهیزات مدرن امروزی مشابهت زیادی داشتند و در حقیقت باشگاههای هند به همان دوره زمانی بر می گردد . بدنسازی در آن زمان در یونان باستان هم انجام می شد و بعدها به امپراطوری رم كشیده شد .

بادی بیلدینگ در اواسط قرن نوزدهم در آمریكای شمالی محبوبیت پیدا كرد . در اولین المپیك مدرن سال 1986 دو رشته مرتبط با وزنه برداری وجود داشت . آمریكائی ها اولین بار بدنسازان را در هیئت مردان قوی هیكلی كه در سیركها و كارناولها نمایش می دادند دیدند. اولین مردی كه تكنیكهای بسیاری از این ورزش را ابداع كرد یك آلمانی بودبه نام اوژن ساندو *.

ساندو شروع به تمرینات قدرتی و انجام فیگورهای نمایش بدن كرد مشابه چیزی كه امروزه بدنسازان انجام می دهند . در 1988 به انگلستان رفت و اولین استودیو فرهنگی ورزشی خود را در لندن افتتاح نمود . ساندو شم تجاری خوبی داشت و شروع به فروش ادوات تمرین و دستگاههای بدنسازی كرد و همچنین مجله خود را راه انداخت و تا 20 استودیو زنجیره ای در كل انگلستان راه انداخت .

اولین مسابقه پرورش اندام در 14 سپتامبر 1901 و تحت عنوان رقابت بزرگ توسط ساندو برنامه ریزی و برگزار شد بدنسازان در سالن رویال البرت روی صحنه رفتند و كل بلیطها پیش فروش شد . صدها تماشاگر مشتاق ترافیك سنگینی را به وجود آورده بودند و سر آرتور كونان یكی از سه داور بود .

مشابه كار ساندو را در آمریكای شمالی برنارد مك فادن انجام می داد . اما بسیار جوان وكم سن وسال بود . در سن 25 سالگی تجهیزات بدنسازی می فروخت . او جزو اولین كسانی بود كه برای قانونی كردن فیتنس زنان تلاش می كرد . در 1900 شروع به انتشار مجله ای با عنوان " توسعه فیزیك بدنی زنان " كرد كه خیلی زود به " زیبائی و سلامتی " تغییر نام یافت . در زمانی كه خیلی از متخصصین بسیاری از تمرینات را برای خانمها مضر می دانستند مك فادن تمرینات موثر قدرتی برای همه ***یتها و تمامی سنین ارائه داد . تاریخچه بدن سازی آسیا
در سال 1957 درتهران مسابقات وزنه برداری جهانی برگزارشد و در کنار این مسابقات اولین مستر آسیا برگزار شد در این مسابقات محمود نامجو به مقام قهرمانی دست یافت:

2سال بعد به تلاش آقای کلارتیس دوآلویس که اهل میلان بود انجمن پرورش اندام آسیا را که ABBF نام دارد تشکیل داد. اعضاء این انجمن ایران,پاکستان,هندوستان,برمه,تایلند و مالزی بودند. كاريك بدنساز بعنوان پرورش اندام از ابتدا تا انتها بسيار سخت و طاقت فرساست چون
آميخته با آموزش روز به روز و روز افزون مي باشد و رژيم غذايي جزولاينفك آن است و تركيب
بدني يك پرورش اندام كار با تمرين توام با رژيم غذايي دقيق ، وي را آماده نمايش مي كند
و در نمايش بدني (فيگور)‌تحت نظارت دقيق قوانين و مقررات داوري است كه عناوين تقسيم مي
شود.
مراحل داوري : 1- استيل بدني 2- بدن بدون چربي 3- رقابت در 7 فيگور كه در آنها داوران
مي توانند از جلو و پشت و طرفين يك بدن را روي صحنه ارزيابي نمايند.

• تاريخچه بدنسازي بسي طولاني است كه به دوران باستان مصر و يونان باز ميگردد . و در
حال حاضر بسيار پيشرفته است فدراسيون بين المللي بدنسازان IFBB در سال 1946 تاسيس شد از
سال 1970 همه ساله كنگره جهاني آن برگزار ميشود ولي از سال 1890 بطور غير رسمي ولي جدي
در آمريكا اروپا پيگيري مي شد.
•IFBB در سال 1969 عضو اتحاديه فدراسيونهاي بين المللي ورزشي بوده است و در حال حاضر
توسط (IOC) كميته بين المللي المپيك در بازيهاي المپيك گنجانده شده كه بطور آزمايشي در
المپيك آسيايي بوسان 2002 در بازيهاي شركت كرد و از بازيهاي آسيايي 2006 دوحه بطور رسمي
در 8 وزن طبق برنامه ريزي ستاد بازيهاي دوحه ، 24 مدال بين قهرمانان اين رشته توزيع
خواهد شد.
• نتايج بسيار خلاصه و فشرده پرورش اندام آسيا از بدو تاسيس كنفدراسيون آسيا (ABBF)
- 1957 قهرمان قهرمانان محمود نامجو ايران
- 1958 مسابقه اي برگزار نشد.
- 1959 قهرمان تايلندي
- 1960 قهرمان مالزي
- 1961 قهرمان مالزي
- 1962 مسابقه اي برگزار نشد.
- 1963 قهرمان كشور مالزي
-1964 و 65 مسابقه اي برگزار نشد
- 1966 قهرمان پاكستاني
-1967 و 68 مسابقه اي برگزار نشد
-1969 قهرمان كشور مالزي
-1970 قهرمان ژاپن
-1971 و 72 قهرمان عراق

• از سال 1973 در 3 دسته برگزار شد :‌كوتاه قدها- متوسط و بلند قدها
1973 رقابت اصلي بين سنگاپور – ايران – ژاپن كه در مجموع ايران اول شد
1974 رقابت اصلي بين عراق تايلند سنگاپور – در مجموع عراق اول شد
1975 رقابت اصلي بين ايران تايلند سنگاپور هنك كنگ در مجموع ايران اول شد
1976 رقابت اسلي بين ايران عراق سنگاپور و تايلند در مجموع ايران و عراق مدالها راتقسيم
كردن.
1977 رقابت اصلي بين سنگاپور ايران عراق اندونزي در مجموع ايران و عراق مدالها را تقسيم
كردند.
1978 از اين سال مسابقات وزني شد و در 8 وزن برگزار شد
1978 رقابت اصلي بين سنگاپور ايران عراق پاكستان مالزي ، هند كه ايران و عراق مدالها
تقسيم كردند.
از سال 1979 ايران بدليل پيروزي انقلاب تا سال 1993 شركت نكرد.

• در دهه 1980 عراقي ها با ژنتيك عالي غوغا كردند و در همه 8 وزن مدالها را درو كردند و
نفرات بعدي ژاپن سنگاپور و كره و مالزي و پاكستان بودند.
• اواخر دهه 80 كم كم عراقي بدليل جنگهاي فرساينده با ايران و كويت و آمريكا از صحنه
خارج شدند ولي كره و سنگاپور و مالزي جاي آنها را گرفتند و ژاپن هم در هر وزن 1 مدال
گرفت.
• دهه 90 متعلق به سنگاپور و كره بود كه مدالها را بين اين خود تقسيم كنند ولي چون
ايرانيها بطور نامنظم از سال 93 در مسابقات حضور يافتند، هر سال 2 الي 3 مدال را با
تيمهاي ناقص كسب كردند و زنگ خطر جديدي را براي رقباي شرقي بصدا در آوردند.
• 1993 سنگين وزن برنز يزدان راد (اولين مدال پس از انقلاب ايران)
• 1994 سنگين وزن نقره يزدان راد سبك وزن محسن يزداني برنز
• 1995 سنگين وزن نقره يزدان راد سبك وزن محسن يزداني نقره
• 1996 سنگين وزن طلا يزدان راد و سنگين وزن مهدي لطيفي برنز
• 1997 سنگين وزن طلا حمزه هوشمند و 80 كيلو غلام صادقي طلا 85 كيلو محسن شاكري
برنز
• 1998 تيم به آسيا اعزام نشد ولي 1 تيم 5 نفره به جهاني اعزام شد كه نتيجه آن 2 برنز
جهاني محسن يزداني و غلام صادقي بو د.
• 1999 در قهرمان آسيا 2 نقره عباس مهدوي و علي تبريزي و 1 برنز احسان كنگرلو هر 3 در
سنگين وزن در قهرماني جهان 1 طلا محسن يزداني درسبك وزن (‌اولين طلاي جهاني ايران)
• 2000 تيمي بسيار قوي كه همگي قهرمان آسيا مي شدند بدليل عدم ويزا در پاي پرواز جا
ماندند
• 2001 دو نقره توسط مهدي نخوديان و مهدي سليسپور در آسيا گرفتيم و 2 طلا توسط علي
تبريزي و سامان سرابي اوج پرورش اندام ايران را موجب شد.
• 2002 به بازيهاي پوسان نرفتيم
• 2003 در آسيا 1 طلا سامان سرابي و 1 نقره سيامك معمر گرفتند در جهان 1 طلا بيت اله
عباسپور در سبك وزن گرفت
• 2004 در آسيا 1 نقره سيامك شيراوند در 80 كيلو 1 برنز محسن قرآن نويس در سنگين وزن و
1 برنز يوسف كريمي در 65 كيلو
• 2005 در آسيا 3 نقره گرفتيم در جهان 2 برنز ايران توسط بيت اله عباسپور و سامان سرابي
در وزنهاي سبك كسب شد.
• بدليل بي توجهي هاي فدراسيون وزنه برداري در سالهاي 95 تا 2004 ورزشكاران ايراني كه
از لحاظ ژنتيك در خاور ميانه و اسيا و جهان سر آمد بودند خانه نشين شدند و همين امر
باعث شد كه يكي از بهترين مهره هاي ايران (‌آقاي علي تبريزي ) از سال 2002 به قطر پيوست
كه طي اين 3 سال 3 طلاي آسيا و 1 طلا و 2 نقره جهاني و دهها مدال ديگر را براي اين كشور
كسب كرد و براي مسابقات دوحه 2006 نيز اميد اول قطري هاست و لذا خوشبختانه پس از
استقلال رسمي فدراسيون در 10 ماه گذشته همه نفرات قديمي و جديد كه ازاستعداد بالايي هم
برخورداد هستند براي آوردگاه دوحه 2006 به صحنه بازگشته ند كه در حال حاضر مرحله چهارم
اردوي آنها آغاز شده وزير نظر 4 مربي و سرمربي و پزشك تغذيه و كليه عوامل فني فدراسيون
بصورت فشرده تمرين ميكنند و درمراحل بعدي اردو و غربال نهايي ، 8 نفر براي تيم اعزامي
مشخص خواهند شد كه با توجه به سوابق مذكور و تحقيق جامع روي كشورهاي مدعي مي توان پيش
بيني زير را ارائه داد:
• دسته 60 كيلو قزاقستان و چين و كره جنوبي مدعيان اصلي هستند و پرورش اندام ايران
هيچگاه در اين وزن موفق نبوده است و صلاح نيست نفري اعزام شود.
• دسته 65 كيلو مدالها متعلق به شرق آسياست بخصوص صمد سازلي از مالزي كه 13 سال است
قهرمان آسيا و جهان است و با اينكه ايران در 2003 و 2004 در اين وزن 1 نقره و 1برنز ولي
در بازيهاي آسيايي بخت چنداني براي كسب مدال نداريم.
• 70 كيلوگرم : از سالهاي دور ايران در اين وزن موفق بوده و در سالهاي اخير آقاي سامان
سرابي در اين وزن 2 طلاي آسيا و 1مدال جهاني گرفته و ايران اگر 2 شركت كننده در اين وزن
اعزام كندبه احتمال زياد 2 مدال خواهيم داشت.
• 75 كيلوگرم: با توجه به مدال طلاي محسن يزداني در 1999 و برنز ايراشن در 1998 و
بازگشت ايشان به تيم ملي امسال و نيز طلاي بيت اله عباسپور در 2003 جهان و برنز 2005
ميبايستي 2 نفر اعزام كنيم و قطعاً 2 مدال كسب مي كنيم.
• 80 كيلوگرم: قبلاً ايران در اين وزن طلا داشته ولي در حاضر نفر تايلندي قهرمان اول
جهان در سال 2005 و نفر ويتنامي 7 بار قهرمان آسيا و 2 بار قهرمان جهان و نيز قهرمان
كره جنوبي و بحريني قهرمانان سالهاي اخير آسيا حضور دارند. ضمن اينكه در اردوي تيم ملي
5 نفر زبده در اين وزن حاضر هستند كه اگر بهترين آنها را اعزام كنيم 1 مدال داريم .
• 85 كيلوگرم:‌مدالهاي اين وزن بين كشورهاي غرب آسيا و ايران تقسيم مي شود با توجه به
اينكه كمال عبدالسلام قطري 3 طلاي آسيا و 2 طلاي جهان را دارد قطعاً شانس اول است ولي
اعزام يك نماينده ايران براي كسب مدال نقره يا برنز مفيد است.
• 90 كيلوگرم: اين وزن متعلق به سنگاپور ايران و كره بوده و در حال حاضر چند سال است
علي تبريزي ايراني الاصل قطري بي رقيب است ولي اگر دو نفر بفرستيم يكي از دو مدال نقره
و برنز را كسب ميكنيم. قهرمان بحريني بسيار خطرناك است.
• 90+ در اين وزن ايراني ها سر آمد هستند ولي اخيراً جاسم قطري و قهرمان بحريني مدالها
را درو كرده اند ولي اگر 2 نماينده بفرستيم مي توانيم 2 مدال از 3 مدال را بگيريم و با
توجه به بدنهاي حاضر در اردو قطعاً اين وزن متعلق به ما است ولي رقابت سنگيني در جريان
است آن هم بدليل ميزباني قطري ها و قهرمان ملي آنها جاسم . تاریخچة بدنسازی در ایران
علاوه بر سابقه کهن و تاریخی تمرینات با وزنه در ایران باستان بدنسازی مدرن نیز در ایران از سابقه‌ای طولانی برخوردار است. تا پیش از سال 1300 ش. اصلاً نامی از ورزش بدنسازی در ایران نبود و تنها ورزشکاران و پهلوانان باستانی کار بخاطر تمرینات داخل گود و بلندکردن وزنه‌های آن زمان در بیرون از گود، اندامهای در خور توجهی داشتند و اگر بدن‌های پهلوانان باستانی کار سالهای گذشته را مورد ملاحظه قرار داد، در اکثر آنها اندامی ورزیده با عضلاتی پیچیده جلب توجه می‌کند.
در سال 1310 ش. پادگورنی از روسیه به ایران آمد و در تبریز در یک باشگاه بعنوان مربی مشغول به کارگردید. وی در سال 1318 ش. به هند مسافرت کرده و اولین هالتر وزنه‌برداری استاندارد ایران، ره آورد این سفر بود. پاد گورنی در همین سال رسماً به عنوان اولین رئیس فدراسیون وزنه‌برداری ایران منصوب گردید.
تا سال 1324 ش. هیچ مسابقۀ بدنسازی و یا رقابتی که در آن اندام افراد مورد قضاوت قرار بگیرد، برگزار نشده بود ولی زنده یاد منوچهر مهران اهل مشهد در سال 1322 ش. باشگاه نیرو و راستی را در تهران تاسیس کرد و خود از بنیانگذاران بدنسازی در ایران گردید. وی با کمک همسر خود خانم مُنیرجدلی که زنی تحصیل کرده و مطلع بود مجلۀ ورزشی نیرو و راستی را منتشر نمود. خانم جدلی مدرس مدرسۀ ژانداک بود و مجلات خارجیِ ورزشی را تهیّه و ترجمه می‌کرد و در اختیار مجلۀ نیرو وراستی قرار می‌داد. مجلۀ نیرو و راستی به جهت آنکه عکسهای بدنسازان سراسر ایران و جهان را چاپ می‌کرد، هر سه ماه یک بار مسابقاتی برگزار می‌نمود و تصویرافرادی را بنام بدن فصل چاپ می‌کرد. زنده یاد منوچهر مهران با توجه به مسئولیتی که داشت رئیس ادارۀ مسابقات ورزشی تربیت بدنی ایران در سال 1324 ش. اولین مسابقات بدنسازی را در خیابان لاله زار در تماشاخانۀ دهقان رسماً برگزار نمود. در این مسابقات آقای مصطفی گرائیلی که استاد ژیمناستیک بود داوری نمود.
این رقابتها در دو رسته:
1. آپولون (زیبایی) و
2. هرکول (حجیم)
برگزار گردید که در رسته آپولون رضا مفرح و علی اکبر یمین رو، به ترتیب به مقامهای اول و دوم دست یافتند، علی اکبر ابراهیمی نیز در این رسته جایگاه سوم را از آن خود نمود. در رسته هرکول 24 نفر شرکت کرده بودند که نتایج به قرار ذیل می‌باشد:
1. سید رسول رئیسی قهرمان اسبق وزنه‌برداری جهان
2. علی اکبر مانی از آکروبات بازان قوی
3. زنده یاد محمود نامجو
4. موسی حسنی از بنیانگذاران ورزش نوین در مشهد
5. جعفر سلماسی
البته به مدت 4 سال رقابتها به صورت جدی برگزار نمی شدند تا اینکه در سال 1328 ش. مسابقات بدنسازی در سه رسته قدی و در تهران برگزار شد و نتایج ذیل به دست آمد:
رسته اول: باقریان
رسته دوم: سیرون هامازاسب
رسته سوم: ایلونش
بعد‌ها مسابقاتی دیگر نیز در تهران و شهرستانها برگزار شد تا اینکه در مسابقات جهانی وزنه‌برداری سال 1948 که در لندن برگزار گردید، شادروان محمود نامجو در خاتمه مسابقات وزنه‌برداری از طرف اسکار استیت دبیرکل فدراسیون وزنه‌برداری آن زمان تشویق به شرکت در رقابت بهترین بدن در آن مسابقات گردید که شادروان نامجو در رسته کوتاه قدان به مقام اول جهان دست یافت و استیو ریوز قهرمان بلند قدان گردید. همچنین پس از رقابتهای وزنه‌برداری آسیا در سال 1951 م.، در رقابتی برای انتخاب بهترین بدن مرحوم نامجو به مدال نقره دست یافت.
پس از بازگشت نامجو به ایران تب بدنسازی ایران را فرا گرفت و زنده یاد نامجو باشگاه بدنسازی مدرنی در آن روزگار در میدان توپخانۀ تهران تاسیس نمود که برای مدتی محل تمرین ورزشکاران بدنسازی بود.
در سال 1336ش. (1957 م.) همراه با مسابقات جهانی وزنه‌برداری در تهران و مسابقات جهانی و آسیائی بدنسازی نیز برگزار گردید که زنده یاد نامجو اول و سیرون هامازاسب دوم آسیا گردیدند، شادروان زینال بلانشی نیز در این زمان خوب درخشید و از این زمان به بعد برخی باشگاهها و سازمانهای خصوصی و دولتی گاهگاهی مسابقاتی در گوشه و کنار کشور و تهران مسابقات داخلی یا چندجانبۀ بدنسازی برگزار می‌کردند.
در این دوران به نامهایی نظیر شادروان زینال بلانشی (زیباترین سینۀ ایران)، محمود نامجو، سهراب سرابی، سیرون هامازاسب، حیدر معارفی و غلام مالکی بر می‌خوریم. در مهرماه سال 1344 ش. (1965 م.) مسابقات انتخابی تیم ملی برای اعزام تیم به مسابقات آسیایی و جهانی برگزار گردید.
در این مسابقات که در دو رسته آپولون و هرکول برگزار شد، نتایج زیر بدست آمد:
در رسته آپولون:
1. سهراب سرابی
2. غلام مالکی
3. شادروان زینال بلانشی

رقابتهای قهرمانی کشور در سال 1344 ش. (در محل باشگاه شعبان جعفری) بترتیب ایستاده از راست به چپ: شادروان زینال بلانشی (مقام سوم)، سهراب سرابی (مقام اول) و غلام مالکی (مقام دوم).
در رستۀ هرکول:
1. سیرون هامازاسب
2. حیدر معارفی
3. علی حسینی و حاج موسی (مشترکاً)
تیم اعزامی عبارت بود از آقایان سهراب سرابی، غلام مالکی، سیرون هامازاسب و حیدر معارفی.
متاسفانه علی رقم کسب نتیجۀ درخشان تیم اعزامی، بر اساس برخی غرض ورزی‌ها مسابقات بدنسازی در ایران از سال 1344 تا 1350 ش. منحل شد.
در سال 1350 ش. زنده یاد محمود نامجو با نظارت تربیت بدنی چند دوره مسابقه بدنسازی مختلف برگزار نمود که اولین دوره آن در باشگاه دخانیات تهران برگزار گردید، سپس از سال 1350 ش. کمیتۀ بدنسازی بطور رسمی در ایران و زیرنظر فدراسیون وزنه‌برداری شروع به فعالیت نمود و مسئولیت کمیته را حسین شکوه یکی از قهرمانان اسبق بدنسازی بعهده داشت وی که سالها در لوس آنجلس آمریکا اقامت داشته و در سال 1330 ش. در ایالت کالیفرنیا نفر اول شده بود، یک دورۀ مسابقات بدنسازی همراه با مسابقات قهرمانی وزنه‌برداری کشور در مرداد ماه سال 1350 ش. در شهر مشهد برگزار گردید (این دور از رقابتها بعداً به عنوان اولین دور رقابتهای بدنسازی معرفی شده است) در این دور از رقابتها که در سه رستۀ قدی برگزار گردید، که نتایج ذیل به دست آمد:
در رسته کوتاه قد: سهراب سرابی اول
در رسته میانه قد: سیرون هامازاسب اول
در رسته بلند قد: علی علایی اول
البته در این دوره از رقابتها، رقابتهایی به صورت مِستری و انتخاب قهرمانِ قهرمان و اختصاص لقب آقای ایران نیز برگزار شد که در این رقابت سهراب سرابی با غلبه بر سیرون هامازاسب عنوان آقای ایران را به خود اختصاص داد. جا دارد که در ذکر این لحظه تاریخی یادی هم از جوانمردی و پهلوانی استادِ بزرگِ بدنسازی ایران یعنی سهراب سرابی شود زیرا وی پس از غلبه بر هامازاسب به احترام وی بر روی سکو نرفت و حتی جام قهرمانی خود را به وی تقدیم کرد. این نکته باعث می‌شود تا سهراب سرابی را به حق، پهلوان و آقای مطلق تاریخ بدنسازی ایران دانست.
مسابقات کشوری و انتخابی تیم ملی ایران در سالهای 1351 ش. در تهران؛ 1352 ش. در سنندج؛ 1353 ش. در تهران؛ 1354 ش. در همدان؛ 1355 ش. در تهران؛ 1356 ش. در کرمانشاه؛ 1357 ش. در تبریز برگزار گردید و در تمامی این سری رقابتها سهراب سرابی به عنوان قهرمان قهرمانان و آقای ایران دست یافته و بدنسازی نیز رونق و شهرت خوبی به دست آورد.
در طی این سالها ایران در چندین دوره مسابقات آسیایی و جهانی شرکت نمود، از آن جمله، آسیایی 1352 ش. در مالزی که مهدی خانقاهی در قد بلند اول شد و سهراب سرابی در قد متوسط دوم شد و در جمع رحمت جورامی از سنگاپور، آقای آسیا شد.
در سال 1353 ش. تیم ایران در مسابقات آسیائی شرکت نکرد اما در مسابقات جهانی بدنسازی که در سوئیس برگزار گردید، شرکت نمود که آقای سهراب سرابی در رسته کوتاه قد، به رتبه پنجمی جهان دست یافت.
در همین رقابتها مهدی خانقاهی به همراه سمیر بن نوت مشترکاً در رتبه هفتم رسته بلند قد جهان جای گرفت و این مساله مویّد این نکتۀ ناگفته است که بدنسازانی نظیر سهراب سرابی و یا مهدی خانقاهی و دیگر بزرگان بدنسازی که در این دهه در تاریخ بدنسازی ایران جای داشتند، در صورت رسیدگیِ درست به وضعیت ورزشی ایران، دارای توانایی و پتانسیل لازم برای مطرح شدن در سطح مستر المپیا نیز بودند، چرا که سمیر بن نوت که دارای رتبه پایینتر از سرابی و هم ردیف خانقاهی بود بعد‌ها قهرمان یک دوره مستر المپیا در سال 1983 م. گردید !
در سال 1354 ش. مسابقات آسیائی در سنگاپور برگزار گردید که سهراب سرابی در رسته کوتاه قد، اول و مهدی خانقاهی در رسته میانه قد، سوم شدند.
سال 1355 ش. مسابقات آسیا در لاهور پاکستان برگزار گردید که سهراب سرابی، نفر دوم در رسته میانه قد، مهدی خانقاهی نفر سوم در رسته بلند قد گردیدند. در سال 1356 ش. مسابقات آسیائی در کلکته هندوستان برگزار شد و تیم ایران در آن شرکت داشت در این دوره از رقابتها رسته‌های بدنسازی از قدی به وزنی تغییر پیدا نمود. اوزان بدنسازی آسیائی در اولین دوره مسابقات وزنی به چهار رسته وزنی:
رسته سبک وزن: 65kg و پایینتر
رسته میانه وزن: از 65kg تا 75kg
رسته سنگین وزن: از 75kg تا 90kg و
رسته فوق سنگین: بیش از 90kg.
تقسیم گردیده بود که در رسته سبک وزن رحمت الله عظیمی، نفر دوم و محمد تبریزی در رسته میانه وزن، نفر چهارم و سعید بیضاوی در رسته سنگین وزن، نفر سوم شدند. در اینسال (1356 ش.)، تیم ایران در مسابقات جهانی شهر نیم فرانسه شرکت نمود که متاسفانه هیچکدام از شرکت کنندگان نتوانستند تا رده ششم برسند.
در سال 1357 تیم ایران در مسابقات آسیائی سنگاپور شرکت نمود که در نتیجه رحمت الله عظیمی در 65 کیلو، سوم و سهراب سرابی در 75 کیلو، سوم و مهدی خانقاهی در 90 کیلو، اول و سعید بیضاوی در 90+ کیلو، سوم شدند و این آخرین دوره شرکت تیم بدنسازی ایران در مسابقات آسیائی تا قبل از انقلاب شکوهمند جمهوری اسلامی ایران بود.
پیش از انقلاب، بدنسازان ایرانی که در مسابقات برون مرزی شرکت نموده بودند، عناوین زیر را بدست آوردند:
جهانی 1948 م. لندن، انگلستان:
در رسته کوتاه قد: محمود نامجو اول.
آسیایی 1951 م.:
در رسته کوتاه قد: محمود نامجو دوم.
آسیایی 1957 م. تهران، ایران:
قهرمان قهرمانان: محمود نامجو.
آسیایی 1965 م. تهران، ایران:
در رسته کوتاه قد: سهراب سرابی اول.
جهانی 1965 م. تهران، ایران:
در رسته کوتاه قد: سهراب سرابی سوم.
آسیایی 1973 م. کوالالامپور، مالزی:
در رسته کوتاه قد: سهراب سرابی دوم.
در رسته بلند قد: مهدی خانقاهی اول.
جهانی 1973 م. ژنو، سوئیس:
در رسته کوتاه قد: سهراب سرابی چهارم.
جهانی 1974 م. ورونا، ایتالیا:
در رسته کوتاه قد: سهراب سرابی پنجم.
آسیایی 1975 م. سنگاپور:
در رسته کوتاه قد: سهراب سرابی اول.
در رسته میانه قد: مهدی خانقاهی سوم.
آسیایی 1976 م. لاهور، پاکستان:
در رسته کوتاه قد: سهراب سرابی دوم.
در رسته بلند قد: مهدی خانقاهی سوم.
آسیایی 1977 م. کلکته، هند:
در رسته 65kg: رحمت الله عظیمی دوم.
در رسته 80kg: مهدی خانقاهی دوم.
در رسته 90kg: سعید بیضاوی سوم.
آسیایی 1978 م. سنگاپور:
در رسته 65kg: رحمت الله عظیمی سوم.
در رسته 70kg: سهراب سرابی سوم.
در رسته 80kg: مهدی خانقاهی اول.
در رسته 90kg: سعید بیضاوی سوم.
متاسفانه به علت بحبوحه تغییر و تحولات سیاسی و هشت سال جنگ تحمیلی علیه ایران، از سال 1357 ش. مسابقات قهرمانی بدنسازی در ایران تعطیل گردید، تا اینکه دوباره از سال 1372 ش. بدنسازی زیرنظر فدراسیون وزنه‌برداری و بخاطر علاقمندانش بصورت رسمی فعالیت خود را آغاز نمود که اولین مسابقات قهرمانی کشور در تهران در سالن وزنه‌برداری مجموعه آزادی تهران با شکوه هرچه تمام تر برگزار گردید و سپس رقابتهای قهرمانی کشور در سال 1373 ش. در همدان برگزار گردید و تیم ملی بدنسازی ایران پس از انقلاب برای نخستین بار مرکب از:
حسین حاجی موسی: سرپرست
جعفر رفوگران: داور
محمد ذات پرور: داور
مربیان: محمد تبریزی و احد عبادی
در رسته 60kg: ابراهیم خانی
در رسته 65kg: محسن یزدانی
در رسته 75kg: حمید قیصری و غلام صادقی
در رسته 80kg: کریمی
در رسته 85kg: علی بیات
در رسته 90kg: مرتضی دهقانی
در رسته +90kg: یزدان راد.
به مسابقات آسیائی سنگاپور اعزام شدند که یزدان راد به مقام سوم آسیا دست یافت و این اولین مدال برون مرزی بعد از انقلاب بدنسازی ایران می‌باشد.
از سال 1373 تا 1384 بدنسازی به عنوان زیر مجموعه رشته وزنه‌برداری صاحب فدراسیون مستقل نبود و یازده سال سرد و تاریک بر بدنسازی ایران حکمرانی می‌کرد که بسیاری از قهرمانان و نخبگان بدنسازی را گوشه نشین کرد و یا آنها را از کشور فراری داد، تا اینکه بالاخره با تلاش پیشکسوتان و کسب عناوین جهانی در بدنسازی، فدراسیون مستقل بدنسازی بنام فدراسیون پاورلیفتینگ و بدنسازی در سال 1384 ش. با موافقت سازمان تربیت بدنی تاسیس و آقای ناصر پورعلی فرد بعنوان رئیس فدراسیون، یزدان راد دبیر فدراسیون و سهراب سرابی رئیس کمیته فنی فدراسیون انتخاب و فعالیت خود را با تشکیل کمیته‌های مختلف آغاز نمودند.
بعد از انقلاب، بدنسازان ایرانی که در مسابقات بین المللی شرکت نمودند، عناوین زیر را بدست آوردند.
آسیائی 1993 سنگاپور:
در رسته +90kg: یزدان راد، سوم.
آسیائی 1994 مالاکا، مالزی:
در رسته 70kg: محسن یزدانی، سوم.
در رسته +90kg: یزدان راد، سوم.
آسیائی 1996 دهلی نو، هندوستان:
در رسته +90kg: یزدان راد، اول و مهدی لطیفی، سوم
آسیائی 1997 سئول، کره جنوبی:
مطالب مشابه :

تاریخچه بدنسازی

لوازم پاورلیفتینگ

تاریخچه بدنسازی

برای افزایش پرش در والیبال چه کنیم؟

آموزش جامع عظله دار شدن بدون وزنه

ایروبیک سفت شدن عضلات

عوارض مصرف هورمونها در عضله سازی

مزایا و معایب داروهای دوپینگ

افزایش رشد عضلات بدن جهت پرورش اندام با کمک ترکیبات دارویی