یک نمونه پروژه راهسازی

پروژه راه سازي

1- صورت پروژه

پروژه مربوط است به طراحي مسير و محاسبات مربوط به راهي با مشخصات زير:

- راه اصلي حداقل دوخطه - دوطرفه (يك خط رفت و يك خط برگشت )

- حداقل طول برابر 5 كيلومتر

- طراحي مسير بايد بگونه‌اي باشد كه شامل نقاط ابتدا و انتها و همچنين نقطه اجباري مشخص شده باشد.

- محل پروژه در منطقه شمال تهران مطابق نقشه‌هاي موجود در سازمان نقشه‌برداري با تقسيم بنديهاي زير ميباشد:

Block 15: Sheet No. B1

Block 15: Sheet No. B2

Block 15: Sheet No. B3

موارد درخواستي:

- مسير يابي روي نقشه توپوگرافي (نقشه با مقياس 1:2000)

- رسم پروفيل طولي با كليه جزئيات ، طراحي قوسهاي قائم

- پروفيلهاي عرضي

- محاسبه حجم عمليات خاكي

- رسم منحني بروكنر

- طرح ابنيه فني (پل ، آبرو ، تونل ، ديواره حائل و …)

- طرح روسازي راه

- تهيه فهرست مقادير

- برآورد هزينه احداث راه

2- معرفي كلي راه

محل احداث راه:

شمال تهران (نقشه‌هاي Block 15 در سازمان نقشه برداري)

شماره نقش هاي منطقه: B1 - B2 - B3

طول راه:

4 كيلومتر و 400 متر

نوع راه (از لحاظ اهميت):

راه اصلي درجه يك

خصوصيات راه اصلي:

1- جزئي از شبكة سراسري و ملي راههاست.

2- در بسياري حالات بصورت دو خطة‌ دو طرفه عمل مي كند و مي تواند به چهار خطه و حتي شش خطه توسعه يابد.

3- تقاطعها معمولاً هم سطح است.

تقسيم بندي راههاي اصلي:

راه اصلي جدا شده با عبورهاي مجزا و حداقل دو خط عبور در هر طرف

راه اصلي درجه يك دو طرفه با حداقل دو خط عبور با سواره رو (آسفالت) به عرض 65/3 متر براي هر خط عبور و شانه‌هاي طرفين به عرض حداقل 85/1 متر

راه اصلي درجه دو: عرض سواره رو 7 متر شانه‌هاي طرفين حداقل 1 متر.

نوع راه (از لحاظ وضعيت توپوگرافي): كوهستاني

تعريف راه كوهستاني:

راهي كه از دامنه كوه ، تپه‌هاي بلند ، دره‌هاي گود مي‌گذرد و شيبها بيش از 7 درصد است. داراي برشهاي عميق و پلهاي بزرگ يا خاكريزهاي بلند است.

سرعت طرح (بر حسب km/h ): حداقل: 60 متوسط: 70 حداكثر: 80

سرعت طرح عبارت است از سرعتي كه براي تعيين حداقل مشخصات مربوط به طرح هندسي قطعة راه (پيچها ،‌ خمها و اضافه عرض و ...) مورد نظر انتخاب مي شود. بعبارت ديگر سرعتي است كه يك وسيلة نقليه بدون حضور وسائل نقليه ديگر مي تواند داشته باشد بدون آنكه با خطري مواجه شود.(سرعت طرح را برابر 70 km/h در نظر ميگيريم)

تعداد قوسهاي افقي (پيچها): 8 عدد

تعداد قوسهاي قائم (خمها): 1 عدد

تعداد تونلها: يک تونل

تعداد پلها: نداريم

تعداد نيمرخهاي عرضي: 39

عرض راه: هر خط عبور 3.65 متر

عرض شانهها: 1.85 متر

مقياسها:

پلان راه: 2000/1

پروفيل طولي راه: مقياس طولي: 2000/1 مقياس ارتفاعي: 500/1

پروفيل هاي عرضي راه: 500/1

3- گزارش مراحل پروژه:

3- 1- رسم مسير اوليه راه بر روي نقشه توپوگرافي:

عوامل مختلفي در انتخاب مسير موثر هستند كه به شرح زير خلاصه مي‌شود:

1- دسترسي

از نظر ساختن دسترسي بين مبدا و مقصد مسر مستقيم بهترين مسر است.

2- نقاط اجباري درجه يک

راه بايد از آن نقاط عبور نمايد. مثلاً يک شهر، مرکز صنعتي و ... (در اين پروژه نقطهي B)

3-عوارض طبيعي:

پستي و بلندي‌هاي زمين و وجود كوه و درياچه و رودخانه كه در گذشته بعنوان تنها عامل تعيين كننده مسير‌ راههاي بياباني در نظر گرفته مي‌شد ، هنوزهم در مناطق كوهستاني همه عوامل را تحت ‌الشعاع خود قرار مي‌دهد.

4- ضوابط طرح هندسي:

ضرابط طرح هندسي نظير حداكثر شيب ، حداكثر طول شيبدار ، حداقل شعاع قوسها ، مقطع عوضي و نظاير آن در تعيين مسير مخصوصا در مراحل قطعي شدن مسير راه ، اهميت عمده دارد.

5- زمين شناسي:

مطالعي زمين شناسي مسير راه از نظر ثبات و استحكام و احتمال لغزش و ريزش و نشست لايه‌هاي بستري كه راه بر آن قرار مي‌گيرد لازم است.

6- جنس پي:

مقاومت زمين چه از نظر قرار گيري خاكريزي و چه از نظر احداث پل‌ها و ديوارها عامل موثري در انتخاب مسير است. مخارج احداث راه بر زمين‌هاي سست باتلاقي بسيار زياد است و نهايت كوشش را بايد كرد تا راه از چنين مناطقي نگذرد.

7- نگاهداري راه:

انتخاب مسير در چگونگي و مخارج نگاهداري و حفاظب راه تاثير عمده دارد.

8- زيبايي راه:

بخش زيادي از زندگي مردم در حال حركت و عبور از راههاي شهري و بياباني مي گذرد و بنابراين سعي بايد كرد كه راه و اطراف آن بنظر مسافران زيبا و مطلوب باشد.

9- مخارج ساختمان راه:

مخارج ساختمان راه عامل بسيار عمده‌اي است كه در تمامي مراحل مطالعه مسير و طرح راه نبايد فراموش شود.

- در اين پروژه مسئله مورد توجه در انتخاب مسير بيشتر از نظر ضوابط طرح هندسي راه مي‌باشد که با توجه به كوهستاني بودن منطقه با در نظر گرفتن حداكثر شيب مجاز برابر 6 درصد و در نظر گرفتن حداقل شعاع پيچها و در نظر گرفتن پيچها از نوع كلوتوئيدي از نقطه اوليه مسير (A) با عبور از نقطه اجباري (B) به نقطه انتهايي مسير (C) مسيري رسم شد و به طور كلي به موارد زير توجه شده است:

- قرارگيري افقي تا حد ممكن بايد از جهت مبدا و مقصد پيروي كند ، ولي در عين حال قرارگيري بايد از عوارض طبيعت هم طبعيت نمايد. خط رواني كه از شكل كلي خطوط تراز طبيعي پيروي ميكند از نظر زيبايي به قسمتهاي طولاني مستقيم كه منطقه را به دو تكه جدا ميشكند ترجيح دارد.

- از حداقل قوسها بايد بندرت و فقط در شرايط بسيار مشكل استفاده كرد. همه جا سعي بايد كرد كه شعاع قوسها زياد گرفته شود. زاويه مركزي قوسها بايد تا آنجا كه عوارض زمين اجازه ميدهد كوچك گرفته شود تا باين ترتيب راه تا حد ممكن بطرف مقصد جهتگيري كرده باشد. باستثناي راههاي دو خطه كه از نظر ظرفيت و ايمني قسمتهاي مستقيم برتري دارد ، بايد انحراف دو جهت را با طولانيترين قوس ممكن پوشاند.

- همواره بايد سعي كرد تا قرارگيري يكدست باشد. قوسهاي تند را نبايد در انتهاي قسمت مستقيم طولاني قرار داد. از نظر تغيير ناگهاني شعاع قوسها بايد خودداري شود. در جاهايي كه الزاما قوس تندي وجود دارد ، نبايد آنرا بلافاصله بعد از قوس پر شعاع قرار داد ، بلكه بايد سعي شود كه قبل از قوس تند قوسهاي ملايمتري كه شعاع آنها بتوالي كم ميگردد قرار گيرد.

- در مواقعي كه زاويه تغيير جهت كوچك است قوس را طولاني بايد گرفت تا راه شكسته به نظر نرسد. حداقل طول قوس براي تغيير زاويه 5 درجه 150 متر است و هرچه زاويه انحراف از 5 درجه كمتر باشد طول قوس از 150 متر به نسبت 30متر براي هر درجه كمتر ، زيادتر گرفته ميشود.

- باستثناي قوسهاي پر شعاع، از قرار دادن قوس در روي خاكريزهاي بلند و طولاني بايد خودداري كرد. زيرا در صوردت عدم وجود اشيايي نظر شيرواني خاكبرداري و درخت در كنار راه براي رانندگان مشكل است كه شعاع قوس را تشخيص دهند و حركت وسيله را با آن متناسب سازند. علاوه بر اين ، وسيله خارج از كنترل در چنين شرايطي فوقالعاده خطرناك است. با قرار دادن علائم و نردهبانهاي ميتوان در چنين شرايطي ار خطر جلوگيري كرد.

- قوسهاي مركب (قوسهايي كه از دو يا بيشتر از دو قسمت دايرهاي با شعاعهاي متفاوت تشكيل شده است) را بدون مطالعه و دقت نبايد مورد استفاده قرار داد. استفاده از قوسهاي مركب مخصوصا در عوارض طبيعي سخت كار مسيرگذاري را ساده ميسازد.

- جهت قوس نبايد بطرز ناگهاني عوض شود. در فاصله بين دو قوس مختلفالجهت بايد قطعه مستقيمي كه حداقل براي سرشكن اضافه ارتفاع و يا قوس اتصال لازم است قرار گيرد.

- فاصله مستقيم بين دو قوس هم جهت نبايد كوتاه باشد. قرار دادن قسمت كوتاه مسقيم بين دو قوس هم جهت خطرناك است زيرا كه اكثر رانندگان انتظار قرارگيري دو قوس هم جهت را در دنبال يكديگر ندارند. در شرايطي كه عوارض زمين ايجاب مينمايد كه دو قوس هم جهت در نزديكي هم قرار گيرند ، استفاده از قوسهاي اتصال و يا قوسهاي مركب در فاصله دو قوس دايره بر خط مستقيم برتري دارد. در مواردي كه طول خط مستقيم بين دو قوس هم جهت حدود 500 متر و يا بيشتر از ان است مشكل فوق وجود نخواهد داشت.

- براي جلوگيري از ظاهر ناهمخوان و آشفته راه ، قرارگيري در سطح افقي را بايد همراه و هماهنگ با طرح نيمرخ طولي انجام داد. طراح بايد پلان و پروفيل را همزمان با يكديگر طرح كند.

با توجه به موارد فوق مسير راه بر روي نقشه توپوگرافي رسم گرديد.

3-2- قرائت نقاط روي مسير:

در روي مسير هر 50 متر يک نقطه و هر 100 متر 5 نقطه براي رسم پروفيل عرضي قرائت شده است.

نتايج در پيوست (1) آمده است.

3-3- رسم پروفيل طولي:

پروفيل طولي راه، مقطع طولي راه در امتداد محور راه است كه ارتفاعات خط زمين و خط پروژه را در نقاط مختلف نشان مي دهد.

بر روي پروفيل طولي راه موارد زير مشخص شده است:

- رقوم پروژه

- رقوم زمين طبيعي

- فاصله از مبدأ

- درصد شيب طولي

- مشخصات نقطه

- شماره نقطه

3-3-1- شيب راه

- حداکثر شيب راه براي سرعت طرح 70 km/hبرابر 6 درصد درنظر گرفته شده است.

- با فرض نبود جدول در کناره راه حداقل شيب طولي برابر 0.2 درصد درنظر گرفته شده است.

3-3-2- طول بحراني شيب

- با درنظر گرفتن کاهش سرعت مجاز برابر 25 km/h طول بحراني شيب با توجه به ميزان شيب برابر مقادير زير خواهد بود:

طول بحراني شيب(m)	شيب%
-	کمتر از 2
1000	2.5
900	3
660	4
350	5
270	6

- محاسبات و نقشه پروفيل طولي در پيوست (2) آمده است.

3-4- رسم پروفيلهاي عرضي:

پروفيلهاي عرضي راه عبارت است از مقطع عرضي عمود بر محور راه ، كه در آن خط زمين و خط پروژه نشان داده مي شود.

محل تهيه پروفيل عرضي:

1- مناطقي كه عوارض زمين تغيير مي‌كند

2- در مناطق مسطح هر 100 متر يك پروفيل عرضي تهيه مي‌گردد.

پروفيل عرضي نشان دهندهي ابعاد، شيب عرضي سواره رو، شانهها، شيب عرضي شيرواني خاکبرداري يا خاکريزي و ... مي-باشد.

3-4-1- سواره رو

بايد طوري باشد که شکل سطح راه و ابعاد آن در اثر استفاده تغيير نکند، تخليه آبهاي سطحي به سهولت صورت گيرد و بالاخره ربري سطح راه در حد مطلوب حفظ شود.

3-4-1-1- عرض سواره رو

عرض هر خط عبور در آزادراه، بزرگراه و راه اصلی درجه يک 3.65 متر ميباشد

3-4-1-2- شيب عرضي سواره رو

براي رويههاي آسفالتي و بتني جديد و روکش روسازي قديم در قسمتهاي مستقيم و پيچهاي بدون احتياج به بربلندي 1.5-2.5 درصد توصيه شده است. در اين پروژه شيب 2 درصد انتخاب شده است.

3-4-2- شانه راه

عرض شانه راه با توجه به راه اصلي با دو خط عبور برابر 1.85 متر در نظر گرفته شده است.

3-4-2-1- شيب عرضي شانه راه

براي رويههاي آسفالتي و بتني جديد در قسمتهاي مستقيم و پيچهاي باز 4- 5 درصد توصيه شده است. در اين پروژه شيب 5 درصد انتخاب شده است.

- در محلهايي که سواره رو، داراي شيب عرضي يکسره يا بر بلندي باشد شيب عرضي شانه را بايد مقداري و در جهتي تعيين کرد که اختلاف جبري شانه و سواره رو از 8 درصد بيشتر نشود.

3-4-3- شيرواني

- در لبهي خارجي نيم رخ عرضي با شيب به زمين طبيعي ميپيوندد.

- به طور کلي بهتر است که در رسيدن شيبهاي عرضي مختلف به يکديگر، تيزگوشگي به گردگوشگي تبديل شود و شيبهاي تندتر از 1:2 در آزادراه و بزرگراه و تندتر از 2:3 در راههاي ديگر به کار نرود.

- در اين پروژه براي شيرواني خاکريز شيب 20% به طول 1 متر، براي شيرواني زمين شيب 2:3 و براي خاکريزي شيب 1:2 انتخاب شده است.

مورد استفاده پروفيلهاي عرضي در تعيين حجم خاكبرداري و خاكريزي مي‌باشد كه از روي اين ارقام منحني بروكنر رسم خواهد شد.

- محاسبات و جزئيات نقشهي مقطع تيپ و تمامي پروفيلهاي عرضي در پيوست (3) آمده است.

3-5- قوسهاي افقي

هرگاه در يك قطعه از مسير راه دو خط با امتدادهاي متفاوت با هم در نقطه‌اي تلاقي كنند ، بايد در آنجا از قوس افقي استفاده كرد. با توجه به ابلاغيه‌هاي وزارت راه در رابطه با حداقل شعاع قوسها با توجه به سرعت طرح و ساير موارد تعيين كننده ، انواع مختلفي از قوسها قابل استفاده خواهد بود.

در اين پروژه از قوسهاي كلوتوئيدي استفاده گرديده است كه با توجه به محدوديتهاي موجود از نظر شعاع انتخاب گرديده‌اند.

3-5-1- قوسهاي كلوتوئيد

قوسهاي انتقال (قوسهاي اتصال تدريجي)

معمولاً از قوس كلوتوئيد ، براي اتصال مسير مستقيم و مسير منحني دايره اي استفاده مي شود.

مزاياي كاربرد قوسهاي اتصال تدريجي:

اتصال پيچ دايره اي شكل به مسير مستقيم با تغيير تدريجي شعاع انحناء انجام مي گيرد ،‌اين امر سبب ايمني و نيز راحتي سرنشينان مي گردد.

اعمال بربلندي (دِور) از مقدار حداقل تا مقدار حداكثر آن مي تواند در طول قوس اتصال تدريجي انجام گيرد.

اعمال اضافه عرض روسازي در طول قوس مي تواند در طول قوس اتصال تدريجي انجام شود.

تعيين شعاع قوس

حداقل شعاع قوس بر اساس دور حداكثر بدست مي آيد. بر اساس روابط داريم:

e : مقدار بربلندي بر حسب m/m

f : ضريب اصطكاك جانبي لاستيك چرخ با سطح جاده. (از جدول بدست مي آيد)

v : سرعت طرح بر حسب km/h

- از آنجا كه بر طبق آئين نامه وزارت راه مقدار دور ماكزيمم براي مناطق با ارتفاع بيش از 1000 متر از سطح دريا برابر 0.8 مي باشد ، مقدار شعاع حداقل قوس 175 متر بدست مي آيد.

تعيين حداقل طول اتصال كلوتوئيد

روش (AASHTO)

طبق اين روش حداقل طول اتصال (ls) از دو رابطة ‌زير بدست مي آيد و هر كدام طول بيشتري دهد بعنوان حداقل طول كلوتوئيد مورد استفاده قرار مي گيرند.

رابطه اول:

R : شعاع قوس (m)

V : سرعت طراحي (km/h)

Ls : طول كلوتوئيد

رابطه دوم:

e : ماكزيمم شيب عرضي جاده (%)

روابط ديگر مربوط به قوسهاي افقي در زير آمده است:

x: طول هر نقطه بر روي كلوتوئيد

y: عرض هر نقطه بر روي كلوتوئيد

θ: زاويه مركزي روبروي قسمتي از قوس كلوتوئيد

: زاويه كلوتوئيد : شعاع دايره

همچنين:

p: فاصلة‌ مماس بر دايره تا تانژانت در محلي كه اين مماس موازي تانژانت است.

k: طول دايرة‌ منحرف شده در محل فوق نسبت به

: مجموع كل طول تانژانت

: عرض نقطة

: طول نقطة

: مجموع زاوية مركزي قوس دايره و كلوتوئيد

محاسبات مربوط به قوسهاي افقي توسط نرم افزار excell انجام شده و ريز محاسبات مربوطه در پيوست (4) آمده است.

3-6 بربلندي (دِور)

در قوسها خودروها تحت اثر نيروي گريز از مركز قرار ميگيرند. براي تأمين ايمني و راحتي سرنشينان ، سطح جاده را در قوسها بصورت شيبدار به طرف داخل قوس در نظر مي گيرند كه آن را بربلندي (دور) مي نامند.

در زير رابطة دور به همراه توضيح اركان آن آمده است:

e: مقدار بربلندي بر حسب m/m

f: ضريب اصطكاك جانبي لاستيك با سطح جاده (اين ضريب از روي جدول بدست مي آيد)

v: سرعت طرح بر حسب km/h

مقدار حداكثر بربلندي بستگي به عوامل زير دارد:

شرايط جوي منطقه

نوع راه (كوهستاني، دشت، ‌تپه ماهور)

محدوديت طراحي از لحاظ تأمين فضاي كافي براي بربلندي

شرايط تخليه آبهاي سطحي

همچنين طبق آئين نامة وزارت راه ، مقادير حداكثر دور به اين قرار مي باشد:

راههاي دوخطه و مناطقي كه در معرض برف و يخبندان نيست:

آزادراهها و بزرگراه ها:

در مناطق با ارتفاع بيش از 1000 متر از سطح دريا و در شرايط برف و يخ بندان:

روشهاي اجراي بربلندي:

الف ) ‌دوران نيمرخ عرضي حول محور طولي راه

ب ) دوران نيمرخ عرضي حول لبة‌ داخلي راه

ج ) دوران نيمرخ عرضي حول لبة خارجي راه

لازم به ذكر است كه تمامي دورهاي اين پروژه مطابق بند الف مي باشد.

3-7- تعريض روسازي

دلايل افزايش عرض در پيچها:

1- خودرو در پيچ عرض بيشتري را اشغال مي كند.

2- معمولاُ راننده در پيچ به سختي مي تواند از محور خطي كه در آن حركت مي كند ،‌ پيروي كند.

روش محاسبه ميزان اضافه عرض روسازي

W : اضافه عرض روسازي براي يك راه دو خطه (m)

Wc : عرض روسازي راه دو خطه در پيچ (m)

Wn : عرض روسازي راه دو خطه در قسمت مستقيم (m)

u : عرضي كه توسط وسيلة‌ نقليه (خارج به خارج چرخها) در قوس اشغال مي شود (m)

c : فاصله آزاد جانبي وسيلة‌ نقليه براي روسازي با عرض 6 ، 6.5 و 7 اين مقدار برابر است با 0.6 ، 0.7 ، 0.9

: عرض پيشامدگي جلوي وسيلة‌ نقليه (m)

z : عرض اضافي به دليل دشواري رانندگي در پيچ (m)

: عرضي كه توسط وسيلة نقليه در مسير مستقيم اشغال مي شود (m)

R : شعاع محور راه دو خطه در پيچ

L : فاصلة‌ بين محورهاي جلو و عقب ماشين (m)

V : سرعت طرح (km/h)

A : فاصلة‌ بين پيش آمدگي جلو وسيلة‌ نقليه و محور جلو (m)

چند نکته:

- براي پيچهاي با شعاع کمتر از 170 متر حداقل اضافه عرض 0.6 متر ميباشد.

- براي روسازي راه دو خطه به عرض 7.3 متر براط شعاع انحناي بيش از 170 متر نيازي به اضافه عرض نيست.

- در مواردي که از لچکي اتصال استفاده شود حداقل طول لچکي به نسبت 1 به 10 ميباشد.

محاسبات مربوطه در پيوست (5) آمده است.

3-8- قوسهاي قائم (خمها)

قوسهاي قائم براي ايجاد يك تغيير تدريجي بين دو امتداد مستقيم از راه با شيب هاي طولي مختلف استفاده مي شود.

مباني طرح قوس هاي قائم:

الف ـ مسافت ديد كافي تأمين شود.

ب ـ تأمين آسايش سرنشينان

ج ـ تخليه آبهاي سطحي

انواع قوسهاي قائم:

- خم هاي گنبدي (قوس هاي برآمده)

- خم هاي كاسه اي (قوسهاي فرورفته)

- همچنين قوسهاي قائم از لحاظ شكل هندسي به سه دستة سهمي ساده ، سهمي درجة 3 و دايره اي تقسيم مي شوند. تمامي قوسهاي قائم موجود در اين پروژه از نوع سهمي ساده مي باشند. در زير روابط مربوط به خم‌هاي سهمي شكل آمده است. در قوس هاي قائم سهمي شكل ، فاصلة عمودي قوس از خط مماس بستگي به مجذور فاصلة افقي از نقطه تماس دارد. روابط مربوط به قوس هاي قائم در زير آمده است:

براي محاسبه رقوم نقاط از رابطة آخر استفاده مي شود. با تركيب آن با رقوم مربوط به هر نقطه در امتداد مماس اوليه ، مقادير رقوم قوس قائم بدست مي آيد.

- در زير روابط مربوط به حداقل طول خمها آمده است:

حداقل طول خمهاي گنبدي

بنابر آئين نامة‌ وزارت راه ، طول خم گنبدي بايد به اندازه اي باشد كه حداقل فاصلة‌ ديد توقف براي راننده فراهم شود.

L: طول خم گنبدي

K: ضريب تابع سرعت طرح كه مقدار آن براي سرعت طرح km/h70 برابر 27 مي باشد.

در ضمن حداقل طول خم براي اختلاف شيب بيش از نيم درصد 30 متر است و براي كمتر از آن به طول خم نيازي نيست.

حداقل طول خمهاي كاسه اي

حداقل طول خمهاي كاسه اي از رابطهي زير بدست ميآيد:

در محل تلاقي شيبهاي با اختلاف بيش از 0.5 درصد در خط پروژه قوس قائم در نظر گرفته و محاسبات مربوط به آنها در پيوست(6)آمده است.

3-9- ابنيه فني

3-9-1- تونل

- انتخاب تونل ميتواند به خاطر دلايل اقتصادي، کاهش طول مسير، عبور بهتر راه در ارتفاع ها و حفاظت در دامنههاي برف گير و محلهاي با خطر لغزش و ريزش باشد.

- تونل دوخطه دو طرفه با مقطع طاقي شکل به طول 700 متر و شيب طولي 2% طرح گرديده است.

- عرض هر خط عبور 3.65 متر، عرض شانهها در دو طرف 1 متر، عرض پياده رو 0.75 متر و ارتفاع آن از سطح راه 0.4 متر ميباشد.

- شعاع قوس برابر 5.5 متر و ارتفاع ديارههاي قائم 1.5 متر در نظر گرفته شده است.

- جزئيات مقطع تونل در پيوست (7) آمده است.

3-9-2- ديوار حائل
3-10- پلان راه

پلان راه عبارت است از تصوير افقي محور راه بر روي نقشة‌ توپوگرافي ، علاوه بر محور راه موارد زير در پلان نشان داده مي شود:

عرض روسازي و شانة راه

فصل مشترك پاي شيرواني راه در خاكريزها و سر ترانشه راه در خاكبرداريها

محل و نوع پلها . آبروها و اندازة آنها

مشخصات كامل قوسهاي افقي شامل شعاع قوس، طول تانژانت، طول خارجي قوس، طول داخلي قوس، زاويه تقاطع ها

جزئيات پلان راه در پيوست (8) آمده است.

3-11- منحني حمل خاك يا منحني بروكنر (Bruckner)

منحني بروكنر يا دياگرام توده براي يافتن خط پخش يا خط توزيعي است كه اقتصادي ترين نحوة حمل خاك را بدست دهد. براي رسم منحني بروكنر ، در روي محور x ها فاصله از مبدأ با مقياس پرروفيل طولي ، و در روي محور y ها مجموع جبري خاكريزي (با علامت مثبت) و خاكبرداري (با علامت منفي) رسم مي شود.

خصوصيات منحني بروكنر:

الف ـ ارتفاع هر نقطه نشان دهندة جمع جبري عمليات خاكي تا آن نقطه است.

ب ـ منحني بروكنر در خاكريزها صعودي و در خاكبرداريها نزولي است.

ج ـ‌ نقاط حداكثر منحني ، نقاط تغيير خاكريزي به خاكبرداري و نقاط حداقل آن نقطة‌ تغيير خاكبرداري به خاكريزي مي باشد.

د ـ هر خط افقي كه منحني بروكنر را در دو نقطه قطع كند ،‌ به خط تعامل موسوم بوده و حجم خاكبرداري و خاكريزي در فاصله بين اين دو نقطه مساوي است.

ه ـ سطح محصور بين منحني بروكنر و خط تعامل ، عزم محل را نشان مي دهد.

فاصلة حمل ´ حجم خاك = عزم محل (لنگر حمل)

جدول و محاسبات مربوط به رسم منحني بروكنر در صفحة بعد آمده است. نكتة قابل ذكر اين است كه فاكتور انقباض برابر 1.18 در نظر گرفته شده است.

محاسبات حجم خاكبرداري و خاكريزي در پيوست (9) آمده است.

3-12- طرح روسازي

با در نظر گرفتن كوهستاني بودن منطقه و محورهاي عبوري طراحي روسازي انجام شده است.

اساس طراحي‎ها بر پايه فرضيات زير استوار است:

ترافيك راه: 1000000 محور ساده 8.2 تني

ضريب منطقه‎اي: 0.95

Mr خاك بستر: 350 كيلوگرم بر سانتيمتر مربع

Esb مصالح زير اساس (مخلوط شن وماسه ): 945 كيلوگرم بر سانتيمتر مربع

Ebs مصالح اساس ( سنگ شكسته ): 945 كيلوگرم بر سانتيمتر مربع

استقامت مارشال مصالح مناسب براي رويه ( بتن آسفالتي گرم): 850 كيلوگرم

a1 = .42 a2 = .13 a3 = .1 m1 = m2 = 1

SPI ( P0 ) = 4.2 SPI ( Pt ) = 2.5

حل:

∆P = 4.2 –2.5 = 1.7

از روي نمودارها خواهيم داشت:

SN1 = 2.3

SN2 = 2.8

SN3 = 4.1

D1 >= = = 13.7 D1=15 cm

SN1 = = 2.35

D2 >= = 8.65 D2=15 cm

SN2 = = .78

D3 >= = 24.3 D3=25 cm

SN = ( a1*D1 + a2*D2 + a3*D3) = 4.13 > = 4.1 Ok.

نتايج بدست آمده:

ضخامت لايه‎هاي اساس و زير اساس و رويه به ترتيب برابر 25 ، 15 و 15 سانتي‎نتر خواهد بود.

4-متره و برآورد مقادير كار

قيمتهاي نوشته شده بر حسب قيمتهاي موجود در فهرست بهای سال 85 است و ممكن است با ارقام واقعي مطابقت نداشته باشد .

فهرست بهاي واحد پايه رشته راه و باندفرودگاه سال 85

(ريال)	بهاي كل	مقدار		بهاي واحد(ريال)	واحد	شـــــــــرح	شماره
1,565,850	47,450.0	33	مترمربع	بوته كني در زمينهاي پوشيده شده از بوته و خارج كردن ريشه هاي آن از محل عمليات	010101
269,941,380	139,866.0	1,930	مترمكعب	خاك برداري در زمينهاي سخت با هر وسيله مكانيكي حمل مواد حاصل از خاك برداري تا فاصله 20 متر از مركز ثقل برداشت و توده كردن آن	030103
21,115,250	47,450.0	445	مترمربع	رگلاژ و پروفيله كردن سطح شيرواني ترانشه ها و كف ترانشه ها	030501
45,090,000	9,000.0	5,010	مترمكعب	پي كني و كانال كني با وسيله مكانيكي در زمينهاي سخت تا عمق 2 متر و ريختن خاك كنده شده به كنار محلهاي مربوط	030701
599,078,410	276,073.0	2,170	مترمكعب	بارگيري موادحاصل از عمليات خاكي يا خاكهاي توده شده و حمل آن با كاميون يا هر نوع وسيله مكانيكي ديگر تا فاصله 100 متري مركز ثقل برداشت و تخليه آن	030901
3,279,900	56,550.0	58	مترمربع	تسطيح بستر خاكريزها با گريدر	031001
1,154,428,800	343,580.0	3,360.0	مترمكعب	پخش وآب پاشي و تسطيح و پروفيله كردن و رگلاژ و كوبيدن قشرهاي خاكريزي و تونان با 100 درصد كوبيدگي و بروش آشتو اصلاحي وقتي كه ضخامت قشرهاي خاكريزي پس از كوبيده شدن حداكثر 15 سانتيمتر باشد	031104
5,096,000,000	45,500.0	112,000.0	مترمكعب	حفاري تونل در زمينهاي خاكي سخت	040201
303,940,000	45,500.0	6,680.0	مترمكعب	بار گيري مواد حاصل از حفاري تونل در هر نوع زمين و حمل آن با هر وسيله تا 100 متري مركزثقل حفاري و تخليه آن	040301
54,600,000	136,500.0	400.0	مترمكعب	حمل موادحاصل ازحفاري تونل وقتي كه فاصله حمل بيش از 100 مترباشد به ازای هر 100 متر مازاد بر 100 متر اول تا فاصله 100 متري بعد از دهانه تونل (كسر 100 متر به تناسب محاسبه مي شود)	040302
1,514,240,000	18,200.0	83,200.0	مترمربع	تهيه بتن و بتن پاشي جداره تونل (شات كريت) با بتن 300 كيلو سيمان در هر متر مكعب به ضخامت 15 سانتيمتر	120404
1,875,937,500	12,506.3	150,000.0	مترمكعب	تهيه مصالح زيراساس از سنگ كوهي بارگيري و حمل تا فاصله يك كيلومتري معدن و باراندازي در محل مصرف وقتي كه دانه بندي صفر تا 25 ميليمتر باشد	140303
466,233,000	10,005.0	46,600.0	مترمكعب	تهيه مصالح اساس از سنگ كوهي بارگيري و حمل تا فاصله يك كيلومتري معدن و بار اندازي در محل مصرف وقتي كه دانه بندي صفر تا 38 ميليمتر باشد و 100 درصد مصالح مانده روي الك نمره 4 شكسته شود	140602
54,902,438	12,506.3	4,390.0	مترمكعب	پخش، آب پاشي، تسطيح و كوبيدن قشر زير اساس به ضخامت تا 15 سانتيمتر با حداقل 100 درصد تراكم بروش آشتو اصلاحي	140701
2,003,850	32,850.0	61.0	مترمربع	تنظيم و آماده سازي سطح نهايي اساس سنگي به منظور اجراي آسفالت سطحي	140901
6,060,825	4,927.5	1,230.0	مترمربع	تهيه و اجراي بتن آسفالتي با سنگ شكسته از مصالح رودخانه اي براي قشر اساس آسفالتي هرگاه دانه بندي مصالح صفر تا 25 ميليمتر باشد بازاي هر سانتيمتر ضخامت آسفالت	150602
15,083,625,000	7,938,750.0	1,900.0	کيلوگرم	اجرای آسفالت بااستفاده از قير محلول	150101
45,675,000	4,350.0	10,500.0	مترطول	تهيه مصالح و خط كشي منقطع و متناوب بعرض 12 سانتيمتر با رنگ گرم ترافيكي همراه با گلاسبيد با دوام 18 ماهه	180301
102,660,000	8,700.0	11,800.0	مترطول	تهيه مصالح و خط كشي متصل و مداوم بعرض 12 سانتيمتر با رنگ گرم ترافيكي همراه با گلاسبيد با دوام 18 ماهه	180302
26,700,377,203	جمع (ريال)

هزينه كل اجراي اين راه با اجرای تونل معادل 2670037720 تومان خواهد شد كه البته بايد محاسبات مربوط به تعديل روي آن صورت بگيرد و ضرايب بالاسري و صعوبت كار و … به آن اعمال شود.

یک نمونه پروژه راهسازی

پروژه راه سازي

1- صورت پروژه

2- معرفي كلي راه

3- گزارش مراحل پروژه:

4-متره و برآورد مقادير كار

مطالب مشابه :

مراحل انجام پروژه راه

یک نمونه پروژه راهسازی

HEC RAS فصل چهارم

دانلود نشریه 301 راه آهن

معرفی نرم افزار CSDP© for Windows (نرم افزار راهسازی)

ضوابط سازه هاي با با شكل پذيري متوسط

مواردي كه مهندسين بايد در طراحي و اجرایی و نظارتی ساختمان بتني و فولادی در نظر بگيرند