دوو ریسر جی تی آی:

دوو ریسر جی تی آی:

حجم موتور 1500 سی سی
قدرت موتور : 80 اسب بخار در دور 5500
حداکثر سرعت 170 کیلومتر در ساعت
وزن خالی 960 کیلوگرم
شتاب صفرتا صد : حدود 13 ثانیه
سیستم سوخت رسانی : انژکتوری تک نقطه ای یا همون مونو جترونیک
مصرف سوخت : 5 لیتر در سرعت ثابت 80 و 7 لیتر در سرعت ثابت 120 کیلومتر در ساعت.همینطور متوسط مصرف بین 6.5 تا 6.7 لیتر در سیکل ترکیبی شهری ( به صورت مطلق یکی از کم مصرفترین خودروهای سایز کوچک تا متوسط که وارد ایران شد )
گنجایش صندوق بار: 550 لیتر ( باز به صورت مطلق یکی از بزرگترین صندوق عقبهای موجود در ایران و شاید هم در جهان! )
سیستم ترمز: هیدرولیکی با یوستر جلو دیسک و عقب کاسه ای
سیستم تعلیق: جلو مک فرسون استرات- عقب اکسل نیمه پیچشی ( Torsion beam)

تجهیزات استاندارد: رادیو پخش دیجیتالی به همراه چهاربلندگو ( بلندگوهای عقب یکمی قوی تر از نوع STI)-شیشه های برقی برای هر چهار سرنشین ( مجموعه کلیدهای شیشه بالابر چهار سرنشین در بدترین محل ممکنه یعنی بین کنسول وسط قرار گرفته! )
کولر ( قدت این کولر در حالت استاندارد تعرفی نداره و باید یک فن اضافی روی رادیاتور کولر اضافه کنید.ضمنا" در زمان استفاده از این کولر قدرت موتور افت قابل ملاحظه ای میکنه )
کمربند ایمنی برای پنج سرنشین-بازکننده الکتریکی صندوق بار از داخل-فرمان هیدرولیک ( مجددا" یکی از نرمترین فرمانهای هیدرولیک دنیا به طوری که به سادگی در حالت درجا میتونید فرمان رو فقط با انگشت کوچک یک دست به صورت کامل بگردونید که البته در سرعتهای بالا این نرمی و سبکی کمی آزار دهنده میشه! )
آنتن برقی در جلو--برف پاک کن با تایمر قابل تنظیم-رئوستا برای تنظیم نورچراغهای پشت آمپر-صندلی راننده با قابلیت تنظیم ارتفاع-سیستم تنظیم درچه های تهویه با استفاده از خلاء و در آخر هم یک ساعت دیجیتال در قسمت وسط داشبورد بود .....
توضیحات تکمیلی:

موتور 1500 سی سی جنرال موتورز برروی این ماشین به اندازه کافی و برای رفع نیازهای یک خانواده توان تولید میکرد.ضمنا" این موتور یکی از کم مصرف ترین و همچنین باراندمان ترین موتورهائی بود که در زمان خودش میشد روی یک ماشین کره ای پیدا کرد به طوری که این موتور با حجم 1500 سی سی توان تولیدی 80 اسب رو به سادگی ارائه میداد که نشوندهنده راندمان حجمی و ترمودینامیکی بالای موتور بود و با توجه به مخزن سوخت 55 لیتری توانائی داشتن شعاع حرکتی بیش از 1000 کیلومتر را نیز داشت همینطور این موتور یکی از کم استهلاک ترین ها بود و توانائی کارکرد در شرایط سختش هم بد نبود ( در یک مورد با یک دووریسر که یک قطره آب در رادیاتور نداشت مجبور شدیم یک مسافت 200 کیلومتری رو در گرما طی کنیم با اینکه آمپر آب از خط قرمز گذشته بود موتور کوچکترین آسیبی ندید! ) که به تمام این موارد یک ECU بسیار ساده ولی در عین حال بسیار کاری و دقیق رو هم باید اضافه کرد.
این ماشین ابتدا اپل کادت دهه هشتاد بود که بعد از مونتاژ در کره به دوریسر تغییر نام داد و هنوز هم برروی بسیاری از قطعاتش نام جی ام رو یدک میکشید.ضمنا" کلیه قطعات بالای 100 گرم در این ماشین کد شناسائی فنی داشتند که سفارش قطعات یدکی رو بسیار ساده میکرد.
از نظر تجهیزات در زمان خودش ماشین تقریبا" مجهزی بود و با اینکه از نظر مارک قطعات و تجهیزات چندان با کیفیتی نداشت ولی هنوز هم نسبت به بسیاری از خودروهای داخلی امروزی با کیفیت تر بود.
ترمزهای این دوو یکی از قویترینهای موجود در کشور در زمان خودش بود....به طوری که از نظر کیفیت ترمز میشد با 405 یا حتی گالانت مقایسه اش کرد و برای یک خودروی کره ای یک مزیت محسوب میشد.
از نظر سیستم تعلیق هم یکی از نرم ترین و در عین حال کم سروصدا ترین سواری های آنزمان را داشت که با یکمی پهن تر کردن لاستیکها و استفاده از فنر و کم فنر سفت تر تبدیل به یک ماشین نسبتا" چسبان خصوصا" در سر پیچها میشد.
مجددا" از نظر آیرودینامیک یکی از آیرودینامیک ترینهای زمان خودش بود که مقدار زیادی از مصرف سوخت پائینش رو مدیون همین ضریب آیرودینامیک بودو از نظر فرم کلی بدنه ماشین نسبتا" کشیده ای بود که به علت جلورفتگی بیش از حد سپر جلو و نداشتن دید برروی کاپوت جلو بعد از چراغهای جلو بسیاری از رانندگان قبل از آشنائی با ابعاد ماشین بارها این سپر رو مورد مرحمت خودشون قرار میدادند.در مورد دید عقب هم با توجه به ارتفاع نسبتا" زیاد بخش عقب و صندوق وضعیت تقریبا" به همین ترتیب بود.
با توجه به صندوق 550 لیتری و اینکه این صندوق یکی از بزرگترینهای دنیا بود به طوری که یک آدم با قد بلند هم به سختی میتونه دستش رو به ته این صندوق برسونه.
فضای داخلی برای چهارسرنشین با قد متوسط خوب و برای پنج سرنشین با همین قد یک فاجعه محسوب میشود!
در مورد افراد بلند قد سواری در چنین اتومبیلی ( بدون توجه به نفرات ....حتی برای دو نفر ) بیشتر شبیه به یک عذاب دنیوی است تا سواری در یک خودرو.
داشبورد این خودرو یک داشبورد نسبتا" معمولی از نظر ارگونومیک و یک داشبورد بسیار بزرگ و جادار از نظر فضاهای قابل استفاده ( خصوصا" در قسمت بالا ) بود.
از نظر استهلاک و هزینه تعمیرات در مورد مسائل فنی یکی از ارزانترین و بهترینها و در مورد وسائل مربوط به بدنه یکی از بدترینهای موجود چه در زمان حال و چه در زمان گذشته است ( بعضی از قطعات بدنه حتی به صورت دست دوم هم قابل خریداری نیستند! ).
از معایب دیگر (شاید هم محاسن ) این خودرو ارتفاع بسیار پائین بدنه و خصوصا" فاصله بسیار کم قسمت جلو تا زمین می باشد که در جاده های پرچاله چوله و البته بسیار استاندارد کشور عزیزمون بسیاری از قسمتهای کف این خودرو در مواردی که با ظرفیت کامل بار در حال حرکت است تماسهائی با کف جاده ( جهت حفظ بیشتر چسبندگی و تعادل! ) پیدا خواهند کرد.
دو ریسر نسل دوم تا سال 94 وارد کشور شده و سپس مونتاژ این ماشین به اسم دوو سیلو در کشور آغاز شد ( با اندکی تغییرات در کاپوت جلو و عقب به همراه جلو داشبورد و به اصطلاح face lift شدن ) که البته با اینکه موتورهای این سری از نوع تزریق چند نقطه ای بودند توان تولیدی آنها به 75 اسب بخار کاهش پیدا کرد ( معمولا" با چند نقطه ای کردن تزریق سوخت قدرت موتور اضافه میشود ولی در مورد این خودرو این مورد به صورت معکوس رخ داد.کسی هم متوجه نشد که چرا! )
در مجموع ریسر خودروی نسبتا" مناسبی برای یک خانواده کوچک محسوب میشد که خرج چندانی هم برروی دست مصرف کننده نمیگذاشت و دقیقا" نقطه مقابل تولیدات داخلی امروزی کشور است که همگی و به اتفاق هم بیشتر نقش باجگیری رو ایفا میکنند تا نقش خودرو ....

دوو ریسر جی تی آی:

مطالب مشابه :

دوو اسپـــــرو (پــر طـرفدارتـرین خودروی مـــدل پـایین)

دوو ریسر جی تی آی:

بررسی دوو اسپرو MPFI مدل 1994

تالارهای گفتگو خودروی معرکه دوو

ادرس فروشگاه های لوازم یدکی اسپـــــرو

نتایج جستجوی"مشخصات فنی اسپرو"در گوگل

نظرات کاربرانی که دوو دارند

دلایل ورشکستگی شرکت دوو

حجم روغن موتور موردنیاز خودروها: