بايد تعريف امام از دفاع مقدس جاري گردد

مقدمه

قريب به دو دهه از پايان ظاهري دوران دفاع مقدس مي‌گذرد و اگر بپذيريم ابزاري قدرتمندتر از هنر در راه بسط و ترويج و بروز نمودن آن فرهنگ ناب وجود ندارد جاي آن وجود دارد كه با نگاهي آسيب‌شناساز به مقوله هنر دفاع مقدس، دستگاههاي فرهنگي نظام و كارنامه محصولات فرهنگي توليدي در اين عرصه بنگريم. به سراغ وحيد جليلي سردبير سابق مجله سوره و فعلي راه رفته و با ايشان در اين خصوص به بحث نشستيم كه ماحصل آن گفتگو را در ذيل مي‌خوانيد.

به عنوان اولين سئوال تعريف شما از مقوله هنر دفاع مقدس چيست؟

تعريف هنر دفاع مقدس منوط است به تعريف خود دفاع مقدس. مقصود اينكه دفاع مقدس را بسته به اينكه واجد چه تعريفي بدانيد، قاعدتاً هنر دفاع مقدس تعريف مناسب و متفاوتي خواهد يافت. به نظرم دو نگاه اصلي در اين مقوله وجود دارد.

نگاه اول اينكه اگر ما دفاع مقدس را حادثه‌اي تاريخي دريك مقطع زماني خاص بدانيم هنر اين واقعه هنري است كه آن را روايت يادآوري و تداعي كند و با توجه به اينكه اين نوع نگاه مبدل به گفتمان غالب در جامعه ما شده است كه دفاع مقدس را پديده‌اي تاريخي فرض مي‌كند كه وظيفه‌اش دفاع از تماميت ارضي جمهوري اسلامي ايران بوده است بنده اين نگاه را تعريف يك وجبي نام مي‌نهم. علمداران اين تفكر فرض مي‌كنند كه هدف دفاع مقدس اين بوده است كه از مرزهاي خاكي كشورمان دفاع كند به نحوي كه در طول جنگ‌هاي چند صد ساله ايران سابقه نداشته است كه جنگي رخ دهد ولي بخشي از كشورمان جدا نگردد اما در دفاع مقدس حتي يك وجب از خاك ميهن مان جدا نگشت! اين همان تعريف يك وجبي است كه در عين حالي كه بخشي از يك واقعيت است اما خيلي كوچكتر و محدودتر از آن است كه بتواند تعريفي جامع از دفاع مقدس ما ارائه بدهد. پس طبيعي است كه هنر استخراج شده از دل اين نوع نگاه تنها اتفاقات و رخدادهاي آن روزگاران را طرح نموده و روايت مي‌نمايد.

نگاه ديگري كه مي‌تواند به دفاع مقدس مي‌توان داشت اين است كه دفاع مقدس تعبير ديگري است براي انقلاب اسلامي. يعني خود انقلاب اسلامي در ذيل دفاع مقدس تعريف مي‌شود در اين نگاه ديد ما مادي و خطي نيست اگر ما انقلاب اسلامي را با مفاهيم‌اش بشناسيم نه صرفاً با وقايع آن، مقاطع مختلف تاريخي مانند انقلاب اسلامي، بعد از آن، دفاع مقدس و پس از آن تعريف خاص خود را در اين پارادايم پيدا خواهند كرد.

از زاويه ديد انقلاب تمامي دورانها دفاع مقدس است و با اين تعريف هنر دفاع مقدس تعريف متفاوتي مي‌يابد يعني كساني كه هنرمند دفاع مقدس شمرده مي‌شوند كساني هستند كه تكميل كننده صفوف رزمندگان و مجاهدان عرصه دفاع مقدس هستند. به عنوان مثال ما در عرصه جنگ گردانهاي مختلفي مانند خط شكن، پشتيباني و ... داشتيم كه در جايگاه خويش جنگ را سامان مي‌دادند حال يك گردان هم به عنوان هنر خواهيم داشت كه كاملاً به شكل مكمل عمل خواهند كرد و اگر اين گردان عمل نكند كل جبهه دور مي‌خورد و قيچي خواهند شد. حتي اگر نيروهاي عمل كننده نظامي ما با رشادت موفق عمل كرده باشند، اين نگاه دومي به دفاع مقدس و هنر آن است كه دراين نگاه دفاع هنوز تمام نشده است، ثانياً تمام شدني نيست و ثالثاً هنر دفاع مقدس جزيي و بخشي از دفاع پيكره دفاع مقدس بايد باشد نه اينكه يك نگاه بيروني به اين مقوله باشد فرقي هم نمي‌كند كه روايت شما نوستالژيك باشد يا ضد جنگ، موافق باشد يا مخالف.

پيام معروف امام به هنرمندان در سال 67 با توجه به آن دو نگاه كه ذكر كرديد چه جايگاهي مي‌يابد؟

تعريف امام (ره) از مقوله دفاع مقدس كاملاً مخالف با نگاه يكي وجبي است. وقتي به مجموع سخنانش مي‌نگريد به اين دليل كه نگاه ايشان يك نگاه ارزشي و دقيق بود تمامي وقايع را در ذيل منظومه آرماني و معرفتي خود مي‌ديد. ايشان هنر دفاع مقدس را كاملاً مفهومي مي‌داند. جالب است پيام امام به هنرمندان در سال 67 در هفته دفاع مقدس صادر شده است، 31 شهريورماه. يعني امام مي‌خواهند عنوان كند كه وظيفه لشكرها و گردانهاي نظامي به اتمام رسيد حالا نوبت لشكر هنر است كه وظيفه جدي تري را به عهده بگيرد و عمل كند تا فتوحات از دست نرود. جملات نوراني امام در اين پيام تناسب نزديكي دارد با جملات ايشان در پيام پذيرش قطعنامه و سپس با محورهاي پيام ايشان به روحانيت كه شبهات فراواني را در خصوص دفاع مقدس پاسخ مي‌دهند. ايشان هنر دفاع مقدس را ذيل جنگ فقر و غنا و تقابل حق و باطل فرض مي‌كند كه سابقه‌اي چند هزار ساله دارد و اين خصوصيت نگاه منظومه‌اي ايشان است.

حال مي‌خواهيم نگاهي داشته باشيم به كارنامه 20 ساله محصولات فرهنگي و هنري دفاع مقدس چه از لحاظ كمي و كيفي. نظر شما در اين خصوص چيست؟

البته فراموش نكنيد كه در نگاه يك وجبي صرفاً به مسايل نظامي جنگ پرداخته نمي‌شود. در اين نگرش به معنويت حاكم در جنگ هم توجه مي‌شود. به روحيه رزمندگان و ارزش‌هاي حاكم هم توجه مي‌شود اما نقصش اين است كه اين محور را در همانجا متوقف مي‌كند و حداكثر تلاشش اين است كه مخاطب را با آن دوران بازگرداند و آن حال و هوا را برايش تداعي كند، هدفش اين نيست كه آن روزها را به الان بياورد. مي‌گويد معنويت در زمان جنگ نه اﻻن. و نكته مهم اينكه بنده معتقدم محصولات فرهنگي و هنري توليد شده در عرصه دفاع مقدس به هيچ عنوان از لحاظ كمي در جايگاه مطلوبي نيست، مقام معظم رهبري در سخناني در چند سال گذشته خاطرم هست عبارتي فرمودند بدين مضمون كه ما هنوز يك هزارم مربوط به دفاع مقدس كار نكرده‌ايم!

اين يك واقعيت است آخرين آماري كه راجع به كتب منتشر شده درباره دفاع مقدس وجود دارد در همه شاخه‌ها، حدود 6500 عنوان است، حالا شما مقايسه‌اي مختصر انجام دهيد ما حداقل 250 هزار شهيد داشته‌ايم اگر قرار بود راجع به هر 10 شهيد يك كتاب منتشر شود الان بايد 25 هزار عنوان كتاب فقط درباره شهداي دفاع مقدس مي‌داشتيم، البته راجع به هر شهيد مي‌توان يك كتاب چاپ نمود. حال به اين آمار شما اضافه كنيد آزادگان را اضافه كنيد، جانبازان را، اضافه كنيد خود رزمندگان را و همچنين خانواده‌هاي ايثارگران را پدر و مادر، همسران، فرزندان و ... بنابراين حجم آثار به شدت پايين است و خطري كه وجود دارد اين است كه منابع اصلي جنگ ما در حال از ميان رفتن هستند و ديگر قابل بدست آمدن نمي‌باشند. مثلاً بسياري از پدران و مادران شهدا كه خاطره داشتند در حال از دنيا رفتن هستند و اين خسارت ديگر قابل جبران هم نيست. و اين مسأله كم‌كم سير تصاعدي مي‌يابد، پس ما از لحاظ كمي بسيار كم كار كرده‌ايم در مقوله سينما در سال به طور متوسط 100 فيلم بلند داستاني توليد مي‌كنيم از اين 100 تا فيلم چه تعدادي مربوط به دفاع مقدس است؟ آيا بيشتر از سالي 3 يا 4 فيلم مي‌شود؟ اين در حالي است كه جنگ ما يك جنگ 8 ساله بوده و پس از جنگ ويتنام طولاني‌ترين جنگ قرن اخير در جهان بوده است. با آن ابعاد و گسترده و ماجراها و وقايع بي‌نظير آن، در برخي حوزه‌ها ما اصلاً ورود نداشته‌ايم حتي رهبري انقلاب بارها دلسوزانه اين مورد را گوشزد كرده‌اند اما جوابي در خور از طرف مديريت فرهنگي نظام نگرفته‌اند. در همين بحث سينما در ديدار با سينماگران ايشان گفتند كه شما راجع به ابعاد بين‌المللي جنگ تاكنون چقدر كار كرده‌ايد؟ مگر اين جنگ جنگ تمام دنيا و ابر قدرت‌ها بر عليه ما نبود؟ ايشان صراحتاً مي‌گفتند كه واردات سيم خاردار در زمان جنگ براي ما ممنوع بود در حالي كه انواع و اقسام ابزار مدرن را به صدام مي‌دادند و اين مظلوميت ما بود و اين ابعاد مهم تا به حال چقدر كار شده است؟

از لحاظ كيفي در ارزيابي كارنامه بايد عنوان كرد كه ما در شاخه‌هاي مختلف هنري هم آثار بسيار شاخص و فاخري داشته‌ايم كه از لحاظ فني و استقبال مخاطب جزو رديف اول محسوب مي‌شوند مانند فيلم آژانس شيشه‌اي كه ساخت آن نقطه عطفي در تاريخ سينماي ايران بود از لحاظ فني و استانداردهاي هنري، يا فيلم ليلي با من است هم هميطنور كه جايگاه ويژه‌اي را دارد يا در عرصه عكاسي، شما مي‌بينيد كه برجسته‌ترين عكاسان ايران كساني‌اند كه در جنگ كار كرده‌اند وهنر عكاسي ايران در دنيا با جنگ شناخته مي‌شود، در تئاتر تك جرقه‌هاي خوبي در اوايل جنگ زده شد مانند تئاتر ننه خضيره كه قابل توجه بود و بعدها هم تجربيات آقاي فدايي حسين خوب بود و اگر بخواهيم قياس كنيم تئاتر دفاع مقدس آبرومند است در برابر ژانرهاي ديگر.

در بحث موسيقي دفاع مقدس هم همينطور، اگر مفهوم موسيقي را وسيع بدانيم بسياري از نعمات و ملوديها در حال و هواي جنگ توليد شد. كارهاي آقاي آهنگران ممكن است آلات موسيقي نداشت ولي ملوديهاي توليدي ايشان يك گنجينه ماندگار و قابل استفاده براي موسيقي ايران است چرا كه محصول يك تجربه عميق انساني در ابعاد وسيع است كه بعيد است ديگر تكرار شود. فضاي غالب فرهنگي انسان‌هايي كه با مرگ مواجه شدند در جنگ در همين ملوديها ثبت شده است كه موسيقي‌دانهاي ما اگر توفيق آن را بيابند خيلي مي‌توانند از آن بهره بگيرند.

از طرفي ديگر ما شاهديم كه بدترين آثار و مبتذل‌ترين آنها نيز متأسفانه در اين حوزه ساخته شده است. به عنوان مثال فيلمي كه سال گذشته توسط انجمن سينماي دفاع مقدس (سپاه) بنام پيك نيك در ميدان جنگ توليد شد كه مظهر به سخره گرفتن مفاهيم دفاع مقدس بود كه البته اكران محدودي هم داشت شايد خود تهيه كنندگان آن شرمنده شده بودند و يا صدا و سيما فيلمي ساخت در سال قبل بنام طبل بزرگ زير پاي چپ كه داستان آن خارجي بود از نويسنده‌اي لهستاني يا مجار كه در كشور ما آن را بومي كرده بودند. انگار تمام وقايع جنگ ما ساخته شده است كه حال بايد داستان جنگي وارد كنيم! ماجراي آن هم اين بود كه رزمنده‌اي در جبهه يك سرباز عراقي را مي‌كشد و عذاب وجدان گرفته و خودكشي مي‌كند!

يعني چه از لحاظ شكلي و مضموني ضعيف‌ترين آثار شبه هنري را در اين حوزه داشته‌ايم و بايستي ارزيابي كرده و نقاط قوت و ضعف را دقيق بشناسيم. چرا فيلمي مثل آژانس شيشه‌اي نبايد تكرار شود؟ برخي البته شايد عنوان كنند كه توليد آثار زمان مي‌خواهد و بايستي مثلاً 200 سال بگذرد كما اينكه درباره جنگ‌هاي ناپلئون هنوز عده‌اي فيلم مي‌سازند، يا انقلاب فرانسه و .... بنده معتقدم اين است در اين 20 سال مي‌شد حداقل 10 برابر موجودي فعلي مي‌شد كار كرد كه اين به مديريت فرهنگي بر مي‌گردد كه متأسفانه هنوز گمان نمي‌برم در فضاي فكري مديران فرهنگي كشور دغدغه‌اي براي جبران عقب ماندگي‌ها در حوزه توليدات دفاع مقدس وجود داشته باشد.

در عرصه‌ دفاع مقدس نهادها و سازمان‌هاي بسياري فعاليت مي‌كنند و بواقع بدون هماهنگي يا اتخاذ راهبرد مشترك هر كسي راه خودش را مي‌رود نظر شما چيست؟

مي‌توان يكسري دلايل بروكراتيك و ساختار اداري را ذكر كرد اما دليل مبنايي‌تر اين است كه تعريف مديران فرهنگي ما با تعريف حضرت امام (ره) يكي نيست. آقايان تعريف امام را عملاً قبول ندارند البته تصريح ما همه نيست بلكه غلبه با اين مقوله است. امام چند ماه قبل از رحلت امام در پيام منشور روحانيت تعريف خود را از جنگ صريح عنوان مي‌كند و بركات و دست آوردهاي جنگ را برشمرد و شبهات را پاسخ مي‌دهد و نقطه كانوني و محور رويكردشان را به جنگ اسلام انقلابي عنوان مي‌كند. ايشان مي‌فرمايد: از همه مهمتر استمرار روح انقلابي در پرتو جنگ محقق شد، بالاترين دستاورد را در اين نكته مي‌داند.

اسلام انقلابي اسلام جهاد و ايثار است. يعني اينكه شما براي آرمانهاي الهي و سعادت بشر از منافع شخصي خود بگذري و ايثارگر يعني اين فرد. تا حدي كه از جان خود هم مي‌گذرد و به شهادت مي‌رسد اگر چنين فضايي غالب شود دقت كنيد فردي كه در راه حيات ملكوتي بشر از منافع مشروع خويش و حتي جان مي‌گذرد قاعدتاً منافع نامشروع ديگران را براحتي به خطر مي‌اندازد به اين مفهوم ايثارگري مفهوم زنده و بروزي مي‌يابد و در تضاد با منافع اصحاب زر و زور و تزوير قرار مي‌گيرد و آن اسلام انقلابي امام اين است.

و مفهوم بسيجي تمام شدني در عرصه جنگ نيست. پس از جبهه هم كاركرد پيدا مي‌كند و فرد با كنار گذاشتن منافع خود در دفاع از منافع مردم بي‌پروا مي‌شود و اين گستاخي خيلي‌ها را اذيت مي‌كند و بدين ترتيب برخي‌ها براي اينكه جلوي گستاخي ايثارگرانه را سد كنند بايد اسلام انقلابي را انكار كرده و تعريف امام را در عمل رد نمايند.

راهش اين است كه شبهاتي را در مورد دفاع مقدس مطرح كنند. روايت‌هاي شبه حقيقي مثل روايت‌هاي صرفاً معنوي از شهدا. اينكه عنوان شود شهدا انسانهاي ايثارگراني بودند كه جان خويش را فدا كردند و هيچ كاري هم به جامعه و حكومت نداشتند هيچ كاري هم به آينده نداشتند و مهمترين ويژگي ايثارگران سكوت است در صورتي كه براساس تعريف امام، فرياد از دل اسلام انقلابي خارج مي‌شود. متأسفانه مي‌گويند ايثارگران آدمهاي بي‌ادعا و مخلصي بودند و به نوعي تحريف مي‌كنند. اخلاص يعني كار براي خدا كردن و پرواي خدا را داشتن و نتيجه طبيعي آن پرواي غير خدا را نداشتن و نترسيدن از غير اوست. خوب اين نوع تقوا براي برخي خيلي خطرناك است اگر در جامعه ايجاد شود. رهبري در سال 72 صراحتاً بيان كردند: بسيجي بايد در وسط ميدان باشد تا فضيلت‌هاي اصلي انقلاب زنده بماند. اما بررخي معتقدند بسيجي‌ها پايشان را از گليمشان درازتر نكنند، گليم خوش نقش نگاري طراحي مي‌كنند تا بسيجي در آن باشد. خوب وقتي اين نگاه حاكم شد طبيعي است كه چه محصولات فرهنگي هنري از آن بيرون مي‌آيد و طبيعي است آن گردان هنر شكل نمي‌گيرد.

نگاه كجاييد اي شهيدان يعني اينكه بايد دنبال شهدا بگرديم در صورتي كه ما خودمان گم شده‌ايم جايگاه شهدا كه مشخص است. متأسفانه بزرگترين ويژگي‌ها ايثارگران را سكوت عنوان كردند و حداكثر اينكه قطره فلج اطفال بچكانند يا درختكاري كنند!! نه اينكه چالش كند با مفاسد و ناهنجاري‌هاي حكومتي.

نظر شما در خصوص تشتت و پراكندگي سازمان‌ها و نهادهاي مدعي فرهنگ و هنر دفاع مقدس چيست؟ با آنها چه بايد كرد؟

وحدت. از وحدت كلمه حاصل مي‌شود وقتي كلمه واحد يعني روح واحدي وجود ندارد، سازواره‌اي براي سامان بخشي وجود ندارد. با سازمان ايجاد كردن فلان نهاد نظامي براي جمع‌آوري آثار دفاع مقدس و يا فعاليت فرهنگي هنري در اين عرصه دردي دوا نخواهد شد چرا كه انسجام نظري وجود ندارد با بخشنامه و آيين نامه هم مشكل حل نمي‌شود.

تا آن نگاه بلند حضرت امام ساري و جاري نگردد، قضيه سليقه‌اي خواهد شد و هر كسي هر كار دلش خواهد انجام خواهد داد. تا آرمان مشترك ايجاد نگردد با دخيل بستن پراكنده به اجزاي جنگ مشكلي حل نمي‌شود. هر كدام از تعاريف غلط و تحريف شده‌اي كه از جنگ مي‌شود پيامدهاي برنامه‌اي و عملياتي نيز به دنبال دارد مثلاً اگر شما عنوان كرديد كه جنگ براي دفاع از اصل نظام بوده است و نگاه شما اين شد كه نگاه ناقصي است و محصولات توليدي ذيل آن خواهد شد در صورتي كه اگر بگوييم دفاع مقدس براي دفاع از ماهيت جمهوري اسلامي ايران بود قضيه شكل‌ ديگري به خود مي‌گيرد.

در نگاه اول عنوان مي‌شود كه شهدا كاري به اتفاقات درون نظام نداشتند، با فقر، فساد، تبعيض كاري نداشتند، يعني شهدا فقط جنگيدند كه اصل نظام حفظ شود بدون توجه به ماهيت آن در صورتي كه حقيقت اين نيست شهداي ما براي آينده‌اي بهتر دفاع كردند نه تنها دفاع از گذشته و حال جاي اين سئوال مطرح است كه شهداي ما براي چه آينده‌اي جنگيدند؟ با عنوان مثال براي آينده‌اي كه دستگاه قضايي آن در مبارزه با فساد اقتصادي استخاره كند؟ براي رشد امثال شهرام جزايري‌ها؟ اين سئوال بنيادين كل فعاليت‌هاي فرهنگي مربوط به دفاع مقدس را زير رو خواهد كرد.

پس بنابراين در آسيب‌شناسي دستگاههاي فرهنگي بايدگفت نوع نگاه معرفتي ايشان به دفاع مقدس تحريف شده و ناقص است و در سياستگذاري‌ها نيز بروز پيدا مي‌كند و يك نمونه آن نگاهي است كه پس از جنگ در سپاه ايجاد شد و آن سرداريزه كردن جنگ بود، جنگ ما جنگ سردارها نبود، نمي‌دانم اين نگاه وارداتي از اروپا، كره شمالي و ... بود كه وارد شد. في‌المثل در پاريس 20 تا خيابان به نام سرداران سپاه ناپلئون است، ماحصل اين نگاه اين شد كه در جنگ اصل سرداران بودند و در حاشيه اينان نيز عده‌اي بسيجي فعاليت مي‌كردند در صورتي كه شما وقتي به سيره سرداران دفاع مقدس نگاه مي‌كنيد در مي‌يابيد كه اهميت فوق‌العاده‌ امثال همت، باكري، خرازي و ... اين بود كه بين خودشان و بسيجي‌ها تمايزي قايل نبودند. تمام ارزش اين شهدا به اين بود كه سرداري نمي‌كردند و بسيجي بودند اما اين نگاه وارداتي در كشور تسري پيدا كرد و امثال كنگره سرداران و شهيدان فلان استان را راه‌اندازي مي‌نمود يعني جداسازي فرماندهان از ساير شهدا كه واقعاً جاي تأسف دارد. نگاه امام را ببينيد، اما در خصوص كداميك از شهدا سخن گفته است؟ مثلاً حسين فهميده و اين يعني كه امام روي شاخصه مردمي و بسيجي جنگ تأكيد دارد، حال دستگاههاي فرهنگي ما آيا مي‌توانند بگويند كه يك چهره عادي از جنگ مثلاً يك شهيد معمولي بسيجي را مبدل به چهره كرده‌اند؟ در صورتي كه همين شهداي عادي ما قابليت‌هاي بسيار فوق‌العاده‌اي دارند و قابليت الگو شدن براي كل جهان را دارند، ما داشتيم مغازه‌دار عادي را كه به جبهه آمد و به شهادت رسيد و واقعاً مي‌توان براي ايشان يك سريال ساخت. از دانش‌آموز تا معلم تا دانشجو، از كشاورز تا طلبه و ... نيز فراوان موارد وجود دارد كه متأسفانه اينها همه حذف شده‌اند. چرا كه اگر به اين ملت القا شود كه شما ايثارگر و شهيد پرور هستيد و از همين كوچه و پس كوچه‌ها بيرون مي‌آيند تا اين ملت ملت خطرناكي براي خيلي‌ها خواهد شد. ولي متأسفانه نگاهي هست كه مي‌گويد در بين شهدا آن هم مواردي بايد مطرح شود كه در فلان سازمان نظامي در فلان مرتبه قرار داشت و حكم گرفته بود.

ادعاي بسياري از فعالين حوزه دفاع مقدس انتقال فرهنگ و ارزش‌هاي آن دوران به نسل جوان است. نظر شما در اين باره چيست؟

در بحث انتقال ارزش‌هاي دفاع مقدس سئوالي مطرح مي‌كنيم و اين است كه كساني كه مدعي اين انتقال به نسل سوم و چهارم انقلابند افرادي هستند كه مستقيم و بي‌واسطه در صحنه حضور داشته‌اند و شهادت عزيزاني را در كنار خويش ديده‌اند و آن روزها را با گوشت و پوست خود لمس كرده‌اند.

خود اين افراد چه وضعيتي دارند؟ و بعد اينكه عنوان مي‌شود با انتقال اين خاطرات مي‌توان اين نسل را بيمه كرد و حال سئوال من از برخي از اين افراد اين است كه خودتان بيمه شده‌ايد؟ شما كه دنبال موافقت اصولي، پارتي بازي در مناقصه شهرداري، دنبال مجوز فلان شركت واردات و صادرات و ... هستي آيا خود شما بيمه شده‌ايد؟ صرف اطلاع از آن وقايع يا حتي حضور در آن رخدادها دليل بر بيمه شدن فرد نيست. چه بسيار افرادي بودند كه در جنگ‌ها كنار حضرت امير (ع) شمشير مي‌زدند و بعدها در مقابلش ايستادند وقتي مراقبه جدي وجود نداشته باشد گسست رخ مي‌دهد وقتي روح براي دفاع مقدس قائل نباشيم با پيكرش هم نمي‌توانيم دردي را دوا كنيم، بنده چند سال قبل در مقاله‌اي نوشتم كه جنگ ما شهيد شده است و مرده معمولي نيست و شهيد زنده است و براي امروز ما حرفهاي بسياري براي گفتن دارد.

آقاي جليلي براستي چرا امثال آژانس شيشه‌اي بايد به اندازه انگشتان دست باشند و ديگر تكرار نشوند؟

واقعاً بايد تأسف خورد بر داستان تلخي كه در ساخت آژانس شيشه‌اي طي شده است. بد نيست بدانيم كه شخص رهبر انقلاب فيلمنامه آژانس را مي‌خواند و امضاء نموده و حمايت خود را از ساخت آن اعلام مي‌كند و موانع را بر مي‌دارد. حال شما ببينيد كه چقدر ساختار مديريت فرهنگي ما با افكار رهبري در تضاد است، در مورد آژانس خيلي از مديران آن را خلاف مصالح انقلاب مي‌دانستند اما رهبر معظم انقلاب اسلامي تمامي اين افكار انحرافي را كنار مي‌زد و باعث ساخت اين اثر مي‌شود. اين مثال يك نماد است كه ضعف‌هاي مديران فرهنگي را برخ مي‌كشد و مديريت فرهنگي مامور است كه نگذارد آژانس شيشه‌اي ساخته شود، كه اگر در كشور ما سالي 10 اثر مانند آژانس و ليلي با من است و بچه‌هاي آسمان توليد مي‌شد، فضاي فرهنگي ما به سمت تحول مي‌رفت و اين تحول با منفعت خيلي‌ها در تضاد است. اگر فضاي 57 ‌اي شود اين مديران ديگر تحمل نمي‌شوند فضاي 57 اي مديران ساده زيست و مردم‌دار با افكار انقلابي مي‌طلبد كه آقايان ديگر اينگونه نيستند. پس تلاش مي‌كنند كه اين اتفاق رخ ندهد با روش‌هاي غير مستقيم و ايجاد فضاهاي قلابي كه امكانات در آن تلف شود. وقتي هنر مردمي نباشد ره به جايي نخواهد برد. آژانس كاملاً مردمي است البته با نقد مردم و با تكيه بر اصول. هنر مردمي هنر دروغ به مردم نيست و هنرمند را در يك گفتگوي فعال با مردم به فكر احصاي اصول انقلاب است و اما در تفكر جايگزين بايد يكسري فضاهاي گلخانه‌اي ايجاد كرد كه مثلاً هنر از ميان نرود و از اين فضاها مانند جشنواره‌ها و كنگره‌ها محصول دلخواه مديران بيرون مي‌آيد نه مورد پسند مردم و اين به هيچ وجه سودمند و مفيد فايده نيست.

با تشكر مجدد از فرصتي كه در اختيار ما قرار داديد.

بايد تعريف امام از دفاع مقدس جاري گردد

مطالب مشابه :

ايثارگران و قانون

قوانين و مقررات مربوط به ايثارگران:جهت یاداوری

اطلاعيه آزمون كارآموزي وكالت كانون وكلاي دادگستري ايران درمورد سهميه ايثارگران

رهنمون اداري قوانين و مقررات مربوط به ايثارگران!!!! جالبه مرور کنید !!

آيين نامه تسهيلات آموزشي دانشجويان شاهد و ايثارگر

نقش زنان ايثارگر در فرهنگ سازي امر به معروف و نهي از منكر

ويژگيهای فرهنگ و مديريت جهادی و آفات آن

بايد تعريف امام از دفاع مقدس جاري گردد

جانبازان تحت پوشش بیمه بدون سقف هزینه درمانی قرارمی گیرند

ايثارگران و قانون