دو حادثه خبر ساز آتش نشانی در ایران

در طی روزهای گذشته دو حادثه دلخراش جامعه آتش نشانان ایران را در بهت و حیرت فرو برده که این توالی حادثه برای آتش نشانان ، آنهم به این شکل حداقل در 10 سال گذشته سابقه نداشته است. حادثه دلخراش نخست که انعکاس وسیعی در همه رسانه های رایج ، از صدا و سیما گرفته تا نشریات و روزنامه ها داشته است بیشتر به یک داستان حماسی شباهت دارد تا به یک بدآمد کاری برای یک شهروند عادی که تنها یک آتش نشان است. مرد آتش نشان برای نجات یک دختربچه 8 ساله به نام ریحانه وارد محیط دود و آتش میشود و برای نجات او ماسک دستگاه تنفسی اش را به او میدهد ولی پس از نجات دخترک ، خود به دلیل تنفس دودهای زهرآگین و گاز منوکسید کربن دچار مسمومیت شدید میشود که سرانجام تلخ این آتش نشان فداکار مرگ مغزی بود. اما امید عباسی هنوز کارهایی برای انجام دادن داشت و پیش از وداع همیشگی با خانواده و همکارانش امید به زندگی را در چند بیمار نیازمند به عضو زنده کرد و اینگونه بود که سرنوشت آخرین ماموریت کاری امید را رقم زد. امید عباسی فرمانده ایستگاه 68 آتش نشانی تهران بود و با فداکاری اش جاودانه شد.

اما حادثه دوم در شیراز رخ داد که جان باختن چند آتش نشان شیرازی را در پی داشت. آتش سوزی در سایت زباله برمشور شیراز که محلی است برای بازیافت زباله و تولید برق از آن ، آتش نشانان را به محل کشاند . آتش نشانان شیرازی بنا بر وظیفه ذاتی یک آتش نشان کار اطفاء آتش را آغاز میکنند ولی به هنگام عملیات بر روی زباله های انباشته شده ، گودالی چند ده متری در زیر پایشان ایجاد میشود و 11 تن از جمله چند آتش نشان ، چند کارگر مدیریت پسماند و 2 نفر دیگر که احتمالا از مسئولان همان مرکز زباله بوده اند را به کام خود میکشد . 5 تن که در لایه هایی بالاتر از زباله ها گرفتار شده بودند در همان ساعتهای نخستین نجات می یابند ولی طی دو روز آتی هنوز کار برداشت زباله و جستجو برای یافتن افراد گرفتار ادامه یافت که تا این لحظه پیکر 4 نفر ( از جمله دو آتش نشان ) پیدا شده و جستجو برای پیدا کردن دیگر حادثه دیدگان در دست پیگیری است

مقایسه دو حادثه :

به راحتی نمیتوان در مورد این دو حادثه نظر درستی ارائه داد چرا که این کار نیازمند انجام تحقیقات میدانی و موشکافانه است ولی میتوان به گونه ای منصفانه این دو حادثه را - با وجود تفاوتهای اساسی - با هم قیاس کرد تا نتیجه ای مطلوب برای پیشگیری از تکرار اینگونه بدآمدها به دست آید. آنگونه که به نظر میآید در هر دو حادثه مشکل کمبود تجهیزات آتش نشانی مشکل اساسی بوده است.

حادثه شهادت امید عباسی :

در مورد شهادت " امید عباسی " اگر نردبان آتش نشانی زودتر به محل میرسید شاید نیازی به این فداکاری نبود. هر چند که نردبان های آتش نشانی به دلیل شرایط ویژه ای که دارند ممکن است نتوانند در لحظات اولیه به محل آتش سوزی برسند ، چراکه هم بسیار سنگین هستند و هم به دلیل تنگ بودن معابر و ... حرکتشان نسبت به خودروهای دیگر با کندی بیشتری مواجه هست . در مورد ماسک دوم دستگاه تنفسی امید عباسی هم صاحب نظران مطالبی نگاشته اند. یکی از انتقادات این بود که چرا امید عباسی ماسک دوم برای نجات فرد گرفتار در حریق نداشته که مجبور شود دست به فداکاری بزند. یا چرا این دستگاههای تنفسی تنها امکان اتصال به یک ماسک تنفسی را دارند. حتی درباره ناکارآمد بودن سیستم های اعلام و اطفاء حریق در ساختمان هم انتقادهایی به سازندگان برج وارد شده است. البته درباره امید عباسی باید گفت که او قهرمانی واقعی برای ما ایرانیان است و گفتن این نکات ، نه برای کاهش ارزش کار او ، که برای جلوگیری از تکرار چنین وقایعی و جلوگیری از پرپر شدن قهرمانان گمنام این کشور است.

حادثه سایت زباله برمشور شیراز :

درباره این حادثه حرف بسیار است. عکس هایی که در خبرگزاری های مختلف از این حادثه منتشر شده گویای بسیاری از معضلات در آتش نشانی شیراز است. استفاده نکردن نیروهای آتش نشانی شیراز از البسه و تجهیزات حفاظت فردی مهمترین مورد است. بر فرض که بکار نگرفتن این تجهیزات را نادیده بگیریم نمیتوان از تامین ایمنی افرادی که بر روی زباله ها در حال عملیات هستند به سادگی گذر کرد. چه تضمینی وجود دارد که دوباره گودالی در زیر پای امدادگران و آتش نشانان ایجاد نشود. آیا کار ارزیابی از شرایط حادثه به درستی صورت گرفته یا تنها بر مبنای شانس و اقبال عملیات نجات آغاز شده است؟ اگر به پیش از وقوع فاجعه هم نگاهی بیاندازیم میتوان کاستی های بسیار مهمی را دید. اول اینکه در این نوع تصرف ها چرا باید آتش سوزی ایجاد شود؟ آیا نگهبان و سرایداری در آنجا نبوده که بخواهد از گسترش آتش جلوگیری کند؟ دوم اینکه نیروی آتش نشانی که محل حاضر شده چرا احتمال بروز این حادثه را نادیده گرفته و بی محابا پای بر لجنزار مرگ گذاشته است.آتش نشانان متخصص میدانند که آتش سوزی در اینگونه جاها میتواند به لایه های زیرین هم گسترش یابد ، چراکه زباله ها خود ماده ای سوختنی هستند و اکسیژن هم میتواند برای ادامه آتش تا لایه های زیرین زباله ها نفوذ کند. این مساله میتواند باعث سوختن زباله ها در لایه های میانی شده و مواد سوخته شده هم که پوک و نامقاوم شده اند، نمیتوانند وزن مواد روی خود را تحمل کنند و اینگونه است که فروپاشی زباله به درون رخ میدهد و هر چیزی که بر روی آن منطقه قرار داشته باشد را به درون خود می کشد. در اینگونه آتش سوزی ها معمولا باید از تجیزانی مانند بالابر های آتش نشانی برای اطفاء از فاصله ایمن استفاده کرد و هرگز نباید جان نیروی انسانی را برای آتش سوزی زباله ها به خطر انداخت. باید دید که آیا آموزشهای لازمه به کارکنان واحد های آتش نشانی داده شده بود یا اینکه ...

حال که این حادثه های دلخراش باعث از بین رفتن چند آتش نشان در ایران شده تصور میکنم زمان آن فرارسیده که آتش نشانی های کشور به دست افراد متخصص و آموزش دیده اداره شوند. زمان آن فرارسیده که شغل آتش نشانان به عنوان کار سخت و زیان آور به شمار آید. زمان آن فرارسیده که برای آتش نشانان ارزش اجتماعی بیشتری قایل شد. آتش نشانی شغلی است بس دشوار که نیازمند توجه ویژه مسئولان است. و امید است دیگر شاهد بروز این نوع حوادث در کشور نباشیم.

دو حادثه خبر ساز آتش نشانی در ایران

مطالب مشابه :

www.amuzesh125.ir

تاريخچه آتش نشاني

فرشته آتش نشان

دو حادثه خبر ساز آتش نشانی در ایران

آشنایی با مفاهیم زمین لرزه

آگهی استخدام سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری تهران

تاریخچه آتش‌نشانی در ایران

شناخت مواد شیمیایی خطرناک

بوسترپمپ های آبرسانی و آتش نشانی