حاکمیت ماده واحده تفسیرماده 13 قانون حمایت از آزادگان در خصوص پرداخت حقوق وعیدی

در خصوص مطالبه عیدی برای دوران مذکور مستنداً به ماده قانونی مذکور خواسته شاکی در این قسمت موجه است و حکم به وارد دانستن شکایت مطروح در حد پرداخت عیدی سالیانه برای مرخصی استحقاقی ایام اسارت صادر و اعلام می دارد، رأی دیوان قطعی است.

نویسنده: عباس محمدزاده - چهارشنبه ۱ خرداد ۱۳٩٢

رأی شماره 59-60 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در خصوص پرداخت حقوق و عیدی ایام اسارت آزادگان بر اساس ماده واحده تفسیر ماده 13 قانون حمایت از آزادگان و منتفی بودن مبنای رأی وحدت رویه شماره 760- 28/10/1388 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری.

شماره دادنامه: 59-60 تاریخ: 02 اردیبهشت 1392 کلاسه پرونده: 90/633-425

موضوع رأی: اعلام تعارض در آراء صادر شده از شعب دیوان عدالت اداری

شاکی: منصور پارسایی و نادعلی عباسی

بسم الله الرحمن الرحیم

مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری

گردش کار: آقای منصور پارسایی به موجب دادخواستی اعلام کرده است که در خصوص پرداخت حقوق و عیدی ایام اسارت آزادگان، شعب اول وچهارم دیوان عدالت اداری آراء متناقض صادر کرده اند. نامبرده با اعلام مراتب رفع تعارض و صدور رأی وحدت رویه را خواستار شده است.
گردش کار پرونده ها و خلاصه آراء به قرار زیر است:
الف: شعبه چهارم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 4/88/1377 با موضوع دادخواست آقای منصور پارسایی به طرفیت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان اصفهان و به خواسته پرداخت حقوق و عیدی دوران اسارت، به موجب دادنامه شماره 2059- 14/10/1388، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:
در خصوص دادخواست شاکی دایر به صدور حکم بر الزام دستگاه متبوع به پرداخت حقوق و عیدی متعلق به ایام اسارت با توجه به محتویات پرونده و مفاد لایحه مشتکی عنه به شماره فوق الذکر که طی آن اعلام شده است پرداخت عیدی دوران اسارت منوط به مجوز مراجع ذی صلاح است نظر بر این که به موجب ماده 13 قانون حمایت از آزادگان مصوب 13/9/1368 « مدت اسارت برای عموم آزادگان به ازای هر یک سال اسارت دو سال به عنوان سابقه خدمت رسمی تلقی می شود و از هر لحاظ مورد محاسبه قرار خواهد گرفت و دستگاه ذی نفع موظف به پرداخت کسورات بازنشستگی به صندوق ذی ربط می باشد» صرفاً ناظر به احتساب سابقه و پرداخت کسور بازنشستگی است و ماده 10 آیین نامه اجرایی فقط بر این موضوع تأکید دارد که « هر سال اسارت آزادگان موضوع
ماده 13 از لحاظ ارتقاء و ترفیع و بازنشستگی یا عناوین مشابه 2 برابر محاسبه خواهد شد» علی هذا پرداخت هر گونه حقوق و مزایا منوط به تجویز و نص صریح قانونی است که در مانحن فیه مفقود است بنابراین شکایت را غیر وارد تشخیص و به استناد مواد مرقوم و مواد 7 و 48 قانون دیوان عدالت اداری مصوب سال 1385 به رد شکایت حکم صادر و اعلام می شود. رأی دیوان قطعی است.
ب: شعبه 4 دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 4/88/1343 با موضوع دادخواست آقای نادعلی عباسی به طرفیت سازمان آموزش و پرورش استان اصفهان و به خواسته پرداخت حقوق و عیدی دوران اسارت، به موجب دادنامه شماره 1923- 28/9/1388، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:
در خصوص دادخواست شاکی دایر به صدور حکم به الزام دستگاه متبوع وی به پرداخت حقوق و عیدی متعلق به ایام اسارت با توجه به محتویات پرونده و لایحه دفاع مشتکی عنه به شماره فوق الذکر که طی آن اعلام شده است پرداخت عیدی دوران اسارت منوط به مجوز مراجع ذی صلاح است، نظر بر این که به موجب ماده 13 قانون حمایت از آزادگان مصوب 13/9/1368 « مدت اسارت برای عموم آزادگان به ازای هر یک سال اسارت دو سال به عنوان سابقه خدمت رسمی تلقی می شود و از هر لحاظ مورد محاسبه قرار خواهد گرفت و دستگاه ذی نفع موظف به پرداخت کسورات بازنشستگی به صندوق ذی ربط می باشد» صرفاً ناظر به احتساب سابقه و پرداخت کسور بازنشستگی است و ماده 10 آیین نامه اجرایی فقط بر این موضوع تأکید دارد که « هر سال اسارت آزادگان موضوع ماده 13 از لحاظ ارتقاء و ترفیع و بازنشستگی یا عناوین مشابه 2 برابر محاسبه خواهد شد». علی هذا پرداخت هر گونه حقوق و مزایا منوط به تجویز و نص صریح قانونی است که در مانحن فیه مفقود است بنابراین شکایت را غیر وارد تشخیص و به استناد مواد مرقوم و مواد 7 و 48 قانون دیوان عدالت اداری مصوب سال 1385 به رد شکایت حکم صادر و اعلام می شود. رأی دیوان قطعی است.
ج: شعبه اول دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده شماره 1/87/921 با موضوع دادخواست آقای محمدحسین جعفرزاده به طرفیت وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی استان اصفهان و به خواسته پرداخت حقوق و عیدی دوران اسارت، به موجب دادنامه شماره 2580- 16/11/1387، مفاداً به شرح آینده به صدور رأی مبادرت کرده است:
با توجه به محتویات پرونده و پاسخ طرف شکایت ثبت شده به شماره 3877-9/11/1387، نظر به این که بر اساس ماده 13 قانون حمایت از آزادگان مرخصی استحقاقی آزادگان به میزان دو برابر سنوات خدمتی آنان بر اساس آخرین حقوق و مزایای قابل پرداخت است و حق لباس و حق مأموریت که با توجه به شغل و مأموریت پرسنل در زمان اشتغال تعلق می گیرد جزء حقوق و مزایای مستمر محسوب نمی شود و مجوز قانونی برای پرداخت موارد مذکور موجود نیست، علی هذا حکم به رد شکایت شاکی در قسمت مزبور به مطالبه حق مأموریت و حق لباس برای دوران اسارت صادر و اعلام می دارد، در خصوص مطالبه عیدی برای دوران مذکور مستنداً به ماده قانونی مذکور خواسته شاکی در این قسمت موجه است و حکم به وارد دانستن شکایت مطروح در حد پرداخت عیدی سالیانه برای مرخصی استحقاقی ایام اسارت صادر و اعلام می دارد، رأی دیوان قطعی است.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری در تاریخ یاد شده با حضور رؤسا، مستشاران و دادرسان شعب دیوان تشکیل شد. پس از بحث و بررسی، با اکثریت آراء به شرح آینده به صدور رأی مبادرت می‎کند.
رأی هیأت عمومی
با توجه به این که ماده واحده تفسیر ماده 13 قانون حمایت از آزادگان بعد از ورود به کشور مصوب 4/12/1389 مجلس شورای اسلامی مقرر داشته است، حقوق و مزایای دوران اسارت به آزادگان اعم از شاغل و غیر شاغل در زمان اسارت تعلق گیرد و پرداخت شود و مبنای رأی وحدت رویه شماره 760- 28/10/1388 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری بر اساس حکم ماده واحده اخیرالتصویب از میان رفته و بلااثر شده است، در نتیجه موجبی برای بقای تعارض به علت حکومت ماده واحده تفسیر ماده 13 قانون فوق الذکر بر کلیه اقدامات مربوط به پرداخت حقوق و مزایای دوران اسارت به آزادگان شاغل و بازنشسته وجود ندارد و رسیدگی به ادعای تعارض سالبه به انتفاء موضوع است./

هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
معاون قضایی دیوان عدالت اداری
علی مبشری

تاريخ: 15/9/1389
شماره دادنامه: 381
کلاسه پرونده: 89/605
مرجع رسيدگي: هيأت عمومي ديوان عدالت اداري.
شاكي: شركت مادر تخصصي بازرگاني دولتي ايران.
موضوع شکايت و خواسته: اعلام تعارض آراء بين دادنامه شماره 2580 مورخ 16/11/1387، در پرونده كلاسه 1/87/921، صادره از شعبه اول ديوان عدالت اداري مبني بر ورود شكايت با دادنامه شماره 337 مورخ 27/3/1386، در پرونده كلاسه 14/85/1337 صادره از شعبه 14 ديوان عدالت اداري مبني بر رد شكايت.
گردشکار: رئيس هيأت مديره و مديرعامل شركت مادر تخصصي بازرگاني دولتي ايران طي درخواست تقديمي به شماره86736/11/ص مورخ22/10/1388، اعلام داشته است، شعب اول و چهاردهم ديوان عدالت اداري در خصوص الزام به پرداخت عيدي دوران اسارت آزادگان، آراء متناقضي صادر نموده‎اند. با عنايت به اينكه اين حق در قانون حمايت آزادگان پيش‎بيني نگرديده است و پرداخت مبلغ قطعي عيدي سالانه كاركنان الزاماً در ضوابط اجرايي بودجه هر سال پيش‎بيني و منوط به تصويب هيأت محترم وزيران و مختص به افراد شاغل و بازنشسته مي‎باشد، فلذا به جهت صدور آراء معارض در موضوع واحد و به استناد ماده 19 قانون ديوان عدالت اداري خواهان رسيدگي و ارجاع امر به هيأت عمومي جهت صدور رأي وحدت رويه گرديده است. مشروح آراء به شرح زير مي‎باشد. الف ـ شعبه اول ديوان عدالت اداري در رسيدگي به پرونده كلاسه 87/921، موضوع شكايت آقاي محمدحسين جعفرزاده، به طرفيت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي و به خواسته تقاضاي صدور حكم مبني بر الزام خوانده به پرداخت حق لباس و حق ماموريت و عيدي دوران اسارت به مدت 5/6 سال، طي دادنامه شماره 2580 مورخ 16/11/1387، چنين انشاء رأي نموده است: نظر به اينكه بر اساس ماده 13 قانون حمايت از آزادگان مرخصي استحقاقي آزادگان به ميزان دو برابر سنوات خدمتي آنان براساس آخرين حقوق و مزايا قابل پرداخت مي‎باشد و حق لباس و حق ماموريت كه با توجه به شغل و ماموريت پرسنل در زمان اشتغال تعلق مي‎گيرد جزء حقوق و مزاياي مستمر محسوب نمي‎شود و مجوز قانوني جهت پرداخت موارد مذكور موجود نمي‎باشد، عليهذا حكم به رد شكايت شاكي در قسمت مزبور به مطالبه حق ماموريت و حق لباس براي دوران اسارت صادر و اعلام مي‎دارد، در خصوص مطالبه عيدي براي دوران مذكور مستنداً به ماده قانوني مذكور خواسته شاكي در اين قسمت موجه بوده و حكم به ورود شكايت مطروحه در حد پرداخت عيدي ساليانه براي مرخصي استحقاقي ايام اسارت صادر و اعلام مي‎دارد. ب ـ شعبه چهاردهم ديوان عدالت اداري در رسيدگي به پرونده كلاسه 85/1337، موضوع شكايت آقاي عليرضا درخشان‌پور، به طرفيت شركت بازرگاني دولتي ايران و به خواسته الزام به پرداخت حقوق و مزاياي مرخصي و عيدي دوران اسارت، طي دادنامه شماره 337 مورخ 22/3/1386 چنين انشاء رأي نموده است: نظر به تبصره ماده 8 قانون حمايت از آزادگان (اسراي آزادشده) بعد از ورود به كشور مصوب 13/9/1368، مبني بر ذخيره شدن مرخصي‎هاي استحقاقي ساليانه آزادگان به نسبت مدت اسارت و ماده 13 اين قانون دائر به احتساب هر يك سال اسارت در سابقه خدمت رسمي به مدت دو سال شركت خوانده ملزم به پرداخت حقوق و مزاياي مربوط به مرخصي‎هاي استحقاقي ساليانه به نسبت مدت اسارت با لحاظ ماده 13 مذكور در حق خواهان مي‎گردد و راجع به مطالبه عيدي دوران اسارت نظر به عدم پيش‎بيني اين حق در قانون و موجه نبودن دادخواست در اين قسمت حكم به رد آن صادر و اعلام مي‎گردد.
هيأت عمومي ديوان در تاريخ فوق با حضور رؤسا و مستشاران و دادرسان علي‎البدل شعب ديوان تشکيل و پس از بحث و بررسي و انجام مشاوره با اکثريت آراء به شرح آتي مبادرت به صدور رأي مي‎نمايد.

رأي هيأت عمومي

اولاً، تعارض در مدلول آراء فوق‎الذكر محرز مي‎باشد. ثانياً، نظر به اينكه مقررات ماده 13 قانون حمايت از آزادگان بعد از ورود به كشور مصوب 1369 ناظر به نحوه احتساب سوابق خدمتي و محاسبه آن در ارتقاء شغلي و بازنشستگي بوده و حكمي در باب پرداخت عيدي ايام اسارت ندارد، لذا با وحدت ملاك از رأي وحدت رويـه هيأت عمومي ديوان عدالت اداري بـه شماره دادنامـه 760 مـورخ 28/10/1388 رأي شعبـه چهاردهم ديوان عدالت اداري به شماره دادنامه 337 مورخ 22/3/1386 كه بر عدم استحقاق شاكي به دريافت عيدي دوران اسارت صادر گرديده صحيح و موافق مقررات تشخيص مي‎گردد. اين رأي به استناد بند 2 ماده 19 و ماده 43 قانون ديوان عدالت اداري براي شعب ديوان و ساير مراجع اداري ذيربط در موارد مشابه لازم‎الاتباع است.هيأت عمومي ديوان عدالت اداري معاون قضائي ديوان عدالت اداري ـ مبشري

حاکمیت ماده واحده تفسیرماده 13 قانون حمایت از آزادگان در خصوص پرداخت حقوق وعیدی

مطالب مشابه :

نحوه پرداخت حقوق و مزاياي ايام اسارت آزادگان

حاکمیت ماده واحده تفسیرماده 13 قانون حمایت از آزادگان در خصوص پرداخت حقوق وعیدی

حاکمیت ماده واحده تفسیرماده 13 قانون حمایت از آزادگان در خصوص پرداخت حقوق وعیدی

33 درصد از مطالبات حقوق دوران اسارت آزادگان پرداخت شد

آزادگان آبروی این ملت را حفظ کردند. (مقام معظم رهبری)

به نقل از اردوگاه عنبر

آيا شايسته است با اسيران جنگي كه دنيا را را به لحاظ مقاومت و وفاداري خويش به حيرت واداشته بودند اين

نظر دوستان در مورد ماده 13

قانون آزادگان با توجه به محتوای خود قانون باید به اجرا در آید

چگونگی پرداخت و محاسبه ماده 13 قانون حمایت از آزادگان مصوب1369