سفر لوت (1) : اندر ولایت قهستان

دیشب داشتم برای این سفرنامه مقدمه ای می نوشتم که دیدم خودش یک پست کامل شد. برای همین الان بی مقدمه می روم سر اصل مطلب.از اولین روزهایی که این سفر برای من و هادی قطعی شد، خیلی ها قرار بود با ما بیایند اما بنا به دلایلی یکی یکی خودشان را کنارکشیدند و در عوض در دقایق آخر دو نفر دیگر به ما اضافه شدند و شدیم چهار نفر. و بالاخره من به اتفاق این سه نفر، هادی ذبیحی(همکلاسی)، مسعود شریعتی(دبیر هیئت دوچرخه سواری قاین)، علی اسحاقی(دانشجوی کاردانی عمران)، در تعطیلات نوروزی امسال، با دوچرخه عازم سفری دوازده روزه شدیم تا فاصله میان کرمان تا نهبندان را با رکاب زدن طی نماییم. سختی این مسیر برای ما یکی عدم شناخت کافی نسبت به جاده تازه تاسیس شهداد به نهبندان و دیگری مسافت دویست کیلومتری میان دو روستای ده سیف و ده سلم از وسط کویر لوت بود که خالی از هرگونه آب و آبادانی و روستا است و ما می بایست آب و غذایمان را همراه خود می بردیم. البته بعدا فهمیدیم در پنجاه و پنج کیلومتری ده سیف یک پایگاه هلال احمر وجود دارد.

مشکل دیگر که بیشتر متوجه من بود، عدم تجربه کافی در دوچرخه سواری های طولانی مدت بود. مسعود که یک دوچرخه سوار حرفه ای بود و چندین بار در مسابقات کشوری شرکت کرده بود، هادی تجربه چندین سفر طولانی را داشت که آخرین آنها سفر 1500 کیلومتری خلیج فارس به اتفاق همین مسعود بود. علی، که با بیست سال سن جوان ترین عضو گروه بود، مسیر بیرجند تا قاین و قاین تا مشهد را رکاب زده بود. اما من که تا یک ماه پیش از سفر، چهار کیلومتر، طولانی ترین مسیری بود که با دوچرخه رفته بودم، تا قبل از سفر تنها یکی دو بار مسیرهای 50 کیلومتری را برای کسب آمادگی تجربه کردم. اما در طول سفر خوشبختانه بامشکل جدی روبرو نشدم و هرطور بود پا به پای بقیه مسیر را طی نمودم. که شاید مهمترین علت آن انگیزه بالای من برای تجربه این سفر خاص بود. دوچرخه های ما، دوچرخه های خیلی حرفه ای نبود. دوچرخه های من و مسعود و علی، VIVA و دوچرخه هادی، GITAN بود. البته دوچرخه مسعود با اینکه ویوا بود، قطعات خوبی داشت. تجهیزات ما هم شامل کیسه خواب، زیرانداز، لباس گرم، وسایل حمام، بشقاب، لیوان، قاشق و دمپایی برای هر نفر، جعبه آچار، تلمبه باد و تیوب یدک، یک چادر سه نفره کوهنوردی، کیف کمک های اولیه، فلاسک یک لیتری، هدلایت(چراغ پیشانی)، گداجوش و شکلات و خرما و آجیل جات به اندازه کافی بود. خلاصه که سفر ما در صبح روز پنجشنبه 25 اسفند 1390 از قاین استارت خورد. ما روز قبلش را در قاین بودیم و تجهیزات سفرمان را تکمیل نمودیم. همچنین شب با هادی سری به مسجد جامع قاین زدیم که طبق کتیبه آن از قرن هشتم به جای مانده است. البته احتمال دارد که این تاریخ، تاریخ بازسازی مسجد باشد و با توجه به نقشه مسجد که یک ایوانی است، این بنا از مساجد قرون اولیه اسلامی باشد. خوشبختانه با کمک دایی هادی توانستیم به پشت بام مسجد برویم و عکس های خوبی بگیریم.

صبح پنج شنبه بادوچرخه به سمت بیرجند حرکت نمودیم. قرارمان این بود که تا عصر به بیرجند برسیم و شب از آنجا با اتوبوس به کرمان برویم. ناهار را در اتاقکی خوردیم که راهداری بر سر دو راهی منتهی به سرایان و آیسک و فردوس ساخته بود.

از صبح که راه افتاده بودیم، باد شدیدی از روبرو و بغل می وزید که با توجه به سربالایی های پی در پی کار بسیار مشکل شده بود. بالاخره پس از طی پنجاه و اندی کیلومتر، مجبور شدیم دوچرخه ها را سوار یک وانت کنیم و باقی راه را از پشت وانت نظاره گر باشیم.

عصر به بیرجند رسیدیم. شهری که بخاطر خاطرات زیادی که از آن دارم دوستش دارم. چهار سال از بهترین سالهای عمرم را اینجا سپری کردم. قدم به قدمش برایم یادآور خاطرات خوب کارشناسی است. یک مقدار پلاستیک از بیرجند برای زیر چادر گرفتیم و به یاد روزهای گذشته رفتیم پارک توحید.

شب که شد رفتیم به سمت ترمینال برای عزیمت به کرمان. با هزار بدبختی و مکافات راننده را راضی کردیم تا دوچرخه های ما را سوار کند که بالاخره از مبلغ پیشنهادی خودش(بیست هزار تومان برای هر دوچرخه) کوتاه آمد و راضی شد برای هر دوچرخه 7500 تومان از ما بگیرد.

و سرانجام ما حدودا ساعت نه و نیم به سمت کرمان حرکت کردیم.

ادامه دارد...

سفر لوت (1) : اندر ولایت قهستان

مطالب مشابه :

بررسی تخصصی + عکس از تریال ویوا لیوپارد - viva leopard cheking & images

مدل های دوچرخه ی my viva-bicycle

آدرس نمایندگی دوچرخه های مریدا، جاینت، ژیتان، فوجی و ویوا در تهران:

تلنگری بر مانتی

سفر لوت (1) : اندر ولایت قهستان

تنظیم دنده دوچرخه