تنافر

لغت نامه دهخدا

تنافر. [ ت َ ف ُ ] (ع مص ) بهم بحاکم شدن تا حکم کند که اصل که بزرگتر است . (از زوزنی ). بهم پیش حاکم شدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). تحاکم و تفاخر. (اقرب الموارد). || بکاری رفتن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || نفرت نمودن و گریختن است . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). گریختن از همدیگر از ترس . (ناظم الاطباء). از هم رمیدن . از یکدیگر بیزاری جستن . دوری جستن . (فرهنگ فارسی معین ). || (اِمص ) رمیدگی . ناسازی . (فرهنگ فارسی معین ). || به اصطلاح علم معانی ، اجتماع الفاظی چند که تلفظ به آنها ثقیل باشد و از تلفظ آن طبع نفرت گیرد چنانکه صدق قول و عمارت توران و خصوصاً که به یکدم آن را دو سه بار بگویند. چنانکه این الفاظ: خواجه تو چه تجارت می کنی .(غیاث اللغات ) (آنندراج ). تنافر در حروف آن است که در کلمه ترکیب حرفها طوری باشد که تلفظ آن دشوار بودو در کلمات آن است که در ترکیب کلمات دشوار گردد:

درین درگه که گه گه که که و گه گه که آید که . || تنافر در معنی آن است که معانی کلمات در یکدیگر دور بوند و سازگار نباشند. ج ، تنافرات . (فرهنگ فارسی معین ). تنافر گاه در یک کلمه بود و گاه بخاطر پشت سر یکدیگر آمدن دو یا چند کلمه . تنافر. در کلمه بخاطر ترکیب حروف نامتجانسی است که تلفظ آن را دشوار کند مانند مستشزرات و در کلمات بخاطر پی یکدیگر آمدن کلماتی است که تلفظ آن مشکل گردد نظیر خواجه توچه تجارت میکنی . رجوع به کتب مفصل علم معانی شود.

تنافر

فرهنگ فارسی معین

(تَ فُ) [ ع . ] (مص ل .) دوری جُستن ، از یکدیگر بیزاری جستن .

تنافر

فرهنگ لغت عمید

(اسم مصدر) [عربی] (tanāfor)
۱. گریختن و دور شدن از یکدیگر.
۲. از یکدیگر بیزاری جستن.
۳. ناسازگاری.
۴. (ادبی) ثقیل و دشوار بودن تلفظ چند کلمۀ پشت سر هم که از عیوب فصاحت است، مثل قرب قبر حرب.

تنافر

تنافر

لغت نامه دهخدا

تنافر

فرهنگ فارسی معین

تنافر

فرهنگ لغت عمید

مطالب مشابه :

دانلود فرهنگ لغت معین

دانلود فرهنگ لغت فارسی به فارسی معین(لغت نامه/دیکشنری)

فرهنگ فارسی معین برای مبایل

دانلود دیکشنری فارسی به فارسی معین برای کامپیوتر

تنافر

فرهنگ لغت معین - فارسی به فارسی

فرهنگ فارسی معین