سخنی با استاندار

هر چند به یقین می دانم این بار نیز از خوان گسترده ی الطاف دوست نماهایی که حتی با خودشان درگیری دارند بی بهره نخواهم ماند! اما خوشبختانه در این مقال مجال پاسخگویی به این مراحمات که همچون نقل و نبات بر سر و رویمان می بارند و هر چه بیشتر آبدیده یمان می سازند را ندارم.

آقای استاندار دوست دارید با پنبه سر بِبُرید . . .؟!

ضمن عرض سلام و ادب بدون هیچ حاشیه روی با نگرانی فزاینده و اضطراب روزافزون از وضعیت نابه سامان حاکم بر دیار غنی اما محروم آذربایجان غربی جساراتاً بی پیرایه، ساده و بی هیچ حاشیه سازی چند نکته را محض یادآوری عرض می نمایم چرا که فرصتی برای آب و تاب بخشیدن به این موضوع را ندارم و پیشتر در گذار از سرزمین واژه ها به نحوی عامه پسند سعی در ابراز برخی مشکلات نموده ام، اما ظاهراً نتیجه تلاشم معکوس بود. چرا که در مبحث قبلی نامه ای به استاندار از الطاف خفیه و پایان ناپذیر بعضی مغرضان خوش خدمت بسا کسب فیض نمودم.

جناب آقای استاندار!

بهتر است قبل از هر انتصابی در شهرستان ها، در مورد نقاط ضعف و قوت استان تحقیقات مبسوطی داشته باشید تا در دوران سکانداری تان این معقوله ی مهم به وادی نسیان سپرده نشود و فردا روز معضلات بغرنجی که هر کس من باب خوش خدمتی به نوعی سعی در وارونه نشان دادن حقایق را دارد همچون زخم عفونی التیام ناپذیری از جای دیگر سر بر نیاورد.

مردم غیور آذربایجان بازماندگان حماسه سازان چالدران و از اسلاف شیرمردان اشغال ستیزی هستند که سرداران بزرگ و متهور به پشتوانه ی رشادت های بی بدیل آنها مانع تسخیر آذربایجان سرافراز توسط اشرار و اجانب روس، انگلیسی و ... شدند.

آقای استاندار!

بیم دارم در سایه سار برخی سفارشات درگوشی مغرضانه که در چهار چوب منافع شخصی صورت می گیرد تاریخ با دگرگونی هایی دیگر شکل تکرار به خود بگیرد و بهر پر کردن برخی شكاف های جیبی گشاد، که به مثابه گسل های عظیم دهان باز کرده و حالا حالاها پر کردنی نیست هویت آذربایجان به غارت برده شود و زندگان ذی نفعِ ذی نفوذ به جاي کشته شدگان میهن پرست عزت نام دلاوران نیستان های این خطه را نه تنها لکه دار کرده بلکه آن را به دست غارتگر باد نسیان بسپارند.

گذشته از این مباحث بیم دارم اصلاً برخی اغراض نگاریها و تنگ نظریها اجازه ندهد به اطلاع حضرتعالی رسانده شود که آذربایجان غربی در سایه سار برخی دلمشغولی های پرفراز و فرود و نفس گیر که طی چند ساله اخیر همچون بختکی منحوس و مرگ بار حلقوم این استان زرخیز را فشار داده، دچار چه بلیات جبران ناپذیر و وضعیت بحرانی و اسفباری شده و چه دوران سونامی زده ای را از سر می گذراند؟!

استانی پهناور و آرام با پتانسیل های خدادادی بی نهایت و ملتی باستانی، صبرپیشه، از خودگذشته، خونگرم و دریایی دل، که عزت نام اکنونش را وامدار گذشتگان پر شکوهش است و ناگفته پیداست این مردم بی ادعا یقیناً لایق و برازندۀ بهترین ها هستند.

استان ما خطه ی حزم، اندیشه، هنر، علم، ادب، فرهنگ، درایت و... مدفن دوازده هزار شهید و صدها امام زاده ی نورانی و ... است. شاید تنها لحظه ای تأمل کفایت کند تا دریابید آذربایجان امروز در دوران دفاع مقدس دارای چه مقدار نفوس بوده که از این تعداد دوازده هزار آلاله ی خونین بال تقدیم بقای انقلاب، سرافرازی اسلام و بازسازی عزت و احترام ایران نمود؟ عجیب نیست؟! شاید برای غریبه ها عجیب باشد. اما عجیب تر اینکه بیشتر نازنین ساکنان غیور و خونگرم این دیار مهمان نواز اهل قلم، هنرور، هنرپرور و دارای تحصیلات کلاسیک هستند.

این جا تکه ای مفقود از پازل بهشت گم شدۀ ایران است که از دیرباز مهد تمدن، شجاعت، دیانت و ایثار محسوب می گردد که نه تنها در بسیاری از شهرهای آن خبری از دی کلینک نیمه مجهزی نیست، بلکه ساکنان صبرپیشه ی آن از فقدان جاده هایی نسبتــــاً ایمن در رنج و عذابند و طبیعتاً بیشتر این جاده های کابوس ساز و اسفناک نیز فاقد شانه خاکی و علائم هشدار دهنده ی کافی و دارای شیب های عرضی غیر استاندارد و ... بوده، اما متقابلاً در حد وفور حادثه خیز و مرگ آفرین هستند و آسفالت های هزار بار یافت شده ی قدیمی اش با مغاک های مهلکی که اکنون تبدیل به چاله های فضایی گشته با پیچ های نفس گیر و گلوگاه های تند و غیر ضروری مزین شده و تبدیل به یکی از پاتوق های دائمی فرشته مرگ گردیده که فرآیند حاصل از پروسه ی فوق، آبستن حوادث تلخ و جبران ناپذیر و در عین حال خونینی است که هر از گاهی تکرار می شود و کمبود امکانات، کادر حتی نیمه مجرب پزشکی و بیمارستان های غیر تخصصی در معیت جاده های خونبار دست به دست هم داده و تبدیل به سرزمینی رؤیایی به ملک الموت گشته است که مسافران و اهالی را با سرعتی پرشتاب به کام مرگ و نیستی سوق می دهند... به همین سادگی!

آقای استاندار!

بیایید به پشتوانه ی مردم انقلابی، دلیر، متدین، شهیدپرور و همیشه در صحنه ی آذربایجان و با پشتوانه ی ذخایر انقلابی، ولایی و دوازده هزار کبوتر گلگون کفن و سابقه ی انقلابی درخشان که ریشه در اصالت مردم این دیار دارد ضمن تنگ کردن عرصه برای قصورات بی حد و تاخت و تازهای دارو دسته های تگزاسی و برخی رقابت های ناسالم که بیشتر به جولانگاه تبلیغات شهرت طلبی عده ای خاص تبدیل شده، به هیچ مسئول مغرضی اجازه ندهید با پوشیدن لباس خاموشی، بی توجهی، بی مهری و مشورت با افراد ذی نفوذی که جز خصومت، کینه، حسادت افراطی، نفع شخصی، باندبازی های رایج، زمین خواریهای سیری ناپذیر، لابی گری های نامتعارف و رانت خواریهای مستمر اندیشه ی در سر نمی پرورانند و ... با رویه ای شجاعانه و اصولی راه را برای صعود پله کانی آن ها مسدود نمایید.

آقای استاندار!

از شما درخواست می شود وصل کننده باشید نی فصل کننده... بیایید جزو افرادی نباشید تا قبل از پوشیدن ردای مقام و مسئولیت دم از احیای نام آذربایجان و اعاده ی حیثیت به آن و زنده کردن دریاچۀ محتضر داد سخن سر می دهند اما همچین که عرش نشین فرش های نفیس گشتند طریقت فراموشی خاک نشینان را می پیماند و تنها در آن زمان به یاد مردم می افتند که قبای مندرس مسئولیت در حال نخ نمایی و پاره شدن است و کفگیر به ته دیگ خورده و شمارش معکوس برای احتضار مقام آغاز گشته است. آن گاه ناگزیر دوباره شعار «آذربایجان اویاخیدی، انقلابا دیاخیدی» را به ظـــاهر سرلوحۀ امور و ورد زبان قرار می دهند.

بیایید در کسوت بعضی ها نباشید تا ردای مسئولیت در بر می نمایند طریقت بدعت و راه فراموشی می پیمایند بلکه علی وار زندگی کنید و مالک اشتری باشید که وقتی مشتی زباله به سویش پرتاب شد به جای برکشیدن شمشیر انتقام از نیام، راه خود را به سوی مسجد کج کرد و برای خاطی و توفیق هدایت او نماز مغفرت بر جای آورد. چرا که پرورده ی مکتب علی مرتضی بود. شما نیز از سر صنع و لطف ستار العیوب و بخشنده باشید و ...

بیایید از روی مهر اندکی به خودتان زحمت بدهید و هر از گاهی سفری پیش بینی نشده به شهرهای استان مخصوصاً مناطق دورافتاده و محروم داشته باشید و بی خبر از پروژه های نیمه کاره دیدار کنید و با چشمان ناباور خود مشاهده کنید چه غوغایی در وادی کم کاری ها کرور کرور در حال وقوع است.

سرزده به ادارات بروید و از نزدیک با ترفندهای عمروعاصی آشنا شوید و شاهد باشید چه دودوزه بازیها، باندبازیها، لابی گری ها، پارتی سازی ها و زیرمیزی هایی مرسوم گشته و حتی در مواردی، حرام خدا جایز حلال شمرده می شود. هر چه هست رانت و رابطه، پول، پارتی، فامیل بازی، حسابگری و شیوه هایی غیر انسانی و... است. دیگر راه راستی باقی نمانده، هر چه هست کج راهه است و ...

از افراد امین بازرسانی ناشناس به شهرستانها بفرستید. چرا که اگر شناخته شده باشند قطار گاومیش های هلندی جلوی پایشان صف کشیده و قربانی و ذبح خواهند شد، اما اگر به صورت مخفی و ناشناس بروند دوران استانداری حضرتعالی به اتمام خواهد رسید و کار آن ها حتی سالها بعد از شما در اداراتی که شعارشان «امروز برو فردا بیا! رئیس با عده ای بیخودی جلسۀ نخودی دارد» ول معطل یک امضای ناقابل باقی خواهد ماند. رئوسای ادارت، فرمانداران، نمایندگان شهرستانها و شهرداران و ...را هر فصل به استان دعوت نموده و دیداری مردمی با حضور رسانه ها ترتیب دهید و گوش جان به درد دل های بی پایان دردمندان بسپارید و از استخدام ماجد، مجید، سعید و ... که نور چشمی های عمو، عمه و خاله هستند اجتناب کنید و آن شعر را مد نظر داشته باشید.«بر مال و جمال خویش قره مشو آن را به شبی برند این را به تبی...»

ارتباط خود را با رسانه ها تقویت کنید و خود را دستاویز یکی دو رسانه ای که از شما ستایش می کنند قرار ندهید. تاکنون آنچه میان رسانه ها و برخی مسئولین خودبزرگ بین به وقوع پیوسته جو نارضایتی و دیدارهایی تدوین و کارگردانی شده با سؤالات تعریف شده بوده و بس! رسانه ها را دوست خود تلقی کنید. چرا که واسطه ی بین شما و مردمند. هرقدر به آنها نزدیک تر باشید به چهره ای مردمی تری تبدیل خواهید شد. ناگفته پیداست شش ماه یکبار نشست رسانه ای درمانگر هیچ دردی نخواهد بود. در این اندیشه نباشید که موضوعات مهمتری برای پرداختن وجود دارند که رسانه ها در درجه ی آخر اهمیت قرار دارند. حتی فردی عامی به خوبی می داند رسانه ها قادرند اقدامات شما را وارونه جلوه دهند و شیطنت ساز گردند! آنچه در رسانه ها خواهید دید فرآیند چگونگی تعامل و عملکرد مطلوب یا نامطلوب شما با آنهاست. اگر همچون انبوه پیشینیان رویه ی نامهربانی با اصحاب رسانه را پیشه سازید نباید از آن ها توقع تعامل، رفعت، اغماض و بزرگ نمایی داشته باشید. رسانه ها سخنگویان جامعه و آینه ای تمام نما از تفکرات اقشار جامعه در مقیاس کوچکتر هستند و طبیعتاً پرسش های فراوانی از عملکرد مسئولان در اذهان آنها وجود دارد و اگر دریچه ای روشن و شفاف برای طرح پرسش های خود نیابند به گمانه زنی پرداخته و در صورت حادتر شــــــایــــــد به قول برخی ها تسلیم وادی شایعه سازی گردند و از این راه جامعه را تهییج و شما را تحریک خواهند نمود. رسانه ها منتظر دمیده شدن روحی تازه در کالبد محتضر شوراهای اطلاع رسانی به سر می برند. اما باید پرسیده شود آیا اصولاً در استان ما آثاری از حیات رو به موت این شوراها بر جای مانده است؟ آخرین جلسات این شوراها کی و کجا به وقوع پیوسته و مصوبات درخشان آن در چند ماهه ی اخیر بسترساز چه فرآیند و راهکار درخشانی بوده؟ و ...

آقای استاندار!

هنوز که هنوز است مردم قدر شناس استانمان از خاطرات خوشایند برخی استانداران دلسوز، مردمی و متعهد به نیکی و خوشی یاد می کنند. بدیهی است شما نیز خواه و ناخواه همچون هزاران نفر پیش از خودتان مسند قدرت را واگذار خواهید کرد چون برای هر آمدنی رفتنی هست. به مصداق همان مثل رایج «اگر ریاست ماندنی بود من به این مقام نمی رسیدم». عاقبت همه رفتنی و فنا هستند و تنها نام نیک است که باقی و ماندگار خواهد بود.

انتهای سخن!

مدیران کارآمدی به کار گیرید که در حکم انتقال دهنده ی نیرو و انرژی زا باشند. چرا که استان ما به شدت تشنه ی نشاط از دست رفته است. شور و شوقی دیگر بیافروزید و به مدیران دستور دهید به جای شلیک تیر خلاص برای «آذربایجان غریب» در حال احتضار، هویت و اصالت کهنش را بازگردانده و برایش اعاده ی حیثیت نمایند چرا که مردم ما لایق ترین برای بهترین ها هستند. سخن برای بازگویی زیاد اما بیش از این فرصتی نیست.

با تشکر

سنبله برنجی

التماس دعا

یاحق...

سخنی با استاندار

مطالب مشابه :

مقیاس

انتصاب مشاور جوان فرماندار شوش با حکم استاندار خوزستان

گزارشی اززلزله های اخیربم

سنگ تمام استاندار برای « لامرد » در جلسه شورای اداری

گزارش تصویری/ استاندار فارس در لارستان،خنج و اوز

تغییرات مدیریتی در فارس قوت گرفت/گزینه های احتمالی استانداری فارس

سخنی با استاندار