قرارگاه اشرف

1. قرارگاه سردار خیابانی و ضابطی:

این قرارگاه ها که در خروجی جاده "کرکوک" به سمت" اربیل" واقع شده ، 2 دژ نظامی بود که در اواخر سال 1364 از طرف ارتش صدام حسین به مجاهدین واگذار شد.و تا سال 1370 دست مجاهدین بود.

این قرارگاه ها از اواخر سال 1364 تا اوایل سال 1366 فعال بوده و پس از آن کلیه کادرها به قرارگاه اشرف منتقل شدند.عملیات های گردانی در منطقه کردستان و بخصوص عملیات پیرانشهر از این قرارگاه انجام گرفت.

فرماندهان عملیاتی این قرارگاه ها عبارت بودند از جواد خراسان،محمود قائمشهر،جلیل و جلال منتظمی(کاک جعفر)

بعبارتی علاوه بر نیروهای لجستیک و پشتیبانی، 4 گردان رزمی مجاهدین در قرارگاه سردار مستقر بود که تعداد نفرات هر گردان بین 80 الی 130 نفر بودند.یعنی در مجموع جمعیتی نزدیک به 480 نفر در این قرارگاه ساکن بود.

در سال 1365 پس از عملیات پیرانشهر، تعدادی از اعضاء شورای ملی مقاومت از این قرارگاه دیدن کرده و در زمین پشت این قرارگاه به تمرین تیراندازی با سلاح های سبک و نیمه سنگین پرداختند.این افراد عبارت بودند از ؛ ابوالقاسم رضایی(محسن )، منوچهر هزارخانی،محمد حسین نقدی،کریم قصیم،هدایت متین دفتری به همراه خانم متین دفتری،مهدی سامع به همراه خانم ،مازندرانی و ...

فرماندهی کل نیروهای مجاهدین در منطقه کردستان(ابراهیم ذاکری)فرمانده قرارگاه - حمیده شاهرخی مسئول لجستیک و پشتیبانی و مهدی براعی نیز فرمانده اطلاعات و عملیات بود.

قرارگاه ضابطی که در چند کیلومتری قرارگاه سردار قرار داشت ، اوایل به نیروهای تازه وارد و پس از مدتی بعنوان محل نگهداری اسرا اختصاص داشت.حفاظت ،پشتیبانی و فرماندهی بعهده قرارگاه سردار بوده و یکی از گردان های مستقر در سردار به این کار اختصاص داده شده بود.

همانطور که در عکس ها ملاحظه میکنید، قرارگاه های سردار و ضابطی عین هم بوده و فقط دارای یک درب بزرگ ورود و خروج داشت.ساختمان این دژها با دیوار های بلند 7 متری غیر قابل نفوذ از بیرون بود.دور تا دور داخل این دژها را اطاق های کوچک و بزرگ تشکیل داده که محل کار،آسایشگاه نفرات،انبار و .... بود.

در بیرون این دژها ساختمان کوچکی ساخته شده بود که به آن ساختمان "عارفی"اطلاق می شد.ساختمان عارفی محل استقرار افسر رابط سازمان اطلاعات و امنیت عراق با مجاهدین بود.مسئول بخش روابط خارجی مجاهدین در این قرارگاه "کاک صفر"(شوهر دوم جمیله فیضی)بود.

مسئولیت زندان و نگهداری اسرا نیز با سید صادق سادات دربندی (کاک عادل(،مجید عالمیان،محمد معینی(آقا)و ... بود.

2 . قرارگاه سعید محسن:

این قرارگاه که در 40 کیلومتری جاده بغداد به سمت ابوغریب قرار دارد،از سال 1366 پس از ترور نافرجام مسعود رجوی در پایگاه های بغداد ، از طرف سازمان اطلاعات و امنیت عراق به مسعود رجوی اهدا شد.این قرارگاه که دور تا دور آن را پایگاه های نظامی و امنیتی صدام حسین تشکیل می داد ، ابتدا محل زندگی مخفی مسعود و مریم رجوی و پس از آن بمرور به محل استقرار ستاد فرماندهی مجاهدین در عراق تبدیل شد.

در طی سالیان نام های مختلفی روی این قرارگاه نهاده شد.ولی همه کادرهای قدیمی سازمان آن را بنام سعید محسن می شناختند.نام های دیگر این قرارگاه عبارت بود از؛ پارسیان و حنیف.

این قرارگاه در واقع اصلی ترین پایگاه فرماندهی مجاهدین در عراق بوده و یکی از اصلی ترین محل های استقرار و زندگی مسعود و مریم رجوی نیز محسوب میشد که با سقوط صدام حسین ، توسط نیروهای آمریکایی اشغال و نیروهای باقیمانده از مجاهدین به قرارگاه اشرف فرستاده شدند.

عکس هوایی ازجاده و منطقه ابوغریب تا فلوجه - عراق

نمای کامل جاده و قرارگاه سعید محسن

ساختمان های ستاد و محل زندگی مسعود رجوی

سمت شرقی قرارگاه سعید محسن که بخش انبارها و تدارکات قرارگاه بود

در قسمت شمالی این عکس ساختمان اصلی نشست شورا توسط مجاهدین ساخته شد

که پس از سقوط صدام حسین ، با حضور نیروهای آمریکایی، توسط مجاهدین جمع آوری

و به اشرف منتقل شد.

محوطه خالی پایین عکس محل ساختمان 1 شورا بود

علاوه بر شورا، نشست های بزرگ مسعود رجوی با کادر های 15 سال به بالا نیز در این سالن انجام میشد

سمت راست محل اقامت مسعود و مریم رجوی ، سالن شماره 2 شورا ساخته شد که پس از سقوط صدم حسین

توسط مجاهدین جمع آوری شده و به قرارگاه اشرف منتقل شد.مجاهدین در این دوره برای بیکار نماندن نیرو

هر جایی سوله و انباری پیدا می کردند آن را باز کرده و کل ساختمان پنلی را به قرارگاه اشرف منتقل می کردند.

قرارگاه هایی که پس از سقوط صدام به دستور نیروهای آمریکایی باید ترک می کردند شامل حال این جابجایی

می شد.بخشی از این سوله ها و ساختمان های پنلی را مجاهدین در قرارگاه اشرف برپا کرده و بخشی دیگر را

در بازار عراق بفروش رساندند.

"روزگاری تمامی این محوطه پر از ساختمان های پنلی و "بنگال"بود.آثار آن را می توان در زمین های خالی

محوط قرارگاه مشاهده کرد .

در پشت دیوار قرارگاه سعید محسن یک تاسیسات مخفی صدام حسین قرار داشت

که ساختمان و محل استقرار تعداد زیادی بالن بود.

3. قرارگاه باقرزاده

این قرارگاه در 70 کیلومتری جاده بغداد- فلوجه قرار داشته و تقریبا بجز موارد نشست های عمومی، همیشه خالی از سکنه بوده و یک اکیپ چند نفره از آن حفاظت می کردند.

از آنجا که مسعود و مریم رجوی در منطقه ابوغریب - فلوجه زندگی کرده و تردد از این منطقه تا اشرف همواره با تهدیدات امنیتی مواجه بود،سازمان اطلاعات و امنیت عراق، این قرارگاه را در سال 1369 برای برگزاری نشست ها و مراسم به مجاهدین واگذار کرد.

در واقع هدف اصلی از ایجاد چنین قرارگاهی برگزاری نشست های عمومی برای تمامی رده های تشکیلاتی مجاهدین در خارج از قرارگاه اشرف و محدود کردن ترددات مسعود و مریم رجوی به قرارگاه اشرف بود!

اما بعد ها در کنار این قرارگاه ساختمان ها و سوله های دیگری نیز به مجاهدین اهداء شد که محل نگهداری تدارکات و خودروهای عملیاتی مجاهدین بود.

مسعود و مریم رجوی در جریان"فاجعه انسانی 11 سپتامبر معروف" به مدت 4 ماه نشست عمومی مجاهدین را در رده های تشکیلاتی مختلف در این قرارگاه برگزار کردند .

شمایی از ساختمان ها و محوطه قرارگاه باقرزاده در نزدیکی فلوجه

شمایی دیگر از سالن 4000 نفره نشست رجوی با اعضاء مجاهدین که تخریب شده است

4. آخرین محل زندگی مسعود رجوی در منطقه فلوجه:

در نزدیکی شهر فلوجه عراق و قرارگاه باقرزاده ، کاخ و گردشگاه شخصی "قصی صدام حسین" پسر صدام حسین و مسئول گارد ریاست جمهوری و امن الخاص ، قرار داشت.طبق برآوردهای اطلاعاتی سازمان اطلاعات و امنیت عراق حفاظت از مسعود رجوی می بایست افزایش پیدا کند .چرا که اکیپ هایی از معارضین عراقی برای ربودن و یا ترور مسعود رجوی فعال شده و در سال 1377 یکی از نفرات واحد هایی که عملیات شلیک خمپاره و موشک را روی قرارگاه سعید محسن انجام داده بود زخمی و دستگیر شده و اطلاعات جدیدی از عملیات مخفی بر علیه مسعود رجوی در عراق لو می رود..

بر اساس نوار ویدئویی بجا مانده از مذاکرات سری "مسعود رجوی و سپهبد طاهر حبوش جلیل "(رئیس سازمان اطلاعات و امنیت عراق) ، صدام حسین تاکید کرده بود که " محافظت از مسعود رجوی ، حفاظت از من است(صدام حسین)! از همین رو قصی صدام حسین کاخ شخصی خود را به مسعود رجوی اهداء می کند و از این پس ، این محل به محل اختفای رجوی تبدیل می شود.

محوطه کاخ با دیوار دور تا دور آن در عکس مشخص است

برج نگهبانی و دیوار دور تا دور کاخ

بهشتی عاریه ای در بیابان های عراق،جایی که رجوی از آنجا در سال های قبل از سقوط صدام حسین به چگونگی پیشبرد اهداف خود می نگریست!

اما اینک بعد از سقوط صدام حسین در عراق، دیگرانی هستند که از این منظره به آینده نیک خویش و همراهانشان می نگرند!

5.زندان ابوغریب ،قرارگاهی غیر رسمی!

زندان ابوغریب ، بزرگترین و مخوف ترین زندان عراق تحت حاکمیت صدام حسین بود.بر اساس مذاکرات سری مسعود رجوی با "سپهبد صابر الدوری" و "سپهبد حبوش" رؤسای سازمان اطلاعات و امنیت عراق، از سال 1993هیچ فرد معترض و جداشده از مجاهدین نبایستی به اروپا رفته و قبل از تحویل دهی به ایران بایستی حداقل 2 سال در زندان ابوغریب بماند تا اطلاعات اش بسوزد!

این اصل در اکثر نشست های عمومی توسط مسعود رجوی به اعضاء و هواداران مجاهدین در عراق ابلاغ و تفهیم شده بود.مسعود رجوی بهمراه مریم رجوی بارها و بارها در مقاطع مختلف به همه افراد مجاهدین در عراق بصورت کتبی و شفاهی ابلاغ کرده بود که "دیگر بریده نداریم"،"تاب تحمل بریده نداریم"،"بریده نمی خواهیم"!

خارج از مدل نام گذاری مسعود رجوی بر روی معترضین و کسانی که خواهان جدایی از مجاهدین بودند،این افراد ابتدا با مارک جاسوسی و نفوذی جمهوری اسلامی به سازمان اطلاعات و امنیت عراق تحویل داده شده و پس از آن به زندان ابوغریب منتقل می شدند .بر اساس اسناد و مدارک موجود، سازمان اطلاعات و امنیت عراق ، افراد معترض و جدا شده از مجاهدین را در زندان های طولانی مدت نگه داشته و سپس آنها را با اسرای خود در ایران معاوضه می کردند.

بنابر این ، بخشی از زندان مخوف ابوغریب نیز به یکی از قرارگاه های مخفی و غیر رسمی مجاهدین تبدیل شده بود.

تعدادی از اعضاء معترض و جدا شده مجاهدین که در زمان حاکمیت صدام حسین مدتی طولانی را در زندان ابوغریب گذرانده اند ، بالاخره رهایی یافته و هم اینک در اروپا بسر می برند.

زندان ابوغریب

حدفاصل جاده قدیم و جدید بغداد - ابوغریب و بغداد - فلوجه

جاده قدیم در سمت راست و جاده جدید در سمت چپ دیده می شود

سلول ها و شکنجه گاه های زندان ابوغریب