یک ورک شاپ

البته قبل از این مرحله باید کلیشه با قرار گرفتن روی هیتر کمی گرم شود. دلیل آن این است که مرکب بر اثر گرمای کلیشه به طور کامل به تمام نقاط حک شده کلیشه نفوذ کند. گرم کردن کلیشه در مراحل بعد (قبل از مرحله چاپ) دوباره تکرار می شود. تصویر دومین بار گرم شدن کلیشه در جای خود آمده است.

در واقع با پاک کردن سطح کلیشه، مرکب قسمتهای برجسته پاک شده و تنها قسمتهای حک شده مرکب را در خود نگه می دارند. در چاپ دستی به شیوه کالکوگرافی (حکاکی روی فلز)، با تکنیکهای مختلفی سطح کلیشه حکاکی می شود و نقاط یا خطوطی ایجاد می شود که قابلیت نگهداری مرکب را در خود داشته باشند و به هنگام پاک کردن سطوح حک نشده، مرکب خود را از دست ندهند...

ذکر این نکته نیز ضروری است که بهترین وسیله برای پاک کردن سطوح حک نشده کلیشه روزنامه نیست بلکه کاعذ پوستی است...

کلیشه با قرار گرفتن روی هیتر کمی گرم میشود... این بار دلیل گرم شدن کلیشه این است که مرکب کمی شل شده و بهتر به مقوا منتقل شود...

کلیشه روی صفحه متحرک پرس کالکوگرافی قرار داده می شود...

یک مقوای مخصوص کالکوگرافی از قبل خیس شده و لا به لای چند برگ روزنامه گذاشته شده تا آب اضافی آن گرفته شود و فقط نمدار بماند... مقوای استفاده شده برای این تست، "رزسپینا"ی ۲۲۰ گرمی است.

مقوا بر روی کلیشه قرار داده می شود... (حتی الامکان مقوا طوری قرار داده می شود که از اطراف کلیشه فاصله یکسانی داشته باشد) در اینجا توضیح این نکته لازم است که به عنوان یک اصل در تمام کارهای چاپی که در آنها از یک کلیشه استفاده می شود حتما باید اندازه مقوا از اندازه کلیشه بزرگتر باشد. به نسبت اندازه کلیشه از ۵ تا ۱۰ سانتیمتر حاشیه در هر طرف کار حفظ می شود. (احتمالا در اندازه های بزرگتر از ۳۰ سانتیمتر بیشتر از این مقدار حاشیه لازم است.) همچنین به دلیل اینکه هنرمند در پایان کار پایین اثر (و نه داخل آن) را امضا می کند بهتر است حاشیه پایینی کار کمی بیشتر از دو طرف و بالای آن باشد. نیز بهتر است بدانیم که در شناسنامه اثر علاوه بر اندازه خود اثر (محدوده چاپ شده)، اندازه کاغذی که بر آن چاپ شده است نیز ثبت می شود. به عبارت دیگر حاشیه های مقوا نیز "جزیی از اثر" به حساب می آیند.

صفحه ای از جنس فوم (در اصل از جنس نمد، اما در اینجا به جای نمد از فوم استفاده شد) بر روی کلیشه و مقوای روی آن قرار داده می شود و صفحه متحرک پرس با چرخش دسته از زیر سیلندر مرکزی عبور می کند و دوباره با چرخش دسته در جهت عکس به جای اول باز میگردد...

صفحه چاپ شده به آرامی از کلیشه جدا میشود...

نسخه چاپ شده در کنار کلیشه...

پس از پایان کار کلیشه با بنزین سهمیه ای و پارچه تمیز می شود...

یوسف شریف کاظمی در حال لبخند زدن به دوربین و پاک کردن دستهای مرکبی...

نمونه چاپی بر یک تخته شاسی نشسته تا کمی خشک شود!...

یک دیتیل از نمونه چاپ شده...

و سرانجام هنرمند این نسخه را به اصرار من با علامت AP امضا کرد. این علامت مخفف دوکلمه "آرتیست" و "پروف" به معنی "تجربه هنرمند" است. برخی از هنرمندان ایرانی نسخه های این چنینی را با حروف "ت" و "ه" مخفف همان تجربه هنرمند امضا می کنند.

در اینجا ذکر این نکته نیز مفید می نماید که یک اثر چاپ دستی حتما با مداد و در حاشیه پایینی آن امضا می شود و نوع نوشته ای که در سمت مخالف نام یا امضای هنرمند واقع می شود گویای تعداد نسخه های چاپ شده از آن اثر است. اگر کاری مانند این نمونه در بین مراحل ساخت یا تکمیل کلیشه چاپ شود هنرمند آن را به همین صورتی که در اینجا گذشت امضا می کند و اگر تعداد نسخه ها بیشتر از یکی باشد به جای حرف P تعداد نسخه ها و به جای حرف A شماره نسخه امضا شده نوشته می شود. مثلا اگر هنرمند بنویسد ۸/۵ (پنج روی هشت) یعنی این نسخه پنجم از هشت نسخه چاپی همانند است...

یک ورک شاپ

مطالب مشابه :

یک ورک شاپ

فروش دستگاه طلاکوب کلیشه ای

یک مونوپرینت

انواع دستگاه طلاکوب کلیشه ای و خطی

بخش اول جزوه درباره چاپ دستی