دفع زباله های بیمارستانی

مقدمه:

با وجود روشهاي جديد براي دفع زباله‌هاي بيمارستاني در بسياري از نقاط كشور دفع اين زباله‌هاي خطرناك همچنان به روش سنتي و از طريق " دفن " صورت مي‌گيرد. دفن زباله‌هاي بيمارستاني ، آلودگي‌هاي زيست محيطي و آبهاي زيرزميني و خطر گسترش برخي بيماريها را در پي دارد. دفن زباله‌هاي بيمارستاني و عفوني به روش سنتي در كشور ممكن است عواقب جبران ناپذير بدنبال داشته باشد. استفاده از دستگاه زباله‌سوز و حتي پلاسماكردن نيز با تكنولوژي روز دنيا فاصله دارد و بايد براي امحا زباله‌هاي بيمارستاني از روشهاي جديد و استاندارد استفاده كرد. درزمان حاضر در بيشتر كشورهاي دنيا دفن زباله‌هاي بيمارستاني از طريق بي خطر كردن واستريل كردن صورت مي‌گيرد و اين شيوه جايگزين دفع كردن زباله‌هاي بيمارستاني از طريق پلاسما كردن و دستگاه زباله سوز ، شده است. دفن زباله‌هاي بيمارستاني به روش كنوني و همچنين استفاده از زباله سوزبه دليل آلودگي‌هايي كه به همراه دارد به عنوان يك بحران جدي تلقي مي‌شود. در زمان حاضر زباله‌هاي عفوني مراكز درماني خصوصي ، مطب ها و آزمايشگاهها با زباله‌هاي شهري امحا مي‌شود كه در بهداشت مردم تاثيرگذار است. زباله‌هاي شهري بازيافت و به صورت كود در سطح شهر استفاده مي‌شود و به اين دليل اختلاط زباله‌هاي شهري و بيمارستاني بهداشت شهروندان را تهديد مي‌كند. كشورهاي پيشرفته پيش از اين از زباله سوز و پس از آن از طريق پلاسماكردن اقدام به امحاء كردن زباله مي‌كردند. در زمان حاضر در دنيا با استفاده از سيستم استريل كردن و بي خطر كردن اقدام به دفع زباله‌هاي بيمارستاني مي‌كنند. خريد تجهيزات براي بي‌خطركردن زباله‌هاي بيمارستاني به روش روز دنيا، مستلزم اعتبارات زيادي است كه بايد دولت تامين كند.

پسماندهاي بيمارستاني يك معضل:

چند راه‌حل پسماندهاي بيمارستاني شامل پسماندهاي عفوني، پاتولوژيك، اجسام تيز، دارويي، سرطان‌زا، شيميايي، راديواكتيو، كپسول‌هاي حاوي گازهاي پرفشار و پسماندهاي حاوي فلزات سگين هستند.پسماندهاي خطرناك و از بين بردن آنها،‌ يكي از معضلات نگران‌كننده و مهمي است كه توجه ويژه برنامه‌ريزان و مديران شهري را مي‌طلبد.كارشناسان محيط زيست و شهري معتقدند مديريت پسماندها با توجه به مشكلات خاص خود بيانگر وضعيت فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي يك كشور است و نياز به طراحي دقيق و آينده‌نگر دارد.
تاكنون اقدامات زيربنايي مهمي براي معدوم كردن زباله‌هاي بيمارستاني انجام نشده و هنوز روش‌هاي موقتي كه براي شهرهاي كوچك به كار مي‌رود، استفاده مي‌شود. پسماندهاي ويژه در شهرهاطبق قانون مديريت پسماندها، مصوبه تاريخ9 خرداد 1383 شامل چند گروه اصلي مي باشد. مهم‌ترين اين گروه پسماندها،‌ بيمارستاني بوده كه نقش بسزايي در به خطر انداختن سلامت شهروندان دارد.اصول درست اين روش‌ها در استانداردهاي ناظر بر محيط‌زيست از قبيل استاندارد EPA مربوط به ايالات متحده آمريكا و راهنماي EC مربوط به اتحاديه اروپا است.بيمارستان‌ها و مراكز درماني با توجه به وظيفه اصلي آنها كه حفظ سلامت شهروندان است بايد مراقب آسيب‌هاي بهداشتي و زيست‌محيطي كه به وجود مي‌آورند، باشند. در اين استانداردهاي ذكر شده به آسيب‌هاي زيست‌محيطي پرداخته شده است و سازمان بهداشت جهاني (WHO) در اين زمينه و اثرات بهداشتي آنها در سال 1999 ميلادي با انتشار مجموعه‌اي اقدام به طرح راهنمايي‌هايي براي تمامي كشورها كرده است.چنانچه تصميمي در زمينه دفع پسماندهاي ويژه گرفته مي‌شود، اين تصميم نبايد مشكلات مراكز درماني را به مشكلات شهري بيافزايد.بر اساس طبقه‌بندي سازمان بهداشت جهاني پسماندهاي بيمارستاني شامل پسماندهاي عفوني، پاتولوژيك، اجسام تيز، دارويي، سرطان‌زا، شيميايي، راديواكتيو، كپسول‌هاي حاوي گازهاي پرفشار و پسماندهاي حاوي فلزات سنگين هستند. در اين ميان طبق آمار و ارقام منتشر شده بيمارستان‌ها بيشترين مقدار پسماندهاي خطرناك را توليد مي‌كندميزان توليد پسماندها، وابسته به فاكتورهاي متعددي مانند درآمد سرانه و استانداردهاي بهداشتي كشورهاستبر پايه همين امر، در كشورهايي با درآمد متوسط و كم، توليد زباله كمتر از كشورهايي است كه سرانه درآمد آنها بالاتر است.در مراكز درماني كه طرح مديريت تفكيك زباله در آنها اجرا مي‌شود، ميزان توليد پسماندهاي خطرناك، نسبت به مراكز درماني كه فاقد مديريت تفكيك پسماندها هستند، بسيار كمتر است.«متاسفانه با توجه به نهادينه نشدن فرهنگ تفكيك زباله در مبدا توليد زباله و درك نكردن اين مسئوليت توسط مديران مراكز درماني، ميزان توليد پسماندهاي بيمارستاني در كشورمان، رقم بسيار بالايي بوده به طوري كه در سال‌هاي اخير با توجه به رشد فزاينده آن كلان‌شهرهاي كشور را دچار بحران كرده است. طبق برآورد سازمان بهداشت جهاني در صورت تفكيك مناسب پسماندها شامل 80 درصد زباله‌هاي عمومي مراكز درماني، 15 درصد پسماندها پاتولوژيكي و عفوني، يك درصد اجسام تيز، سه درصد پسماندهاي شيميايي و دارويي و كمتر از يك درصد پسماندها مخصوص مواد راديواكتيو، كپسول‌هاي گاز، دماسنج‌هاي جيوه‌اي شكسته و باطري‌هاي استفاده شده است.روش‌هاي از بين بردن پسماندها شامل سوزاندن به وسيله زباله‌سوز، ضدعفوني شيميايي، عمليات حرارتي مرطوب، عمليات حرارتي خشك، استفاده از امواج ميكروويو، دفن كردن يا انباشته‌سازي و بي‌حركت سازي است.بر پايه طرح سازمان بهداشت جهاني پسماندهاي عفوني، پاتولوژيكي و اجسام تيز با روش مختلف زباله‌سوزي از بين مي‌روند و ضدعفوني شيميايي پسماندها، روش ميكروويو دفن كردن و تخليه در فاضلاب‌ها براي پسماندهاي سرطان‌زا، شيميايي و راديواكتيو انجام نمي‌شود.در اين ميان به جز روش دفن كردن و تخليه در فاضلاب، تمامي روش‌هاي ياد شده براي از بين بردن اجسام تيز استفاده مي‌شود.معضل اساسي در خصوص زباله هاي بيمارستاني مديريت آن در مبدا، نحوه جمع آوري و حمل و دفع آن است.معضل اساسي در خصوص زباله هاي بيمارستاني تفكيك نشدن آنها در مبدا است كه با اصرار و پيگيري هاي وزارت بهداشت تعداد كمي از بيمارستان ها، آن هم به صورت نامناسب و غير بهداشتي عمل تفكيك را انجام مي دهند. گرچه مجلس جمع آوري حمل و دفع زباله هاي بيمارستاني را به عهده خود بيمارستان ها گذاشته است، اما تا هنگامي كه بيمارستان ها بتنهايي يا با بستن قرارداد با شركت هاي خصوصي اين كار را انجام ندهند، شهرداري خود را موظف مي داند كه نسبت به اين كار اقدام كند. با اين حال برخي بيمارستان ها تفكيك زباله را به طور كامل انجام نمي دهند و زباله هاي عفوني و عادي را با هم بسته بندي مي كنند. اين كار حجم كار و هزينه دفع زباله را بسيار بالا مي برد، چون شهرداري از تفكيك زباله هاي عفوني از عادي مطمئن نيست و مجبور است همه زباله هاي بيمارستاني را گندزدايي كند. از سوي ديگر هزينه اي كه شهرداري بابت اين كار از وزارت بهداشت مي گيرد به هيچ وجه متناسب با خدماتي كه ارائه مي دهد نيست. در حالي كه روزانه 50 هزار تن زباله بيمارستاني در كشور توليد مي شود، تنها 11 بيمارستان كشور زباله هاي خود را ضدعفوني مي كنند. اين درحالي است كه براساس مصوبه مجلس شوراي اسلامي، بيمارستان ها مسئول زباله هاي توليدي خود هستند و بايد درخصوص پسمانده هاي توليدي خود ونحوه دفن آنها پاسخگو باشند.عفونت در بيمارستان مسئله‌اي است كه در ابعاد مختلف شايسته توجه بوده و از زاويه‌هاي متفاوت قابل بررسي ميباشد. جمع‌آوري و دفع زباله‌هاي بيمارستاني فرايندي است كه در محدود نمودن و يا انتشار عفونت‌هاي بيمارستاني، هم در داخل و هم در بيرون از چارچوب فيزيكي آن و در سطح جامعه بسيار موثر است پرسنل بيمارستان و بيماران به آساني از اين مسئله متاثر ميشوند، و آحاد مردم نيز در سطح جامعه بطور تصادفي و ناخواسته در معرض آن قرار ميگيرند. درآمد اقتصادي مي‌نگرند و در اين راستابي محابا و بدون هيچگونه احتياط و ملاحظه بهداشتي تا اعماق آنرا ميكاوند. براي جلوگيري و يا به حداقل رساندن آسيب‌هاي انساني، اجتماعي و بهداشتي ناشي از جمع‌آوري و دفع غيراصولي زباله‌ها بيمارستاني، ابتدا تعريف و طبقه‌بندي زباله‌هاي بيمارستاني ارائه ميشود و سپس ابزار و شيوه‌هاي مطمئن‌تر جمع‌آوري، نگهداري، انتقال و معدوم نمودن آنها مورد بررسي قرار ميگيرد. در بررسي همه ابعاد تلاش ميشود تا توصيه‌هاي كاربردي لازم در مقابله با زباله‌هاي بيمارستاني و روش برخورد با آنها مطرح گردد. كنترل مواد زايد جامد و از آن جمله زباله هاي سمي و خطرناك كه بخشي از آنرا زباله هاي بيمارستاني تشكيل مي دهد يك امر اجتناب ناپذير در مديريت زايدات شهري است. همه روزه وجود هزاران تُن زباله در شهرهاي مختلف كشور با همه تنوعي كه از نظر آلودگي دارند مسئله ايست كه با توجه به افزايش جمعيت و توسعه صنعت و تكنولوژي مي بايستي در صدر برنامه هاي بهداشت و محيط زيست كشور قرار گيرد. بدين لحاظ و باتوجه به اهميت مسئله در اين مقوله ابتدا مواردي چند از خطرات بهداشتي، نوع و ميزان زباله و سپس سيستم هاي جمع آوري و دفع، مورد توجه قرار مي گيرد.

تعريف زباله هاي بيمارستاني:

از منابع عمده زايدات بيولوژيكي، بيمارستان ها، آزمايشگاه ها و مراكز تحقيقات پزشكي هستند. زباله هاي بيمارستاني به دليل آنكه حاوي زايدات پاتولوژيكي، مواد زايد راديواكتيو، زايدات دارويي، مواد زايد عفوني، مواد زايد شيميايي و بعضا ظروف مستعمل تحت فشار هستند، از منابع عمده، زباله هاي خطرناك در شهرها محسوب مي شوند. تكنولوژي جمع آوري، دفع و يا احياي اين مواد در مقايسه با زباله هاي شهري و خانگي تفاوت بسيار دارد و بايد جداگانه مورد توجه قرار گيرد.زباله ها بيمارستاني: زباله هاي بيمارستاني شامل موادي هستند كه با توجه به نوع كار و وظيفه در هر بخش متفاوت است. مثلا زباله بخش عفوني يا اطاق عمل با مواد زايد آزمايشگاه يا بخش راديولوژي تفاوت محسوسي دارد و طبق يك بررسي، زباله بخش هاي مختلف بيمارستان ها به هفت گروه تقسيم مي شوند الف ـ زباله هاي معمولي بيمارستان: عموما شامل زباله هاي مربوط به بسته بندي مواد و ديگر زباله هاي پرسنل شاغل در بيمارستان و خوابگاه هاي آن هاستب ـ زباله هاي پاتولوژيكي: شامل بافت ها، ارگان ها، قسمت هاي مختلف بدن، پنبه هاي آغشته به خون و چرك و مواد دفعي بدن همچون نمونه هاي مدفوع و ادرار و غيره جزو اين گروه از مواد زايد محسوب مي شوندج ـ مواد زايد راديواكتيو: شامل جامدات، مايعات و گازها بوده و در برخي از بخش ها و آزمايشگاه هاي بيمارستان ها وجود دارند كه جمع آوري و دفع آن ها داراي خصوصيات ويژه اي است.د ـ مواد زايد شيميايي: شامل جامدات، مايعات و گازهاي زايد مي باشد كه به وفور در بيمارستان ها وجود دارد، در بخش هاي تشخيص و آزمايشگاه ها ماحصل نظافت و ضد عفوني بيمارستان، وسايل و ابزار تنظيف و ضدعفوني به انضمام داروها و وسايل دور ريختني اطاق عمل بخش ديگري از اين فضولات را تشكيل مي دهند. مواد زايد شيميايي ممكن است خطرناك باشند. فضولات شيميايي خطرناك در سه بخش زير تقسيم بندي مي شوند .فضولات سمي : اين فضولات با PH كمتر از 2 (به شكل اسيدي) و بالاتر از 12 (به حالت قليايي) در زباله هاي بيمارستاني وجود دارند. بخشي از داروهاي اضافي و يا فاسد شده، جزو اينگونه فضولات به حساب مي ايند.مواد قابل احتراق : شامل تركيبات جامد، مايع و گازي شكل .مواد واكنش دهنده و موثر : در ساير فضولات كه تا حدودي در زباله هاي بيمارستاني قابل تشخيص هستند .از فضولات شيميايي بي خطر مي توان قندها، اسيدهاي آمينه و برخي از نمك هاي آلي و معدني را نام برد. اسيدهاي آمينه و نمك هاي شيميايي نظير نمك هاي سديم، منيزيم، كلسيم، اسيد لاكتيك، انواع اكسيدها، كربنات ها، سولفات ها و فسفات ها قسمتي از مواد زايد شيميايي هستند. ه ـ مواد زايد عفوني: اين مواد شامل جِرم هاي پاتوژن در غلظت هاي مختلف هستند كه مي توانند به سادگي منجربه بيماري شوند. منشاء آن ها ممكن است پس مانده هاي آزمايشگاهي، جراحي و اتوپسي بيماران عفوني باشد. وسايل آغشته به جرم هاي عفوني در بيمارستان، شامل دستكش، وسايل جراحي، روپوش، لباس هاي بلند جراحي، ملحفه و غيره است. اين زباله ها تقريبا 10% كل زباله هاي بيمارستاني را تشكيل مي دهند. از وسايل جراحي سرنگ ها، اره هاي جراحي، شيشه هاي شكسته، كاردهاي كوچك جراحي و غيره را مي توان در يك دسته بندي خاص منظور كرد.و ـ مواد زايد دارويي: شامل داروهاي پس مانده، محصولات جانبي درمان و داروهاي فاسد شده يا مواد شيميايي هستند كه تا حدود زيادي در زباله هاي بيمارستاني وجود دارد.ز ـ ظروف مستعمل تحت فشار: ظروفي مثل قوطي هاي افشانه (آئروسُل)، گازهاي كپسوله شده و غيره كه اگر براي از بين بردن آن ها از دستگاه هاي زباله سوز، استفاده شود موجب بروز خطر مي شود زيرا در پاره اي از موارد داراي قابليت انفجار هستند.

روش هاي مختلف دفن بهداشتي زباله:

روش هاي مختلف دفن بهداشتي زباله بر حسب موقعيت جغرافيائي، سطح آبهاي زير زميني و ميزان خاك قابل دسترس جهت پوشش زباله بسيار متفاوت است. قابل ذكر است كه توضيح كامل يكايك اين روش ها از حوصله اين گفتار، خارج بوده و تنها با شرح كلي روش هاي مسطح، سراشيبي، ترانشه اي اكتفا مي گردد. توضيح كامل اين روش ها و يا سيستم هاي ديگر دفن بهداشتي زباله در كتب و مراجع مربوطه موجود است

الف ـ روش دفن بهداشتي به صورت مسطح Area Method

از اين روش در موقعي استفاده مي شود كه زمين براي گودبرداري، مناسب نباشد در اين روش زباله ها بعد از تخليه به صورت نوارهاي باريكي به ضخامت 75ـ40 سانتي متر در روي زمين تسطيح گرديده و لايه هاي زباله فشرده مي شوند تا ضخامت آن ها به 300ـ180 سانتي متر برسد. از اين مرحله به بعد روي لايه هاي آماده شده قشري از خاك به ضخامت 30ـ15 گسترده و فشرده مي شوند

ب ـ روش سراشيبي Ramp Method

اغلب در موارديكه مقدار كمي خاك براي پوشش زباله در دسترس باشداز روش سراشيبي استفاده مي نمايند. اصولا مساعدترين منطقه براي عمليات دفن بهداشتي زباله در اين روش، مناطق كوهستاني با شيب كم است، كه خوشبختانه به وفور در كشور ما يافت مي شود. در اين عمليات جايگزيني و فشردن مواد طبقه روش قبلي صورت گرفته و خاك لازم براي پوشاندن زباله از قسمت هاي ديگر محل تامين مي گردد

ج ـ روش ترانشه اي يا گوداي Trench

اين روش در مناطقي كه خاك به عمق كافي در دسترس بوده و سطح آب هاي زير زميني به كفايت پايين است مورد استفاده قرار مي گيرد. بدين ترتيب ترانشه هايي بطول 30-12 ، عمق 4ـ1 و عرض 15ـ5/4 متر حفر مي شود. از اين پس زباله در ترانشه هايي كه از قبل آماده شده است تخليه گرديده و به صورت لايه هاي نازكي كه معمولا بين 200ـ150 سانتي متر است فشرده مي گردد. ارتفاع اين لايه ها بايستي حداكثر 5/2ـ2 متر رسيده و و در صورت لزوم با قشري از خاك به ضخامت 30ـ10 سانتي متر پوشيده شوند.

روش هاي دفع زباله:

روش هاي معمول كه براي دفع زباله بكار گرفته شده است شامل بازيافت، سوزاندن، دفن بهداشتي و تهيه كمپوست با استفاده از سيستم هاي سنتي، نيمه صنعتي و مدل هاي پيشرفته هوازي و غيرهوازي است. با توجه به موقعيت جغرافيايي و آب و هوايي شهرهاي كشور و وجود زمين هاي باير فراوان در اطراف شهرها و همچنين ويژگي هاي خاص زباله هاي شهري در ايران كه بيش از 70% آن ها را مواد آلي تشكيل مي دهد، روش هاي سوزاندن، كمپوست و دفن بهداشتي به صورتي كه در ابتدا با اجراي سيستم هاي بازيافت از مبدأ توليد همراه باشد از اهميت خاصي برخوردار است كه ذيلا به صورت خلاصه مورد بحث قرار مي گيرد.

1 ـ سوزاندن (Incineration) در ايران با توجه به كيفيت زباله هاي شهري كه بهره وري بازيافت وكودسازي در آن ها زياد است و نيز با عنايت به وجود زمين هاي باير و فراواني كه در اطراف شهرها تناسب خاصي براي دفن بهداشتي زباله دارند، سرمايه گذاري در جهت احداث كارخانه هاي زباله سوز، توصيه نمي شود. اما از آنجا كه آلودگي بيولوژيكي و عفوني زباله هاي بيمارستاني معمولا بيش از انواع ديگر زباله است، كارشناسان، بهترين روش براي دفع زباله هاي مراكز درماني را سوزاندن در كوره هاي زباله سوز، توصيه كرده اند. ضمنا محاسن و معايب سوزاندن زباله با دستگاههاي زباله سوزبه شرح زير خلاصه مي شود:

محاسن: اين روش موثرترين روش دفع زباله است كه در مقايسه با ساير روش هاي دفع به زمين كمتري نياز دارد. خاكستر باقيمانده به علت عاري بودن از مواد آلي و باكتري ها از نظر بهداشتي مخاطره آميز نبوده و قابل دفن است

· آب و هوا و تغييرات جوي تقريبا تاثير مهمي در اين روش ندارد

· سوزاندن زباله در دستگاههاي زباله سوز منافع جنبي نظير استفاده ازحرارت ايجاد شده براي گرم كردن بويلرها و در نتيجه توليد انرژي بهره دارد

معايب: اين روش در مقايسه با ساير روش ها به سرمايه گذاري و هزينه اوليه بيشتري نياز دارد

· اين روش ايجاد بو، دود و آلودگي هوا مي نمايد كه عموما مورداعتراض مردم است

· به پرسنل كارآزموده و افراد مجرب براي بهره برداري و نگهداري ازدستگاههاي زباله سوز نياز است.

· هزينه نگهداري و تعميرات در اين روش بيش از ساير روش هاي دفع زباله است

· اين روش براي دفع مواد زايد خطرناك نظير مواد راديواكتيو و موادقابل انفجار روش مناسبي نيست

2 ـ كمپوست يا كودگياهي: تهيه بيوكمپوست از فضولات شهري در مقايسه با ساير روش هاي دفع زباله، بخصوص سوزاندن، ارزان تر و اقتصادي تر است، بطوريكه در حوالي شهرها با سرمايه گذاري كمي مي توان كود مناسبي جهت توسعه فضاي سبز شهري و يا به منظور فروش تهيه نمود. يادآور مي شود كه به علت گنجايش نسبتا زياد تاسيسات تهيه كمپوست و نيز محدوديت حجم توليد و الزام به رعايت زمان تبديل مواد آلي زباله به كمپوست، نمي توان كليه زباله هاي شهري را به كود كمپوست تبديل كرد، بلكه استفاده از روش هاي ديگر دفع زباله نظير دفن بهداشتي نيز يك مسئله اجتناب ناپذير است. از آنجا كه بيش از 70% از زباله هاي شهري در ايران را مواد آلي تشكيل مي دهند توليد بيوكمپوست مي تواند بخوبي در صدر برنامه هاي بازيافت و دفع بهداشتي زباله در كشور ما قرار گيرد.

تعريف كلمه كمپوست ـ عبارت است از تجزيه كنترل شده مواد آلي در حرارت و رطوبت مناسب بوسيله باكتري ها، قارچ ها، كپك ها و ساير ميكروارگانيسم هاي هوازي و يا غير هوازي. كمپوست داراي درصد زيادي هوموس است. هوموس اصلاح كننده خاك بوده و باعث بهبود شرايط زندگي و عملكرد موجودات خاك مي شود. نكته مهم اينكه هوموس حاوي مقدار زيادي مواد ازته مي باشدكه بتدريج در خاك آزاد شده و در اختيار گياه قرار مي گيرد

عوامل موثر در تهيه كود از زباله:

رطوبت توده كمپوست بايستي بين 50 تا 60 درصد باشد

· تامين اكسيژن مورد نياز براي تجزيه مواد (هوادهي)

· درجه حرارت مورد نياز براي تجزيه مواد حدود 60 درجه سانتي گراد است

· همگن بودن مواد به منظور كنترل عمل تجزيه

· تنظيم نسبت اين نسبت بايد حدود 30 باشد)

· ابعاد و قطعات موادي كه بايد تجزيه گردند هرچه كوچكتر باشد، مجموع سطح آن ها بيشتر شده و در نتيجه سطح تماس آن ها با ميكروارگانيسم افزايش مي يابد.

اصول كار در تهيه كود از زباله، هوادهي متناوب موادي است كه از آن ها كمپوست تهيه مي شود. هوادهي علاوه بر تامين اكسيژن مورد نياز براي تجزيه مواد، باعث افزايش درجه حرارت، كنترل مگس و بوهاي ناهنجار و در نهايت تسريع در عمل تجزيه مواد مي شود. در تهيه كود از زباله، دفع مواد غير قابل كمپوست، جداسازي مواد غيرقابل كمپوست، ميزان نياز به كمپوست، و نحوه كاربرد آن، توليد بو و كنترل آن، جنبه هاي بهداشتي و قيمت تمام شده كمپوست همگي فاكتورهايي هستند كه بايد به دقت مورد توجه قرار گيرند

3 ـ دفن بهداشتي زباله: دفن بهداشتي زباله عبارت است از انتقال مواد زايد جامد به محل ويژه دفن آن ها در دل خاك بنحوي كه خطري متوجه محيط زيست نشود. دفن بهداشتي، يك روش موثر و ثابت شده براي دفع دائم مواد زايد است. در هر منطقه اي كه زمين كافي و مناسب وجود داشته باشد، روش دفن بهداشتي مي تواند بخوبي مورد استفاده قرار گيرد. اين روش متداول ترين روش دفع زباله در جهان است. عمليات دفن بهداشتي زباله شامل چهار مرحله زير است:

· ريختن زباله در يك وضع كنترل شده

· پراكندن و فشردگي زباله در يك لايه نازك براي حجم مواد (به ضخامت حدود 2 متر)

· پوشاندن مواد با يك لايه خاك به ضخامت حدود 20 سانتي متر

· پوشش لايه نهائي زباله به ضخامت حدود 60 سانتي متر با خاك

دفن بهداشتي زباله يك روش كاملا قابل قبول و مطمئن براي دفع زباله هاي شهري است و به عنوان يك جايگزين در مقابل تلنبار كردن زباله مطرح است. پوشاندن مواد در دفن بهداشتي زباله به طور موثر از تماس حشرات، جوندگان، حيوانات ديگر و پرندگان با زباله ها جلوگيري به عمل مي آورد. لايه پوششي خاك همچنين از تبادل هوا و مواد زايد جلوگيري كرده و مقدار آب سطحي را كه ممكن است به داخل محل دفن نفوذ كند به حداقل مي رساند. ضخامت لايه خاكي كه براي پوشش روزانه مواد به كار مي رود بايستي حداقل 15 سانتي متر و پوشش نهائي خاك در روي شيارهاي زباله 60 سانتي متر باشد تا از نظر ايجاد و يا نشت گازهاي توليدي در اعماق و يا سطح زمين كنترل لازم به عمل آيد

انتخاب محل دفن زباله:

انتخاب زمين مورد نياز مناسب براي دفن زباله هاي شهري، مهمترين عمل در دفن بهداشتي محسوب مي شود كه بايد با دقت كافي و همكاري ادارات و موسساتي چون حفاظت محيط زيست، بهداشت محيط، سازمان آب منطقه اي، سرجنگلداري، كشاورزي و منابع طبيعي و نيز با تشريك مساعي شهرداري ها انجام شود. محل دفن بهداشتي زباله بايد حداقل به مدت 25 سال محاسبه شده و در جهت توسعه شهر نباشد. اين امر هم از نظر ايجاد ترافيك ناشي از رفت و آمد كاميون هاي زباله كش و هم از نظر مسائلي كه در اجراي عمليات در محل دفن مورد توجه است، حائز اهميت است. انتخاب نوع زمين براي طراحي دفن بهداشتي زباله و عمليات بهره برداري و نيز ابزار مورد نياز تاثير بسيار مستقيمي در اين مورد دارد.

تهيه وتنظيم: Environment Eng.com

دفع زباله های بیمارستانی

مطالب مشابه :

پلاسما و پزشکی

پلاسما چيست

زباله بدهید، برق بگیرید

پلاسما، روش نوین دفع پسماند

ایا سطل زباله شما می تواند بحران انرژی را حل کند؟

آیا سطل زباله شما می تواند بحران انرژی را حل کند؟

انواع زباله و روش های دفع آن

دفع زباله های بیمارستانی

معرفی رشته مهندسی پلاسما