آسیب های سه گانه در ورزش بانوان

آسیب های سه گانه در ورزش بانوان - توجه : مطالب ارائه شده تنها برای افزایش آگاهی و اطلاعات و نه به منظور تجویز یا توصیه می باشند"> انجمن بدنسازی و تناسب اندام ایران - آسیب های سه گانه در ورزش بانوانانجمن بدنسازی و تناسب اندام ایران توجه : مطالب ارائه شده تنها برای افزایش آگاهی و اطلاعات و نه به منظور تجویز یا توصیه می باشند

با حفظ محیط زیست و منابع آبی از بروز قحطی در کشور جلوگیری کنیم

خودروهای تک سرنشین عامل به خطر انداختن جان شهروندان

ایران را از تبدیل شدن به یک کویر نجات دهیم

مسئولیت هر گونه خرید و فروش کالا و انتقال وجه بین اعضا سایت بر عهده خود ایشان بوده و پایگاه تخصصی بدنسازی و تناسب اندام ایران هیچ گونه نظارت و مسئولیتی در این قبال نخواهد داشت
هرگونه تبلیغات غیر مجاز و فروش هرگونه دارو و مکمل غیر مجاز در سایت بنا به دستور مقامات قضایی , انتظامی و اطلاعاتی جمهوری اسلامی ایران ممنوع می باشد برای درج تبلیغات خود با ما تماس بگیرید

آسیب های سه گانه در ورزش بانوان آسیب های سه گانه در ورزش بانوان
در بررسی ارتباط بین عوامل دموگرافیک و تأثیر ورزش بر توانایی انجام فعالیتهای زندگی روزانه تنها سن با ۰۳۶/۰ = p و وضعیت تأهل با ۰۱/۰ = p با توانایی انجام فعالیتهای پایه زندگی روزانه قبل و بعد از تمرینات ورزشی و سن با ۰۲۶/۰ = p و وضعیت تأهل با ۰۰۹/۰ = p با توانایی انجام فعالیتهای پایه و مفید زندگی روزانه بعد از تمرینات ورزشی ارتباط معنادار داشتند (۰۵/۰p<). همچنین سن با ۰۳۳/۰ = p و وضعیت تأهل با ۰۱۹/۰ = p با توانایی انجام فعالیتهای مفید زندگی روزانه قبل از تمرینات ورزشی و سن با ۰۴۹/۰ = p و وضعیت تأهل با ۰۱۹/۰ = p با توانایی انجام فعالیتهای مفید زندگی روزانه بعد از تمرینات ورزشی ارتباط معنادار داشتند.

نتایج این مطالعه نشان داد که «تمرینات ورزشی به صورت معنیداری بر ارتقاء توانایی انجام فعالیتهای پایه زندگی روزانه در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مؤثر بوده است (۰۰۰۱/۰p<)». نتایج حاکی از آن بود که قبل از تمرینات ورزشی ۱۴/۵۷% بیماران در توانایی انجام فعالیتهای پایه زندگی روزانه، متکی به وسایل کمکی بودند، در صورتیکه پس از تمرینات ورزشی ۷۱/۸۵% بیماران در انجام این فعالیتها به خود متکی بودند با ۰۰۰۱/۰ = pv این اختلاف معنادار بود یعنی فرضیه اول پژوهش پذیرفته شد. در پژوهش انجام شده توسط مسترت و کسلرینگ این نتیجه حاصل شد: افرادی که تحت برنامه ورزشی قرار میگیرند دارای سطح فعالیتی بهتر نسبت به افرادی که ورزش نمیکنند میباشند [۱۵].

استوئیف برگن و بکر نیز در پژوهش خود به این نتیجه رسیدند: افرادی که فعالیتهای جسمی و ورزشی منظم دارند از توانایی بهتری جهت انجام فعالیتهای پایه زندگی روزانه برخوردارند [۲۰] اما پتاژان و همکاران (۱۹۹۶) طی پژوهشی که انجام داده ثابت نکردند که تمرینات ورزشی منظم سبب بهبود فعالیتهای پایه زندگی میگردد [۱۶].

همچنین نتایج این پژوهش حاکی است که تمرینات ورزشی بر ارتقاء توانایی انجام فعالیتهای مفید زندگی روزانه در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس به طور معنیدار مؤثر بوده است (۰۰۰۱/۰p<). نتایج نشان داد که قبل از تمرینات ورزشی

۵۷/۵۳% بیماران در انجام فعالیتهای مفید متکی به وسایل کمکی بودند و ۴۳/۴۷% نیز متکی به کمک دیگران، در صورتیکه پس از انجام ورزش، ۷۲/۶۰% بیماران جهت انجام فعالیتهای مفید متکی به وسایل کمکی، ۵۷/۳% متکی به کمک دیگران و بقیه متکی به خود بودند. با ۰۰۰۱/۰p< این اختلاف معنادار بود یعنی فرضیه دوم پژوهش اثبات شد. در پژوهشی که توسط استوئیف برگن و بکر (۲۰۰۱) صورت گرفت، تنها در سه فعالیت (توانایی انجام کارهای منزل، توانایی برقراری ارتباط و توانایی ایفای نقش خانوادگی، اجتماعی) اختلاف معنادار ذکر گردید [۲۰] و فریمن و همکاران (۱۹۹۹) نیز تنها در توانایی ایفای نقش خانوادگی و اجتماعی اختلاف معنادار مشاهده کردند ولی در کل اختلاف معناداری در توانایی انجام فعالیتهای مفید زندگی روزانه در افراد تحت پژوهش، مشاهده نکردند [۷].

نتایج این مطالعه نشان داد که تمرینات ورزشی بر کاهش شدت خستگی در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس به صورت معنیدار مؤثر بوده است (۰۰۸/۰p=). نتایج نشان دهنده این بود که قبل از تمرینات ورزشی ۲۹/۶۴% بیماران شدت خستگی را زیاد عنوان کرده بودند در صورتیکه پس از انجام تمرینات ورزشی ۱۵/۵۷% بیماران شدت خستگی را متوسط ذکر کردند که از نظر آماری اختلاف معنادار بود، یعنی فرضیه سوم پژوهش پذیرفته شد. مسترت و کسلرینگ (۲۰۰۲)، فریمن و همکاران (۱۹۹۹) و پتاژان و همکاران (۱۹۹۶) به نتایجی مشابه دست یافتند که تمرینات ورزشی منظم قادر است که شدت خستگی ناشی از مولتیپل اسکلروزیس را کاهش دهد [۹،۱۵،۱۸]. در بررسی ارتباط بین سن و تأثیر ورزش بر توانایی انجام فعالیتهای زندگی روزانه تنها سن با فعالیتهای پایه زندگی روزانه قبل و بعد و با فعالیتهای مفید زندگی قبل و بعد دارای ارتباط معنادار آماری بود، اما بین سن و شدت خستگی هیچ ارتباط معناداری مشاهده نشد. [۱۶] ایگناتاویسوس و همکاران (۱۹۹۹) والیوپولوس (۱۹۹۹) معتقدند که افزایش سن بر فعالیتهای زندگی روزانه موثر است و می تواند فعالیتها را محدود نماید. [۵،۱۱] همچنین مسترت و کسلرینگ (۲۰۰۲)، استوئیف برگن و بکر (۲۰۰۱)، فریمن و همکاران (۱۹۹۹) و پتاژان و همکاران (۱۹۹۶) نیز به نتایج مشابه رسیدند با این تفاوت که پتاژان و همکاران (۱۹۹۶) بین سن و شدت خستگی نیز ارتباط معناداری یافته بودند اما باید توجه داشت که میانگین و انحراف معیار سن شرکت کنندگان در آن پژوهش ۲ ۱/۴۱ بوده است [۷،۱۵،۱۶،۲۰].

در بررسی ارتباط بین وضعیت تأهل و تأثیر ورزش بر توانایی انجام فعالیتهای زندگی روزانه تنها وضعیت تأهل با فعالیتهای پایه زندگی روزانه قبل و همچنین با فعالیتهای مفید زندگی قبل و بعد ارتباط معنادار داشت. پتاژان و همکاران (۱۹۹۶) علاوه بر نتیجه فوق، بین وضعیت تأهل و شدت خستگی نیز ارتباط معنادار یافتند [۱۶].

بین سایر عوامل دموگرافیک (میزان تحصیلات، شغل، طول مدت ابتلا بیماری و تأثیر ورزش بر توانایی انجام فعالیتهای زندگی) ارتباط معناداری مشاهده نگردید.

با توجه به هدف کلی این پژوهش که «تعیین تأثیر تمرینات ورزشی بر توانایی انجام فعالیتهای زندگی روزانه در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعهکننده به انجمن مولتیپل اسکلروزیس ایران» می باشد، از یافتههای پژوهش می توان نتیجه گرفت که با ۰۰۰۱/۰p< توانایی انجام فعالیتهای زندگی روزانه قبل و بعد اختلاف معنادار داشتند و در واقع تمرینات ورزشی روی توانایی انجام فعالیتهای زندگی روزانه زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعهکننده به انجمن مولتیپل اسکلروزیس ایران مؤثر بوده و میزان توانایی انجام فعالیتهای زندگی روزانه ارتقاء یافته است.

با توجه به اینکه هیچ کدام از پژوهشهای قبلی به این نتیجه کلی نرسیدهاند، می توان مهمترین عوامل موفقیت این مطالعهها را چنین ذکر کرد: اجراء تمرینات ورزشی متنوع در هر جلسه ورزشی (کششی، دو تفریحی و تمرینات هوازی سوئدی)، رعایت اجراء حرکات گرم کننده و خنک کننده، رعایت خنک سازی قبل و حین ورزش و بالاخره انجام ورزش در آب که عامل تسهیلکنندهای در اجراء ورزش در بیماران ناتوان میباشد.

نتایج حاصل از بررسی یافتههای پژوهش نشان میدهد که انجام فعالیتهای زندگی روزانه قبل و بعد از تمرینات ورزشی با متغیرهای سن و وضعیت تأهل، در اجزاء توانایی انجام فعالیتهای پایه و مفید زندگی روزانه ارتباط آماری معناداری داشته است، اما با جزء شدت خستگی ارتباط معناداری نداشت. از طرفی توانایی انجام فعالیتهای زندگی روزانه قبل و بعد از تمرینات ورزشی با سایر متغیرها از جمله میزان تحصیلات، شغل، طول مدت ابتلا به بیماری و … ارتباط معنیدار آماری نداشته است.

در مجموع نتایج این پژوهش مؤید آن است که تمرینات ورزشی سبب ارتقاء توانایی انجام فعالیتهای زندگی روزانه زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس میگردد. البته چنانچه انجام تمرینات ورزشی تداوم داشته باشد، نتایج بهتری خواهد داشت [۱۲]، اما متأسفانه در این پژوهش به علت ضیق وقت اجراء تمرینات ورزشی تنها برای ۸ هفته صورت گرفت که با این وجود نتایج بسیار خوبی را در برداشته است

[۱۲]. تمرینات ورزشی به عنوان یک روش درمانی، عامل موثری در بهبود توانایی انجام فعالیتهای زندگی روزانه خواهد شد.

آسیب های سه گانه در ورزش بانوان

رایگان عضو شوید : انجمن بدنسازی و تناسب اندام ایران

پاسخ رایگان به کلیه سوالات شما : فقط پیامک 30006161444449

مطالب مشابه :

فواید دمبل

باشگاه بدنسازی

تمرین در منزل

مقاله (تمرین در منزل)

بدنسازی همراه با دوچرخه ثابت

بدنسازی بااستفاده از دوچرخه ثابت

آسیب های سه گانه در ورزش بانوان