ساوه
ساوه يكی از شهرها و مناطق باستانی بازمانده از دوران ساسانی است. تپه باستانی ساسانی آسياباد (سير آباد) در مجاورت شهر، هم چنين تپه ها و محوطه های تاريخی هريسان، خرم آباد، آوه نشان گر قدمت اين است. ساوه منطقهاي است كه با نام شهرك اسلامي در قرون اوليه اسلامي به متون جغرافي نويسان اسلامي و ايراني راه يافته است . ساوه يكی از شهرستان های استان مركزی از خاور به شهرستان تهران و قم، از شمال به شهرستان كرج، از باختر به بخش های خرقان و نوپران از توابع شهرستان ساوه و از جنوب به شهرستان تفرش محدود میشود. اساس اقتصاد شهرستان ساوه بر پايه كشاورزی و دامداری استوار است. سيستم كشاورزی منطقه در سال های اخير از حالت سنتی به صورت نيمه مكانيزه در آمده به طوری كه حدود 80 درصد درآمد مردم از راه كشاورزی و 20 درصد از راه صنعت تامين میشود. صنايع دستی اين شهرستان را قالیبافی، جاجيم بافی و گيوهدوزی تشكيلميدهد. باغ هاي سرسبز و پررونق انار، قزقلعهساوه، مسجدانقلاب، مسجدجامع ساوه،كاروانسراي باغ شيخ، امامزاده سيد اسحاق ساوه برخي از مهمترين ديدني هاي شهرستان ساوه را تشكيل ميدهند.
مکان های دیدنی و تاریخی
باغ هاي سرسبز و پررونق انار، قزقلعه ساوه، مسجدانقلاب، مسجدجامع ساوه، كاروانسراي باغ شيخ، امامزاده سيداسحاق ساوه برخي از مهمترين ديدنيهاي شهرستان ساوه را تشكيل ميدهند.
کشاورزی و دام داری
اساس اقتصاد شهرستان ساوه بر پايه كشاورزی و دامداری استوار است. سيستم كشاورزی منطقه در سال های اخير از حالت سنتی به صورت نيمه مكانيزه در آمده به طوری كه حدود 80 درصد درآمد مردم از راه كشاورزی و 20 درصد از راه صنعت تامين میشود. منابع آب جهت آبياری زمين های زراعی و باغةاي ميوه از رودخانه قره چای و چاه های ژرف و كاريزها تامين شده و از عمدهترين فرآورده ها اين منطقه گندم، جو، تره بار، پنبه، علوفه دامی، بنشن، ميوه های سر درختی مانند انار، انجير، انگور، زردآلو، گيلاس، بادام و گردو را می توان نام برد. دامداری بر اساس و روش سنتی و پرواری انجام می شود كه شامل پرورش گاو، گوسفند و طيور است كه نيازهای داخلی مردم را تامين میكند. صنايع دستی اين شهرستان از قديم شامل قالیبافی، جاجيم بافی و گيوه دوزی است. بازرگانی در زمينه محصولات كشاورزی و دامی رواج دارد. عمده ترين صادرات اين شهرستان گندم، ذرت، بنشن، انار و انجير است.
مشخصات جغرافيايي
ساوه يكی از شهرستان های استان مركزی از خاور به شهرستان تهران و قم، از شمال به شهرستان كرج، از باختر به بخش های خرقان و نوپران از توابع شهرستان ساوه و از جنوب به شهرستان تفرش محدود میشود. مركز شهرستان از نظر جغرافيايی در 50 درجه و 22 دقيقه ی درازای خاوری و 35 درجه و 1 دقيقه ی پهنای شمالی و ارتفاع 1050 متری از سطح دريا واقع شده است. شهرستان ساوه در منطقه ای دشتی قرار گرفته و كوه های پراكنده در اطراف آن واقع شده اند. شهرستان ساوه از آب و هوای معتدل و خشك برخوردار است. رودخانه قره چای از مهم ترين رودخانههاي اين شهرستان به شمار ميآيد. مسيرهاي دسترسي به اين منطقه عبارتند از :
- جاده آسفالته ساوه – تهران به درازای 130 كيلومتر
- جاده آسفالته ساوه- همدان به درازای 170 كيلومتر
- جاده آسفالته ساوه – قم به درازای 70 كيلومتر
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
ساوه يكی از شهرها و مناطق باستانی بازمانده از دوران ساسانی است كه به معني خرده طلا آمده است. تپه باستانی ساسانی آسياباد (سير آباد) در مجاورت شهر، هم چنين تپه ها و محوطه های تاريخی هريسان، خرم آباد، آوه نشان گر قدمت اين است. ساوه در روزگار پارتيان با نام «سواكينه»، يكی از منازل مهم ميان راهی و در سده هفتم قبل از ميلاد يكی از دژها و منازل سرزمين ماد به شمار می رفته است. از وضعيت ساوه در روزگار پيش از اسلام اطلاع دقيق و مستندی در دست نيست، اما از قرن دوم هجری به بعد در مورد اين شهر اطلاعات و روايات مكتوب زيادی موجود می باشد. ورود حضرت معصومه (ع) به ساوه در راه سفر خراسان و بيماری ايشان در ساوه، نخستين رويدادی است كه در تاريخ اوايل دوران اسلامی اين شهر ذكر شده است. به نظر می رسد كه گسترش خلافت اسلامی تا مرزهای چين، حمل و نقل كالا، كاروان های زيارتی حجاج و آبادانی راه ابريشم، توسعه شهر ساوه را در سده های نخستين اسلامی فراهم آورده است.
ناحيه و شهر ساوه در روزگار ديالمه و سلجوقيان پيوسته مقر زمستانی سلاطين ديلمی و سلجوقی و سپاهيان آنان بوده كه معمولا ييلاق را در ناحيه خرقان و همدان می گذرانده اند. سرای معروف ديلمان و كوشك سلطانی ساوه اقامتگاه شاهان سلجوقی بوده است. رونق و آبادی شهر ساوه در روزگار سلجوقيان به اوج خود رسيد و ساوه به مركز سران قبايل متحد سلجوقی كه لقب اتابك داشتند، تبديل شد. از اين روزگار تا دوره خوارزمشاهيان بسياری از وزرای سلجوقی و خوارزمشاهی ساوجی بوده اند كه هريك در زمان خود در آبادانی و ايجاد بناهای شهری آن كوشيدند. ساوه در جريان حمله خانمان بر انداز مغول در قرن هفتم هجری صدمه و آسيب فراوانی ديد. مغولان شهر را ويران كرده و ساكنان آن را از دم تيغ گذراندند. عماد الملك ساروجی وزير با تدبير و دانشمند سلطان محمد و سلطان جلال الدين خوارزمشاهی از جمله افرادی است كه در جريان حمله مغول جان خود را از دست داد. در دروه جانشينان هلاكو (ايلخانان) قسمت عمده ای از خرابی های هجوم مغول مجددا بازسازی شد. در اين دوره نيز ساوجيان هم چنان در مقامات و مناصب ديوانی دولت ايلخانی به خدمت در آمدند كه از آن جمله می توان به خواجه سعد الدين ساوجی وزير غازان خان، امير نظام الدين يحيی ساوجی، خواجه ظهير الدين ساوجی، خواجه شمس الدين ساوجی و… اشاره كرد.
ساوه در دوران تيموريان و آق قويونلو از غارت های متعدد و رقابت های ميان شاهزادگان آق قويونلو صدمه فراوانی ديد. ورود تركمانان چادر نشين و استقرار آنان در اطراف ساوه و دستيابی سران آن به حكومت و درگيری و رقابت داخلی آنان، صدمه و آسيب سنگينی به اقتصاد و نيروهای توليدی شهر وارد ساخت. در دوران صفويه بلوكات ساوه يكی از قلمرو های استقرار ايلات وابسته به نهاد حكومت صفويه (قزلباش و شاهسون ها) شد. اينان در حقيقت به مثابه قوای نظامی حكومت در نواحی مجاور پايتخت استقرار يافتند. از جمله ايل بيات كه در دشت های ساوه و زرند مستقر شدند و آن جا را به عنوان قلمرو زمستانه خود برگزيد. در دوره صفويه شهر ساوه دوباره آباد شد و كاروانسراها، راه ها، رباط های ميان راهی، مساجد، بازار سرپوشيده و بناهای متعددی در آن احداث گرديد. با اين حال خرابی های ناشی از هجوم و حمله تيموريان، جنگ ها و كشمش های زمان آق قويونلو ها به تمامی بازسازی نشد. در اواخر دوره صفويه به ويژه در زمان حكومت شاه سلطان حسين صفوی، ضعف حكومت مركزی و تاخت و تاز قبايل و ايلات، رويدادهای ناشی از جنگ های ايران و عثمانی و فتنه افغان، آسيب های جدی و فراوانی به رشد و توسعه شهر وارد كرد.در روزگار زنديه با احداث بنای معروف چهار سو، در احيای مجدد بازرگانی ساوه كوشش شد. در فاصله پايان دوران صفويه تا قاجاريه، شهر در تسلط حكام وابسته به گروه های ايلی پر نفوذ ناحيه مانند خلج ها قرار گرفت. با پايتخت شدن تهران، اهميت ساوه كاسته شد. در حال حاضر شهر ساوه يكی از شهرهای آباد استان مركزی است و توسعه صنعتی آن موجبات رشد روز افزونی را فراهم آورده است.
مکان های دیدنی و تاریخی
باغ هاي سرسبز و پررونق انار، قزقلعه ساوه، مسجدانقلاب، مسجدجامع ساوه، كاروانسراي باغ شيخ، امامزاده سيداسحاق ساوه برخي از مهمترين ديدنيهاي شهرستان ساوه را تشكيل ميدهند.
کشاورزی و دام داری
اساس اقتصاد شهرستان ساوه بر پايه كشاورزی و دامداری استوار است. سيستم كشاورزی منطقه در سال های اخير از حالت سنتی به صورت نيمه مكانيزه در آمده به طوری كه حدود 80 درصد درآمد مردم از راه كشاورزی و 20 درصد از راه صنعت تامين میشود. منابع آب جهت آبياری زمين های زراعی و باغةاي ميوه از رودخانه قره چای و چاه های ژرف و كاريزها تامين شده و از عمدهترين فرآورده ها اين منطقه گندم، جو، تره بار، پنبه، علوفه دامی، بنشن، ميوه های سر درختی مانند انار، انجير، انگور، زردآلو، گيلاس، بادام و گردو را می توان نام برد. دامداری بر اساس و روش سنتی و پرواری انجام می شود كه شامل پرورش گاو، گوسفند و طيور است كه نيازهای داخلی مردم را تامين میكند. صنايع دستی اين شهرستان از قديم شامل قالیبافی، جاجيم بافی و گيوه دوزی است. بازرگانی در زمينه محصولات كشاورزی و دامی رواج دارد. عمده ترين صادرات اين شهرستان گندم، ذرت، بنشن، انار و انجير است.
مشخصات جغرافيايي
ساوه يكی از شهرستان های استان مركزی از خاور به شهرستان تهران و قم، از شمال به شهرستان كرج، از باختر به بخش های خرقان و نوپران از توابع شهرستان ساوه و از جنوب به شهرستان تفرش محدود میشود. مركز شهرستان از نظر جغرافيايی در 50 درجه و 22 دقيقه ی درازای خاوری و 35 درجه و 1 دقيقه ی پهنای شمالی و ارتفاع 1050 متری از سطح دريا واقع شده است. شهرستان ساوه در منطقه ای دشتی قرار گرفته و كوه های پراكنده در اطراف آن واقع شده اند. شهرستان ساوه از آب و هوای معتدل و خشك برخوردار است. رودخانه قره چای از مهم ترين رودخانههاي اين شهرستان به شمار ميآيد. مسيرهاي دسترسي به اين منطقه عبارتند از :
- جاده آسفالته ساوه – تهران به درازای 130 كيلومتر
- جاده آسفالته ساوه- همدان به درازای 170 كيلومتر
- جاده آسفالته ساوه – قم به درازای 70 كيلومتر
وجه تسميه و پيشينه تاريخي
ساوه يكی از شهرها و مناطق باستانی بازمانده از دوران ساسانی است كه به معني خرده طلا آمده است. تپه باستانی ساسانی آسياباد (سير آباد) در مجاورت شهر، هم چنين تپه ها و محوطه های تاريخی هريسان، خرم آباد، آوه نشان گر قدمت اين است. ساوه در روزگار پارتيان با نام «سواكينه»، يكی از منازل مهم ميان راهی و در سده هفتم قبل از ميلاد يكی از دژها و منازل سرزمين ماد به شمار می رفته است. از وضعيت ساوه در روزگار پيش از اسلام اطلاع دقيق و مستندی در دست نيست، اما از قرن دوم هجری به بعد در مورد اين شهر اطلاعات و روايات مكتوب زيادی موجود می باشد. ورود حضرت معصومه (ع) به ساوه در راه سفر خراسان و بيماری ايشان در ساوه، نخستين رويدادی است كه در تاريخ اوايل دوران اسلامی اين شهر ذكر شده است. به نظر می رسد كه گسترش خلافت اسلامی تا مرزهای چين، حمل و نقل كالا، كاروان های زيارتی حجاج و آبادانی راه ابريشم، توسعه شهر ساوه را در سده های نخستين اسلامی فراهم آورده است.
ناحيه و شهر ساوه در روزگار ديالمه و سلجوقيان پيوسته مقر زمستانی سلاطين ديلمی و سلجوقی و سپاهيان آنان بوده كه معمولا ييلاق را در ناحيه خرقان و همدان می گذرانده اند. سرای معروف ديلمان و كوشك سلطانی ساوه اقامتگاه شاهان سلجوقی بوده است. رونق و آبادی شهر ساوه در روزگار سلجوقيان به اوج خود رسيد و ساوه به مركز سران قبايل متحد سلجوقی كه لقب اتابك داشتند، تبديل شد. از اين روزگار تا دوره خوارزمشاهيان بسياری از وزرای سلجوقی و خوارزمشاهی ساوجی بوده اند كه هريك در زمان خود در آبادانی و ايجاد بناهای شهری آن كوشيدند. ساوه در جريان حمله خانمان بر انداز مغول در قرن هفتم هجری صدمه و آسيب فراوانی ديد. مغولان شهر را ويران كرده و ساكنان آن را از دم تيغ گذراندند. عماد الملك ساروجی وزير با تدبير و دانشمند سلطان محمد و سلطان جلال الدين خوارزمشاهی از جمله افرادی است كه در جريان حمله مغول جان خود را از دست داد. در دروه جانشينان هلاكو (ايلخانان) قسمت عمده ای از خرابی های هجوم مغول مجددا بازسازی شد. در اين دوره نيز ساوجيان هم چنان در مقامات و مناصب ديوانی دولت ايلخانی به خدمت در آمدند كه از آن جمله می توان به خواجه سعد الدين ساوجی وزير غازان خان، امير نظام الدين يحيی ساوجی، خواجه ظهير الدين ساوجی، خواجه شمس الدين ساوجی و… اشاره كرد.
ساوه در دوران تيموريان و آق قويونلو از غارت های متعدد و رقابت های ميان شاهزادگان آق قويونلو صدمه فراوانی ديد. ورود تركمانان چادر نشين و استقرار آنان در اطراف ساوه و دستيابی سران آن به حكومت و درگيری و رقابت داخلی آنان، صدمه و آسيب سنگينی به اقتصاد و نيروهای توليدی شهر وارد ساخت. در دوران صفويه بلوكات ساوه يكی از قلمرو های استقرار ايلات وابسته به نهاد حكومت صفويه (قزلباش و شاهسون ها) شد. اينان در حقيقت به مثابه قوای نظامی حكومت در نواحی مجاور پايتخت استقرار يافتند. از جمله ايل بيات كه در دشت های ساوه و زرند مستقر شدند و آن جا را به عنوان قلمرو زمستانه خود برگزيد. در دوره صفويه شهر ساوه دوباره آباد شد و كاروانسراها، راه ها، رباط های ميان راهی، مساجد، بازار سرپوشيده و بناهای متعددی در آن احداث گرديد. با اين حال خرابی های ناشی از هجوم و حمله تيموريان، جنگ ها و كشمش های زمان آق قويونلو ها به تمامی بازسازی نشد. در اواخر دوره صفويه به ويژه در زمان حكومت شاه سلطان حسين صفوی، ضعف حكومت مركزی و تاخت و تاز قبايل و ايلات، رويدادهای ناشی از جنگ های ايران و عثمانی و فتنه افغان، آسيب های جدی و فراوانی به رشد و توسعه شهر وارد كرد.در روزگار زنديه با احداث بنای معروف چهار سو، در احيای مجدد بازرگانی ساوه كوشش شد. در فاصله پايان دوران صفويه تا قاجاريه، شهر در تسلط حكام وابسته به گروه های ايلی پر نفوذ ناحيه مانند خلج ها قرار گرفت. با پايتخت شدن تهران، اهميت ساوه كاسته شد. در حال حاضر شهر ساوه يكی از شهرهای آباد استان مركزی است و توسعه صنعتی آن موجبات رشد روز افزونی را فراهم آورده است.
شهرستان:ساوه
بخش:مرکزی
نام محلی:ساوه
جمعیت:۱۸۰٬۵۴۸
زبانهای گفتاری:فارسی
مذهب:شیعه
-----------------------------------
ساوه از شهرهای استان مرکزی در کشور ایران است. جمعیت این شهر بر پایه آمار نفوس ومسکن سال ۸۵ برابر با ۱۷۹٬۰۰۹ نفر است.
ساوه شهری کهن است که نام آن در پارسی میانه ساوگ بوده است.زبان مردم ساوه فارسی است.
پیشینه تاریخی
ساوه یکی از شهرهای باستانی ایران به شمار میرود .این شهر در دوران گذشته در برخورد کلانترین راههای کاروانی میان ری باستان، همدان، اصفهان، قزوین، زنجان، قم و کاشان قرار داشته و در روزگار پارتیان یکی از خانمانهای مهم میان راهی بودهو در سدهٔ ۷ (پیش از میلاد)یکی از دژهاو خانمانهای سرزمین ماد به شمار میرفته و زیست همگانی در این بخش از ایران از پیشینه و دیرینگی بسیار برخوردار است و از دید زمینشناسی از آن دوران سوم وچهارم زمینشناسی میباشد. ساوه نخست از توابع میدان بوده و بعد بخشی از ری بزرگ شده و به سبب نزدیکی با میانههای نیرومند برخی دودمان و پادشاهان بر ایران گذشته از این که همواره از ارزش ویژهای برخوردار بوده دارائی و چمنزارهای آن نیز از دیرباز
جای توجه دودمانها بوده و روی همین پایه فرمانروایان آن اغلب از میان دولتمردان بنام برگزیده شدهاند بعد از ساسانیان حکومت سامانیان و ال بویه و سپس سلجوقی بر این سرزمین دست داشتند.
ساوه در جریان حمله مغول در قرن هفتم هجری صدمه و آسیب فراوان دید، مغولان شهر را ویران کردند و ساکنان آن را از دم تیغ گذراندند. کتابخانههای بزرگ و موزههای ساوه طعمه حریق شد وکتابها و ابزار دانشی کتابخانه و دانشوران نابود شدند.
حمدالله مستوفی در مورد ساوه اینگونه نوشته :در اول در آن زمین بحیره(دریاچه)بوده و در شب ولادت رسول اکرم (ص) آب آن به زمین فرو شد و آن از مشروبات بوده است و بر آن زمین شهری ساختند.بانی آن معلوم نیست و در حمله مغولها باروی آن دچار
خرابی شد و خواجه ظهیر الدین علی بن ملک شرف الدین ساوجی آن را عمارت نمود. هوایش به گرمی مایل است و آبش از رودخانه مزدقان و قنوات مشروب میشود.
ساوه از دیر باز محل برخوردهای نظامی ایران بوده در دوره مغول نیز گذرگاه جهانگردان بیگانه شد مار کوپولوی و نیزی و بسیاری از پیامبران و مبلغان آئینی، بازرگانان، و ایلچیان در گزارشها و نوشتههای خود از ساوه یاد کردهاند. پی آمد حمله مغول کاهش شدید مردم ساوه بوده که کاهش زیاد ماندگاران روستایی و ویران شدن دستگاههای آبیاری موجب افت شدید کشاورزی در سرزمین ساوه شد. در دوره صفویه که آئین شیعه آئین رسمی کشور شد منطقه ساوه در دوره یاد شده جزو زمینگاه علی شکر بود در سال ۹۰۸
با چیرگی صفویه بر پادشاه مراد عثمانی همدان که والی نشین زمینگاه یاد شده بود بدست قزلباشها افتاد. در روزگار صفویه مردم ساوه از تیرههای گوناگون بودند و زبان و آداب و روسوم آنان نیز طبعا با هم فرق داشت. ولی بیشتر مردم از همان گذشته پارسی زبان با گویش محلی بودند تا به امروز هم ادامه دارد.
نام ساوه
برای ساوه معانی چندی آوردهاند:
- ساوه بر وزن، کاوه نام پهلوانی است ایرانی که در جنگ رستم کشته شده او را ساوه شاه هم میگفتند .
- ساوه تغییریافته واژه سهآبه به معنای مکانی با سه رودخانه خوانده شدهاست.
- ساوه در زبان فارسی به معنای خردهطلا است، نام بخشهایی مانند زرند، گواه کاربرد این معنی برای منطقه ساوهاست.
- نام شهری است نامدار در عراق عجم، گویند دریاچهای در آن جا بود که هر سال یک کسی را در آن غرق میکردند تا از سیلاب ایمن میبودند و در شب ولادت سرور کاینات آن دریاچه خشک شد.
- در زمان ساسانیان زمین به هفت کشور تقسیم میشده از این قرار ارزه، ساوه، فردوفش، وروگرست و .. .
- گروهی نام آن را ماخوذاز واژه اوستایی "سوا" Sava و یا واژه پهلوی "سوکا" Savaka دانستهاند .
آثار تاریخی
- نظر به اینکه ساوه یکی از شهرستانهای باستانی ایران زمین است لذا آثار باستانی آن نسبتا زیاد میبوده تا اینکه در حمله مغول و بعد به دست سپاهیان تیمور لنگ اکثر آنها منهدم گردید.
۱- مناره مسجد میدان قدمت تاریخی۴۵۳ ه.ق
۲- مسجد جامع قدمت تاریخی دوره سلجوقی
۳- مناره مسجد جامع قدمت تاریخی ۵۰۴ ه.ق
۴- امامزاده سید اسحاق(پسرامام موسی کاضم(ع)و برادر امام رضا(ع)) قدمت تاریخی ۶۷۶ ه.ق
۵- بند شاه عباس قدمت تاریخی قرن هفتم ه.ق
۶- بقعه امامزاده سید حمزه قدمت تاریخی دوره صفویه
۷- بقعه امامزاده فضل بن سلیمان قدمت تاریخی دوره سلجوقی
۸- آرامگاه فاطمه بنت شجاع قدمت تاریخی دوره صفوی
۹- بقعه پیغمبر اشموییل قدمت تاریخی قرن هشتم ه.ق
۱۰- امامزاده سید هارون قدمت تاریخی قرن هفتم ه.ق
۱۱- امامزاده یونس قدمت تاریخی اواخر قرن نهم
۱۲- مسجد بازار شهر ساوه قدمت تاریخی دوره زندیه
۱۳- بقعه امامزاده اسماییل قدمت تاریخی دوره صفویه
۱۴- بقعه امامزاده نوح بن موسی بن جعفر قدمت تاریخی دوره صفویه
۱۵- بقعه یعه امامزاده سید منصور بن موسی بن جعفر قدمت تاریخی دوره صفویه
۱۶- حمام کلبعلیخان قدمت تاریخی دوره زندیه
۱۷- کاروانسرای عبدالغفار قدمت تاریخی دوره زندیه
۱۸- کاروانسرای خشک رود وهجب قدمت تاریخی دوره صفویه
نقاط بکر و دیدنی:
1- از سمت تهران بعد از مأمونیه نرسیده به شهرستان ساوه به سمت غروب خورشید در منطقه بوئین زهرا وقتی از مسیر اصلی خارج می شویم - بخش خراقان - در میان کوهها بعد از گذر از دو روستای کوچک به معدن سنگ ویدر می رسیم . مکانی که از آن به بعد در بین کوه و دشت ، باغها و چشمه ساران و مزارع زیبا، آرامشی وصف ناپذیر به ارمغان میآورند. ده کوچک ما وسمق در محاصره کوههای کوچک و تپههای بزرگ و باغهای زیبا با مردمی مهربان قرار دارد و حضوری طولانی را بواسطه قلعه قدیمی , باغهای ضیاء لشگر , چشمههای رزدک، کیکان، ین کریز، رمضان، لیلا بولاخه ( به معنی چشمه لیلا که پشت باغ عمو حسن - در محله خرمنلر )و ... به یاد میآورد. در قسمت شمال منطقه دربند - بواسطه احاطه کوها ، در شمال غرب در بالای کوهها، چشمه پیر حیدر با کلی درخت شاه توت زیبا با طعمی به یاد ماندنی در منطقهای بنام پدرآوا ، در غرب تر روستاهای بول بند و بند امیر با آن سد خاکی و جاده زیبا و بسیار زیباییهای دیگر. در ماههای محرم نمایش تعزیه بیاد شهدای کربلا هنوز هم خیلی ها رو از دهات و شهرهای اطراف به وسمق میکشه. خدا بیآمرزه مشهد اکبر (علی اکبر همتی پسر همت رو)که تو اون تعزیهها چه میکرد.
انار ساوه
ساوه يكی از شهرها و مناطق باستانی بازمانده از دوران ساسانی است كه به معني خرده طلا آمده است. تپه باستانی ساسانی آسياباد (سير آباد) در مجاورت شهر، هم چنين تپه ها و محوطه های تاريخی هريسان، خرم آباد، آوه نشان گر قدمت اين است. ساوه در روزگار پارتيان با نام «سواكينه»، يكی از منازل مهم ميان راهی و در سده هفتم قبل از ميلاد يكی از دژها و منازل سرزمين ماد به شمار می رفته است. از وضعيت ساوه در روزگار پيش از اسلام اطلاع دقيق و مستندی در دست نيست، اما از قرن دوم هجری به بعد در مورد اين شهر اطلاعات و روايات مكتوب زيادی موجود می باشد. ورود حضرت معصومه (ع) به ساوه در راه سفر خراسان و بيماری ايشان در ساوه، نخستين رويدادی است كه در تاريخ اوايل دوران اسلامی اين شهر ذكر شده است. به نظر می رسد كه گسترش خلافت اسلامی تا مرزهای چين، حمل و نقل كالا، كاروان های زيارتی حجاج و آبادانی راه ابريشم، توسعه شهر ساوه را در سده های نخستين اسلامی فراهم آورده است.
ناحيه و شهر ساوه در روزگار ديالمه و سلجوقيان پيوسته مقر زمستانی سلاطين ديلمی و سلجوقی و سپاهيان آنان بوده كه معمولا ييلاق را در ناحيه خرقان و همدان می گذرانده اند. سرای معروف ديلمان و كوشك سلطانی ساوه اقامتگاه شاهان سلجوقی بوده است. رونق و آبادی شهر ساوه در روزگار سلجوقيان به اوج خود رسيد و ساوه به مركز سران قبايل متحد سلجوقی كه لقب اتابك داشتند، تبديل شد. از اين روزگار تا دوره خوارزمشاهيان بسياری از وزرای سلجوقی و خوارزمشاهی ساوجی بوده اند كه هريك در زمان خود در آبادانی و ايجاد بناهای شهری آن كوشيدند. ساوه در جريان حمله خانمان بر انداز مغول در قرن هفتم هجری صدمه و آسيب فراوانی ديد. مغولان شهر را ويران كرده و ساكنان آن را از دم تيغ گذراندند. عماد الملك ساروجی وزير با تدبير و دانشمند سلطان محمد و سلطان جلال الدين خوارزمشاهی از جمله افرادی است كه در جريان حمله مغول جان خود را از دست داد. در دروه جانشينان هلاكو (ايلخانان) قسمت عمده ای از خرابی های هجوم مغول مجددا بازسازی شد. در اين دوره نيز ساوجيان هم چنان در مقامات و مناصب ديوانی دولت ايلخانی به خدمت در آمدند كه از آن جمله می توان به خواجه سعد الدين ساوجی وزير غازان خان، امير نظام الدين يحيی ساوجی، خواجه ظهير الدين ساوجی، خواجه شمس الدين ساوجی و… اشاره كرد.
منابع- ویکی بدیا وتراول
مطالب مشابه :
مشهد به همدان مسير اول ودوم1223كيلومتر ،مسیر سوم 1251کیلومتر؛مسير چهارم 1278 كيلومتر
از جعفريه تا شهر ساوه۳۵ كيلومتر است كه در نتيجه فاصله ساوه تا مشهد و فاصله تهران تا
اشنایی با استان مرکزی
ساوه. از تهران تا اراک حدود 289 کیلومتر راه فاصله شهرهای استان مرکزی از مرکز (اراک)
رازقان و منجیقان و چناقچی علیا
اتوبان تهران ساوه دوستمون ساوه – همدان تا ابتداي با فاصله 10
وضعيت جغرافيايي
فاصله آن تا قم حدود ۱۰۰ كيلومتر، و فاصله آن تا تهران حدود ۱۷۰ كيلومتر، و فاصله آن تا ساوه
مشهد به تهران مسير اول 880 كيلومتر، مسير دوم935كيلومتر
( انتهاي بزرگراه افسريه) ۴۰ كيلومتر است كه در نتيجه فاصله تهران تا مشهد مقدس ۹۳۵ كيلومتر
موقعیت جغرافیایی استان مرکزی((اراک))
استان مرکزی از شمال به استان های تهران و قزوین، از غرب فاصله شهرهای اراک تا ساوه
شهرستان ساوه
به نظر می رسد كه گسترش خلافت اسلامی تا ساوه كوشش شد. در فاصله تهران، اهميت ساوه
ساوه
- جاده آسفالته ساوه – تهران به تا مرزهای بازرگانی ساوه كوشش شد. در فاصله پايان
مسیر شهرستان تویسرکان
- قم – تهران يا از مسير همدان – ساوه - تهران و به طول 45 كيلومتر به سمت غرب تا كنگاور فاصله
برچسب :
فاصله تهران تا ساوه