قوانین ایزولاسیون بیماران

اتخاذ خط مشی عملی برای جلوگیری از انتقال عفونت در بیمارستان بر اساس راههای انتقال عفونت

Category specifip : این طبقه بندی بر اساس راه انتقال بیماری و اپیدمیولوژی آن می باشد بکار گیری آن

آسان و از معایب آن جداسازی بیش از حد یا (over isolation) می باشد.

شش گروه ایزولاسیون در این روش جای می گیرند:

1- جداسازی مطلق (stric I.) ، جداسازی تنفسی (respiralory I.) ، جداسازی تماسی (contact I)

2- جداسازی سل (A.F.B.I) ، احتیاطهای روده ای (Entricp) ، احتیاطهای ترشحی(درناژ)

section.PDionage

احتیاطهای عمومی :

بر این اساس تمام بیماران بالقوه عفونی در نظر گرفته می شوند و به پرسنل توصیه می شود که در مواقعی که

احتمال آلودگی با خون و بعضی مایعات وجود دارد از محافظهای مناسب استفاده نمایند. (عینک، گان، دستکش)

که بطور خلاصه

1- درصورت مواجهه با هر نوع از مایعات بدنی و میان بافتی برای نمونه (پریکارد، CSF، منی، مخاط،

ترشحات واژینال، آمینوتیک یا هر نوع مایع بدن در مواقعی که احتمال مواجهه با پوست یا مخاط وجود دارد از

مخاط استفاده کنند.

2- در حین جمع آوری سطوح و مواد آلوده به خون

3- در حین کاری که احتمال پاشیده شدن ترشحات خون آلوده وجود دارد از گان و عینک و ماسک استفاده کنید.

4- پس از تماس با هر بیمار دستکش را تعویض و دستها را شستشو دهند از دستکش ها نباید استفاده مجدد کرد و

یا شسته شوند.

5- حین استفاده یا جمع آوری وسایل یا لوازم نوک تیز و دفع آن احتیاط کرد یا دچار آسیب نشوند و جهت جمع

آوری از ظرفهای مقاوم در مقابل سوراخ شدگی استفاده کرد.

6- اگر پرسنل زخم باز یا ضایعات اگزودایتو دارند باید از مراقبت مستقیم بیمار و نیز جمع آوری لوازم وی

خودداری کرد.

در سالهای اخیر دو سیستم جداسازی ایجاد شده

1- رعایت احتیاطهای استاندارد Precations standard

2- رعایت احتیاط بر اساس راه انتقال عفونت

1- رعایت احتیاطهای استاندارد: باید هنگام مراقبت از تمام بیماران بستری چه عفونت داشته باشند چه نداشته

باشند در بیمارستان بکار گرفته می شود که شامل موارد زیر است:

1- خون تمام مایعات بدن و ترشحات و مواد دفعی بدن بجز عرق (بدون درنظر گرفتن خون قابل رؤیت در داخل

آنها)

2- پوست آسیب دیده

3- مخاط

4- شستن دستها : که بدلیل انتقال اکثر موارد عفونتهای بیمارستانی از طریق تماس بویژه با دست پرسنل، شستن

دستها مهمترین راه پیشگیری از عفونت بیمارستانی است که برای حفظ بهداشت دستهای پرسنل باید امکانات

لازم جهت ضدعفونی کردن دستها (hand rub) وجود داشته باشد و از مواد حاوی الکل استفاده شود.

نکته 1: استفاده از دستکش ، ماسک، محافظ چشم، محافظ صورت، گان در زمانی که احتمال انتقال عفونت و یا

پاشیده شدن ترشحات و تماس با پوست یا مخاط بیمار باشد الزامی است.

نکته 2 : لوازمی که برای مراقبت از بیمار مصرف شده و همچنین ملافه و البسه که استفاده شده و با خون

مایعات بدن و ترشحات یا مواد دفعی آلوده شده اند باید به نحوی جمع آوری و نظافت شوند که از مواجهه پوست

و مخاط با آن ها وآلوده شدن لباس و انتقال میکروارگانیسم ها به سایر بیماران و محیط جلوگیری بعمل آید.

نکته 3 : در هنگام جمع آوری پاک کردن و استفاده از وسایل نوک تیز مواقبت لازم انجام شود تا آسیبی به فرد

نرسد و از ظرف مقاوم جهت جمع آوری استفاده شود.

** عدم recap به هیچوجه نباید نوک سوزن به طرف شما قرار گیرد.

نکته 4 : محل استقرار بیماری که محیط را آلوده می کند یا در جهت حفظ کنترل محیط مناسب کمک نمیکند

بایستی در اتاق خصوصی جای گیرد.این نوع احتیاطها باید برای بیمارانی درنظر گرفته شوند که دچار تشخیص

بیمار خاص کلونیزاسیون یا عفونت با ارگانیسم مهم از لحاظ اصول شناخته شده باشد.

احتیاطهایی که بر اساس نحوه انتقال عفونت یا میکروارگانیسم رعایت شوند به سه گروه طبقه بندی میشوند:

1- بر اساس انتقال از راه هوا air bornt

2- از طریق قطرات droplet

3- از راه تماس contact

Air borneprecaution: بیماری هایی که رعایت احتیاطهای هوایی برای آنها ضرورت دارد (مشکوک به

عفونت یا عفونت قطعی و اثبات شده) عبارتند از:

سل ریه یا حنجره، آبله (small pox) ، آبله مرغان (varicella)، زونای منتشر، سرخک، سندرم تنفسی حاد

شدید (SARS)، تبهای خونریزی دهنده

Airbornp:

1- محل استقرار بیمار: اتاق خصوصی که حاوی فشار هوای منفی کنترل شده نسبت به محیط اطرافش باشد

حداقل 6 بار تبادل و تعویض هوا در ساعت انجام گیرد.

هوا بصورت مناسبی به بیرون رانده شود یا اگر ممکن نیست قبل از گردش جریان هوا به سیستم تهویه عمومی،

هوای اتاق با یک فیلتر قوی HEPA فیلتر گردد درب اتاق بسته باشد و بیمار در داخل اتاق باقی بماند.

2- محافظت تنفسی : استفاده N95 تمام افرادی که وارد اتاق بیمار می شوند باید از ماسک شخصی که فیلتر 5

میکرو داشته و حداقل کارایی 95% دارد استفاده نمایند.این ماسک اختصاصی و باید متناسب با اندازه صورت

فرد باشد.

3- انتقال و جابجایی بیمار: جابجایی در موارد خاص و ضروری همراه با پوشیدن ماسک

نکات مهم در احتیاطهای هوایی:

a- بیماران دچار عفونت HIV یا در معرض خطر آن که بدلیل سرفه ترشحات ریوی مراجعه نموده اند باید تحت

احتیاط هوایی قرار گیرند تا تشخیص بیماری سل در آن رد شود.

b- هر بیمار دچار سل یا مشکوک به آن دهان و بینی خود را در هنگام عطسه یا سرفه کردن با یک دستمال

بپوشاند و تا هنگام رد شدن بیماری سل از سایر بیماران جدا شود.

c- بیماران مبتلا به سل اثبات شد که تحت درمان مؤثر ضد سل هستند و از لحاظ بالینی درمان بهبودی میباشند

(سه نمونه اسمیر خلط پشت سر هم در روزهای مجزا از لحاظ باسیل اسیدوز است منفی باشد) می توانند از

ایزولاسیون خارج شوند.

d- توصیه می شود در بیماران دچار سل شدید همراه با ایجاد حفره، سرفه مداوم، سل حنجره و احتمالا" کسانی

که به محیطهای دارای افراد پرخطر برمی گردند مانند اطفال ، بیماران دچار سرکوب دستگاه ایمنی) جداسازی

حداقل تا یک ماه صورت گیرد.

e- بیماران دچار سل مقاوم به چند دارو MDR باید در طول مدت بستری در بیمارستان از سایر بیماران جدا

شوند.

f- در بیمارانی که از لحاظ بالینی وضعیت ثابتی دارند و داروهای ضد سل خود را بطور مرتب مصرف میکنند

و در خانه خود می مانند بستری کردن در بیمارستان به منظور جداسازی آن لازم نیست.

g- جهت بیماران دچار عفونت قطعی یا مشکوک به سرخک ، واریسلاتور (آبله مرغان) یا زونای موضعی در

بیماران دچار نقص ایمنی باید جداسازی نوع هوایی صورت گیرد.

h- چنانچه پرسنلی در مقابل این عفونت ها ایمن نباشد درصورت امکان نباید به اتاق این بیماران وارد شوند و

درصورتی که ورود به اتاق این بیماران ضروری باشد باید از ماسک N95 استفاده نمایند.

احتیاط از طریق قطره:

برای جلوگیری از انتقال آئروسلهای درشت (قطره) از این نوع احتیاط استفاده می شود بدلیل اندازه بزرگ، این

قطرات در هوا معلق نمی مانند و تا فاصله زیاد حرکت نمی کنند .

این ذرات حین صحبت کردن، عطسه یا سرفه کردن یا در زمان انجام اعمالی مانند ساکشن یا برونکوسکوپی

ایجاد می شوند.

برای عفونتهای زیر احتیاط قطرات ضروری است:

- مننژیت اپی گلوتیت ناشی از هموفیلوس آنفلوانزا

- عفونت های مننگوکوکی مننگوکوک

- بیماری پنوموکوک مقاوم به چند دارو

- فارنژیت یا پنومونی یا مخملک با عامل استرپتوکوک در مایکوپلاسما پنومونیه ، طاعون آدنوویروس

- در نوزادان یا اطفال سیاه سرفه

- در نوزادان یا اطفال ویروس آنفلوانزا ، اوریون، سرخچه

در احتیاطهای قطره ای:

1- محل استقرار بیمار: بستری کردن بیمار در اتاق خصوصی ولی اقدام خاصی برای کنترل هوای اتاق

ضرورت ندارد درصورت وجود چند بیمار با یک بیماری خاص می توان آنها را در یک اتاق بستری نمود.درب

اتاق می تواند باز بماند (بدلیل جابجایی کم ذرات در حدود یک متر (3 فوت))

- باید حداقل حدود یک متر (3 فوت) بین فرد عفونی و سایر بیماران و ملاقات کنندگان فاصله باشد.

2- محافظت تنفسی: درصورت کار کردن پرسنل در فاصله یک متری بیمار، باید از ماسک استاندارد استفاده

شود.

3- انتقال و جابجایی بیمار : حرکت و انتقال بیمار را فقط به موارد ضروری محدود کنید اگر حرکت وجابجایی

بیمار لازم شود با پوشاندن ماسک استاندارد جراحی به بیمار انتشار و پراکنده شدن قطرات را به حداقل برسانید.

احتیاط از راه تماس:

برای جلوگیری از انتقال ارگانیسمهای مهم که مربوط به بیماران کلونیزه یا دچار عفونت بوده و از طریق تماس

مستقیم (لمس کردن بیمار) یا تماس غیرمستقیم (تماس با اشیاء و وسایل یا سطوح آلوده محیط بیمار) انتقال مییابند

رعایت احتیاط تماسی توصیه می شود.

برای عفونتهای زیر رعایت احتیاط تماسی ضروری است:

1- عفونت یا کلونیزه شدن با باکتری های مقاوم به چند دارو در دستگاه گوارش تنفس، پوست یا زخم

2- عفونت روده با میکروبهایی که در دوز کم توانایی ایجاد عفونت دارند یا برای مدت طولانی در محیط زنده

می مانند مثل اسهال، کلستریدیوم دیفیسل

3- عفونتهای انتروویروسی در نوزادان و بچه های کوچک

4- برای بیمارانی که بی اختیاری مدفوع دارند یا از پوشک استفاده می کنند نوع H7Ecoli یا روناویروس A

انتروهموراژیک) ، شیگلا، هپاتیت

5- عفونت با RSr (ویروس سن سیشیال تنفسی)

6- در نوزادان یا اطفال آدنوویروس

7- یا عفونت بر روی پوست خشک شامل عفونتهای پوستی که به شدت مسری (واگیردار) هستند.زرد زخم

HSr دیفتری (نوع جلدی ) عفونت با ویروس هرپس سیمپلکس (نوع جلدی مخاطی و نئوناتال) آبسه بزرگ

(که بخوبی پانسمان و مراقبت نشده) سلولیت یا زخم بستر، گال

8- فورونکولوز استافیلوکوکی در نوزادان و بچه های کوچک زونا (نوع منتشر یا نوع موضعی در میزبان

دچار اختلال ایمنی)

9- کونژونکتیویت ویروسی / هموراژیک سپسیس

احتیاطهای تماسی:

1- محل استقرار بیمار: بیمار را در یک اتاق خصوصی یا اتاقی که بیمار دیگری دچار عفونت فعال با همان

میکروارگانیسم شده و بجز آن عفونت دیگری ندارد جای دهید اگر هیچ یک از این دو روش ممکن نیست با

کارشناسان کنترل عفونت مشورت کنید.

2- دستکش و شستن دست: استفاده از وسایل محافظت شخصی برای محافظت پوست مواجهه دیده و لباس

شامل :

a- پوشیدن دستکش به هنگام ورود به اتاق بیمار

b- درآوردن دستکش ماقبل از ترک اتاق بیمار (بلافاصله پس از درآوردن دستکش ها اسکراب کنید.)

3- گان: به هنگام ورود به اتاق بیمار، درصورت احتمال تماس قابل ملاحظه لباس پرسنل با بیمار، سطوح

محیطی یا وسایل موجود در اتاق ، اگر بیمار بی اختیاری مدفوع یا اسهال دارد، ایلئوستومی ، کولستومی شده و

یا زخمی دارد که ترشح آن با پانسمان قابل کنترل نیست، باید گان بپوشید قبل از ترک اتاق ایزوله بیمار، گان را

درآورید.بعد از درآوردن گان، مطمئن شوید که لباس شما با سطوح محیطی بالقوه آلوده تماس نمی یابد.

4- انتقال و جابجایی بیمار: حرکت و انتقال را فقط به موارد و مقاصد ضروری محدود کنید.

5- کنترل عوامل محیطی: از پاک شدن روزانه لوازم مراقبت از بیمار ، تجهیزات و وسایل مربوط به تختخواب

وی و نیز سطوحی که بطور مکرر به آنها دست زده می شود مطمئن شوید.

6- وسایل مراقبت از بیمار: درصورت امکان وسایلی مانند گوشی، فشارسنج، کمد کنار تختخواب (وسایل غیر

مجازی یا noncritical) برای هر بیمار اختصاصی باشد.اگر انجام چنین کاری ممکن نباشد این وسایل را باید

کاملا" پاک و گندزدایی کرد و بعد برای بیمار دیگری مورد استفاده قرار داد.

Empiricprecation: در مواردی که بعضی از سندرم های بالینی خطرآفرین میباشند علاوه بر رعایت

احتیاطهای شرح داده شده گاهی رعایت احتیاطهای دیگری تا زمان رسیدن به تشخیص قطعی بیماری نیز لازم

می شود که بعنوان precaution empiric نام برده می شوند.

Empiricprecations:

احتیاطهای هوایی، بثورات تاولی، بثورات ماکولی پاپولی همراه با آبریزش بینی و تب، سرفه و تب همراه با

ترشحات، تب، علائم تنفسی در فردی که اخیرا" تماس با بیمار مبتلا به سندرم تنفسی حاد شدید (SARS) داشته

مواردی که بطور تجربی و بر اساس راه انتقال آنها باید احتیاطات لازم را رعایت نمود:

احتیاط قطرات Empiricprecation، مننژیت، بثورات شستی یا اکیموز همراه تب، سرفه حمله ای یا شدید

مداوم در دوره فعالیت بیماری سیاه سرفه

مواردی که بطور تجربی (Empiric) و بر اساس راه انتقال آنها باید احتیاطات لازم رعایت نمود:

Empiric precaution – احتیاط تماسی:

- اسهال حاد با عامل احتمالی عفونی در بیمار دچار بی اختیاری یا درصورت استفاده از پوشک

- اسهال در فرد بالغ که اخیرا" آنتی بیوتیک مصرف کرده است.

- عفونت های تنفسی در نوزادان و اطفال کم سن

- سابقه عفونت یا کلونیزاسیون با میکروبهای مقاوم به چند دارو

- عفونت پوست ، زخم یا دستگاه ادراری در بیماری که اخیرا" در بیمارستان بستری بوده یا در آسایشگاه

سالمندان بستری بوده و در این مرکز ارگانیسمهای مقاوم به چند دارو شیوع دارند.

- آبسه یا زخم دارای ترشح که قابل پانسمان نباشد.

- تب، علائم تنفسی در فردی که اخیرا" در تماس با بیمار مبتلا به SARS بود.

قوانین ایزولاسیون بیماران

مطالب مشابه :

روش های کنترل عفونت در بیمارستان‌های صحرایی

استاندارهای مرتبط با کنترل عفونت های بیمارستانی

عفونت های بیمارستانی – کنترل عفونت

قوانین ایزولاسیون بیماران

عفونت بيمارستاني چیست؟

عفونت هاي بيمارستاني و كنترل آن 7

عفونت‌های بیمارستانی در ایران رو به افزایش است

خط مشی روش صحیح دارو دادن

خط مشي : ارتباط موثر در زمان تحویل بیمار

استاندارهای مرتبط با کنترل عفونت های بیمارستانی