پونتیاک فایربرد

تولید پونتیاک فایربرد از اواسط سال1967 و برای رقابت با شورلت کامارو و فورد موستانگ اغاز شد شاید تا حالا متوجه شباهت های کامارو با فایربرد شده باشید که البته دلیلش هم مشخصه فایربرد بر اساس پلتفرم کامارو شکل گرفته بود با این تفاوت که شکل بدنه ی فایربرد حالت تهاجمی تری داشت ولی برگ برنده ی فایربرد زیر کاپوت و در موتور های پر قدرت ان بود که در ابتدا شامل 5 موتور با حجم های مختلف بود که از یک انجین 230 اینچی شش سیلندر به قدرت 165 اسب بخار اغاز و به یک 8 سیلندر خورجینی! 400 اینچی به قدرت 325 اسب ختم میشد که صدالبته قدرتمند تر از همتای خود در کارخانه ی شورلت بودند همه ی هشت سیلندر ها به گیربکس های 3 و 4 دنده دستی و 2 و3 دنده ی اتوماتیک می توانستند مجهز شوند از این مدل در کل 82558 دستگاه به فروش رسید

سال بعد فایربرد دچار تغییرات کمتری شد در طرح خارجی بدنه دریچه های کناری و ضربه گیر ها حذف شده بودند طرح داخلی اصلاح شده بود و مشکلات سیستم تعلیق عقب خودرو که باعث انحراف ماشین می شدند با استفاده از فنر های چند لایه در عقب برطرف شده بود اما بیشترین تغییرات در موتور خودرو انجام گرفته بود انجین استاندارد 400 اینچی 5 اسب قویتر شده بود و قدرت مدل مجهز به رم ایر به 335 اسب بخار رسیده بود که البته در اواسط همان سال به 340 اسب رسید همچنین یک هشت سیلندر خورجینی جدید که از نظر قدرت بین دو موتور قبلی قرار می گرفت نیز تولید می شد که این مدل با گیربکس 4 سزعته ی دستی همخوانی حوبی داشت موتورهای 230 و 326 اینچی هم جای خود را به موتور های قوی تر 250 و 350 دادند

سال 1969 طرح خارجی پرنده ی اتش دچار تغییرات زیادی شده بود در حالیکه طرح داخلی ان تقریبا ثابت مانده بود که متاسفانه طرح جدید بدنه مورد پسند مشتریان قرار نگرفت و فروش فایربرد در ان سال کاهش زیادی داشت قدرت مدلهای مجهز به رم ایر قدری افزایش پیدا کرده بود در مارس همین سال پونتیاک تبلیغات برای پکیج های اسپرتی خود که شامل مدل های مختلف ترنس ام میشد را اغاز کرد پونتیاک کار تولید ترنس ام با یک موتور 303 اینچی 8 سیلندر اغاز کرد که تا به حال در هیچ موتور استفاده نشده بود پونتیاک فایربرد ترنس ام به همراه شورلت کوروت تنها اتومبیل های سوپراسپرت امریکایی بودند که توانستند تا سال های سال به حیات خود ادامه بدهند تمام ترنس ام های تولید این سال به رنگ سفید و با خط های ابی سرتاسری تولید میشدند درپوش موتور انحصاری این اتومبیل به همراه اسپویلر عقب 60 اینچی ان جلوه و شکوه خاصی به این مدل میدادند و به خوبی ان را از سایر فایربرد ها متمایز می ساختند.

نسل جدید پونتیاک فایربرد بیش از پیش به کامارو شبیه شده بود با این وجود پونتیاک هنوز حرف هایی برای گفتن داشت ! نسل جدید فایربرد ها در سال 1970 همگی نماینده ی خط مشی جدید کمپانی پونتیاک بودند طراحی جدید سپر ها و جلوپنجره ی همرنگ بدنه چهره ی زیباتری نسبت به مدل قبلی فایربرد به ان داده بودند سیستم تعلیق خودرو باز هم دستخوش تغییرات شده بود یک میله ی تثبیت کننده برای کاهش انحراف خودرو در سرعت های بالا به ان اضافه شده بود مدل های 6 سیلندر فایربرد در کل فروش خوبی نداشتند و اکثر خریداران مایل به خرید مدل های 8 سیلندر بودند که انتخاب اول انها معمولا یک هشت سیلندر خورجینی 350 اینچی به نام اسپیریت به قدرت 255 اسب بخار بود مدل بعدی فورمولا 400 نام داشت که مجهز به رم ایر روی درپوش موتور بود که قدرت این مدل به 335 اسب بخار می رسید و اما قویترین مدل فایربرد ترنس ام بود که با استفاده از اسپویلر های جلو و عقب و همچنین روی گلگیر نیروی داون فورس 50 پاوندی ایجاد شده بود که چسبندگی مناسبی برای اتومبیل در سرعت های بالا ایجاد می کرد

قدرت این مدل به 370 اسب بخار می رسید از این مدل تنها 88 دستگاه ساخته شد که که مجهز به سوپاپ های پولیش کاری شده و دریچه ی مانیفولد المینیومی بود البته یک مدل سفارشی به قدرت 500 اسب بخار نیز وجود داشت!

سال بعد موتور فایربرد باز هم دچار تغییرات شد جنرال موتورز برای تبعیت از قوانین ایالات متحده موتور تمام مدل های تولیدی این کارخانه را به انواع سازگار با بنزین بدون سرب تبدیل کرد به همین خاطر یک موتور 400 اینچی جدید 300 اسبی وارد خط تولید ش انجین های 400 اسبی مجهز به رم ایر جای خود را به مدل 455 اینچی به قدرت 325 و 335 اسب دادن این موتور فقط برای مدل ترنس ام تولید می شد که البته سرسیلندر و مانیفولد خود را از مدل های رم ایر دار 1970 قرض گرفته بود اگر چه قدرت این مدل از مدل های قبلی کمتر بود ولی نیروی تورک 480 پاوندی ان باعث میشد تا رانندگی با این مدل به مراتب راحتتر باشد

سال 1972 سال بدی برای پونتیاک بود هیئت مدیره ی کمپانی جی ام به علت فروش ضعیف فایربرد تصمیم به قطع تولید ان گرفت مخصوصا که تولید این ماشین به خاطر اعتصاب کارگران در تنها کارخانه ی تولید فایربرد باعث قطع تولید ان به مدت 174 روز شده بود با این حال پونتیاک انقدر توانایی داشت تا مسئولان جی ام را قانع کند تا به صورت مشروط به تولید فایربرد ادامه دهد سرانجام تولید فایربرد با تغییرات بسیار جزئی نسبت به سال قبل اغاز شد حتما رینگ های زیبایی که اصطلاحا لانه زنبوری نام دارند را بر روی فایربرد ها ی موجود در ایران دیده اید که اولین بار در همین سال از انها استفاده شد

در 1973 تغییرات مهم و البته ناراحت کننده ای در فایربرد ایجاد شد تغییرات جزئی در بدنه و کاهش قدرت موتور های مختلف که قدرت مدل 350 به 150! اسب و مدل 400 به 250 اسب بخار کاهش پیدا کرده بود اما دو چیز بودند که باعث شدند تولید فایربرد در ان روز های مصیبت بار ادامه پیدا کند (باید بگم اون موقع تقریبا وضعیت تمام کارخانه های مستقر در دیترویت به این صورت بود به دلایلی مثله بحران های نفتی و .....) یکی انجین 455 اینچی معروف پونتیاک بود که به اصطلاح موتور مسابقه ای پونتیاک بود که مجوز استغاده در مدل های خیابانی را داشت (این موتور تماما با دست مونتاژ می شد ) که قدرت ان به 310 اسب بخار و گشتاور ان به 390 پاوند بر فوت می رسید و دومین دلیل موفقیت پونتیاک معرفی مدل نسبتا جدید ترنس ام بود که کمی باعث افزایش فروش پونتیاک شد و پونتیاک را به موفق ترین کمپانی در ان سال ها تبدیل کرد

دوران سقوط پونتیاک اغاز شده بود وسیر نزولی در قدرت و شتاب و همچنین فروش فایربرد همچنان ادامه داشت به طوریکه در سال 1982 که یکی از زیبا ترین مدل های ترنس ام تولید می شد فروش پونتیاک به 38 درصد فروش کل دو سال قبل کاهش پیدا کرده بود.

منبع : MUSCLEGARAGE

پونتیاک فایربرد

مطالب مشابه :

شـورلت کــامــارو

شورلت کامارو نسل دوم

شورلت کامارو (قسمت دوم)

کامارو اس اس غول امریکایی

پونتیاک فایربرد

شورولت کامارو در ایران!!!