حافظ به روايت شيرفرهاد!

ناگهان پـــــرده برانداخته...." اي ، يعني چه؟"(!) <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

مست از خانه برون تاخته..." اي ، يعنيچه؟"(!)

عشق شون پت ، وَزده چنبـــــــره بر زندگيـم سهم دل، خشکه نپرداخته!..."اي يعني چه؟!"

اي کَيانـــــــــوش که با مـــــا وَزدهشطرنجي

شـده چُلمنگ و فقط باخته!..."اي يعني چه؟!"

نَوَديدي کــــه "سحـــــــرناز" به روي "ليلــون"

باز هم خنجـــــر خود آخته؟!..."اي يعنيچه؟!"

وا وَکن چشم و وَبين گرد نخــود چي فوکولَه!

کــار ِ اي "دو برره" ساخته!..."اي يعني چه؟!"

"بوالفضول الشعـــرا" حافظ طنز است و "بگور"

پيش او لُنـــگ وَ يَنــــداخته!..."اي يعني چه؟!"

هر که پنداشت تــو تعريف زطنـــــزت فوکولي!

فعل معکــــوس تو نشناخته!..."اي يعني چه؟!"

این هم دوبيتي هاي برره اي!

زعشقولي منـــو ويلون وَکردي!

ز غم عيـــــن ني قليون وَکردي!

همه وزن دوبيتي هامو، چُلمنگ!

"مفا ليلـون مفا ليلـون" وَکردي(!)

***

زنخدون تــو چال اسکندرون بيد!

دل مو کلّـه پا گشته در اونبيد!

دو من گرد نخـودمصرف وَِکردم

فراق شون پتت نئشه پرون بيد!

کیانوش!

از قضاي روزگار بد نهاد

يك نشيمن گز به پشتم بوسه داد

تا گشودم چشم ديدم يك سره در دهي هستم به نام برره

مركز خنگان بي فكر و شعور

همچو سردار و سحر ناز و بَگور

چون كه من چومپت بُدم همچون بَگَور

زورچپون كردند سحرناز شرور گرچه من شوهر بُدم از بهر او ميكنم امرش اطاعت مو به مو درحقيقت من زنم او شوهراست

اوكه بر دستش هميشه خنجر است

من كيانوشم كه باشم زن ذليل

گوييا خورده به مغزم دسته بيل

شب كه مي آيم كنار بسترم

تا بخوابم لحظه اي خيرِ سَرم

قلچماقي خِنگ مي خوابد بَرَم آخ كه منهم واقعاً خيلي خَرَم
موش فرهادي كه مي خوابد به بَر

اوبرادر باشد از بهر سحر

آدمي چورمنگ تر از من بُوَد

صدبرابر خنگ تر از من بُوَد چونكه خوب مانده است اين مادر زنم

دائماً اين را تو چشمش مي زنم

او زن خنگي است همچون شوهرش

اوبُوَد بي كلّه ترازدخترش
بر بگوري گفته ام شعري قشنگ دركند از حال سالارمشنگ

بسكه خوردم من نخودهاي درشت

مي زنم شيپور از سوراخ پشت بادكرده اشكمم چون مشك آب حال و روزم را بكرده او خراب من چرادرهمچو جايي مانده ام؟ در چنين ماتم سرايي مانده ام؟ بسكه بودند ابلهانمدر كنار هي نچفسكوخوردمي جاي ناهار

خود شدم ابله تر از اين قوم دون اي خدا من را بكن زينجا برون آنقدر دركردم از خود حرف مفت تا كه« جاويد» ازبرايم شعر گفت

آن هم آن شعری نه مانند بگور که ندارد قافیه یا وزن و شور

حافظ به روايت شيرفرهاد!

مطالب مشابه :

چند شعر عاشقانه از سعدی و حافظ

چند شعر عاشقانه سعدی شیرازی

از عاشقانه ترین اشعار خواجه حافظ شیرازی

فال حافظ برای دلم....

شعر عاشقانه از حافظ

باز هم شب جمعه و فال حافظ

حافظ

شعری از حافظ

شعر های ازحضرت حافظ

حافظ به روايت شيرفرهاد!