راه هاي افزايش خلاقيت چگونه اند؟؟؟؟

مجموعه مقالاتی در زمینه افزایش خلاقیت در کودکان:

بدون شک یکی از بزرگ ترین دغدغه های بسیاری از والدین در زمانه کنونی، تربیت فرزندانی خلاق و باهوش است؛ فرزندانی که هوش سرشاری داشته باشند و بتوانند مدارج عالی تحصیلی را به بهترین شکل ممکن طی کنند. با وجود تغییرات چشمگیر در دروس فعلی مدارس و فراهم بودن امکانات آموزشی و در دسترس بودن انواع فناوری ها برای افزایش هوش و خلاقیت کودکان، هنوز والدین نمی دانند چگونه می توانند فرزندی خلاق تربیت کنند. نمی دانند که خلاقیت را می توان از چه سنی پرورش داد و چقدر با هوش کودک مرتبط است. هرچند پاسخ به این سوالات در یک مطلب نمی گنجد، اما درباره پرورش تفکر خلاق در کودک که اصلی ترین گام در پرورش خلاقیت است، پای صحبت های یکی از کارشناسان نشستیم.

تفکر خلاق
اگر بخواهیم تفکر خلاق را معنا کنیم، باید بگوییم که وقتی از مجموعه اطلاعات و داده ها یک فکر جدید و نو ارائه شود، تفکر خلاق حاصل شده است. در واقع مجموعه ای از افکار رها شده که به تنهایی ثمری ندارد یا کیفیت بالایی ندارد، به اشکال جدیدی تبدیل می شود که نتیجه بخش و مفید است.دکترپیمان هاشمیان، فوق تخصص روان پزشکی کودک و نوجوان و استادیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد، با بیان این نکته به خراسان، می گوید: تمامی اختراعات، حاصل تفکر خلاق است یعنی فکر جدیدی که در یک مجموعه به تولید شیء جدیدی منجر شده است.گاهی تفکر خلاق به نوآوری منجر می شود؛ یعنی از داده ها و مصالح موجود استفاده جدیدی می شود. برای داشتن تفکر خلاق به زمینه هایی نیاز است. طبیعی است که هر کودکی با سطحی از هوش، توانمندی، استعداد و علاقه به دنیا می آید و شیوه پرورش تفکر خلاق در کودکان متفاوت است اما می توان زمینه های بروز تفکر خلاق را در کودکان فراهم کرد.

۵ سالگی، اوج تفکر خلاق
از آن جا که کودکان پیش از ۵ سالگی توجه و تمرکز کمتری دارند، رشد خلاقیت در بیشتر کودکان از ۵ سالگی به بعد آغاز می شود اما هستند کودکان خلاقی که از ۲ سالگی کارهای خلاقانه انجام می دهند و البته هوش بالاتری نسبت به همسالان خود دارند. بنابراین والدین از ۵ سالگی به بعد با اتخاذ شیوه های متعدد می توانند امیدوار باشند که خلاقیت در کودکشان پرورش پیدا کند. برخلاف تصور بسیاری از والدین درباره این که برای افزایش خلاقیت کودک نیاز به سرمایه گذاری مالی وجود دارد، در این راستا فقط لازم است کودک درباره اشیای موجود در محیط پیرامون خود اطلاعات کافی داشته باشد و اجازه یابد آن چه کنجکاوی اش را تحریک کرده است، در اختیار داشته باشد. سپس والدین می توانند نحوه استفاده های متنوع از یک شیء را به او آموزش دهند. او باید بتواند از یک اسباب بازی به اشکال مختلف استفاده کند و با یک فکر رها شده و آزاد با اسباب بازی های خود بازی کند، گاهی لازم است والدین چگونگی کار با اشیا را به کودک نشان دهند و از او سوالاتی درباره سایر کاربردهای آن بپرسند. دکترهاشمیان با اشاره به این که کار با کاردستی یا لگو در بروز خلاقیت کودکان نقش مهمی دارد، تاکید می کند: همراهی با بازی کودکان در این سن بسیار مهم است. والدین می توانند در ساخت اشکال هندسی به کودک کمک کنند یا از او بخواهند درباره آن چه ساخته است یک داستان بگوید یا یک داستان برای او تعریف کنند و بخواهند آن را طبق علاقه خود تغییر دهد.نقاشی کردن هم یکی از بهترین راه های افزایش خلاقیت کودکان است؛ تشویق کودکان به نقاشی کردن، در شکل گیری نوع جدیدی از طرز تفکر درباره محیط پیرامون و ترسیم آن چه در ذهن دارند، بسیار موثر است. استفاده از هنرهای تجسمی، پازل، جداول ترسیمی هم بسیار سودمند است.

تخیل و خلاقیت
خوب است بدانید کودکان از ۳ تا ۵ سالگی خیال پرداز می شوند و قوه تخیل خود را به کار می گیرند. بعضی از والدین در مواجهه با خیال پردازی کودکان نگران می شوند در صورتی که این امر در فرآیند رشد و تکامل کودک کاملا طبیعی است. بنابراین بهتر است تخیلاتی را که کودک به زبان می آورد، گوش کنند و با طرح سوالاتی تفکر و عمل کودک را تقویت کنند. در این صورت کودک همیشه یک مدل بازی نمی کند، نقاشی نمی کشد و شکل درست نمی کند، در موارد بسیاری والدینی که از بی حوصلگی، کسالت و بی انگیزه بودن کودکان خود گلایه می کنند، در واقع نتیجه بی توجهی خود را نسبت به تخیلات کودک می بینند. اگر والدین درباره تخیلات کودک به موقع وارد عمل شوند و او را تشویق به اجرای کارهای خلاقانه و ایده هایی که دارد بکنند، کودک خود راه حل هایی برای پر کردن وقتش پیدا می کند.

حل تعارض با تفکر خلاق
در موارد بسیاری حل تعارضات کودک در درون خانواده با تفکر خلاق امکان پذیر است. این فوق تخصص روان پزشکی کودک و نوجوان با بیان این که با ارائه تصاویر و نقاشی های ناقص به کودکی که در خانواده مورد غفلت یا آزار روانی قرار گرفته است می توان به وی کمک کرد، توضیح می دهد: تکمیل نقاشی و گفتن داستان درباره آن توسط کودک به تفکر خلاق در وی می انجامد و کودک می تواند آن چه را باعث رنجش وی شده است به طور غیرمستقیم بیان کند. این شیوه یکی از بهترین شیوه های درمانی کودکان آسیب دیده و دچار تعارض است. در واقع کارشناسان با رشد تفکر خلاق در کودک، تلاش می کنند کودک خلاقانه با تعارض هایی که با آن مواجه بوده است، روبه رو شود و آن را پشت سر بگذارد.

زمینه های پرورش تفکر خلاق
همان طور که ذکر شد همه کودکان با توانمندی، هوش و قریحه به دنیا می آیند و قابلیت خلاق بودن را دارند اما این والدین هستند که گاه با غفلت و جدی نگرفتن موضوع مانع از بروز آن می شوند. رشد اعتماد به نفس کودک، تشویق به داشتن پشتکار و اراده، افزایش انگیزه کودک، بروز ثبات هیجانی، تعیین اهداف، ریسک پذیری مناسب، قابلیت انعطاف پذیری و تلاش برای افزایش توجه، تمرکز و هوش کودک از جمله راهکارهایی است که کودک برای افزایش خلاقیت به آن نیاز دارد. گاهی والدین نمی دانند تمرکز و توجه تا چه اندازه در بروز خلاقیت موثر است و فقط موفقیت را نشانه خلاق بودن می دانند در صورتی که یک کودک خلاق حتی در شکست ها، خلاقانه رفتار می کند و می داند چگونه با آن کنار بیاید. یکی از بهترین راه ها برای افزایش خلاقیت کودک این است که او بتواند برای حل یک مشکل یا روبه رو شدن با یک وضعیت خاص، ایده جدیدی را مطرح کند بتواند راه های متفاوتی را نام ببرد و بداند هر راه به کجا منتهی می شود و پیامد هر یک چیست. چنین کودکی با رو به رو شدن با یک وضعیت بغرنج، موضوع را تمام شده تلقی نمی کند و می تواند راهکارهای متفاوتی ارائه کند.

یک راهکار عملی
اگر می خواهید تفکر خلاق در کودکتان پرورش یابد، از ۲ تا ۵ سالگی پاسخ سوالات کودک را به تمامی ارائه نکنید و اجازه بدهید خودش درباره پاسخ ها فکر کند. این کار باعث می شود کودک فکر کند و به یک پاسخ واحد قانع نشود. نکته این جاست که در بیشتر موارد کودکان راه حل ها و پاسخ های بسیار خوب و مناسبی ارائه می دهند. بنابراین سعی نکنید جواب سوالات کودک را بلافاصله و با شرح جزئیات ارائه دهید. لازم است پس از ابراز خلاقیت کودک، وی را ارزیابی کنید زیرا هوش هیجانی و هوش عملی نقش موثری در بروز خلاقیت کارآمد دارد. گاهی ممکن است کودک خلاق باشد اما دست به کارهای خطرناک بزند. بنابراین کودک باید پس از بروز خلاقیت، افکار خود را پیاده کند و ارزیابی شود تا والدین مطمئن شوند که کودک دست به کارهای خطرناک نمی زند.

١- محیطی مناسب برای انجام کارهای خلاق آنها فراهم نمایید.
٢- امکانات و وسایلی در اختیار آنها قرار دهید تا به کمک آنها خلاقیت ها ی خود را ابراز نمایند.( به عنوان مثال وسایل موسیقی، نقاشی و طراحی و…)

۳-کارهای خلاق کودکان را تشویق کنید و آنها را در معرض نمایش قرار داده و از ارزیابی بیش از حد آنان خودداری کنید.
۴- به عنوان بزرگسال، خود به انجام کارهای خلاق بپردازد و اجازه دهید کودکان شما شاهد کارهای خلاق تان باشند.
۵- به شیو ه های آموزشی در خانواده خود توجه داشته باشید.
۶- برای کارهای خلاق دیگران ارزش قائل شوید.
٧- از تأکید بر تصورات قالبی در خصوص جنسیت کودکان شدیداً خودداری نمایید. ( به عنوان مثال دختر ماشین بازی نمی کند، پسر عروسک بازی نمی کند یا پسر گریه نمی کند).

٨- امکان شرکت در فعالیت ها و کلاسهای ویژه را برای آنان فراهم نمایید.
٩- اگر مشکلات یا گرفتاریهای در خانواده وجود دارد از آن مشکلات به شیوه مثبتی استفاده کنید و با تشویق به کودک خود اجازه ابراز احساسات و اظهار نظر بدهید.
١٠- توجه داشته باشیید که استعداد فقط سهم کوچکی از خلاقیت است و تمرین و نظم بخشیدن به آن از اهمیت بیشتری بر خوردار است.
۱١- اجازه بدهید کودک خودش باشد حتی اگر رفتارهای عجیب از او سر بزند و سعی کنید در حضور جمع کودک خود را خلاق معرفی نکنید؛ در غیر این صورت اطرافیان انتظارات بیش از حدی از کودک شما خواهند داشت.
١٢- با کودک خود شوخ طبع و مهربان باشید.

الف – تقویت عناصر انگیزشی خلاقیت

پرورش عنصر انگیزشی خلاقیت باید اساساً در بستر خانواده صورت گیرد، زیرا مستعدترین محیط برای شکل دهی آن محیط کلامی و نظام تربیتی و رفتاری خانواده است. کودک و نوجوان اوقات زیادی را در خانواده سپری میکنند، بنابراین این طبیعی است که بیشترین تاثیر را نیز از آن بپذیرد. بیان این نکته از آن روست که بگوییم هر چند می توان در محیطی غیر از خانواده (آموزشگاه یا جایی دیگر) به تقویت عناصر انگیزشی خلاقیت مبادرت ورزید، اما تاثیر این عوامل با اندازه و اهمیت عامل نخستین نیست. پس بهتر است که هدایتها و روشهای اتخاذ شده محیط دوم یعنی «محیط یادگیری» به محیط نخستین یعنی خانواده نیز انتقال یابد و در آنجا هم مورد تمرین و تقویت قرار گیرد؛ این انتقال زمینههای تثبیت و تحکیم انگیزش خلاقه را بیش از پیش فراهم آورد.

آمابیلی (۱۹۸۸) معتقد است، برای رسیدن به خلاقیت بهتر است که انگیزه و به ویژه انگیزه درونی پرورش پیدا کند و در جایی دیگر به نقش اهمیت انگیزش بیرونی اشاره میکند. ما ضمن احترام به این نظر توصیههایی در قالب انگیزه درونی و بیرونی ارایه میکنیم.

چون فعالیت انگیزشی خلاق عمدتاً ماهیتی کلامی دارد، یعنی باید به وسیله کلام و روابط کلامی وارد آن شد شاید درست نباشد که آن را محدود به فضای خاص کرد. در کودکان انگیزه معمولاً حالتی کلی و عمومی دارد. گاهی درونی میشود و گاهی بیرونی. برای آن که کودکان موفق شوند به انگیزه خود سازمان دهند و جهت ان را مشخص کنند (درونی سازند یا بیرونی) طوری که برجستگی با یکی باشد برخورد کلامی ما یا به عبارت سادهتر برخورد شفاهی ما نقشی اساسی دارد. آنچه هسته و محور برخورد را میسازد گرایش و جهتی است که در خود پاسخ یا کلام نهفته است؛ آیا کلام مشوق انگیزه درونی است یا بیرونی. بنابراین، در اولین گام آموزش « انگیزه» باید به جهت پاسخها و هدایتهای کلامی فرد توجه کافی داشته باشیم. برای مثال وقتی از کودک میپرسیم چرا بازی نمیکنی و او میگوید حوصله ندارم و پاسخ ما را در جهت دادن به رفتار کودک ممکن است این چنین باشد:

- اگر به او بگوییم خوب است که تو هم مثل بقیه بچهها بازی کنی به رفتار او جهتی بیرونی میدهیم

- اگر بازی را به میل، تصمیم و انتخاب او واگذاریم رفتارش را جهتی درونی میبخشیم.

اکنون که اطمینان حاصل کردیم باید مراقب سوالها و پاسخهای خود باشیم. به سراغ روشهایی میرویم که به انگیزه درونی کودکان دامن میزند. نوع برخوردهای کلامی مثبت که در این رابطه میتوان داشت عبارتند از:

مثال: شرکت در بازی کاردستی

برخوردها: – آیا این بازی را دوست داری؟

- دوست داری این بازی چگونه برگزار شود؟

- چه احساسی نسبت به ساختن کاردستی داری؟

- دوست داری چه چیزی را درست کنی؟

- دوست داری چه وسایلی در اختیار شما باشد؟

- دوست داری …

در این مثال، خود کودک و احساسات و علاقمندیهای او محور فعالیت است. به او امکان داده میشود هر طور دوست دارد عمل کند نه آن طور که ما دوست داریم. ممکن است ما به ساختن گل علاقمند باشیم و او به ساختن خورشید؛ چنانچه در این فعالیت نظر و گرایش ما غالب باشد جهت انگیزه کودک بیرونی خواهد شد. یعنی او یاد میگیرد که به چیزی غیر از احساسات و علاقمندیهای خود بیندیشد. چیزی که دیگران و محیط به او میدهند. بنابراین در این نوع از فعالیت هدایت انگیزه به خود کودک واگذار میشود. اما در عین حال ممکن است این سوال پیش بیاید که شاید کودکان توقع زیادی داشته باشند و ما به دلیل محدودیت نتوانیم ابزار یا امکانات دلخواه آنها را تامین کنیم، در این مواقع توصیه نمیشود که به تمام خواستههای کودک بپردازیم بلکه میتوان رفتاری مشابه روش زیر داشت:

- نباید با تحکم به کودک فهماند که امکانات محدود است.

- باید کودک را ترغیب کرد که امکانات را ببیند و بدون اظهار نظری اضافی در مورد کمبود وسایل و … به او گفت ما اینها را در اختیار داریم تو دوست داری کدام را انتخاب کنی؟

- حتی اگر کودک دست به انتخاب نزد، با ارتباطی متمایل به سوی انگیزه درونی میتوان از او خواست یا وسایل دلخواه را از منزل بیاورد یا به فعالیت دلخواه دیگری بپردازد.

- در هر حال مهم این است که کودک با هدایت ما خود به تصمیمی دلخواه و درست (از این نظر که شکایتی نداشته و آن را دوست داشته باشد) برسد و مسئولیت آن را قبول کند.

گام دوم انگیزه درونی و بیرونی را هم زمان استمرار میبخشد، جدی گرفتن و بها دادن به آنها است. اگر ما به هدایت کودک به این هدف که خود تصمیم بگیرد، انتخاب کند، و بسازد میپردازیم. باید به مسئولیتها، تصمیمها، انتخاب و آثار او نیز عمیقاً توجه کنیم. در این رابطه توصیه میشود، رفتارهای ابتکاری و سازنده کودک ولو کوچک و ناچیز مورد تشویق قرار گیرد. در این مواقع بهتر است از تشویقها و دلگرمیهایی که انگیزه درونی را قوت میبخشد استفاده شود. عموم این تشویقها ماهیتی کلامی دارند، نمونههایی نظیر آنچه در زیر پیشنهاد میشود از این قبیلاند:

- تصمیم جالبی گرفتی، موفق باشی.

- خانه قشنگی ساختی معلوم است برایش زحمت زیادی کشیدی.

- پشتکارت قابل تحسین است.

- فکرهای خیلی خوبی داری، باید آنها را جدی بگیری.

- بالاخره آنچه را دوست داشتی، ساختی.

- انتخاب شما هم خوب است.

برای تداوم انگیزه درونی هم زمان میتوان از مشوقهای غیر کلامی نیز استفاده کرد. نسبت بین این که آیا باید همیشه تشویقها کلامی باشد یا چیز دیگر این است که گرایش غالب، معمولاً به طرف تشویقهای کلامی (و با جهتی درونی) است، اما در پارهای موارد شکلهای دیگری از تشویق موثرتر است. باید به رفتارهای ابتکاری، خلاقه و سازنده کودک جایزه نیز داد و کودک را مستحق دریافت هدیهای خوشحال کننده دانست. در چنین شرایطی دامنه تشویق و هدیه میتواند از شرکت دادن اثر کودک در یک نمایشگاه کوچک تا دریافت وسیله مورد آرزو نوسان پیدا کند.

به طور کلی، اگر چه نظام تشویق و ترغیب در افراد خلاق «درونی» است اما آنها نیز گاهی به محبت و دلگرمی که از قاعده و روشی عادلانه پیروی کند و بدون چشم داشت در اختیار آنها قرار گیرد.

آیا کودک شما هم از آن بچه هایی است که تا وقتی بیدار است بدون وقفه سوالات مختلفی از شما می پرسد ؟ چرا آسمان بالاست و زمین پایین ؟ چرا اسم توپ ،توپ است ؟ چرا دو تا چشم داریم و یک بینی ؟ اگر جای چشم و گوش عوض می شد چه می شد ؟ و اگر به هر یک از سوالات او پاسخ دهید .دوباره سوالات جدیدتر می پرسد و دوباره چرا و چرا و …. آنقدر که فریاد شمارا به آسمان بلند می کند؟

تمام کودکان قبل از دبستان دارای استعداد خلاقیت در عالی ترین حد خود هستند و هنر والدین و معلمان ، خاموش کردن و سرکوب کردن این استعداد است ! بهتر است بدانید کودک خلاق ، کودکی است که با جوابهای سطحی شما قانع نمی شود .به اعتقاد تورنس کتخصص خلاقیت در کودکان ، در سه سالگی خلاقیت بچه ها افزایش می یابد و تا چهار تا چهار و نیم سالگی به اوج خود می رسد .اما در پنج سالگی و با ورود به آمادگی ناگهان سقوط می کند.

حکایت خواندنی تر زیر به نوعی دلیل آن را بیان می کند : اولین روزی بود که علی کوچولو خیلی خوشحال شد چون نقاشی را دوست داشت .سریع دفترش را باز کرد و شروع به نقاشی کرد اما معلم گفت : صبر کنید .او روی تخته منظره ای را رسم کرد و گفت : این منظره را در دفتر خود بکشید . ساعت بعد سفالگری داشتند.. علی کوچولو سریع تکه ای گل برداشت و شروع به ساختن چیزی کرد.اما معلم گفت : صبر کنید . ظرف شبیه این که من ساخته ام درست کنید . ساعت بعد و ساعتهای بعد نیز وضعیت مشابه این دو ساعت بود. روزها گذشت و علی کوچولو یاد گرفته بود چیزی را بکشد که معلمش می کشد و چیزی را بسازد که او می سازد.روزی به دلیل تغییر محل کار پدرش ، علی کوچولو نیز ناچار شد به مدرسه ای دیگر برود .معلم وارد کلاس شد و گفت : بچه ها این ساعت نقاشی داریم .علی کوچولو صاف نشسه بود .معلم پرسید : پس چرا چیزی نمی کشی ؟ اما او بلد نبود چیزی بکشد .او منتظر بود معلم ، روی تخته یک نقاشی بکشد و بعد او نظیر آن را در دفترش رسم کند .ساعت بعد سفالگری داشتند.علی کوچولو باز هم بیکار نشسته بود ومنتظر بود تا معلم چیزی بسازد. معلم پرسید : پس چرا کاری انجام نمی دهی ؟ اما او نمی توانست ،بلد نبود .او دیگر فراموش کرده بود که خودش هم می تواند بسازد .فقط منتظر بود تا کار معلم را تقلید کند. ظاهرا معلم قبلی علی کوچولو بخوبی از عهده وظیفه کشتن خلاقیت او برآمده بود !

ارنست دیمنه می گوید : تمامی کودکان تا قبل از ورود به مدرسه دارای نیروی تخیل قوی و تفکر شهودی و زنده از واقعیت هستند. اما دیری نمی پاید که این حس زیبا و فهم خلاق از جهان هستی ، در هیاهوی آموزش رسمی مدرسه رنگ ، می بازد.

برای افزایش خلاقیت کودکان چه کنیم ؟

با تحریک کودک به دیدن ، شنیدن ، لمس کردن ، کشف کردن و آزمایش کردن می توان خلاقیت را در آنها افزایش داد. اگر پدر و مادر با حوصله ای هستید و با کمال اشتیاق به صحبت ها و سوالات او گوش فرا می دهید. بدانید که نتیجه رفتار خویش را در رشد خلاقیت کودکتان مشاهده خواهید کرد . اگر او در مورد مساله ای نظر می دهد ، به او توجه کنید .خندیدن به پیشنهاد او یا رد کردن نظریه او یکی از بهترین راهها برای سرکوب خلاقیت در فرزندان است !

به او اجازه دهید تصمیم های غیر معقول بگیرد و تا جایی که ضرری متوجه شما یا خودش نمی شود ، این ایده های غیر معقول را به اجرا گذارد .مثلا اگر در وسط تابستان تصمیم گرفت بریا بیرون رفتن کاپشن بپوشد ،مانع او نشوید. وقتی به او اجازه می دهید تصمیمات خود را اجرا کند ، از یک سو احساس می کند افکار او نیز ارزشمند است و از سوی دیگر به نتایج تصمیمات خود نیز پی می برد. فراهم آوردن فرصت انجام برخی از آزمایش ها ی علمی ، به او کمک می کند ،تا در یابد که تمام تجربیا منجر به موفقیت نمی شود و موفق نشدن نیز مساوی با شکست خوردن نیست .

شکست زمینه پیروزی

اصرار نداشته باشید به این که جلوی شکست او را بگیرید.این کار موجب از بین رفتن ابتکار و تدبیر وی می شود و در واقع او از شکست نخوردن آسیب بیشتری می بیند تا از شکست خوردن . بچه ها از راه سعی و خطا می آموزند ،آنها باید برای انجام هر کار ، سعی کنند ، شکست بخورند و سپس راه دیگری را انتخاب کنند .به اعتقاد دکتر تورنس ممانعت فرزند از انجام یک کار از ترس شکست خوردن او ،بزرگترین مانع رشد خلاقیت در دوران طفولیت است .یکی از خصوصیات افراد فوق العااده توانایی مقابله با شکست است . چراکه آنها کاری بسیار بزرگ و مشکلی را آغاز می کنند که ممکن است نیمه کاره بماند یا با شکست مواجه شود .

طرح سوالات واگرا

در مواقع فراغت ، مثلا وقتی در اتوموبیل نشسته اید یا وقتی در مطب دکتر در انتظار نوبت هستید .با طرح سوالات واگرا، خلاقیت او را تحریک کنید .مثلا از او بپرسید : فکر می کنی از چوب بستنی چه استفاده هایی می توان کرد؟

گاهی اوقات ، خودتان نیز مثالهایی غیر معمول بزنید .مثلا بگویید می شود با آن چای را هم زد…از او نیز بخواهید موارد دیگری را ذکر کند.

آشغال ها را دور نریزید

یک کودک خلاق می تواند از هر چیزی که به نظر شما آشغال و به درد نخور است .چیزهای جالبی درست کند .پس خرده کاغذ ، چوب ،قوطی های خالی پودر و شامپو ، سبد های گل ، چوب بستنی و … را دور نریزید و البته خیلی هم نگران تمیزی اتاق او نباشید .یادتان باشد تاکنون کسی به دلیل نظیف بودن بیش از حد ، جایزه نوبل نگرفته است !

شاید خرس ،آبی باشد

اصرار نکنید کودکتان به شیوه مشخص و در چارچوب معینی کار کند .اگر در نقاشی خرس اش را آبی رنگ کرد و آسمان را سبز ، به او انتقاد نکنید.یکی از نشانه های افراد خلاق این است که به گونه ای متفاوت فکر می کنند و راههای متفاوت انتخاب می کنند .به گفته اوشو: فراموش نکن که افراد خلاق همیشه سعی دارند راههای عوضی را امتحان کنند اگر همیشه راه درست بروی ، هرگز خلاق نخواهی بود ، زیرا راه صحیح یعنی راه کشف شده توسط دیگران .

و بالاخره سعی کنید تا می توانید قبل از آن که کودکتان وارد دبستان شود .خلاقیت او را تا حد امکان پرورش دهید چراکه مدرسه ، حتی اگر کودک شما معلم خوبی داشته باشد ، به دلیل تعداد زیاد بچه ها ، امان رشد خلاقیت در او بسیار کمتر است

راه هاي افزايش خلاقيت چگونه اند؟؟؟؟

مطالب مشابه :

آقای دکتر حسن قاسم زاده : پایه گذار موضوع علمی خلاقیت در ایران

کارآفرینی : جلسه چهارم

راه های افزایش خلاقیت

علم خلاقیت شناسی

کتاب وجزوه های مکانیک

راه هاي افزايش خلاقيت چگونه اند؟؟؟؟

علم خلاقیت شناسی

خلاقيت

راههای ترویج فرهنگ خلاقیت و نوآوری