بررسی حقوقی امکان ضبط مکالمات تلفنی

ضبط مكالمات تلفني غيراخلاقي يا قانوني
اين مطلب پاسخ به اين سوال است كه آيا ضبط مكالمات قانوني است؟

نويسنده: ميشل فلين
مترجم: مريم جواهريان
برگرفته از: www. quickanddirtytips. com

دربخش سوم از قانون كنترل جرم و خيابان هاي امن 1968 آمده: «هركسي كه ارتباطاتش قطع، افشا يا عمدا مورد استفاده قرار گرفته شده است، مي تواند در دادگاه مدني طرح دعوي كند.» در اين راستا بسياري از ايالت ها (امريكا) اين قوانين فدرال را پذيرفته اند و در برخي ديگر از ايالت ها هم مصونيت هاي بيشتري براي ارتباطات افراد در نظر گرفته شده است.

ديويد در نوشته يي اينگونه پرسيده است: من سرايدار يك مجتمع مسكوني هستم. يكي از ساكنين به دروغ ادعا كرده كه من با او بي ادبانه برخورد مي كنم. مي خواهم مكالمات بعدي خود با او را به صورت مخفيانه ضبط كنم و به مديريت ارائه دهم. آيا اين كار قانوني است؟
اين سوالي است كه افراد زيادي مي پرسند و تنها پاسخ درست اين است كه «بستگي دارد». در واقع اين بخش از قانون به صورت كامل حل و فصل نشده و با توجه به فناوري و مفاهيم حفظ حريم شخصي تغيير مي كند. اما در ابتدا توجه داشته باشيد كه اين موضوع ارتباطي با شنود و ضبط نهادهاي دولتي و پليس محلي ندارد. فعاليت هاي نهادهاي دولتي توسط قوانين ديگري بررسي مي شود و اين نوشته تنها به شرايط قانوني بودن ضبط مكالمات توسط شهروندان مي پردازد.

آيا نظارت قانوني است؟
دربخش سوم از قانون كنترل جرم و خيابان هاي امن 1968 آمده: «هركسي كه ارتباطاتش قطع، افشا يا عمدا مورد استفاده قرار گرفته شده است، مي تواند در دادگاه مدني طرح دعوي كند.» در اين راستا بسياري از ايالت ها (امريكا) اين قوانين فدرال را پذيرفته اند و در برخي ديگر از ايالت ها هم مصونيت هاي بيشتري براي ارتباطات افراد در نظر گرفته شده است. روال كار به اين شكل است كه در مواردي كه ارتباط فرد مختل شده باشد، براي تشخيص قانوني بودن اين نظارت، در دو سطح بررسي صورت مي گيرد. در گام نخست، دادگاه ابتدا دعوي را در چارچوب قانون مربوطه فدرال يا ايالت مي سنجد. اگر اينگونه بود، دادگاه به دنبال اين مي رود كه آيا ممكن است استثنايي در آن وجود داشته باشد. در قدم نخست بررسي، رايج ترين مساله اين است كه يك مكالمه خصوصي باشد كه در اين صورت، اكثر قوانين، ارتباطات محرمانه و خصوصي را پوشش مي دهد. در واقع، قاعده كلي اين است كه وقتي افراد درگير دريك مكالمه، به صورت منطقي انتظار داشته باشند كه گفت وگويشان به صورت خصوصي باقي بماند، قانون از اين مكالمه حمايت مي كند. دادگاه هم به طور معمول مكالمات تلفني را خصوصي مي داند. البته برخي استثنائاتي شامل اين مي شود از جمله اينكه يكي از اعضاي خانواده با برداشتن تلفن داخلي در همان خانه به شنيدن مكالمه بپردازند يا يك كارمند از تلفن محل كار خود، تماس شخصي بگيرد.
در اين بين، گروهي مكالمه بين افراد را خصوصي مي دانند و برخي ديگر نه. براي مثال، درباره اينكه در خانه شخصي ميكروفن قرار داده شود، نقض قانون ايالتي است، زيرا ساكنان قاعدتا توقع ندارند كه مكالمات شان عمومي شود. اما در مقابل، از نظر يك دادگاه، محققي كه در پياده رو طبقه اول يك مجتمع ايستاده و مكالمه افراد داخل ساختمان را ضبط مي كند، ازآنجايي كه مكالمات از ميان هر پنجره بازي هم در فضاي عمومي قابل شنيدن است، مصداق يك «ارتباط خصوصي» نيست. بر اساس راي دادگاه ديگري هم، شبكه تلويزيوني كه گفت وگو هاي بين يك بازيگر و تهيه كننده را در يك رستوران عمومي ضبط مي كند، قانون ايالتي را نقض نكرده است. در نتيجه تحليل حريم خصوصي بسيار موضوع خاص و پيچيده يي است. زماني هم كه دادگاه يك مكالمه يي را خصوصي بداند كه تحت پوشش اين قانون است، به سراغ كشف استثناهاي ديگري مي رود. رايج ترين اين طرح دعوي در استثناها، رضايت است. به طوري كه قانون فدرال اين اجازه را مي دهد تا با رضايت حداقل يكي از طرفين در مكالمه تلفني يا ديگر وسايل الكترونيكي ارتباطي، گفت وگو ضبط شود. 38 ايالت امريكا و ناحيه كلمبيا هم از اين قانون فدرال تبعيت مي كنند و به افراد اجازه مي دهند كه بدون اطلاع به طرف مقابل خود، مكالمات شان را ضبط كنند. در نتيجه، بر اساس اين قانون كه «رضايت يك طرفه» ناميده مي شود، شما به عنوان يكي از مكالمه كنندگان حق داريد گفت وگو را ضبط كنيد.

رضايت طرفين
اما در اين بين، دوازده ايالت امريكا در بيشتر موارد رضايت طرفين در ضبط مكالمه را قانوني مي دانند. اين حوزه هاي قضايي عبارتند از: كاليفرنيا، كانكتيكات، فلوريدا، ايلينوي، مريلند، ماساچوست، ميشيگان، مونتانا، نوادا، نيوهمشاير، پنسيلوانيا و واشنگتن. اين قانون در برخي موارد «رضايت دو طرف» هم ناميده مي شود، ولي در مواردي كه بيش از دو نفر درگير مكالمه هستند، «رضايت همه افراد» دقيق تر است.
اما اين وضعيت زماني مشكل زا مي شود كه يك نفر از ايالت هاي داراي حق «رضايت يك طرفه» مكالمه اش با فردي از ايالتي با حق «رضايت همه افراد» را بدون اجازه اش ضبط كند. در اين موارد مسائل مختلفي در بحث درخواست رضايت مطرح مي شود. هميشه بهتر است سختگيرانه ترين حالت را كه قانون رضايت همه افراد است، در نظر بگيريم تا دچار مشكل نشويم. زيرا اين حق حتي اگر يكي از طرفين تماس گيرنده و گيرنده تماس هم جزو ايالت داراي حق رضايت همه افراد باشند، اعمال خواهد شد. در اغلب موارد به اين نكته جلب رضايت، توجه كافي مي شود. براي مثال، وقتي شما با سرويس پشتيباني لپ تاپ خود تماس مي گيريد، نخستين چيزي كه مي شنويد اين است كه مكالمه شما براي اطمينان از كيفيت خدمات ضبط مي شود. بيشتر دادگاه ها اين را بدين شكل مي پذيرند كه پس از شنيدن اين جمله، ادامه مكالمه توسط شما به اين معني است كه به طرف مقابل اجازه اين كار را داده ايد، در نتيجه بعد از آن نمي توانيد هيچ ادعاي مدني داشته باشيد. البته موارد ديگري نيز در ضبط كسب و كارهاي قانوني، استثناي جرم و شبه جرم و استثناهاي تماس هاي تلفني شركت ها وجود دارد كه قوانين متفاوتي دارد.

يك جواب
بازگشت به سوال ديويد، جواب اين است كه: بستگي دارد. ابتدا، دادگاه تشخيص مي دهد كه ساكن يك مجتمع مسكوني توقع ضبط مكالمه خصوصي اش را در ورودي ساختمان دارد يا خير. اگر اين مكالمه خصوصي دانسته نشود، ديويد مي تواند آن را ضبط كند. اگر هم اين مكالمه خصوصي دانسته شود، دادگاه بررسي مي كند كه طرفين از كدام يك از اشكال حقوق رضايت برخوردارند و مربوط به ايالت هاي رضايت يك طرفه مي شوند، يا رضايت همه افراد. در هر صورت، براي ضبط مكالمه با افراد بايد بسيار محتاط بود و جهت اطمينان بيشتر، هميشه از همه طرف هاي گفت وگو رضايت گرفت و با مشاوران حقوقي هم مشورت كرد.

بررسی حقوقی امکان ضبط مکالمات تلفنی

مطالب مشابه :

ضبط صوت و فیلم دلیل است یا نه

میکروفن های جاسوسی ؛ فقط 130هزار تومان

اعتبار حقوقی صدای ضبط شده در دادگاه

ضبط صدا و تصویر پنهانی شما ...

بررسی حقوقی امکان ضبط مکالمات تلفنی

فيلمبرداري به صورت پنهاني و ضبط صداي محيط از قابليتهاي اين دستگاه است

سنجش اعتبار اقرار حاصله از طریق ضبط صوت در حقوق کیفری ایران

ارزش اثباتی صدا و فيلم ضبط شده توسط تلفن همراه و دوربين‌هاي فيلمبرداري در مراجع قضایی

شكایت تمكین چیست؟