لباس محلی زنان کهکیلویه وبویراحمد...

DSC02057.jpg

لباس محلی زنان کهکیلویه وبویراحمد...

ياسوج - استان چهار فصل کهگيلويه و بويراحمد به خاطر برخورداري از طبيعتي زيبا و بکر، علاوه بر زيبايي هاي طبيعي از جلوه اي خاص در پوشاک زنان اين ديار نيز برخوردار است. پوشاک و لباس محلي زنان ازجمله جذابيت هاي بومي استان کهگيلويه و بويراحمد به شمار مي آيدبه طوري که هر تازه واردي به اين استان در همان نگاه اول متوجه اين جلوه هاي رنگين مي شود. زنان استان چهار فصل کهگيلويه و بويراحمد از جمله زنان ايراني هستند که هنوز به پوشاک سنتي و محلي خود پايبند هستند و از آنها در بيشتر اوقات و بخصوص در جشن ها و مجالس عروسي استفاده مي کنند.


پوشش وحجاب کامل و تنوع رنگ ها و پارچه ها، جلوه خاصي به لباس محلي زنان در اين استان بخشيده است و رنگ هاي آن بر طبيعت زيبا و دامنه زاگرس، شميم نشاط و شادي پخش مي کند. از جمله نکات قابل توجه اين است که پايبندي به استفاده از لباس محلي حتي در ميان زنان شهرنشين اين استان علاوه بر زنان روستايي و عشايري ديده مي شود و با قدم زدن در خيابان هاي شهرهاي اين استان مانند ياسوج،سي سخت، گچساران و... اين موضوع به خوبي مشاهده مي شود. لباس محلي وسنتي زنان استان کهگيلويه و بويراحمد از سه بخش اصلي سرپوش، بالاتنه وپايين تنه تشکيل شده است که مجموع اين سه بخش، پوشش کاملي را براي زنان به همراه دارد. سرپوش لباس محلي زنان کهگيلويه و بويراحمد، شامل يک پارچه روپوش يا همان روسري به نام " مينا " (Meyna) است که به طور معمول داراي بيش از يک متر طول و بين 60تا 70سانتيمتر عرض مي باشد.


بر روي اين روپوش مينا نيز پارچه اي به نام چارقد يا لچکي قرار مي گيرد که در زبان فارسي همان سربند است. همچنين يک کلاه کوچک زير مينا قرار مي گيرد تا پوشش دهنده موهاي جلو سر زنان باشد و معمولا زيورآلات و وسايل تزيين سنتي و ظريف به آن متصل مي شود. بخش بالاتنه لباس محلي زنان استان کهگيلويه و بويراحمد، همان پيراهن يا جامه است که شامل يک پارچه دو متري مي باشد و از زير گردن تا کف پاي زنان را مي پوشاند. اين پيراهن ردا مانند، داراي آستين و سرآستين است و نوع مدل آن مخصوص زنان استان هاي کهگيلويه و بويراحمد، فارس، خوزستان و چهارمحال و بختياري است. بخش پايين اين لباس ها که به عبارتي زيباترين بخش آن نيز به شمار مي آيد همان دامن يا تنبان است که بيشترين حجم پارچه را در اين لباس سنتي در برمي گيرد.


معمولا براي دامن اين لباس هاي محلي بين پنج تا 12متر پارچه مصرف مي شود طوري که اين دامن از بالا کشدار و کاملا چين خورده است ودرپايين آن تزيين هايي مانند نوار دوزي يا پارچه هاي پليسه دار به کار مي رود. رنگ و جنس پارچه اين لباس ها معمولا بنا به طبيعت اين استان در مناطق گرمسيري و سردسيري، نوع بافت عشايري و روستايي، نوع باورها و گرايش قومي و قبيله اي و سن زنان انتخاب مي شود طوري که براي دختران نوجوان و کودک بيشتر از رنگ هاي شاد و حجم کمتر پارچه و براي دختران جوان رنگ هاي روشن تر با پارچه بيشتر استفاده مي شود. با افزايش سن زنان نيز رنگ اين لباس ها بيشتر به سمت تيره و خاکستري مانند سبز يشمي يا سورمه اي سوق پيدا مي کند.



معاون صنايع دستي سازمان ميراث فرهنگي کهگيلويه و بويراحمد درباره لباس محلي زنان اين استان به ايرنا گفت: بر اساس تحقيقات صورت گرفته در کتاب نگارگري مکتب شيراز، قدمت اين نوع لباس ها بيشتر از دوران تيموريان در قرن هشتم هجري قمري است. سيد ولي الله اميري افزود: اين نوع لباس سنتي در چهار استان کهگيلويه و بويراحمد، فارس، چهارمحال و بختياري و خوزستان مشاهده شده است و هم اينک نيز مورد استفاده قرار مي گيرد. وي اظهار داشت: امروزه استفاده از لباس محلي و سنتي بيشتر در زنان بالاي 30سال استان کهگيلويه و بويراحمد ديده مي شود اما در جشن ها و مجالس عروسي تمام زنان و دختران به عنوان يک سنت از لباس هاي محلي شاد و متنوع استفاده مي کنند.



اميري،يکي ازدلايل ماندگاري اين نوع پوشاک ولباس رادرکهگيلويه و بويراحمد، عجين بودن آن با باورها و اعتقادات زنان اين استان دانست و گفت: با توجه به بافت سنتي، روستايي و عشايري اين استان و چهار فصل بودن آن، استفاده از اين نوع لباس براي زنان کاملا مقرون به صرفه است. به گفته وي، استفاده از لباس سنتي در فصل گرما و سرما و همچنين براي زنان عشاير به هنگام کوچ بسيار مناسب مي باشد. اميري درباره قيمت اين لباس ها گفت: بنا به جنس و مقدار پارچه به کار رفته، هزينه تمام شده براي تهيه يک دست لباس محلي و سنتي از 25هزار تومان تا 150هزار تومان متغير است. وي با اشاره به يک نوع لباس محلي ديگر، گفت: اين لباس با نام دلق يا دلج مانند نيم تنه کردها است با اين تفاوت که داراي آستين هلالي مانند تا نوک انگشتان دست مي باشد.


اميري بيان کرد: پيراهن دلق مخصوص استان کهگيلويه و بويراحمد است و در آن از رو دوزي، ايجاد نقوش با زيورآلات ياسکه،رنگ هاي تيره تر و جنس مرغوبتر استفاده مي شود و بيشتر، زنان موسوم به بي بي آن را مي پوشند. کارشناس مسئول امور پژوهش اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامي کهگيلويه و بويراحمد نيز گفت: استفاده از لباس محلي بيشتر در فرهنگ پوشش زنان لر مشاهده شده است با اينحال هنوز تاريخ دقيقي از زمان پيدايش آن مشخص نيست. مسعود رضايي افزود: تنوع و زيبايي اين نوع لباس نشان مي دهد که مردم استان کهگيلويه و بويراحمد تا چه اندازه به رنگ هاي شاد علاقه دارند. وي بيان داشت: مردم اين استان به دليل تنوع اقليمي طبيعت، علاقه زيادي به تنوع رنگ ها دارند که اين امر در نوع پوشاک آنها به خوبي به چشم مي خورد. وي با اشاره به اينکه فرم لباس محلي لري براي زنان اين سرزمين شکيل تر و مناسب تر است، گفت: در جشن ها و مراسم عروسي رسم است که زنان با به کار بردن زيورآلات در اين لباس ها، جلوه اي خاص به آن مي بخشند.


رضايي بيان کرد: رنگ به کار رفته در لباس محلي و سنتي زنان اين استان با توجه به موقعيت و زمان تغيير مي کند به عنوان مثال زنان عزادار تا حدود يک سال از لباس هاي تيره استفاده مي کنند. به گفته وي، اهميت استفاده از لباس محلي در ميان زنان لر تا حدي است که با وجود گران بودن برخي پارچه ها و حجم بالاي پارچه اي که بايد تهيه شود، آنها تمايل زيادي به تهيه اين نوع لباس بخصوص براي جشن هاو عروسي ها دارند. رضايي گفت: لازم است تحقيق و پژوهش هاي بيشتري از سوي متوليان حوزه هاي فرهنگي و گردشگري مانند سازمان ميراث فرهنگي و صنايع دستي درباره پوشاک سنتي و محلي صورت گيرد تا ارزش ماندگاري آن بيش از پيش مشخص شود. معاون فرهنگي اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامي کهگيلويه و بويراحمد نيز گفت:کارگروهي از سوي وزارت ارشاد با عنوان ساماندهي مد و لباس در اين استان فعال است. ناصر رضايي افزود: مقرر شده نمايشگاهي از لباس هاي بومي، سنتي و ملي مطابق با موازين اسلامي و عرفي در استان کهگيلويه و بويراحمد برپا شود اما تاريخ دقيق اين نمايشگاه مشخص نيست. کارشناسان معتقدنديکي از روش هاي پيشگيري از ترويج مد و پوشاک غير اسلامي و نامناسب، ترويج استفاده از پوشاک محلي و سنتي است و لازم است که متوليان حوزه هاي فرهنگي و حتي صنايع دستي کشور با ارج نهادن به اين موضوع تلاش بيشتري در راستاي معرفي اين نوع پوشاک و مزيت هاي آن نمايند.


مطالب مشابه :


لباس‌هاى محلى، استان سيستان وبلوچستان

مهرستان آنلاین - لباس‌هاى محلى، استان سيستان وبلوچستان - اخبار و رویدادهای شهرستان




لباس محلي

خانه ي مد فرزان نيا - لباس محلي - مدل لباس - اموزش خياطي - طراحي - انواع سوالات امتحاني رشته




لباس هاي محلي ايران از ديرباز تا اكنون

سلام سه سار - لباس هاي محلي ايران از ديرباز تا اكنون - سه سار ، قطعه ای از بهشت




14-مشاغل خانگي (دوخت لباس هاي محلي)

دوخت لباس هاي محلي. لباس هاي سنتي و محلي عشاير ايران بسيار متنوع مي باشد؛ لباس هاي فوق از




مشاغل خانگي (دوخت لباس هاي محلي)

راه کسب و کار - مشاغل خانگي (دوخت لباس هاي محلي) - راهنمایی عملی برای ایجاد کسب و کارهای کوچک




لباس محلی

يكي از طراحان لباس‌هاي محلي در لرستان در خرم‌آباد با تاكيد بر اين كه لباس‌هاي محلي و سنتي




صنايع دستي -لباس محلي

صنايع دستي -لباس محلي . لباس هاي محلي براساس نوع به دودسته مردانه و زنانه تقسيم مي شوند.




لباس محلي مازندراني

لباس محلي مازندراني دامن پرچين و كوتاهي است از جنس پارچه ابريشمي و كتان هاي ظريف يك رنگ كه




لباس محلی زنان کهکیلویه وبویراحمد...

معمولا براي دامن اين لباس هاي محلي بين پنج تا 12متر پارچه مصرف مي شود طوري که اين دامن از




سبک لری

يكي از طراحان لباس هاي محلي در لرستان در گفتگو با مهر در خرم آباد با تاكيد بر اين كه لباس




برچسب :