5آذرتولدم

سلام

من ۴سالگیم

الان ساعت هفته من ده دقیقه است که از مسجد اومدم خونه روز جمعه است چقدر غروبش دلگیره،فردا روزیه که دوست داشتم هیچ وقت وجود داشت،آخه مگه یه انسان چقدر صبروتحمل می تونه داشته باشه،ومی تونه مقاومت کنه درمقابل این همه سختی وکش ومکش روزگار ،فردا تولدمه روزیه که جای دوعزیز را پیش خودم خیلی خالی می بینم،اولیش پدرم که قبل از پدر بهترین دوست ورفیقم بود صبح داشتم فیلمی که در تولدی که پارسال برام گرفته بودن رو می دیدم که داغون شدم از زمانی که بابام رفت احساس می کنم کل بار کره زمین روی دوش منه ودوروورم خلوت نیست ولی نمی دونم چی باید بگم،رفتن بابام ضربه ای به من زد که.........

دومی عشقم که تاعید غدیر همه چیز خوب بود وعالی ویهو بدون هیچ دلیلی این کار رو با من کرد،که از اون روز به بعد دیگه برام هیچی ارزشی نداره چون اون تنها دلیلی بود که ..........

من توآموزشگاه فنی تهران تدریس می کنم رفتم استعفا بدم مهندس رجبی قبول نکرد وگفت این ترمت رو هرطور شده باید تموم کنی که تا۱۱آذره ومنم قبول کردم ودیگه بعد از این ترم دیگه اونجا هرگز نخواهم رفت.دیروزم سوم آذر بود کارمن درست شده بود که تو اداره ثبت استخدام بشم چون یکی از شرایط عشقم کار دولتی من بود دیروز باید می رفتم خودم رو معرفی کنم برای کلاس توجیهی که نرفتم ودیگه نخواهم رفت ،دائیمم هرچی زنگ زد جوابش رو ندادم چون اون برام این کارو درست کرده بود وبه مادرم زنگ زد ومن بهشون گفتم که کشش کار رو ندارم وحوصله ندارم واین کارمم بهم خورد......

توی این چند روز از عید غدیر به بعد فقط پنج شنبه ها می رم سرخاک بابام ،وسرکلاس مجتمع می رم وبقیه وقت هم همش توی اطاقمم .......

ای خدای بزرگ شنیدم شب تولد هرکس آرزوش رو براورده می کنی اگه قراره من به عشقم نرسم،ازت می خوام توی همان روزی که بوجودم آوردم توی همان روزم ازبین ببری،دیگه کششی برای ادامه زندگی ندارم ،دوست دارم این نوشته هام رو بخونی بی نهایت دوست دارم