مقايسه وپيشرفت تحصيلي دانش آموزان تك پايه وچند پايه شهرستان سردشت

اسلایدر

اسلایدر

تهیه وتنظیم

مــحـــمــد دمـیــــــا

رشته تحصیلی

کارشناسی آموزش ابتدايي

مرداد1390

مقدمه

با توجه به اینکه بنده سال 84سربازمعلم بودم وبا عشق وعلاقه آن را انتخاب کردم بنده سال اول روستای دلتو وسال دوم ساوان جدیدرا انتخاب کردم به این دلیل در این روستا کلاس های تک پایه وجود داشت وبیشتروبهترمی توانستم آن را اداره کنم زمانی که برای اولین بار به چنین کلاسی قدم نهادم. نمی دانستم از کجا شروع کنم . به یاد آموزش های قبلی ام افتادم که دانش آموزبودم همزمان ویااینکه معلم حضورنداشت کلاس اداره می کردم مثلاً حضوروغیاب ،درس پرسیدن وبه تدریس مشغول می شدم اما آن آموزش ها نیز فقط مربوط به کلاسهای تک پایه بود.

فرض کنید در اولین سال استخدام در آموزش و پرورش آموزگار روستایی محروم هستید با سه پایه و30نفر. ساختمان  آموزشگاه استیجاری و قدیمی است و به زحمت تا دو سال دیگر می توان ازآن استفاده کرد.مواد کمکی آموزشی نیز محدود به گچ و تخته سیاه و مقداری لوحه های آموزشی می باشند.جنسیت دانش آموزان مختلط و ترکیب سنی نیز ناهمگون می باشد.در این شرایط چه کار خواهید کرد؟ آیا با خونسردی هر چه تمام تر دست به  کار خواهید شد یا قید درس و مدرسه را می زنید و به اداره آموزش و پرورش مراجعه می کنید تا شما را به جایی دیگر که وضعیت بهتری داشته باشد بفرستند؟ اصلآ با به توجه به این که در منطقه ما کلاس های چند پایه بیشتر ازجاهای دیگر است آیا آموزش های لازم برای رو به رو شدن با این کلاسها دیده اید؟

راستش را بخواهید این درست وضعیتی بود که نویسنده این سطوردر اولین سال خدمت در آموزش وپرورش با مواجه بود.هنوز هم برایم مثل یک کابوس می ماند زمانی که برای اولین بار به چنین کلاسی قدم نهادم. نمی دانستم از کجا شروع کنم . به یاد آموزش های قبلی ام افتادم که دانش آموزمقطع ابتدایی بودم همزمان ویااینکه معلم یاغایب بودکلاس اداره می کردم مثلاً حضوروغیاب ،درس پرسیدن وبه تدریس مشغول می شدم اما آن آموزش ها نیز فقط مربوط به کلاسهای تک پایه بود و در آن از برنامه منظم و طرح درس صحبت می شد اما در این کلاس سه پایه روزانه چند طرح درس می توان نوشت و چه مقدار از وقت کلاس ها باید صرف نوشتن طرح درس شود؟ آیا می توان روزانه 15 ماه درسی تدریس کرد؟ در شرایط  وقت اختصاص داده شده به آموزش هم خیلی کم بود. یادم می آید ار استاد ها یمان درباره کلاس های چند پایه و نحوه اداره آن ها سوال می کردیم اما متأسفانه راهنما یی های آن ها بسیار اندک بود و آن ها فقط آن را معظلی بزرگ در آموزش و پرورش ایران می دانستند که هنوز راه چاره مناسبی برای آن پیدا نشده است.

متاسفانه جغرافیای استان ما (آذربایجان غربی) و برخی از استان های کشور از جمله کردستان و مازندران طوری است که ناچاریم کلاس های چند پایه را داشته باشیم چون در بعضی کلاس ها تعدادی از پایه ها 1 یا 2 نفر هستند و با توجه به کمبود منابع و نیروی انسانی در شرایط فعلی آموزش و پرورش نمی تواند برای تعداد کم دانش آموزان  کلاس تشکیل دهد و آن چه که در شرایط از آموزش و پرورش انتظار می رود دادن آموزش های لازم به معلمان این کلاس ها اختصاص وقت بیشتر اعطای مزایای بهتر برای این معلمان مطلوب نمودن کلاس ها  و مواردی دیگر که در حوزه متخصصان و کارشناسان علوم تربیتی داشته باشد.

بیان مسئله

گاهی از اهمیت و ویژگی مقطعی از تحصیلی به نام {ابتدای} به عنوان مرحله یی حساس از زندگی نام می بریم که ضمن آن پایه های شخصیت اجتماعی و فرهنگی انسان ها بنیان نهادمی شود،ناگزیر می بایست الزام ها، ساز و کارها و بستری هایی نیز که در راه رسیدن به این مطلوب اجتناب ناپذیر می نماید،سخن بگویم.بدون تردید، دو عنصر ((معلم))و((شاگرد)) را باید ایفاگر نقش های اصلی فرایند آموزشی دانست که معمولآ غالب برنامه ها آموزشی نیز حول این محور می چرخد. طی چند سال اخیر ، تلاش هایی در جهت بهبود سطح کمی کیفی آموزش ابتدایی و نیز باز سازی وجهه ی فراموش شده ی آن در نزد عام صورت گرفته که از جمله می توان به باز نگری قوانین کهنه ی مدریت آموزشگاهی ،تلاش هایی در زمینه ی به روز کردن آموزش با ایجاد تغییراتی چند در محتوا و روش تدریس کتاب های موجود، گسترش دوره های ضمن خدمت ، تسهیل شرایط ورود به مراکز آموزش عالی وابسته و نیز اهتمامی نسبی در حال معضل معثیتی آموزگاران اشاره کرد. با این وجود، به نظر میرسد هنوز هم نحوه برداشت ودیدعده ای از مسئولان به مقوله ی آموزش ابتدای، از سادگی نام و عنوان این مقطع تحصیلی،بی تاثیرنمانده است در این میان،کلاس های چند پایه را که در گسترده وسیعی از مناطق محروم به تور مشخص در روستاهای دور افتاده و کم جمعیت وجود دارند – به یقین می توان حلقه ی مفقودی دانست که به عللی تاکنون از تیر رس توجه برنامه ریزان مرکز نشین به دور مانده است. فارغ از آن که علل شکل گیری این مشکل، ممکن است از عاملی همچون کمبود نیروی انسانی و منابع بودجه ایی ، مشکلات ساختاری ، سوء مدیریت ، ضعف اطلاع رسانی و یا احتمالآ عدم اهمیت مسآله به زعم مسئولان و یا مواردی غیراز این ها ناشی شده باشد، ابعادوتبعات منفی حاصل که بدان اشاره خواهد شد،گویای عمق ودامنه و معضلی است که در صورت عدم چاره یابی درست و سازمان یافته ، باید به فکر پرداخت هزینه های بیشتری نیز باشیم.

بقیه مطالب موجوددرچاپ وتکثیردانشجویی دمیا سردشت جنب هلال احمرتلفن: 432۱۷۳۳