انواع دوجرخه

انواع دوجرخه:

شاید را یک موتورسیکلت تهاجمی از لوتوس بدانید؛ ولی این موتور، در واقع یک لوتوس نیست. این کمپانی، نام و امتیاز آن را از شرکت های موتورسیکلت مسابقه آلمانی کودیوا و هولزر تهیه کرده و تنها نام لوتوس بر روی آن نقش بسته است. جالب است بدانید که این موتور، اولین وسیله نقلیه از این نوع با نشان لوتوس نیست و قبل از آن، لوتوس یک مدل دیگر نیز داشته است.

Lotus Sport Bicycle Type 108

از افتخارات این کمپانی، می توان به لوتوس اسپورت ۱۰۸ و ۱۱۰ اشاره کرد که این دو مدل، یک جفت دوچرخه های فیبرکربنی پیشرفته بودند که در اوایل دهه ۹۰ میلادی تولید شدند. دومی، یعنی لوتوس اسپورت ۱۱۰ ، مدلی بود که ادامه تولید آن با مشکل روبرو شد و در ادامه لوتوس آن را به «ایگل» بریتانیایی فروخت. امّا مدل اول، یعنی لوتوس اسپورت ۱۰۸، دوچرخه ای بود که از تکنولوژی بالایی برخوردار بود و عملکرد خارق العاده ای در پیست داشت و یک محصول تماماً ساخت لوتوس بود.

Lotus Sport Bicycle Type 108

کانسپت اولیه این دوچرخه متعلق به «مایک باروز» است؛ کسی که در زمینه طراحی بهینه دوچرخه ها سابقه زیادی دارد و زمان زیادی را صرف طراحی دوچرخه های سبک تر و با نیروی درگ کمتر کرده است. طراحی منحصر به فرد این دوچرخه، محصولی از نوآوری و خلاقیت باروز در طراحی بوده است:

تنها چیزی که می خواستم، درک پتانسیل آیرودینامیکی ساختار طراحی یکپارچه بود. من طراحی را بر اساس ساختار تنظیم نکرده بودم … قبلاً تلاش های در زمینه طراحی های مبتنی بر ساختار با استفاده از مصالح آلومینیومی و پلاستیک فشرده صورت گرفته بود. طراحی پورشه با کانسپتی که در آن مصالح فایبرلم به کار رفته بود، عرضه شده بود. من قبلاً در زمینه طراحی هواپیماها و ماشین های مسابقه فعالیت کرده بودم؛ بنابراین درک زیادی از آیرودینامیک داشتم و در طراحی خود، تنها همین موضوع را درنظر گرفته بودم و در مورد ساختار، دغدغه زیادی نداشتم.

Lotus Sport Bicycle

هنگامی که باروز می خواست طرح خود را به تولید کننده بفروشد، با مشکلات زیادی روبرو بود. انگار آنها از چیزی که در پیش روی شان بود، درک درستی نداشتند. وقتی UCI، سازمان بین المللی موتورسواری و معادل FIA برای اتومبیل ها، طراحی های یکپارچه مبتنی بر پوسته را از رقابت ها حذف کرد، شرایط برای باروز بدتر هم شد. امّا باروز هنوز برای تسلیم شدن، آماده نبود. وی بهینه سازی های دوچرخه اش را ادامه داد و دو شاخه های عقب و جلو را مطابق با طراحی «یک تیغه ای» تغییر داد؛ ساختاری که تنها از یک طرف به چرخ ها متصل می شد.

در سال ۱۹۹۱، تجدیدنظرهایی که در قوانین UCI در مورد ابعاد و هندسه شرکت کنندگان صورت گرفت، باعث شد تا درها به روی طراحی های یکپارچه باز شود. در یک اتفاق تصادفی، رودی تومان، راننده سابق فرمول ۲ و راننده تست لوتوس، از نزدیک با طرحی باروز در مغازه اش آشنا شد و بعدها نظر مسئولین لوتوس را به طراحی باروز جلب کرد.

Lotus Sport2 Bicycle Type 110

این پروژه بسیار زیبا و هنرمندانه بود و لوتوس از ویژگی های آیرودینامیک آن به خوبی آگاه بود. به علاوه، در آن زمان امید کشور بریتانیا برای طلای دوچرخه سواری المپیک پس از ۷۲ سال، کریس بوردمن بود؛ کسی که در آن زمان رقابت تنگاتنگی با جنس لمان داشت. لوتوس می بایست فدراسیون دوچرخه سواری و قهرمانش را راضی کند تا از مدل دوچرخه آنها استفاده کنند. در نهایت، فدراسیون می بایست اندکی بیشتر قانع شود؛ اینکه یک بریتانیایی بخواهد با یک دوچرخه بریتانیایی مدال طلا بگیرد، آن هم یک دوچرخه با تکنولوژی بالا، تصمیمی نبود که به راحتی گرفته شود.

Lotus Sport Bicycle

نگرانی های مسئول فدراسیون دوچرخه سواری بریتانیا بیشتر در زمینه مقررات UCI بود. این قوانین می گفت که طراحی ها حداقل می بایست در یک مسابقه بین المللی قبل از المپیک به میدان رفته باشند؛ ولی این طراحی شدیداً نظر بوردمن را به خود جلب کرده بود.

راه حلی که باروز ارائه داد، استفاده از یک «آزمون کوچکتر» بود. در نتیجه، اولین نمونه مسابقه ای لوتوس به یک دوچرخه سوار بریتانیایی دیگر سپرده شده تا با آن در مقدماتی مسابقات جهانی شرکت کند. وقتی این مدل در مسابقات ظاهر شد، مورد توجه دیگر تیم ها قرار گرفت؛ ولی بازرسان UCI توجه چندانی به آن نشان ندادند ولی در نهایت، وزن و اندازه دوچرخه را اندازه گرفتند و برای استفاده در مسابقات المپیک به آن چراغ سبز نشان دادند. راه حل کوچک باروز نتیجه داده بود.

Chris Boardman

بین رونمایی از دوچرخه در ماه می تا مسابقات المپیک بارسلونا ، لوتوس نمایش بسیار خوبی از این طراحی تهاجمی داشت و توجه بسیاری از رسانه ها را به خود جلب کرد. همچنین رودی تومان، یکی از دوچرخه ها را به رقابتی در جنوب فرانسه برد و آن را بهتر معرفی کرد.

البته این دوچرخه برای مسابقات المپیک کاملاً آماده نبود. سرپرست آیرودینامیک و پروژه لوتوس، ریچارد هیل، هنگام بررسی نتایج تونل باد با چالشی جدی روبرو شدند. با فاصله زیادی که پاهای «بوردمن» از هم داشتند، نمونه اولیه باروز، ضعیف ترین وضعیت آیرودینامیک را نسبت به دوچرخه های معمولی داشت. هیل در این زمینه می گوید:

از لحاظ مفهومی، طرح باروز همه چیز را در خود داشت. پتانسیل زیادی برای کاهش نیروی درگ در حالتی که ورزشکار در وسط قرار گرفته وجود داشت و همین طور می توانست نیروی محوری زیادی در هنگامی که باد با مسیر دوچرخه زاویه دارد، داشته باشد. نتایج آزمایش ها، لوتوس را بر آن داشت تا تغییراتی در طراحی انجام دهد و بوردمن نیز در وضعیت دوچرخه سواری اش، تجدید نظرهایی داشته باشد. به دنبال آن، در تمرین پیش فصل در بارسلونا، بوردمن توانست رکورد مسافت ۴ کیلومتر را ۴ ثانیه ارتقا ببخشد.

این طراحی، چند روز بعد نیز ارزش خود را نشان داد؛ جایی که بوردمن از سد قهرمان جهان، لمان، گذشت و پس از ۷۲ سال، مدال طلای دوچرخه سواری را به بریتانیا آورد. پس از آن بود که نگاه دوربین ها و رسانه به سمت لوتوس و باروز جلب شد. همان طور که انتظار می رفت، ترکیب یک دید عالی و استعداد بی نظیر در طراحی، تفاوت زیادی در نتیجه کار ایجاد کرده بود.

Chris Boardman in the Individual Pursuit Event

امروز، پس از گذشت آن سال ها و کم رنگ شدن پیروزی و افتخار لوتوس در آن زمان، همه چیز در پس زمینه مشخصه کنونی برند لوتوس، محو شده است. آنچه باقی مانده، دوچرخه ای است که در موزه ها نگه داری می شود: اولین وسیله نقلیه دوچرخ از لوتوس.

انواع دوجرخه

مطالب مشابه :

نکته های پراهمیت

معرفی یکی از بهترین سایت های راهنمای انتخاب دوچرخه

معرفی و آموزش سایت راهنمای انتخاب دوچرخه

انواع دوجرخه

بهترین ضربان سنج ها برای دوچرخه سواری

راهنمای جامع انتخاب سایز مناسب تنه دوچرخه

FOX شرکت های Race Face و Easton را خرید!

بناب شهر دوچرخه وکباب ایران

راهنمای انتخاب کفش دوچرخه سواری