کلید ورود به بهشت - پنج چیزسبب ورود به بهشت

 

در این بخش از سایت برگزیده ها مطالبی درمورد کلید ورود به بهشت را برای شما آماده کرده ایم ، امیدواریم که مورد توجه شما قرار گیرد.

در سوره معارج (معارج / 34- 22)، صفاتی از صفات مۆمنین را برمی شمرد که یکی از آن ها هم نماز است و در انتهای این صفات می فرماید: «اولئک فی جنّات مکرمون»(معارج / 35) این گروه باعظمت در باغ های بهشتی گرامی داشته می شوند.

پنج چیزسبب ورود به بهشت

پنج چیزسبب ورود به بهشت

کلید ورود به بهشت

چگونه نماز بخوانیم؟

برای اینکه مسافران در بیابان ها گم نشوند و صحیح و سالم به مقصد برسند، دولت جاده و راه هایی تعیین می کند و در آن تابلوها و علامت هایی می زند، پلیس راه می گذارد، تا سرعت ماشین ها را کنترل کند. اگر این کارها انجام نمی شد، مسافران راه را گم کرده و هر کس به سویی می رفت و به زحمت می افتاد.

خداوند نیز اگر راه بندگی و نماز را از طریق پیامبران و رهبران آسمان ی، برای رشد و کمال مردم تعیین نمی کرد، هر کس به راهی می رفت و خداوند را آنگونه که خود خیال می کرد، ستایش می نمود.

خداوند برای آنکه همه ی مردم در یک راه مستقیم و سالم حرکت کنند، راه نماز را همراه با علامت ها و دستوراتی به ما یاد داده است؛

اوّل: دستور داد با وضو و طهارت و با نظافت و نشاط با خدا گفتگو کنند.

دوّم: خداوند واجبات نماز را در حدود 20 کلمه قرار داد، که فراگیری آن برای همه سان باشد. این کلمات هم معنا دارد و هم قالب و هنگ.

سوّم: دستور داد که همه ی مردم به یک سو نماز بخوانند، تا دلها و فکرها پراکنده نشود.

چهارم: دستور داد که همه ی مردم در نماز با یک زبان با خدا سخن بگویند. همان گونه که تمام خلبان های دنیا با فرودگاه هر کشوری باید به زبان انگلیسی گفتگو کنند.

رسول خدا (صلی الله علیه وله) می فرماید: «من حافظ علیها کانت له نوراً و برهاناً و نجاهً یوم القیامه» هر کس نماز خود را م حافظ ت کند، نماز برای او مایه نور و روشنایی و آگاهی و نجات در روز قیامت است

 

در نماز با لباس پاک به سوی مکه می ایستیم و به زبان عربی با خدا سخن می گوییم.

اولین کلمه ی نماز، «الله اکبر» است. یعنی خدا بزرگتر است؛ بزرگتر از فکر و خیال ما. بزرگتر از دیدنی ها و شنیدنی ها. کسی که خدا را بزرگ یافت، همه چیز نزد او کوچک می شود.

شما زمین فوتبالی را در نظر بگیرید، تا مادامی که ما در زمین باشیم این زمین نزد ما بسیار بزرگ است. ولی اگر سوار هواپیما شویم و پرواز کنیم و از بالا نگاه کنیم، این زمین نزد ما کوچک و کوچکتر می شود. هرچه هواپیما بالاتر می رود، زمین کوچکتر می شود. انسان می تواند به قدری پرواز کند که تمام زمین در چشم او به قدر یک نخود شود. ری، هر چه ایمان ما به خداوند بیشتر شود و خدا را بزرگتر بیابیم، قدرت هایی مثل مریکا نزد ما کوچکتر می شود.

در دعا نیز می خوانیم: «چون خداوند در دل مسلمانان بزرگ است، چیزهای دیگر نزد آنان کوچک است.»(بحارالأنوار، جلد 64، صفحه315)

امام خمینی ( رحم ه الله) می فرمود: «آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند» زیرا او به قدری ایمانش به خدا زیاد بود که دیگر امریکا نزد او کوچک بود.

اولین کلمه ی نماز، «الله اکبر» است. یعنی خدا بزرگتر است؛ بزرگتر از فکر و خیال ما. بزرگتر از دیدنی ها و شنیدنی ها. کسی که خدا را بزرگ یافت، همه چیز نزد او کوچک می شود

 

نماز؛ یکی از کلیدهای بهشت

در سوره معارج (معارج / 34- 22)، صفاتی از صفات مۆمنین را برمی شمرد که یکی از آن ها هم نماز است و در انتهای این صفات می فرماید: «اولئک فی جنّات مکرمون» (معارج / 35) این گروه باعظمت در باغ های بهشتی گرامی داشته می شوند.

در این آیات که نُه صفت را ذکر می کند اول آن ها با نماز شروع می شود «الذین هم علی صلاتهم دائمون» و آخر آن ها هم با نماز تمام می شود. «والّذین هم علی صلاتهم ی حافظ ون» کسانی که دائماً نماز می خوانند و کسانی که بر نمازشان م حافظ ت می کنند و به این ترتیب آغاز اعمال خیر نماز است و آن هم مداومت بر نماز و پایان آن ها نیز نماز است.

با حفظ آداب و شرایط و خصوصیات آن، آداب و شرایطی که هم ظاهر نماز را از فساد و بطلان حفظ می کند هم روح نماز را که حضور قلب است تقویت می نماید، و هم موانعی را که سد راه قبول آن است هم چون خوردن مال حرام، نوشیدن شراب، غیبت و امثال آن، از بین می برد و از نظر برنامه زمانی هم نخستین چیزی که بر انسان بالغ واجب می شود نماز است و آخرین چیزی هم که تا پایان عمر همراه اوست، نماز است؛ و نکته حائز اهمیت این است که م حافظ ت انسان نسبت به نماز طرفینی است، هم او باید نماز را از فساد و خلل حفظ کند و هم نماز انسان را از تباهی و فساد م حافظ ت می کند چرا که خود قرآن می فرماید: «اِنّ الصّلوه تنهی عن الفحشاء و المنکر»(عنکبوت/45)

روایتی از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) نیز مۆید گفتارمان خواهد بود، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می فرماید: «من حافظ علیها کانت له نوراً و برهاناً و نجاهً یوم القیامه»(تفسیر روح البیان، ج 10، ص 167) هر کس نماز خود را م حافظ ت کند، نماز برای او مایه نور و روشنایی و آگاهی و نجات در روز قیامت است.

گردآوری: بخش دین و اندیشه برگزیده ها


,