بینال مجسمه سازی ونکوور

این مطلب برای ویژه نامه شماره 2 ششمین بینال ملی مجسمه سازی تهران نوشته شد:

بینال ونکوور دوسالانه ای است که به بزرگداشت هنر در مکان های عمومی می پردازد و مجسمه سازی را به مثابه بزرگداشت تنوع فرهنگی و زبانی ونکوور، راهی برای ارتباط ساکنین و بازدیدکنندگان با مکان های عمومی می داند. این بینال که در سال 2002 به همت بَری مُوات تأسیس شده است، از سال 2005 رسماً آغاز به فعالیت کرد. هنرمندان مطرح از سراسر دنیا عمدتاً با آثار مجسمه سازی و در برخی موارد با آثار اجرا و رسانه های جدید در این بینال شرکت جسته اند. بنیاد میراث بینال ونکوور که وابسته به نهادی خیریه ای است به منظور بر جای گذاشتن میراثی برای هنر عمومی شهر از هر نمایشگاه دو اثر را برای نمایش طولانی مدت به شهر تقدیم می کند.

(2009-2011) «در حال گذر»[1]

«در حال گذر » تم اصلی بینال اخیر ونکوور است که با ارجاع به خط متروی سریع السیر کانادا فراتر از نصب آثار یادمانی در پارک ها و میادین عمل کرده است. هنرمندان مطرحی از سراسردنیا آثار خود را به ونکوور آوردند از جمله :

دِنیس اُپنهایم[2] (1938-1911

اپنهایم هنرمند مفهوم گرای آمریکایی با حلقه های نامزدی[3] در این بینال شرکت کرد. این مجسمه برساخته از شیشه، استیل و آلومینیوم ، به اجرای عنصری دیگر از فرهنگ عامه، این بار حلقه های نامزدی می پردازد. این روندی بود که با چاقوی سوئیس آرمی و رُژ لب و بستنی های غول هنرمند پاپ آرت کلاس اُلدنبرگ آغاز شده بود، که در اثر اُپنهایم نیز هم چون اسلافش وضعیتی بلاتکلف مابین نقد و بزرگداشت عناصر فرهنگ عامه را به نمایش می گذارد.

ژائوما پلِنسا[4] (متولد 1955)

پلِنسا هنرمند و مجسمه ساز معاصر اسپانیایی با اثر خود تجت عنوان ما[5] ، در این دوره شرکت کرد. این اثر موفق، پیکره ی بزرگ و نشسته ای است که از حروف مختلف الفبای 8 کشور دنیا تشکیل شده است که در حالی پاها را به درون سینه جمع کرده است که فضایی برای رفت و آمد بازدیدکنندگان را به درون خویش به وجود می آورد. چهرۀ این پیکره به سمت غرب و آب های اقیانوس آرام قرار دارد که به عنوان سمبل ارتباط و درک عمومی میان زبان های مختلف و فرهنگ های متکثر، خوش آمدگویی است برای ورود بازدید کنندگان از سرتاسر دنیا.

مگدلینا آباکانویچ [6]( متولد 1930)

آباکانویچ مجسمه ساز لهستانی الاصلی است که مضمون تکرار بن مایۀ اصلیی اکثر آثارش است. «پیکره های در حال راه رفتن»، بخشی از مجموعه پیکره هایی است که او تا کنون هزاران عدد از آن ها را ساخته است. این پیکره های بدون سر در حالی در حالاتی نظیر را رفتن، نشستن، و ایستادن دیده می شوند که گویی شدیداً دچار یکسان سازی شده اند. هنرمند که متولد دوران بحرانی پس از جنگ در لهستان است بی هویتی و یکسان شدگی انسان در جوامع بحران زده را به خوبی به نمایش می گذارد.

هنرمندان دیگری از جمله میشل گوله[7] مجسمه ساز کانادایی با انعکاس ها[8] ، و هم وطن دیگر او سُرِل اِترُگ[9] با پادشاه و ملکه[10] در این بینا حاضر شدند. در حالی که آثار غالب این دوره اکثراً واجد مضامینی مفهوم گرا بودند، آثار انتزاعی هنرمندانی چون مجسمه ساز آمریکایی جان کلمنت[11] و بِرنِر وِنِِت[12] نیز بخشی دیگر از آثار را تشکیل می داد. دست اندر کاران این بینال در تلاشند تا با حفظ و نگهداری هرچه بیشتر آثار در مکان های نصب شده، برای مدت زمان طولانی تری مردم را در حین رفت و آمدهای روزمره شان در معرض المان های فرهنگی و هنری سراسر از دنیا قرار دهند.

مهسافرهادی کیا- آبان 90

[1] " In-trans-ition"

[2] Dennis Oppenheim

[3] Engagement Rings

[4] Jaume plensa

[5] we

[6] Magdelina Abakanowicz

[7] Michel Goulet

[8] Echoes

[9] Sorel Etrog

[10] King and Queen

[11] John clement

[12] Berner venet

بینال مجسمه سازی ونکوور

مطالب مشابه :

نقاشی خیابانی در روستا

فراخوان مسابقه عکاسی خانه معاصر ایرانی

فراخوان نمایشگاه طراحی روشن

مونوکسید تهران

بینال مجسمه سازی ونکوور

+من به نمایشگاه گردانی امیرسقراطی

گفتگو با رعنا فرنود

بزرگ ترین نمایشگاه نقاشی در فضای باز روستایی ایران در 16 مرداد ماه سالجاری برگزار می گردد

اخبار سایت دل آواز ( استاد شجریان )

بازاریابی علم است یا هنر؟