روز سه شنبه 22 اسفند.

دیروز 5 تا الگوی شلوار کشیدم چون می خواستم که خوب یاد بگیرم و آخری را زمان گرفتم ببینم چقدر طول میکشه..

11 دقیقه و 95 صدم ثانیه طول کشید و من رکورد را شکستم.... هورا

سایزم از این قرار بود

دور کمر:78

دور باسن:104

کمر تا باسن:21.5

قد فاق:31

بلندی شلوار تا زمین:110

دور ران: 64

دور زانو :42

آزادی ران و زانو:3

تمام اندازه های بالا بر اساس سانتی متر هستند.

به معلم خیاطیم اس ام اس زدم چون نمی دونستم چقدر بایدآزادی بدم به شلوارم. فکر کردم با این اس ام اس قرار کلاس خیاطی امروز را هم به نوعی تایید کردیم.

ساعت دوازده شب خوابیدم. چون داشتم وسایل الگو کشی را جمع می کردم. من وقتی شروع کنم به کار خیاطی محیط دور و برم را نامرتب می کنم و این شامل فقط دور تخت خوابم نیست. دور تخت خوابم مغز نامرتبی هست و کل خونه هم نامرتب میشه. طه همیشه تختم را با 1 متر فاصله گوشه دیوار می گذاشت چون می گفت اگر اینکار را بکنیم فقط همین یک متر کنار دیوار را کثیف می کنی و بقیه اتاق تحت الشعاع قرار نمی گیرند

اما الان که اتاقم را با برادرم عوض کردیم و دوتا کمد توی اتاقمان اومده دیگه جای این روش بسیار عالی را نداریم و من به ناچار و ناخودآگاه کل خانه را با تکه های پارچه و کاغذ الگو و چرخ خیاطی، روکش چرخ خیاطی، خط کش، متر ، لایی کمری، الگو، قیچی، درپوش چرخ خیاطی، کاربن و رولت، پر می کنم.و چون اتاق خودم جای الگو کشی ندارد و دوتا تخت وجود دارد من پارچه ها را می ریزم روی تختم و الگو ها و وسایل دوخت در آشپزخانه و حال و پذیرایی هستند. شب ها هم که می خواهم بخوابم همه چیز را می گذارم از روی تختم روی صندلی و می خوابم.

البته من شلخته نیستم. چون همه ی الگو هام توی یک کلر بوک هر کدام صاف تا شده اند و در کاور هستند.پارچه ها ی کامل و نبریده ، تا شده اند و در جعبه حوله ی حمام اند، بقیه پارچه ها مرتب در پلاستیک هستند، پارچه های اضافه همه در پاکت پتو هستند، لایی های حریر هم چون تا نمی شوند در پلاستیکی هستندو ... تاحالا نشده دنبال چیزی بگردم و سرجایش نباشد . اما موقعی که می خواهم کاربکنم و چیزی را بدوزم باید از هر جایی چیزیرا بیرون بکشم و تا روزی که لباس دوخته نشودهر چقدرهم مرتب کنم باید دوباره فردا نامرتب کنم چون دوباره آن وسایل را احتیاج دارم. طه می گه که زهرا من به این نتیجه رسیدم که نباید اتاق راتمیز کنیم. چون هر چی تمیز کنیم فردا تو کثیف ترش می کنی.

در واقع من موقع کار عملی اینطوری ام. یک لباس را شروع می کنم به دوختن و در مدت دوخت خانه نا مرتب می شود.وقتی تمام شد مرتب می کنم. اما فردا دوباره پروژه ی جدیدی شروع می شود و دوباره اتاق را نامرتب می کنم و پروژه را انجام می دهم و بعد دوباره مرتب می کنم تا پروژه ی بعدی. و تا وقتی فقط درس تئوری داشته باشیم اناق تمیز می ماند.

البته من هرگز ظرف غذا در اتاق نمی گذارم.. فقط مشکل من کمبود جا برای کار است. از خدا می خواهم به من یک سوئیت کامل برای کار هایم بدهد. دومیز بزرگ چوبی با ارتفاع مناسب برای الگو کشی وبرای برش پارچه.

میزی بزرگ برای چرخ خیاطی که کاملا قائم به خود و صاف باشد. میزی مرکب از سطحی شیب دار و صاف برای طراحی لباس در سطح شیب دار و جای دادن مداد ها در سطح صاف آن. میز نور که مثل صفحه ی کامپیوتر یا تبلت کاملا نورانی ویک دست باشد. و محیطی برای چاپ زدن روی پارچه.

قفسه های زیاد برای نگه داری مقوا ، کاغذ ، پارچه، و هر خرد و ریز دیگر. قفسه ها مثل لوازم تحریر فروشی ها پر از طبقه باشد و هر چیزی را در یک طبقه خاص بگذارم و حتی پارچه ها را به ترتیب رنگ بگذارم.

نور زیادی داشته باشد و تقریبا تمام دیوار ها شیشه دوجداره باشد و همش نور در اتاق بیاید و منظره چمن دور و برم باشد و دریا.

برگردم به بحث معلم خیاطی ام.

صبح زود رفتم دوش گرفتم. قبل از دوش به معلمم اس ام اس دادم امروز باید بیام درسته؟؟ اما جوابی نداد. بعد از دوش و صبحانه خوردن هم اس دادم اما جواب ندادند.... خلاصه 4 بار پشت سر هم زنگ زدم. آخه کارگاهشون از خونشون فاصله داره و باید بیاد توی کارگاهش برای همین من نمی تونم همینجور راه بیفتم برم چون ممکنه نباشد در کارگاه. حدس زدم گوشیشون سایلنته.. ششمین دفعه که زنگ زدم برداشتند و گفتند که من فکر کردم که امروز کلاس نداریم!!!!!!! البته زیاد تعجبی نداشت... چون من درسته که جمعه قرار گذاشته بودم که سه شنبه بیام و دیشب هم اس داده بودم و درباره ی الگوی شلوار پرسیده بودم اما انگار تا شب دوباره هماهنگ نکنم انگار نه انگار!! عوضش امروز می تونم باز هم الگو تمرین کنم و تازه دامنم را هم ندوخته بودم. باید بدوزم...و بازهم الگو تمرین کنم.چون الگوی این خانم به روش آقای مقبل روشی آمریکایی است و روش الگوی مدرسه ی ما که دوسال کار کردیم به روش متریک انگلیسی است و روش آقای مقبل کتاب ندارد برای همین موقع کشیدن اشکالات زیادی برای من پیش می آید. موقعی که می خواهم الگو بکشم 4 ساعت وقت میبره. چون که هر جاییش یک اشکال دارد. منم انقدر دقتم موقع الگو کشی زیاده و اعتقاد دارم که الگو را باید دقیق کشید تا موقع دوخت به اشکال بر نخوری و باید دقیق دوخت که موقع پوشیدن به مشکلی برنخوری. گاهی موقع نوشتن نکات الگو آدم که پشت دستش را بو نکرده.. از کجا باید بدونم که کجا ها نیاز به توضیح بیشتری دارد؟؟ تا وقتی که الگو را چند بار نکشم نمی فهمم که به چه نکاتی سر کلاس اشاره نشده بوده.

االبته این روش الگوی آقای مقبل یک خوبی دارد. اینکه من وقتی به روش مدرسه می کشیدم هر چقدر هم زحمت می کشیدم فایده نداشت چرا که الگوی دقیقی برای ما نبود . برای اندام ایرانی مناسب نبود و همیشه یک جای کار الگو می لنگید. اصلا برای همین است که بعد از دوسال دوختن و الگو کشیدن در مدرسه دارم وقت با ارزشم را روی خیاطی می گذارم و همه چیز را از صفر به روش دیگر می دوزم و می کشم.

امروز نرفتیم مدرسه. لیلا می گه خیلی رود دارید مدرسه را تعطیل می کنید. اما خوب من تابع جمع هستم. حتی اگر من می رفتم هم کسی نمی آمد و برای من تاکسی می گرفتند و می فرستادند خانه.

حالا هم میروم و نرده های راه پله را گردگیری کنم.

صبح نبایدچای می خوردم....

روز سه شنبه 22 اسفند.

مطالب مشابه :

نحوه ارائه گزارش و تکمیل فرمهای درس کاربینی دانشگاه جامع-علمی کاربردی مرکز بازرگانی تهران

"جديد" لیست کامل خريد جهيزيه عروس و لوازم منزل

محصولات شهر کتاب

لیست خرید جهیزیه

لیست کامل جهیزیه

مدلهای جدیدی برای ساخت و تزیین هدیه

تولید ظروف یکبار مصرفی تجزیه پذیر

روز سه شنبه 22 اسفند.

كنترل عفونت در لاندري