"نظم..حس مسئولیت پذیری .. اعتقاد به اخلاق و ایجاد وحدت برای نیل به اهداف، حلقه مفقوده کشورهای فقیر

نوشتن زیباست و زیباتر از آن حس مسیولیتی است که به انسان میدهد تا آنچه را که میداند و تجربه میکند بنحوی به هموطنان خود عرضه کند تا شاید نهادینه شود آنچه که برای کشور و منطقه و مردم مفید و ارزنده است،و این زیبایی،زیباترین حس زیبایهاست! سال1384 از یکی از سازمانهای بین المللی در حیطه شیلات و آبزی پروری که ظاهرا قرار بود شیلات ایران به این سازمان ملحق گردد شخصی ژاپنی الاصل را بعنوان نماینده تام الاختیار خود جهت بررسی و کنکاش از امکانات و پتانسیل ها و ظرفیت های شیلات در بخش آبزی پروری میگو به ایران اعزام کرده بودند تا او گزارشی از معیارهای مدنظر خود به سازمان تابعه تهیه نماید.و از آنجاییکه شهرستان جاسک دارای ظرفیت های خوب آبزی پروری میگوست از حیث بالفعل و بالقوه؛اولیاء شیلات ایران این منطقه را بعنوان منطقه برتر تشخیص داده و اورا به جاسک گسیل داشتند! او چند روز جاسک بود و من بعنوان کارشناس و مسئول آبزی پروری منطقه مامور شدم این بزرگوار و دوست داشتنی را در بازدید از مراکز و سایت های تکثیر و پرورش میگو و همچنین صید میگوی مولد همراهی کرده و در صورت لزوم توضیحات لازم را به او بدهم. بزرگوار بود بمثابه همه انسانهایی که تحمل هرگونه پرسش و پاسخ را دارند و دوست داشتنی،از این حیث که بعد از مدت کمی از همراهی با ایشان بمانند قاطبه ما ایرانیها خودمانی شد؛از او تعریف نظم را پرسیدم!پرسیدم از دیدگاه شماژاپنی ها چه تعریفی برای نظم دارید؟ او نظم را از دیدگاه ژاپنی ها چنین تبیین کرد: ما ژاپنی ها وقتی به سن 4تا5 سال میرسیم و از جهان احساسی خارج میگردیم مادرمان سه چیز را به ما گوش زد میکند: 1....اگر دیدی شی روی زمین افتاده آن را بلند کن...2....نیک تامل کن اگر احساس کردی بدرد میخورد آن را سرجایش بگذار...3....و اگر آن چیز بلااستفاده و بدرد نمیخورد آن را در سطل آشغال بیانداز.. برایم جالب بود او مصداقی ارزشمند از نظم تعریف کرد. او تنها رمز موفقیت ژاپن را در نوع رفتارشان و تعریفی که از نظم دارند تعریف و تبیین کرد...او نه تنها مسئولیت و نظم پذیری را بلکه اعتقاد به اخلاق،ایجاد وحدت برای رسیدن به اهداف،عشق به کار و تولیدو تحمل سختیها بمنظور سرمایه گذاری برای نسل آینده،بعنوان یک اصل اجتناب ناپذیر و ضروری در رفتار ژاپنی ها دانست. آنچه که آن ژاپنی در سال 84به من گفت در واقع تفاوت کشورهای فقیر و غنی بود،تفاوت نه از حیث قدمت و یا استحصال منابع طبیعی و نه از حیث هوش و ذکاوت و نژاد و جنس،خیر!بلکه تفاوت از بعد رفتاری است که در طول سالها فرهنگ و دانش نام گرفته است،پس یادمان باشد که تفاوت کشورهای ثروتمند و فقیر تفاوت در قدمت کشورها نیست،مصر با 3500سال قدمت جزء کشورهای غنی محسوب نمیشود ولی استرالیا با کمتر از 100سال و کانادا با 150سال در ردیف کشورهای غنی از حیث سرانه مردم هستند،در استحصال از منابع طبیعی هم نیست چون همین ژاپن کشوری است که 80درصد از وسعت آن کوهستانی است که امکان کشاورزی و دامپروری که محور توسعه تعریف میگردد در آن میسور نیست ولی کارخانه بزرگی است که مواد خام را میگیرد و پیشرفته تحویل میدهد و یا سویس را تامل کنید که کاکائو ندارد ولی بهترین و مرغوبترین شکلاتهای دنیا از آن اوست و مطرح در تولید این محصول!پس تنها معیاری که میتوان نقش عمده ای در توسعه پایدار کشورها داشته باشد همانا رفتار انسانهاست در قالب نظم و نظم پذیری،ایجاد وحدت برای رسیدن به اهداف،وووهمانهایی که آن دوست بزرگوار و دوست داشتنی ژاپنی ام از آن یاد نمود که شوربختانه و....ما سالهاست علیرغم اینهمه منابع طبیعی بالقوه و بالفعلی که دشمنانمان حسرت آن را میخورند و هر روز بنحوی از انحا بدنبال پایمال کردن حق مسلم ماهستند از آن غافلیم هرچند که بزرگان و اولیا ما بکرات ما را برای رسیدن به آنچه که حقمان است توصیه و تشویق مینمایند و اما دریغ از .......

"نظم..حس مسئولیت پذیری .. اعتقاد به اخلاق و ایجاد وحدت برای نیل به اهداف، حلقه مفقوده کشورهای فقیر

مطالب مشابه :

مسئولیت انسان در اسلام

مسئولیت پذیری در کودکان

هر آنچه از من بر می آمد انجام دادم!

آرامش در کودکان

مسئولیت پذیری عاملی برای تحکیم روابط خانوادگی

"نظم..حس مسئولیت پذیری .. اعتقاد به اخلاق و ایجاد وحدت برای نیل به اهداف، حلقه مفقوده کشورهای فقیر

چگونه فرزندان مسئولیت پذیری داشته باشیم

انسان و مسئولیت پذیری

نقش زنان در حفظ و ارتقای سلامت خود، خانواده و جامعه