16 مهر

تهران گردی - گزارش شماره سه
میدان هروی خیابان وفامنش خیابان جمالی، عمارت عین الدوله
(باغ هروی)

عبدالمجید عین الدوله صدراعظم مظفرالدین شاه و ضمنا نوه ی فتحعلی شاه قاجار بود.
از آن جایی که به نظر می رسد اصولا همه ی افراد حکومتی در زمان قاجار در صورت داشتن خانه های کوچک دچار گرفتگی رگ های قلب می شدند (!) آقای صدراعظم، مِلکی در خارج از حصار ناصری به وسعت 12 هزار متر و با عمارتی حدود 800 متر بنا نمود. زمان دقیق ساخت عمارت مشخص نیست و تخمین زده شده که باید بین سال های 1310 تا 1330 هجری قمری باشد.
در خلال جنگ جهانی دوم، در روزهای 6 تا 9 آذرماه سال 1322 هجری شمسی دیداری بین استالین، چرچیل و روزولت درباره ادامه ی جنگ صورت گرفت که بعدها به "کنفرانس تهران" مشهور شد و طبق اسناد، این دیدار در عمارت عین الدوله رخ داد.

این عکس رهبران امریکا، انگلیس و شوروی سابق در ایوان عمارت عین الدوله است.
طبق معمولِ همه ی افراد قاجار، عین الدوله در اواخر عمر با ورشکستگی عظیمی مواجه شد که مالکیت بیشتر دارایی هایش را از دستش خارج کرد از جمله همین باغ. مالک جدید آقای بصیرالدوله بود که بعد از مرگش عمارت به پسرش، دکتر نصرت الله هروی رسید و بعد هم به شیرین هروی، نوه ی بصیرالدوله انتقال یافت.
در دهه ی هفتاد شمسی این عمارت با میل و رغبت مالک آن به شهرداری تهران واگذار شد تا بعد از مرمّت و بازسازی، از 12 هزار متر باغ و عمارت عین الدوله چیزی به جز دو هزار متر "نگارخانه ی برگ" باقی نمانَد.
به نظرم شهرداری تهران به مزخرف ترین روش ممکن این عمارت را بازسازی کرده، عمارتی به اسم قاجار ولی سراسر مدرن. آنقدر نا امید کننده، که من امروز در کل عمارت عین الدوله محض رضای خدا یک اثر باقی مانده از زمان قاجار پیدا نکردم. نه یک عکسی، نه حتی درخت های کهنسالی، هیچی.
واقعا یعنی چقدر سلیقه در له کردن یک اثر تاریخی می توان به خرج داد که در مرحله ی مرمّت، برداری تمام کف عمارتِ باقی مانده از زمان قاجار را "لمینیت" کنی!! در این حد!!
کل بازدید من و هدیه سر جمع ده دقیقه هم نشد، بس که چیزی برای دیدن نداشت.

عمارت عین الدوله در گذشته، با چندین استخر در وسط و ساختمان هایی به صورت جزیره در اطراف آن.
و عمارت عین الدوله در حال، با رنگ زاغارت خردلی و قسمتی روی شیروانی که حتی گچ کاری های قدیمی اش را کنده اند و به جایش نوشته اند "نگارخانه ی برگ"!!

شاید اگر شیرین هروی عمارت پدری اش را به شهرداری نفروخته بود و همینطوری زمین اش را می انداخت گوشه ی تهران که خاک بخورد، لابد به مرور زمان به خرابی کاخ عشرت آباد می شد اما اقلا یک هاله ای از اصل ساختمان جلوی چشم مان می ماند که بتوانیم حدس بزنیم در گذشته های خیلی دور چه شکلی بوده.
الان حتی با قوه ی تخیل ام هم نمی توانستم تصور کنم این باغ قبلا چه شکلی داشته.

ضمیمه 1 : فیلم "خانوم" را دیدم.
از این مدل های "واقعیت تلخ جامعه" بود ولی یک بخش اش به نظرم خیلی باحال آمد. توی فیلم نقش پدر شقایق فراهانی را بهزاد فراهانی بازی می کند، در نتیجه وقتی "ناهید" به خاطر وضع نابسامان زندگی اش می رود خانه ی پدر و مادرش، تا می رود داخل پدرش پیشانی اش را می بوسد!
انتخاب جالبی بود.

ضمیمه 2 : من به خاطر کار آقای پژمان باید بروم تا قبل از اول آبان چند تا از جاهای دیدنی شهر تهران را ببینم!
:))))))

ضمیمه 3 : باور کن من دلم با تو صاف نمی شود.
نه که نخواهم ها، نه. ولی صاف نمی شود. یعنی هر کار که می کنم صاف نمی شود.
تا می خواهم صافش کنم می پری وسط یک چیزی می گویی که من بی خیال صافکاری ام می شوم. یک سوالی ازم می پرسی که اگر حمید بپرسد با آرنج می زنم زیر چشمش؛ بعد من نمی توانم بزنم زیر چشم تو چون بزرگترم هستی، پس یک چیزی می رود گوشه ی دلم می ماند و در نتیجه دلم صاف نمی شود. خسته ام کردی بس که نگذاشتی دلم را باهات صاف کنم. بس که هی من زور زدم و تو خرابش کردی.
همه ی همه ی تلاش هایم را خرابش کردی.
اصلا نمی شود آقاجان، زوری که نیست. اصلا دلم دوست دارد همینطوری کج و کوله بماند. دوست دارد ناراحتی از تو را یک جا بگذارد و صاف نشود با تو. همینطوری کج بماند ببیند کی دست از این اخلاق مزخرفت بر میداری.
بلکه ام من بعدش بتوانم صافش کنم.

16 مهر

مطالب مشابه :

16 مهر

خوابگاه دانشجوئی

احسان علیخانی در کنار مادرش + عکس

اطلاعاتی درباره ی خیابان ها ومناطق تهران

بیوگرافی احسان علیخانی+عکس

خرید آن لاین از سایت خانه فردا

سفالینه های جدید را حتما ببینید . . .

لیست مراکز طرف قرارداد با کارت تخفیف مهر

شمع وارمر بسته ای - 50 عددی 5 ساعته