مطالبی در مورد روستای عزیزمان ایشلق

ایشلق

روستایی‌ست در استان آذربایجان شرقی از توابع شهرستان میانه. دیرینگی این روستا به چندصد سال پیش می‌رسد. رودخانه‌ای نیز به نام اشلق (ایشلق چای) در منطقه جریان دارد که به رود قزل‌اوزن می‌ریزد. این روستا باغ‌های سرسبزی دارد.قبل از انقلاب ۱۳۵۷ جمعیتی بالغ بر ۴۰۰۰ نفر ساکن این روستا بودند ولی اکنون اکثریت آن‌ها به تهران مهاجرت نموده‌اند.

مشاهیر اشلق:

میرزا سعید انصاری اشلقی گرمرودی -وزیر امور خارجه ایران معروف به موتمن الملک فرزند میرزا سلیمان انصاری و از نواده های سلیمان خان شیخ الاسلام و پسر عموی میرزا مسعود انصاری واز نسل مرشد بزرگ سلاطین صفوی،مولانا حمدالله انصاری،در حدود۲۰۰سال پیش،در سال۱۲۳۱ قمری در روستای ایشله(ایشلق)متولد شد

میرزا مسعود انصاری اشلقی:نخستین وزیر امور خارجه ایران کبیر:میرزا مسعود گرمرودی فرزند میرزاعبدالرحیم،وزیرآذربایجان ونوه میرزامحمدسعیدشیخ الاسلام،مستوفی آذربایجان بود و خود،وزیرامورخارجه ایران درعهد محمدشاه وناصرالدین شاه شد.اجداد او مقام شیخ الاسلامی آذربایجان را عهده دار بودند

مشاورالممالك انصاري از ديپلمات هاي كاردان و موفق وزارت امور خارجه در اواخر دوره قاجاريه و اوايل حكومت پهلوي بود كه كار خود را در وزارت امور خارجه از منشي گري آغاز كرد و بارها به وزارت امور خارجه و سفير كبيري ايران در اتحاد شوروي رسيد. مهمترين فعاليت ديپلماسي مشاورالممالك در مقام سفير ايران در شوروي، موفقيت وي در گفتگوهايش با مقامات شوروي درباره بهبود روابط دو كشور بود كه در نهايت منجر به امضاي قرارداد مودت 1921 م و قرارداد تجارتي مهر 1306 ختم شد.

علینقی انصاری گرمرودی: از علما و فضلا و خوشنویسان قرن۱۳و۱۴قمری و برادرزاده موتمن الملک گرمرودی است

آیت الله حاج شیخ رحیم رحیمی: مولف کتاب «جواهر الحکمة و الموعظه   و موسس دو شعبه صندوق قرض الحسنه و کتابخانه و بازسازی مسجد جامع و صندوق خیریه صاحب الزمان

ساغر گرمرودی(ساغر):میرزا عبدالرحیم پسر میرزا سعید متخلص به ساغر و از خاندان معروف انصاری است.مدتی کلانتر گرمرود و سراب بود.با اینکه گرمرودی و از خاندان معروف انصاری بود(۱) ولی در تذکره ها او را تبریز ی دانسته اند.او ازنویسندگان و میرزایان مشهور بود و تحصیل کمالات و معرفت را در زمینه ادبیات عرب در دارالسلطنه تبریز به اتمام رسانده و ادیبی زباندان و حریفی نکته پرور و سخن شناس است.خط شکسته را با شیوه ای که داشت،پاکیزه می نوشت.گاهی شعر می سرود.این بیت از اوست(۲):

گویند:چرا شکوه به داور نرسانی؟ من راه ندارم بجز او دادرسی چند

همچنین از اوست:

<ساغر>به من آن یگانه دیدی که چه کرد؟

آن فتنه گر زمانه دیدی که چه کرد؟

رنجید و به جرم دوستی خونم ریخت

برگشتن من بهانه دیدی که چه کرد؟

شاه‌علی سرخانی: بازیگر سینما و تلویزیون از پله‌های منزلش به پایین افتاد و پس از چند ساعت بی‌هوشی توسط همسایگان به بیمارستان لقمان منتقل شد.

سرخانی که به کما رفته بود، به‌دلیل پر بودن بخش آی‌سی‌یو بیمارستان لقمان، می‌بایست به بیمارستان دیگری منتقل می‌شد که درنهایت به بیمارستان مدائن منتقل شد و پس از چند روز در ساعت۸:۳۰ صبح ۲۶ مهر ماه درگذشت.

شاه‌علی سرخانی بازی در فیلم‌های سینمایی آلزایمر (۱۳۸۹)، دختر شاه پریون (۱۳۸۹)، خاله سوسکه (۱۳۸۸)، دوشیزه (۱۳۸۱)، نغمه (۱۳۸۰)، هفت پرده (۱۳۷۹) و فصل پنجم (۱۳۷۵) را در کارنامه هنری خود دارد.

استاد نوش آفرین انصاری:

به رغم فارغ‌التحصيل شدن در رشته تعليم و تربيت از آلمان هيچ گاه مجال استفاده از تخصص خود را در محيط كار نيافت و در عوض دارايي‌هاي خود را به سمت خدمات عمومي (مدرسه سازي، فرهنگنامه كودكان و نوجوانان و...) سوق داد. بهجهت شغل پدر از كودكي تن به سفر سپرد؛ ازكشوري به كشور ديگر و از شهري به شهر ديگر رفت و به تعبير خودش بين فارسي، انگليسي، سوئدي، فرانسه و روسي دست و پا زد.چند سال بعد در سال1347 با بازگشت از كانادا به رياست كتابخانه دانشكده ادبيات دانشگاه تهران برگزيده شد؛ مسووليتي كه پيش از او به عهده دكتر سيدحسين نصر بود.‌نقطه عطف اين دوره آشنايي دكتر انصاري با خانم توران ميرهادي و <شوراي كتاب كودك> بود كه سبب پيوستن وي به اين شورا و همكاري طولاني مدت شد كه تا امروز نيز ادامه يافته استاين دو، دوستي ومشاركت را در تمام دوره‌هاي فكري و كاري تجربه كردند: ابتدا در كتابخانه مركزي دانشگاه تهران كه در سال 1342 مسوول راه اندازي بخش فني آن شد و بعدها در دانشكده ادبيات دانشگاه تهران 1350 - 1347 و در نهايت پس از ايجاد گروه كتابداري به عنوان يك رشته رسمي در دانشگاه تهران و وارد كردن <نگرش جامعه گرا و كاربردي> به حوزه آكادميك. ‌

محمدمهدي انصاري اشلقي گرمرودي آذربايجاني:فرزند ميرزا ابومحمد معروف به ميرزا مهدي خان و متخلص به نثار. ازشاعران متاخر و معاصران ناصرالدين شاه قاجار است . نسبت وي به روايت مولف ريحانةالادب به خواجه عبداللّه انصاري ميرسد، پدرش منشي عباس ميرزا نايب السطنه و خود وي منشي ديوان رسايل امير نظام محمدخان زنگنه بوده و پس ازصدرات يافتن اميرکبير به سابقه خصومتي که با هم داشته اند کارش به تباهي و تنگدستي مي کشد و در عهد صدارت ميرزا آقاخان نوري باز عزت و حرمت مي بيند. وفات وي به سال 1283 يا 1279 ه' . ق. اتفاق افت

اده است .(مطالب فوق به کمک بعضی از دوستان وآرشیوهای موجود به دست آمده وازدرستی اطلاعات 

یا نادرستی آن نیاز به تحقیقات در این زمینه می باشداز همشهریان عزیز ممنون می باشم یاری فرمایند