از کودکی تا دیپلم دکتر دعایی

از كودكي تا ديپلم
از دوران قبل از دبستان چيز زيادي به خاطر ندارم. شايد مانند هر كودك ديگر سرگرم شيطنتهاي كودكانه بودم تا به سن ورود به دبستان رسيدم. دوران ابتدايي را در دبستان نجفي فردوس گذراندم. در اين مدت سعي مي كردم در فعاليتهاي مدرسه شركت كنم. يادم مي آيدكه به همراه دو نفر ديگر از بچه ها قرار بود در مراسمي براي مردم شعر باباي پير را بخوانيم. بعد از اينكه شعر را خوانديم، ما را تشويق كردند من هم سرم را انداختم پايين و بدون تشكر راه افتادم، كه يادم آمد بايد تعظيم مي كردم پس همانجا تعظيم كردم كه موجب شد همه بخندند. تا جايي كه بخاطر دارم در طول دوران دبستان شاگرد منظم و مؤدبي بوده و براي درسهايم ارزش زيادي قائل بودم.
با تمام شيريني هاي كودكي و نوجواني دوران ابتدايي تمام شد و من وارد دبيرستان شدم. در شهر خودمان يك دبيرستان بنام فردوسي بود. در همانجا اين دوره جديد را با نگاه ديگري به آينده آغاز كردم. علاقه زيادي به دروس رياضي داشتم و دوست داشتم همان رشته را ادامه دهم، اما چون مدرسهمان فقط رشته تجربي (طبيعي) را داشت در نتيجه در همان رشته ادامه تحصيل دادم.
سال اول را كه خواندم به دليل مشكلات مالي خانوادگي، ادامه تحصيل برایم مشكل شد و به توصيه يكي از افراد فاميل قرار شد ترك تحصيل كنم و در يك دفتر خانه مشغول به كار شدم. اما دو ماه نگذشته بود كه با مخالفت مادرم و خودم به مدرسه برگشتم و ادامه تحصیل دادم. اين غيبت دو ماهه تأثير منفي بر روند يادگيريم داشت و نمراتم كم شد و رتبه ام پايين آمد. اما اين تلخي را با شيريني درس خواندن عوض كردم و از اين كه دوباره كنار ميز و نيمكتها و با كتابهايم بودم بسيار خوشحال و شاكر بودم.
در طول دوران دبيرستان در فصل تابستان به عنوان شاگرد در مغازه ها مشغول كار مي شدم و اگر برنامه ساختمان سازي و بنايي براي خودمان داشتيم به آن نيز كمك مي كردم. در مورد مطالعه كتاب بايد بگويم كه فقط به كتب درسي اكتفا نمي كردم و هميشه همراه من كتاب غير درسي بود. بطوريكه اغلب كتابهاي كتابخانه دبيرستان را مطالعه كرده بودم. گاهي دوستان و اطرافيان به عنوان شوخي به من ميگفتند كه بيشتر از وزن خودت كتاب بر مي داري. با تمام مشكلات و سختي ها بالاخره در سال 1347 موفق به اخذ مدرك ديپلم شدم و در دبيرستان رتبه سوم را كسب كردم. در شهريور ماه 1347 زلزله فاجعه آميز فردوس رخ داد كه تعداد زيادي از دوستان و همشهريان جان خود را از دست دادند. تعداد كشته شدگان به حدي زياد بود كه براي غسل، آنها را تيمم مي دادند وگرمی هوا باعث متعفن شدن اجساد شده بود. موقع زلزله من در اتاقي نشسته بودم كه اگر يك ثانيه ديرتر مي جنبيدم سقف روي سرم خراب مي شد و زير آوار مي ماندم. خوشبختانه از خانواده ما كسي بر اثر زلزله فوت نشد، اما دوستان و همشهريان زيادي را از دست دادم.
در همان سال در كنكور شركت كردم اما موفق نشدم. چون براي رفتن به سربازي دو سال فرصت داشتم در نتيجه تصميم جدي گرفتم با تلاش بيشتر بار ديگر در كنكور شركت كنم. با توجه به مشكلات مالي، عدم كارمناسب و آغاز بازسازي فردوس به عنوان كارگري ساده مشغول به كار شدم. بدليل استعداد و خلاقيتي كه داشتم در ظرف يك هفته كمك بنا شدم. در همان زمان مهندسين سازمان مسكن تهران به فردوس آمده بودند، جهت پياده كردن نقشه اولين ساختمان، من نيز به همراه معمار به محل مذكور رفتيم. وقتي مهندسان فهميدند من ديپلم دارم مرا به عنوان مسئول دفتر خودشان و به عبارت ديگر مدير داخلي انتخاب كردند. تا اواسط فروردين 1349 در همين جا مشغول بودم. در مدت اين پانزده ماه تجربه مفيد اندوختم و تصميم گرفتم كه باقي مدت مانده تا كنكور را فقط صرف مطالعه كنم. بنابراين به توصيه و راهنمايي ارزنده آقاي مهندس افتخاري كه از مهندسين سازمان مسكن در پروژه نوسازي فردوس بود، در مورد درس خواندن توجه بیشتری كردم. به همين دليل تصميم گرفتم به نزد برادرم –مرحوم دکتر محمد علی دعائی- كه در تهران ساكن بود بروم و در آنجا مطالعه كنم. يازدهم فروردين ماه 1349 به تهران غزيمت كردم و به صورت جدي شروع به درس خواندن كردم. حدود هجده ساعت در روز را درس مي خواندم.

ادامه دارد.......

از کودکی تا دیپلم دکتر دعایی

مطالب مشابه :

جاده کرمان مشهد

دکتر ياحقي، عضو برجسته هيئت علمي دانشگاه فردوسي شناخته شد

اعضای هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد

گام دوم از سه گام سه تجربه

معرفی

بیوگرافی دکتر محمد اسماعيلي :

از کودکی تا دیپلم دکتر دعایی