چه کنیم تا فرزندانی صالح داشته باشیم؟ - چه کنیم تا فرزندان صالح داشته باشیم
چه کنیم تا جوان و نوجوانمان به انحراف کشیده نشود؟( قسمت دوم )
چه کنیم تا فرزندان صالح داشته باشیم
سخت گیری نسبت به جوانان تا چه حد درست است؟
سخت گیری از ترس این که جوان دچار افراط نشود مطلقاً ممنوع است. اما سخت گیری تلطیف شده به معنای اصرار محبت آمیز بر رفتار خوب تنها راه مناسب برای تشویق جوان در انجام کارهای واجب و ترک کارهای حرام است. دلسوزی های منطقی والدین همراه با استفاده از اهرم های تشویقی همیشه توانسته است جوان را به سوی کارهای خیر هدایت کند و او را از رفتار ناشایست منع سازد.یکی از اساتید بزرگ حوزه نقل کردند: نوجوانشان که 15 سال داشت هنگام نماز صبح خیلی سخت از خواب بیدار می شد. این استاد فرزانه، فرزندش را با نوازش و خواهش از خواب بیدار می ساخت، بازویش را می گرفت و به پشت خود سوار می کرد و دور خانه می چرخاند تا او به نشاط آید و با عشق به نماز رو آورد.اصرار با بیان های محبت آمیز و گفتار و رفتار برگرفته از عشق تنها راهی است که می توان جوان را آرام آرام جذب معنویت کند. در غیر این صورت جوان به انجام آنچه مورد نظر والدینش است گرایش پیدا نمی کند.چه کنیم تا بهترین دوستان فرزندانمان باشیم؟
هم سطح شدن پدر و مادر با نوجوان و جوان از راه های ایجاد رفاقت بین این دو نسل است. وجود رفاقت بین این دو باعث می شود تا آینده جوان بیمه شود و برای همیشه در چتر حمایتی والدین بماند. راه هم سطح شدن با جوان ، تواضع و کوچک شدن است. چنان که در روایات داریم: وقتی به بچه می رسید مثل او شوید و بچگی کنید. پدر ی که در خارج از منزل مدیرعامل است ، در منزل باید یک پدر مهربان و با حوصله باشد. اگر می توانید به خواسته های خود در تربیت فرزندتان برسید، وگرنه هیچ توقعی از فرزند خود نداشته باشید. چه بسا جوان هایی که متأسفانه به خاطر افراط والدین در حمایت، هدایت و نظارت فرزندشان از خانه فراری می شوند و این خود باعث پیدا شدن عواقب بعدی می شود.چرا برخی از جوانان ما به آن گونه که مورد توقع والدین و مسئولان تربیتی آنهاست گرایش به دین و مذهب ندارند؟
- خوشبختانه در جامعه کنونی ما جوانان هنوز به صورت نگران کننده ای به سوی مادیات و انحرافات کشیده نشده اند. تنها اقلیتی از جوانان به عللی دچار سردرگمی و انحرافات هستند. همانطور که می دانید همه ما در برابر احتمال به انحراف کشیده شدن حتی یک جوان مسئول هستیم و باید آن را جدی بگیریم. متأسفانه در بعضی از صحبت ها و مصاحبه ها می شنویم که عده ای با وضعی نگران کننده به جوانان این کشور نگاه می کنند. علت پیدایش این نگرانی و این نظریه که جوانان به سوی فرار از دین و معنویت گرایش پیدا کرده اند شاید این باشد؛ (هر چند این مسئله اقلیت جوانان را در بر می گیرد) که جرایم ارتکابی، جرایم مشهودی است و در منظر دیدگان جامعه قرار دارد و همین باعث شده تا ناظران به همین لایه رویی جامعه بنگرند و احساس نگرانی و وحشت کنند. در نتیجه جوانان به فرار از دین متهم می شوند.از طرفی خاصیت انحرافات و مفاسد به گونه ای است که خودش را به عینه نشان می دهد. یک جوان متدین و متین به گونه ای در خیابان که در منظر جامعه است رفتار نمی کند تا جلب توجه کند و در آمارها گنجانده شود.با توجه به مشغله های فکری و اقتصادی خانواده ها و حضور کم آنها در جمع های خانوادگی، چگونه می توان جوان را در مسیر صحیح زندگی قرار داد؟
اگر با دید روانشناسانه به روایات نگاه کنید دقیقاً پاسخ این سؤال را پیدا خواهید کرد. مسئولیتی که دین بر عهده والدین گذاشته و تصویرهایی که دین به والدین برای نحوه برخورد آنها با جوانان ارائه می دهد همگی نشان دهنده این حقیقت است که اسلام از قدم اول به دنبال رسیدن به همین هدف بوده است. این که چگونه یک جوان و یک انسان پس از دوران طفولیت و سپری کردن دوران نوجوانی ، دین و معنویات را با صفای باطن و از خلوص قلب بپذیرد و تشنه معنویات بشود همگی در دین به آن اشاره شده است. اگر به دستورات دینی توجه کنید این حالات از دوران جنین ی مشاهده شده است.همان طور که می دانید اسلام سفارشات متعددی در مورد تربیت به والدین کرده است و در قدم اول ، آنان را مسئول قرار داده است. بیشترین مسئولیت به عهده پدر و مادر هست. آشنایی کامل والدین با رفتارهای روانشناسانه دینی برای تربیت مذهبی جوان بسیار اهمیت دارد. پدر ی اعتراف می کرد: من با دست خودم جوانم را منحرف کردم. او می گفت: پسرم به موی سرش علاقه زیادی داشت. برای این که این علاقه را از او بگیرم و با این تصور که نکند علاقه باعث انحرافش شود از روی نادانی او را به زور به دکان سلمانی بردم و سرش را تراشیدم. (در حالی که علاقه به آینه و زیبایی و آراستگی جزو ویژگی های یک جوان است.) حالا جوان من دیگر حاضر به انجام تکالیف دینی خود نمی باشد.نحوه برخورد پدر و مادر با یک جوان اهمیت زیادی دارد و دین مقدس اسلام بیشترین توصیه ها را در این زمینه داشته است. از این رو اولین محیطی که در سرنوشت و ساخته شدن جوان تأثیر بسیاری دارد، " خانواده" است و بیشترین مسئولیت در مورد جوانان با والدین می باشد. متأسفانه در عصر ما پدر و مادرها از مسئولیت ها و وظایف خود غفلت می کنند و در مواردی از انجام آن سرباز می زنند.محیط خانواده مکانی است که شخصیت جوان در آن شکل می گیرد. لذا پدر و مادر باید کاملاً آموزش ببینند و متصدیان امر فرهنگی جامعه اعم از مساجد، روحانیون، آموزش و پرورش و یا نهادهای رسانه ای جامعه باید در این مورد به آنان کمک کنند. در جامعه کنونی ما این ضعف به شدت احساس می شود که پدر و مادر مهمترین مسئولیت خودشان را برآوردن نیازهای جسمانی بچه تلقی می کنند. در حالی که این تنها بخشی از مسئولیت بزرگ آنها در قبال فرزندان است و هزار نکته باریک تر از مو در تربیت یک جوان وجود دارد.ادامه دارد...
در قسمت بعد به این مطلب می پردازیم که تبلیغات چه نقشی در تربیت فرزندان دارد .منبع : tebyan.net
,