سیمرغ یا شترمرغ؟
باسمه تعالی
کدام تصویر در قاب است، سیمرغ یا شترمرغ؟
مقدمه:
از زمانی که نخستین گلوله ها به سمت ایران شلیک شد ، توپخانه ی دشمن خانه ی مردمان را درهم شکست و جنگنده‌های متجاوز عراقی با هجوم به آسمان آرام ایران جنگی هشت ساله را کلید زدند، سال ها گذشته و در این مدت آثار بسیاری در حوزه دفاع مقدس بر پرده ی سینما نقش بسته یا در قاب تلویزیون نشسته تا یادآور رشادت‌های رزمندگان اسلام در این جنگ تحمیلی باش اما براستی سهم استان فارس از این تولیدات چقدر است؟ و آیا اصلا" این استان پهناور نقشی قابل اعتنا در این زمینه دارد یا خیر؟
بی گمان شیراز ویژگیهائی دارد که براحتی می تواند به یکی از مراکز اصلی فیلمسازی بدل شود . اعتدال، تنوع و شرایط ویژه ی اقلیمی ، وجود بافت تاریخی و ابنیه ی باستانی فراوان، سومین حرم اهل بیت و وجود ابنیه و مراکز دینی به علاوه ی مراکز متعدد فیلم سازی و وجود نیروهای متخصص اما نگاهی با کارنامه ی فیلمسازی استان فارس تصویری دیگری را پیش روی ما قرار می دهد. تصویری کم و بیش ناخوشایند . استان فارس تنها و تنها در عرصه ی فیلم کوتاه توانسته رتبه ای شایسته برای خود کسب کند .
روند تولید فیلم های دفاع مقدس، فیلم مقاومت و آثار متعلق به فرهنگ انقلاب اسلامی در استان پهناور فارس و شهر هنر خیز شیراز دارای فراز و فرود های بسیار زیادی است . گاه ساخت فیلم هائی کوتاه اما ارزشمند داستانی (مثلا" فیلم کوتاه داستانی " مارمیت اذ رمیت" سال 1367 و فیلم "کوله پشتی" 1390) و یا تهیه ی مستند هائی تاثیر گذار (مستند بازسازی شده ی سوسنگرد) نام این استان را در بر تارک سینمای متعهد ایران می نشاند و گاه سکوتی چند ساله فیلم کوتاه متعهد استان را در انزوائی خود ساخته قرار می دهد.
بی هیچ شک و شبهه ای سیمرغ فیلمسازی متعهد در این استان مستعد آنچنان رنجور و زرد چهره شده که برای پرواز و اوج گیری مجدد آن به تفکری نو ، عزمی راسخ و حمایت جدی نیاز داریم.
فصل نخست : تاریخچه
نگاهی کوتاه به تاریخچه ی فیلم های کوتاه استان فارس در عرصه ی مقاومت و انقلاب اسلامی :
نخستین تصاویری که از انقلاب در شیراز ضبط و ثبت شده تصاویری هستند که بیشتر توسط فیلمسازان آماتور فیلمبرداری شده اند(توسط دوربین های هشت میلیمتری و در یک مورد با دوربین 16 میلیمتری) این تصاویر بعد ها در بخش تبلیغات سپاه فارس تدوین شد و به نام "شیراز 57 " به نمایش درآمد. البته در سال 1379 همین تصاویر در معاونت فرهنگی دانشگاه شیراز تدوین مجدد شد و همراه با موسیقی در قالب ویدئو کلیپ در مراسم جشن دهه فجر به نمایش در آمد.
در نخستین سال های دهه ی شصت اولین فیلم های داستانی انقلاب و دفاع مقدس توسط هنرجویان و فیلمسازان انجمن سینمای جوان استان و فیلمسازان مستقل استان فارس صورت گرفت.
آغاز راه در دهه ۶۰ – گام های اولیه
چند نشریه محلی مانند خبر جنوب و صبا گهگاه در مقالات و گزارشات هنری خود اخباری جسته و گریخته از تولید فیلم های کوتاه داستانی و مستتند با موضوع دفاع مقدس را منتشر می کردند.بسیاری از این فیلم ها بنا به دلایل مختلف(ازجمله ضعف های ساختاری و فقدان راهکار و بستر مناسب برای نمایش عمومی) مجال اندکی برای نمایش پیدا کردند . يكي از فعالان روزنامه ی صبا جوانی جویای نام بود به نام «حمید بهمنی» بود که بعد ها فیلمساز سینمای دفاع مقدس شد.بهمنی آن موقع دانشجوی سینما بود و به اسم «بهمن حمیدی» مقاله می نوشت. در آن سال‌ها، البته رسانه ها ی مکتوب و صدا و سیما بیشتر تلاش خود را به انعکاس اخبار جنگ تحمیلی متمرکز کرده بودند تا ضمن تهییج روحیه رشادت در بین اقشار مختلف، منعکس کننده مظلومیت‌های ایران در افکار عمومی دنیا باشد.
انجمن سینمای جوانان ، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان(اداره سمعی و بصری)، انجمن هنرمندان شیراز از جمله مراکز و اداراتی بودند که بصورت مقطعی آثاری کوتاه با موضوع دفاع مقدس تولید کردند.
در سال هزار و سیصد و شصت و هفت اداره ارشاد دوره ی آموزشی فیلمنامه نویسی و کارگردانی برگزار کرد. مدرس این دوره عباس رافعی بود و جمعی از شرکت کنندگان این دوره بعدها در بدنه ی سینمای استان و کشور فعالیت نمودند. شاهرخ دولکو ، بیژن یزدان پناه، رضا بهشتی و بیژن کیا از جمله هنرجویانی بودند که در عرصه فیلم کوتاه و فیلمنامه نویسی دفاع مقدس فعالیت خود را ادامه دادند.
هنرجویان سینمای جوان شیراز نیز در زمینه ی آثار داستان و مستند با موضوع دفاع مقدس تولیداتی داشتند و کامران(محمد علی) کاردان- عبدالرسول پارسائیان– علی مرائی- حمیدرضا یعقوبی(بازیگر سریال نبردی دیگر به کارگردانی عبدالله باکیده) از جمله این افراد بودند.
انجمن هنرمندان شیراز نیز بعنوان تشکلی غیر دولتی در این سال ها دست به ساخت و تولید فیلم هائی با محوریت دفاع مقدس و انقلاب اسلامی زد که فعال ترین عضو این مجموعه عبدالصمد قشقائی بود(در سال 1365 فیلم فرار آمریکائی را کارگردانی کردکه در جشنواره فیلم های کوتاه منطقه ی جنوب کشور(1366) مورد توجه داوران قرار گرفت و جایزه ی بهترین تدوین را بخود اختصاص داد.)
تکاپوی فیلمسازان در دهه ۷۰ و سال های طلائی آموزش
با پایان جنگ تحمیلی در مرداد ۱۳۶۹ و پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت از سوی ایران، فیلمسازان فارس نیز همانند بسیاری از هنرمندئان کشور نگاه خود را به مقوله جنگ تغییر دادند؛ اگر در زمان جنگ آثار با هدف تقویت روحیه میهن‌پرستی و جهاد ساخته می‌شد، در این دوره آثاری کوتاه و نیمه بلند با مفاهیم جنگ، موضوعات اجتماعی ناشی از آن تولید می شد. صدا و سیما ی مرکز فارس در این سال ها دست به ساخت چند فیلم مستند زد که فیلم" نبرد سوسنگرد" یکی از آثار برجسته ترین آثار این سال ها محسوب می شود.
رواج آموزش فیلمسازی در استان فارس:
با خروج فضای عمومی کشور از بحران جنگ تحمیلی و برقراری ثبات و آرامش فضای هنری شیراز و استان نیز شاهد رشد و گسترش فعالیت های آموزشی شد. ورود مدرسین جوان و تازه نفس به بدنه ی سینمائی استان به فعالیت های آموزشی (که بیشتر در مراکز دولتی ارائه می شد )تحرک و پویائی بیشتری داد. امین دانشور(عکاسی) ، بیژن کیا(فیلمنامه نویسی) و سید محمد برفر(فیلمنامه نویسی) از جمله مدرسانی بودند که به تربیت هنرجویانی پرداختند که بعدها افتخار آفرین شدند . حسین فهیمی، امید عبداللهی ، عبدالعلی حدادیان افرادی هستند که در زمینه ی نگارش فیلمنامه و ساخت فیلم کوتاه با موضوع فرهنگ ایثار و شهادت به موفقیت هائی دست یافتند.
دهه ۸۰ و90 دهه ی جشنواره ها و نسل سومی ها :
دهه ی هشتاد و نود عرصه ی فعالیت . نقش آفرین فیلمسازان جوانی است که فضای جنگ را تجربه نکرده اند اما توانسته اند با توجه به مصاحبه، تحقیق و مطالعه به انعکاس احساسات واندیشه ی خود در رابطه با سال های دفاع مقدس بپردازند.
وحید بمانی با فیلم "گلدان " علی رضائی تبار با فیلم" اوج "و ابراهیم صمیمی با فیلم" کوله" از جمله هنرمندانی هستند که در این زمینه موفق بوده اند.
رشد جشنواره های موضوعی بمانند شمشیری دو لبه عمل می کند زیرا از یکطرف موجب گسترش و رشد کمی این گونه آثار می شود و از سوی دیگر اگر موضوعات مجال اندکی برای بروز خلاقیت فیلمساز و نویسنده فراهم آورد نوعی رکود در نگاه، مضمون و موضوعات انتخاب شده ایجاد خواهد کرد . بنظر میرسد بهتر این است که متولیان چنین چشنواره هایئی به موضوع "مقاومت و بیداری اسلامی " عنایت ویژه داشته باشند تا جشنواره با تحرک و شور ی بیشتر بتواند در عرصه ی مناسبات فرهنگی بین المللی نیز حضور موثر داشته باشد . جشنواره ی عماریون می تواند با رفع نواقص خود چنین فضائی را ایجاد کند.
فصل دوم: آسیب ها و فرصت ها:
آسیب ها و چالش های موجود در عرصه ی فیلم سازی متعهد استان را می توان از چند زاویه مورد بررسی قرار داد:
1- آموزش
2- تولید
3- عرضه
4- سیاستگذاری و مدیریت
چالش اول: فیلم سازی فارس در قاب آموزش
علیرغم وجود مراکز متعدد آموزش فیلمسازی در سطح استان و در شهر شیراز متاسفانه به چند دلیل خروجری این آموزش ها چنان که انتظار می رود با کیفیت و کارآمد نیست.
دلایل کم کیفیت بودن آموزش ها:
1- کم توجهی به فعالیت های عملی و آموزش کارگاهی :
بیشترین حجم آموزش در استان و شهر شیراز به ارائه ی آموزش های نظری و غیر عملی اختصاص پیدا کرده . این امر می تواند ناشی از کمبود منابع مالی و امکانات فنی باشد اما آیا با همگرائی و همکاری مراکز آموزشی این مشکل نمی تواند حل شود؟ آیا مشارکت چند آموزشکده و مرکز آموزشی نمی تواند بازده و کیفیت آموزش ها را ارتقاء دهد؟ با تاسف دیدگاه بخشی و نقطه ای مانع کلان نگری در بخش مدیریت آموزشی استان شده و هر نهاد ، سازمان ، مرکز و یا آموزشگاه تنها و تنها با تکیه بر امکانات محدود خود می خواهد وارد بخش آموزش فیلمسازی شود . جزیره ای کار کردن کاهش توانمندی مراکز آموزشی را بدنبال دارد و در نهایت آنچه عاید هنرجو می شود آموزشی نظری و کم کیفیت خواهد بود. کمبود منابع ماتلی و امکانات فنی در عرصه ی آموزش فیلمسازی برای تربیت فیلمسازان در گفتمان انقلاب اسلامی و سینمای مقاومت نیز این مشکل وجود دارد.
سازمان ها و مراکزی مانند حوزه هنری ، بسیج هنرمندان ، دانشگاها و مراکز اموزش عالی استان نیز علیرغم احساس تکلیف هنوز نتوانسته اند در برنامه ای مشارکتی به طرحی جامع برای آموزش فیلمسازی دست پیدا کنند. اصرار این سازمان ها و نهاد های فرهنگی بر عملکرد فردی نتیجه ای جز ارائه برنامه های اموزشی محدود و کم اثر فیلمسازی نداشته است .
2- عدم بهره گیری از اساتید طراز اول استان ، منطقه و کشور:
آموزش فیلمسازی هزینه هائی کم و بیش گزاف دارد بخشی از این هزینه ها صرف تامین مدرس خبره و استاتید باتجربه می شود هر چند که این هزینه حکم سرمایه گذاری را دارد اما برخی سازمان ها و مراکز آموزشی سعی می کنند از مدرسینی کم تجربه اما ارزان استفاده کنند که این رویه نیز می تواند کیفیت آموزش را دامن بزند . برخی از مراکز از نام یک یا چند استاد برجسته بعنوان برنمد تجاری یا جذابیتی تجاری و تبلیغاتی بهره می برند و آن استاد نهایتا" یکی دو جلسه در دوره ی آموزشی حضور پیدا می کند و به همین دلیل حضور کمرنگ او نمی تواند تاثیری جدی در روند اموزشی هنرجویان داشته باشد.
3- مقطعی بود و عدم استمرار آموزش ها:
برخی ارگان ها ، ادارات ، سازمان ها و مراکز آموزشی (آموزش و پرورش ، دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی استان ، آموزشگاههای هنری و ...)فاقد تقویم آموزشی منسجم و دوره های آموزشی مستمر هستند و گهگاه به فعالیت اموزشی دست می زنند. این طرزکار در میان مدت و دراز مدت آسیب هائی مشهود به بدنه ی تولیدی استان وارد می کند . پراکندگی سرفصل های آموزشی، تکیه کردن به نظرات فردی مدرس و عدم امکان پیگیری مستمر آموزشی (عدم ارتباط آموزش های ارائه شده با سطوح دیگر آموزش)
4- بازاری بودن نگاه برخی مراکز آموزشی به امر آموزش:
برخی مراکز از برنامه ها و دوره های آموزشی با معرفی دوره ها و ارائه ی بسته های آموزشی کوتاه مدت در عمل نگاهی سودجویلانه و بازاری به اموزش فیلمسازی دارند و به همین دلیل نمی توانند و یا نمی خواهند نقشی جدی در تعالی فیلمسازی مقاومت ایفا کنند .
5- کم توجهی به آموزش صحیح در سنین نوجوانی :
دوران نوجوانی بهتری زمان برای استعداد یابی و ارائه ی اموزش های پایه ی فیلمسازی است اما در ایران بیشترین تمرکز آموزش فیلمسازی بر جوانان است و بدلیل این تاخیر زمانی ورود هنر جو به مسیر تولید فضای کم و مهلتی اندک برای تجربه اندوزی بدست می آید و به همین دلیل در حال حاضر جوانان با استعداد ما هنوز مشغول انجام سیاه مشق های هنر هفتمی شان هستند (هرچند بدلیل مستعد و خلاق بودن جوانان ایرانی خوشبختانه بسیاری از این سیاه مشق ها در جشنواره های استانی ، ملی و بین المللی خوش می درخشند و بدبختانه این درخشش مانع از رویت نقص سیستم آموزشی فیلمسازی می شود ). بنظر شما آیا آموزش پرورش استان و کانون های پرورش فکر کودکان و نوجوانان نمی توانند با تدوین و اجرای برنامه های منسجم اموزشی در عرصه ی هنر مقاومت و از جمله فیلمسازی متعهد در کاهش مشکل آموزش تخصصی هنر در سنین نوجوانی موثر باشند؟
6- فقدان ارتباط آموزش با فضای تولید
مهم ترین نقطه ضعف آموزش فیلمسازی بطور کلی و چالش مهم آموزش فیلمسازی برای هنرمندان متعهد این است که در پس این آموزش ها هیچ مسیر مطمئنی برای ادامه ی فعالیت در سطح تولید وجود ندارد . هنرجویان فیلمسازی پس از طی دوره ی آموزشی در بیشتر مراکز به حال خود رها می شوند . نه امکانی برای حمایت جدی تولید و ادامه ی فعالیت عملی وجود دارد و نه حتی جائی برای عرضه ی عمومی (مثلا" در سینما های استان و شبکه ی تلویزیون ی استانی)
چالش دوم: فیلم سازی متعهد فارس در قاب تولید
رونق ،رشد و استمرار فیلمسازی در استان فارس بیشتر به رویائی شیرین می ماند . این رویای شیرین شامل فیلم های مقاومت، دفاع مقدس و سینمای مستقل پایداری هم می شود اماچرا؟ چرا شیراز تا کنون نتوانسته به قطب فیلمسازی متعهد جنوب کشور بدل شود؟
1- مشکلات پیش زمینه ای:
فقر آموزش جدی ،مستمر و هدفمند . عدم توجه به ادبیات داستانی استان( که منجر به ضعف نگاه و فقر سوژه در فیلمنامه می شود ) واعمال سلیقه و نه اجرای ضوابط در مسیر تولید فیلم در استان مشکلاتی است که سر راه فیلمسازان فارس قرار می گیرد البته این مشکلات اخیرا" موجب حرکت فردی برخی افراد نیز شده است بعنوان مثال آقای صالح پوریزدان پرست ، دانشجوی دانشگاه شیراز با کمترین امکانات در سفری پر خطر به سوریه دست به تولید فیلمی مستند زده است که نمایش آزمایشی آن مورد توجه محافل سینمائی بویژه دوستداران هنر مقاومت قرار گرفته یا در نمونه ای دیگر جمعی از جوانان خوش استعداد و بویژه آقای علی براتی در شهرستان اقلید با جمع آوری امکانات اولیه برای تولید انیمیشن مقدمات اصلی برای تولید فیلم انیمیشن با موضوع سرداران شهید را فراهم آورده اند .
2- کمبود امکانات و لوازم فنی:
در بیشتر موارد حمایت های دولتی ان چنان نیست که پاسخگوی نیازهای مالی پروسه ی فیلمسازی باشد و به همین دلیل فیلمسازان متعهد این استان با بودجه‌ی شخصی و با تحمل مرارت های فراوان فیلم خود را می سازند . هیچ سازمان ، اداره و نهادی در این امر بطور جدی ورود نکرد و به همین دلیل نه بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس امکانات مناسب و کاملی برای فیلمسازی دارد و نه بسیج هنرمندان . نه حوزه هنری واحد تولید فیلم کوتاه دارد و نه اداره اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی . انگار همه منتظریم تا شخصی با هزیه ی شخصی خود و براساس ایده های ما فیلم بسازد و بعد به هنگام درخشش در جشنواره ها بگوئیم سینمای استان ما این مرتبه هم خوش درخشید. شاید ورود نهادها و ادارات متولی فرهنگ به مسیر فعالیت های مشترک (از طریق عقد تفاهم نامه های دو یا چند جانبه ) بتواند چنین مشکلاتی را کاهش دهد.
3- نگاه بخشی و فعالیت جزیره ای:
درست همانند بررسی مبحث آموزش در تحلیل آسیب شناسانه ی تولید نیز به پراکندگی و اصرار بر منفرد بودن سازمان ادارات و مراکز تولید فیلم های متعهد بر می خوریم و با تاسف به این نکته می رسیم که دیدگاه بخشی و نقطه ای برخی مدیران فرهنگی استان و مسئولان شهر مانع کلان نگری در بخش تولید فیلم متعهد شده و بنابراین هر نهاد ، سازمان ، مرکز و یا آموزشگاه تنها و تنها با تکیه بر امکانات محدود خود تلاش می کند تا فیلم بسازد . جزیره ای کار کردن کاهش توانمندی تولید را بدنبال دارد و در نهایت آنچه عاید فیلمساز فارسی یا هنرمند شیرازی می شود امکاناتی کم یا امکاناتی کافی اما گزاف قیمت خواهد بود.
آیا نمی شود طرحی برای تولید آثار کیفی در نظر گرفت؟ آیا نمی شود برای ادارات، سازمان ها و نهادهای فرهنگی ، هنری استان و شهر در امر تولید فیلم مقاومت تفکیک وظیفه نمود؟
آیا بنظر شما "بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس" که صدها کتاب منتشر کرده نمی تواند مسئولیت تهیه فیلمنامه ی مناسب برای تولید اثری فاخر را بعهده بگیرد؟
آیا سینمای جوان نمی تواند در تولید چنین آثار ی مشارکت نماید؟ آیا نمی تواند پروژه های عملی و فیلم پایان دوره ی آموزشی هنرجویان خود را به سوی استفاده از منابع استانی که در نشر شاهد ، بنیاد حفظ آثار و حوزه هنری وجود دارد سوق دهد؟
آیا صدا و سیمای فارس نمی تواند در این امر مشارکت داشته باشد؟ نمی تواند به فیلمسازان این استان که فیلم های رزش محور تولید نموده اند مجالی برای معرفی خود و آثارشان بدهد؟ معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری چطور؟ و سایر مراکز، سازمان ها ، نهاد ها و ادارات فرهنگی استان و شهر؟
چالش سوم: فیلم های متعهد فارس در قاب نشر ، عرضه و ارتباط با مخاطب
"سازندگان فیلم کوتاه سالانه دست کم 300 میلیون تومان را برای تولید فیلم های خود هزینه می کنند[1] " که بیش از90 در صد آن را فیلمسازان جوان به خاطر علاقه ایی که دارند هزینه می کنند .
گردش مالی سیصد میلیون تومانی فیلم کوتاه یعنی یکی از ظرفیت های موجود فارس برای سرمایه گذاری و توسعه ی فرهنگی که متاسفانه بدلیل کم توجهی از فرصت به چالش تبدیل شده. ایجاد بازار مصرف برای چنین اثاری می تواند علاوه بر برگشت سرمایه سودآور نیز باشد.
در حال حاضر هیچ تمهید مناسبی برای عرضه و پخش مناسب این آثار در نظر گرفته نشده و بنابراین این چرخه ی مالی نتوانسته در بدنه ی اقتصاد استان جایگاه داشته باشد.بخش عمئه ای از این معضل به مدیریت فرهنگی و فقدان راهکار برای چرخخه ی تولید و عرضه ی فیلم های کوتاه مقاومت برمیگردد.
جشنواره ها:
باوجودمشکلات اقتصادی که فیلمسازی را بی نصیب نگذاشته بود، جوانان هنرمند فارس با حضور پررنگ و درخشش در جشنواره هایی همچون فیلم کوتاه تهران، جشنواره فیلم رشد و حقیقت برای این سرزمین آبروداری کردند[2]
جشنواره ها شاید در حال حاضر تنها محل عرضه و نمایش فیلم های کوتاه استان به شمار می روند . کم مهری صدا و سیمای مرکز فارس نیز این انحصار طلبی جشنواره ها را بیشتر و بیشتر می کند . جشنواره ها مقطعی و کوتاه مدت اند وتقویت جریان فیلمسازی استان نیازمند بازار مصرفی همیشگی است.
چالش چهارم: فیلم سازی فارس در قاب سیاستگذاری و مدیریت
1- تشتت و پراکندگی مراکز تصمیم گیری و مدیریت فرهنگی: تعدد مراکز فرهنگی موجب بروز نوعی تشتت و پراکندگی شده و فقدان مرکزی برای همفکری مدیران فرهنگی استان و شهر شیراز این ناهماهنگی را بیشتر می کند . بنظر می رسد فعالیت شورائی برای خروج از این وضعیت مفید باشد.
2- فقدان چرخه ی تولید و عرضه ی محصولات فرهنگی: هیچ راهکار و مسیری برای هدایت آثار تولید شده به بازار مصرف تدوین نشده . بیشتر نهاد ها و سازمان ها دست به تولید می زنند اما کمتر برای بازار مصرف آثار خود برنامه ریزی کرده اند و این امر در نهایت موجب دلسردی فیلمساز و نهاد های حمایت کننده می شود
3- بحران فیلمنامه: برخی از منتقدان و صاحب نظران معتقدند که سوژه های انتخاب شده در فیلمهای فیلمسازان فارس ،همسو و همجهت با سینمای ملی رشد نکرده و به همین دلیل آثار تولید شده ضعیف و کم توان هستند . توجه به آموزش تخصصی از جمله راهکار های عملی برای پیشرفت فیلمنامه نویسی دفاع مقدس و انقلاب اسلامی است اما در حال حاضر تقریبا" تمامی مراکز آموزشی استان اعم از دولتی و غیر دولتی به ارائه ی آموزش های مقدماتی می پردازند.
رونق و گسترش فیلمسازی در استان ، امری است که به ظاهر از جمله وظایف چند دستگاه فرهنگی ، که فرهنگ و ارشاد اسلامی در راس آن قرار دارد ، به شمار می آید اما این اداره نیاز به حمایت جدی دارد زیرا بدون اتخاد سیاست های راهبردی برای جذب حداکثری فیلمسازان استان، بازاریابی مناسب (استانی، منطقه ای و فرامنطقه ای) و برنامه ریزی برای جذب سرمایه گذاری مولد در عرصه ی سینما و فیلم سازی چنین اهدافی محقق نخواهد شد.
بیژن کیا
[1] مصاحبه با مسئول سمعی و بصری ارشاد فارس/ خبرگزاری ایسنا / http://fars.isna.ir/Default.aspx?NSID=5&SSLID=46&NID=26614
[2] مصاحبه با مدیر کل محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس / ایرنا /80909555 http://www.irna.ir/fa/News/
مطالب مشابه :
نقش سردار شهید دکتر مجید بقایی در دوران جنگ تحمیلی
نقش سردار شهید دکتر مجید بقایی در دوران جنگ تحمیلی. نيز نقش ايشان در صحنه شیراز » خادم
کوه هفتتنان یا چهل تنان
که ورودی شهر شیراز از سمت شمال شهدای جنگ تحمیلی و طاقی (یکی از حاکمان شیراز در
خواندنی های جنگ تحمیلی
بر ضد ایران در طول هشت سال جنگ تحمیلی، ایران یکی اصفهان، شیراز و می دهند نقش به
نقش جوانان در پیروزی انقلاب اسلامی (5)
شهر بصیرت - نقش جوانان در در طول جنگ تحمیلی حضور تبریز و شیراز به
سیمرغ یا شترمرغ؟
با پایان جنگ تحمیلی در مرداد ۱۳۶۹ نقش آفرین استان و در شهر شیراز متاسفانه به
سالروز آغاز جنگ تحمیلی و پیام امام خمینی(س)
سالروز آغاز جنگ تحمیلی و بوشهر و شیراز بودند. در این هنگام حساس دیگر شهر تبریز
برچسب :
نقش شهر شیراز در جنگ تحمیلی