کردستان عراق با خودروی شخصی

تصمیم بر این شد که برای نوروز سفری به کردستان عراق داشته باشیم که در طی سفری 10 روزه گزارشی رو از این سفر آماده کردم که شاید برای دوستانی که قصد این سفر رو داشته باشن یا دوستانی که تمایلی داشته باشن از این متطقه اطلاعاتی داشته باشن جالب باشه. برای عبور ازمرز ایران و ورود به خاک کردستان عراق با خودروی شخصی باید ابتدا خودروی کاپیتاژ بشه و سپس بدون نیاز به تعویض پلاک یا دریافت گواهینامه بین المللی از مرز عبور کرده و به راحتی در کردستان عراق رانندگی و سفر کنید. کاپیتاژ کردن خودرو در گمرک مرز هم امکان پذیره ولی شما می تونید برای تسریع کار در گمرک استان هم خودرو رو کاپیتاژکنید. این مرحله حدوده 2 ساعت نیاز داره. در حین خروج از ایران در لحظه خروج برگه کاپیتاژ توسط گمرک مهر میشه و موقع برگشت هم مهر برگشت می خوره. اعتبار کاپیتاژ 3 ماهه برای تردد در کلیه مرزهای زمینیه که قابلیت تبدیل به یکساله شدن رو هم داره. با توجه به خرابی سیستم مهر پاسپورت در ایران در روز 29 ام اسفند هزاران نفر پشت مرز در شلوغ ترین زمان تردد در سال مونده بودن که به همین دلیل بعد از باز شدن سیستم هم ساعتها برای خروج معطل شدیم و در کل 14 ساعت انتظار کشیدیم. در حالیکه در روزهای عادی کمتر از 1 ساعت برای عبور از مرز نیاز هست. خودروها در صف برای عبور از مرز

بعد از ورود به خاک عراق همه چیز به سرعت پیش رفت چرا که تعداد کارکنان مرزی برای مهر ورود به 3 نفر افزایش پیدا کرد (در حالیکه در ایران 1 نفر بود). یکی دیگه ازدلایل افزایش سرعت تعداد بیشتر نیرو برای نظم بخشی به جمعیت بود که با وجود اتمام ساعت کاری برای عبور ایرانیها اضافی کاری بودن. مخصوصا اینکه روز اول عید هم کلا مرز از طرف عراق بسته می شد. بعد از عبور از مرز و مهر ورود کردستان عراق نوبت به پلاک موقت عراق می رسه که اون هم حدود 20 دقیقه زمان نیازداره و الیته پرداخت 50 هزار که پرداخت به تومان، دلار و دینار امکان پذیره.

ویزای صادر شده 10 روزه هستش و فقط مخصوصه کردستان عراقه و ورود به استانهای غیر کرد جرم محسوب میشه و زندان طولانی مدت در انتظار خاطی خواهد بود. در واقع تردد مخصوصه سه استان کرد نشین سلیمانیه- اربیل ( هوولر) و دهوک هستش. تمدید ویزا به راحتی صورت میگیره و در صورت تمایل در خود شهرها امکان پذیره. نکته ای که لازمه گفته بشه اینه که دریافت پلاک و گواهینامه بین المللی برای تردد تاثیری نداره و مسئولین کرد عراقی فقط گواهینامه و پلاک ملی ایران رو به رسمیت می شناسن. خودروهای زیادی با پلاک بین المللی اومدن ک بازهم پلاک موقت عراق رو روی اونها زدن. البته گفته می شد مرز حاجی عمران با این پلاک میشه تردد کرد.

خلاصه ساعت 2 شب بعد از نصب پلاک موقت سلیمانیه وارد کردستان عراق شدیم. در اولین ایست بازرسی بعد از مرز متوجه تفاوت با ایران خواهید شد. تفاوت اساسی و اصلی در اینه که در ایست بازرسی کسی به شما ایست نمی ده بلکه شما در هر صورت باید ایست کنید تا سرباز خودرو رو کنترل کنه و منتظر اجازه سرباز برای حرکت باشید. این برای همه یکسان بود. نحوه رانندگی کلا با ایران تفاوت داره. رانندگی در بسیار آرام و با حوصله انجام می گیره و در طول اقامت به ندرت شتاب گیری خاصی دیده شد. البته سبقت در محل ممنوعه به تعداد بالادیده میشه.

نزدن راهنما برای تغییر جهت مساوی است با احتمال تصادف شدید. طبق عادت اکثر رانندگان قبل از رسیدن به سرعت گیر فلاشر رو روشن می کنن و بعد از عبور خاموش می کنن.

هیچ یک از خودروها روی خط عابر پیاده نمی ایستادن. و جالب اینجاست دقیقا پشت خط سفید رنگ که یک متر قبل از خط عابر بود می ایستادن. در برخی از چهار راه چراغ راهنمایی نبود و فقط یک پلیس دستور حرکت می داد و جالب بود هیچ کس تخطی یا اعتراض نمی کرد. البته من 2 بار آدرس رو گم کرده بودم به اشتباه روی خط ایستادم که پلیس از اون طرف 4 راه یه چند تا بای بای به نشانه اعتراض بهم نشون داد!

پلیس راهنمایی و رانندگی یا به زبان کردی ( هاتو چو) فقط در سطح شهر دیده می شه و اثری از اون در سطح جاده نیست.( فقط 3 بار دیده شد) کاملا مشخصه که وظیفه پلیس امنیت و راهنمایی رانندگی متفاوته چون در ایست بازرسی ها امنیتی هیچ گاه کارت و مدارک ماشین تقاضا نمی شد و وفقط پاسپورت ها برای ویزا بررسی می شد و همیطنور بلکعس راهنمایی رانندگی فقط مدارک رو چک می کرد و کاری به ویزا نداشت. در طول سفر رفت در تمامی ایست بازرسی ( که تعداد زیادی هم دارن) ویزاها با تمام احترام بررسی می شد و بعد از بررسی با جمله " سر چاو" ( روی چشمام ) یا " بخیر هاتن" ( خوش اومدید ) بدرقه می شدیم. گاها سوالاتی از این قبیل ایران خوبه یا اینجا یا حتی شوخی و غیره هم می کردن! در مسیر برگشت اما هیچ گاه مدارک بررسی نشد و با یک بفرمایید اجازه عبور می دادن که به نظر تغییر رویه داده بودن.
در طی مسیر 3 بار بابت دودی بودن شیشه ازما توسط پلیس راهنمایی از ما سوال شد و حتی یکبار قصد گرفتن مدارک رو داشتن که بعد از اثبات اینکه فابریک کارخانه دودی بوده قضیه به خوشی تمام می شد.

کلا دودی بودن شیشه ممنوعه و هیچ کدام از خودروها شیشه دودی نداشتن علت هم " اخلاقی" و " امنیتی " عنوان شد.

عکس یا فیلم گرفتن از نیروهای امنیتی و پلیس راهنمایی رانندگی کلاممنوع و هیچ گاه قصد به این کار نکنید.

از نظر بر خورد با ایرانی ها وضعیت خوب بود و از نیروهای امنیتی گرفته تا مردم عادی کوچه و بازار با احترام خاصی برخورد می کردن. مخصوصا افرادی که در زمان صدام در ایران پناهنده بودن از خاطرات خوب ایران یاد می کردن. البته از زیبا بودن تهران هم زیاد شنیدیم!

سلیمانیه

اولین شهر پیش رو پنجوین Penjwin است که بعد از عبور از اون 1 ساعت تا سلیمانیه باقی می مونه. جاده در ابتدای حرکت وضعیت مناسبی از جهت تابلو و خط کشی نداره که نیاز به دقت زیادی برای تردد هست. در نتیجه حتی الامکان سعی کنید در شب به اون نقطه نرسید. کم کم که به سلیمانیه نزدیک می شید وضعیت بهتر و بهتر میشه تا جاییکه جاده دو باندی میشه. ما با توجه به استراحتی که کردیم صبح زود به سلیمانیه رسیدیم که روز اول نوروز شهر ساکت و خالی بود.

ما خیلی سعی کردیم به شب نوروز اونجا برسیم که به دلایلی که گفتم نشد.

بعد از رسیدن به مرکز شهر بقایای جشن نوروز شب قبل هم ملاحظه شد!! طبق رسوم اون متطقه جشن شب نوروز حتما باید آتش روشن کرد و روز اول نوروز حتما باید به پیک نیک رفت!( طبق گفته بومی ها " حتی اگر سنگ بباره)--- به همین علت روز اول نوروز شهر کاملا تعطیل بود. و ما هم همراه با اونها سری کوه و دشت سر سبز اون منظقه زدیم! یه چیزی مثله سیزده به در ما.

روز بعدی شهر کاملا باز شد و روال عادی شد. خرید سیم کارت عراقی بانام " آسیا سل" 7 دلار قیمت داره با 3 دلار شارژ اولیه و 2 دلار شارژ هدیه. برای خرید سیم کارت عکس 3*4 و پاسپورت الزامیه. اگر بادقت شهر رو بنگرید اسفالت صاف خودنمایی می کنه هر چند که بی نقص نیست. جدول کشی ها مرتب و بارنگ های یکدست و تمیز هم جالب توجه بود. سلیمانیه شهری ارام با جمعیت متوسط اما وسیعه که تقریبا هیچ ترافیکی نداره. فروشگاه های لوکس و خارجی در مرکز شهر جای گرفته و هایپرمارکتهای بزرگی هم در جای جای شهر قرار داره مراجعه کننده های زیادی همیشه در اون دیده می شدن. نرخ قیمتها از ایران بیشتر بود. مثلا مرغ کیلویی 4500 تومن گوشت 15000 تومان و الی آخر. محصولات ایرانی خوراکی دیده می شد که بیشتر از نوع لبنیات بود. مخصوصا ماست ایران که طرفدار زیادی داشت. شیر میهن هم از همه شیر های دیگه گرونتر بود! درکل بازار خوراکی در دست ترکیه و عربستان بود