برگزیدگان ادبیات کودک و نو جوان رضوی

اعضا مركز بندر ماهشهردر مسابقه ي" ادبيات كودك و نو جوان رضوي شهر كرد "در مرحله ي

حوزه اي و استاني خوش در خشيدند.

12 نفر از اعضا كودك و نو جوان دختر مركز بندر ماهشهر در مسابقه ي" ادبيات كودك و نو جوان رضوي

شهر كرد" در مرحله ي حوزه اي و استاني بر گزيده شدند لازم به ذكر است كه از 14 اثر بر گزيده استان

12 اثرآن مربو ط به اعضا مر كز بندر ماهشهر مي با شد كه اين اعضا زير نظر مربي رابط اد بي (خانم

گشتيل) ومربي ادبي (خانم نظارت ) اين مركز در طول تابستان 90 كار كرده اند . اسامي بر گزيده گان :

نام حوزه	ردیف	نام و نام خانوادگی	شهر/مرکز	گروه سنی	قالب اثر	نام اثر
امیدیه	1	الهه تفکری	ماهشهر	ج	خاطره	مشهد
2	هدیه بابادی	ماهشهر	ب	خاطره	شمع نورانی
3	نگار حیاتی فر	ماهشهر	ب	داستان	معجزه ی امام رضا ( ع )
4	ساناز فدعمی	ماهشهر	ه	نثر ادبی	به خود می بالم
5	فاطمه محمودنیا	ماهشهر	ج	خاطره	خاطرات مشهد من
6	مناعبادی	ماهشهر	ه	شعر	اگربطلبی
7	منا عبادی	ماهشهر	ه	نثر ادبی	دانه ای بودم ...
8	شیرین مولایی	ماهشهر	د	خاطره	کبوتر سفید
9	سحر بیلری	ماهشهر	ه	نثر ادبی	خوشبخت ترین آسمونای دنیا
10	زهرا آقاجری	ماهشهر	ج	خاطره	حرم امام رضا ( ع )
11	فاطمه بهبهانی اسلامی	ماهشهر	د	نثر ادبی	بزرگترین صحن
12	فاطمه سیفی	ماهشهر	د	نثر ادبی	نقاره خانه
اهواز	13	نرگس شاکریان	اهواز 4	ه	داستان	پرواز
14	فریبا جنت مکان	اهواز 4	ه	داستان	بی بی گل

معجزه ي امام رضا (ع)

یکی بود ، یکی نبود ؛ غیر از خدا هیچکس نبود . در یکی از روستاهای دورو ور مشهد یک پیرمردی تو یکی از این ده ها زندگی می کرد . از ناحیه کمر بیمار بود و پاهایش نزدیک فلج بود . گفته بود : من باید برم از امام رضا ( ع ) شفا بگیرم !

وارد حرم می شه دور و ور و نگاه می کنه . به یکی از خادمین امام رضا ( ع ) می رسه . خادم می پرسه : آقا چیکار داری ؟

گفت : می شه به من بگی امام رضا کجاست ، می خوام برم شفام بده !

خادم گفت : این سر صبحی شوخی می کنی ؟

- نه ، من با خود آقا کار دارم .

خادم گفت : آقا جون ، اون گل دسته ها رو می بینی ؟.. اگه بری اون بالا آقا رو می بینی ! آقا اون بالا بالاهاست !

می ره رو پله ها ؛ می بینه یکی از اون بالا صداش می کنه !می گه حسین آقا ، وایسا خودم می یام ؛ تو تحمل نداری !

دید آقای خوشگلی با صورت نورانی پرسید : بله آقا چیکار داری ؟

حسین آقا گفت : اُمدم شفام ازتون بگیرم .

امام گفت : باشه عصا رو بذار زمین ، حالا برو !

از پله ها اُمد پایین . گفت : برم از خادم تشکر کنم .

گفت : آقا ، آقا ! من آقا رو دیدم .

گفت : شوخی می کنی ؟

حسین آقا گفت : نرفتم بالا ! آقا خودش آمد پیشم ، عصام و گرفت ؛ شفام داد .

گفت : مگه عصا نداشتی !

حسین آقا گفت : اون آقا که اون بالا بالا ها بود شفام داد .

خادم افتاد روی پاهایش ! به ضریح آقا نگاه کرد و گفت : ببخشید !

نگار حیاتی فر کلاس دوم دبستان از ماهشهر

مربی خانم زينب گشتيل – مسابقه ادبیات کودک و نوجوان رضوی – شهرکرد 90

" اگر بطلبی ! ... "

رزرو بلیط های راه آهن ،

جا مانده ایم از لحظات ،

باز هم به ما نرسید .

باز هم نومید

از آمدنیم .

ولی بر جرقه های دیدن تو ،

دست نوازش می کشیم .

آه جا مانده ایم

از قطارها ،

اتوبوسها

و حتی پاهای پیاده !

آری صدای زنگ مدرسه در راه است ...

خواهرم هر روز

قلک به گوش

صدای جرینگ جرینگ سکه ها را

به دیدارهای آینده هدیه می دهد .

به امید رسیدن به کوی تو ...

به زیبا پروردگار بگو ؛

نذر خوشگل کوچکم را ببیند .

در دانه دانه ی دل کوچک تسبیح

تنها تصویر تو به یادگار می ماند .

هر شب با ذکر تو

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا .

منا عبادی – اول دبیرستان از ماهشهر

مربی خانم زهرا نظارت – مسابقه ادبیات کودک و نوجوان رضوی شهرکرد 90

به نام او

" نقاره خانه "

آه چه غروب زیبایی ! الانه که آ سید علی با بقیه بچه ها در را باز بکنن ، از پله ها بیان بالا ، تا با صدای طبل و شیپور های زیباشون به حرم و مردم داخلش ، خداحافظی خورشید را اعلام کنن . کلاً من طلوع و غروب خورشید را خیلی دوست دارم ؛ چون اون موقع است که می تونم وجود خودم را به زائرهای حرم نشون بدهم و یا به نحوی به آنها خدمت کنم . اما از اینها که بگذریم ، زیباترین لحظه های عمرم وقتیه که بسیاری از زائرهای آقا که بیمار هستند ، شفا پیدا می کنند . اون موقع شادی را با کاشی کاشیهای وجودم احساس می کنم .آن موقع وقتی آسید علی و بچه ها نقاره می زنن ، منم تمام وجودم را در اختیار آنها می گذارم .

به پایین پاهایم نگاه می کنم ، یک بچه به من اشاره می کند و می گوید : مامان این همان نقاره خونه ست که می گفتی ؟.. مامانش دست روی سرش می کشد ؛ می گه آره عزیزم ، این نقاره خانه حرم آقاست ! بعد قدمهای آسید علی را در وجودم حس می کنم و با جان و دل می پذیرم ؛ بچه ها اومدن تا دوباره این غروب رو به اطلاع حرم برسونن !

فاطمه سیفی – دوم راهنمایی از ماهشهر

مربی خانم زهرا نظارت – مسابقه ادبیات کودک و نوجوان رضوی شهر کرد 90

" کبوتر سفید "

من به همراه پدر و مادرم برای سفر به مشهد رفتیم ؛ ما بعد از سه روز که در راه بودیم به مشهد رسیدیم . بعد به هتل رفتیم ؛ و بعد از چند ساعت استراحت و خوردن خوراکی به حرم امام رضا ( ع ) رفتیم . من در حرم امام رضا به کمک مادرم دستم را به ضریح زدم و صدقه ای که در دستم بود را در ضریح انداختم. من و مادر و پدرم بعد از عبادت و دعا کردن به سراغ کبوترهای حرم رفتیم . من کبوترهای حرم را بسیار دوست دارم ؛ به آنها دانه دادم و وقتی می خواستم از حرم بیرون بیایم ، کبوتر سفید زیبایی روی شانه ی من نشست . من در آن لحظه بسیار خوشحال شدم و حس بسیار خوبی به من دست داد .

ما دو هفته در مشهد ماندیم و به دیدنی های آنجا رفتیم و بعد از مشهد به ماهشهر برگشتیم . این بود خاطره ی مشهد من ! در مشهد به من و مادر و پدرم بسیار خوش گذشت .

شیرین مولائی – اول راهنمایی از ماهشهر

مربی خانم زهرا نظارت – مسابقه ادبیات کودک و نوجوان شهر کرد 90

به نام آفریننده ی پاکی ها

" به خود می بالم "

سلام ، سلامی به زیبایی بارگاه طلایی ستاره هشتم . من زمین هستم ؛ آری زمین ! زمینی که غرور خود را زیر پا گذاشته و خاک پای زائران رضا ( ع ) شده . هر روز که چشم باز می کنم ، عاشقان زیادی را می بینم که مقابل بارگاه بر روی من می نشینند و سر بر من می گذارند و سجده می کنند .در لحظه ای که زائران مرا لگدمال می کنند ، احساس حقارت نمی کنم ؛ نه ! بلکه بر خود می بالم و افتخار می کنم . چرا که من زمینی هستم که بنایی مطهر در آن ساخته شده و پیکری که به بارگاه ، تقدس بخشیده را در دل خود جای داد م .

روزی که معجزه شد را به خاطر می آورم . آری معجزه ! آن روز را بوضوح به خاطر دارم . روزی که آن کودک بیمار همراه خانواده اش به زیارت آمده بود . اینطور که از حرفهایشان فهمیدم کودک نابینا بود و برای اینکه مطمئن شوم نگاهی به او انداختم . آری درست شنیده بودم کودک نمی دید . پدر و مادرش آمده بودند تا شفای او را از امام رضا ( ع ) بگیرند . . ساعتی بعد شاید کمتر یا بیشتر کودک در آغوش مادر بود و فریاد می زد : " می بینم ! می بینم ! " خوشحال بودم . خوشحال بودم که باز هم انسانی تنها امیدش امام ( ع ) بود و به آرزویش رسیده .

ماه ها از آن اتفاق می گذرد .، هر روز اشخاص دیگری نیز می آیند و از مهربانترین مهربانان رضا ( ع ) شفا می گیرند . و حال ، من ، من هم دوست دارم آرزویی بکنم ؛ شاید امام رضا ( ع ) آرزوی من را نیز که زمین بارگاهش هستم بر آورده کند !

امیدوارم روزی برسد که امام زمان ( عج ) ظهور کند و همراه با یاران پاکش ، قدم مطهرش را بر من بگذارد . به امید آن روز ... ! با تشکر از شما ؛ زمینی که همیشه مشتاق دیدار آن زائرسبزپوش است .

ساناز فدعمی اول دبیرستان از ماهشهر

مربی خانم زهرا نظارت – ادبیات کودک و نوجوان رضوی – شهرکرد 90

" مشهد "

من دوست داشتم وقتی به حرم امام رضا می روم ، بال در بیاورم و دور گنبد طلایی امام رضا ( ع ) بچرخم ؛ و یک آهوی قشنگ از حیاط بزرگ امام رضا بگذرد ؛ و وقتی در حرم امام رضا ( ع ) نماز می خوانم ، مثل پروانه ها شوم و به آسمان قشنگی که خدا آفریده است بروم و صورت مهربان امام رضا ( ع ) را ببینم ...

ناگهان از خیالی که داشتم با خودم فکر می کردم ، پریدم ؛ چون مادرم بلند تکرار می کرد : برویم مشهد ! من خیلی خیلی خوشحال شدم و با خودم آهسته زمزمه می کردم خدایا شکرت !

وقتی به مشهد رسیدیم ، مردم زیادی جمع شده بودند . من وقتی گنبد طلایی امام رضا ( ع ) را دیدم باورم نمی شد که این قدر قشنگ است . کبوترها پایین گنبد و بالای گنبد نشسته بودند و با چشمهای سیاهشان به من نگاه می کردند . من وقتی نمازم را خواندم ، خوابم برد و خواب شیرین امام رضا را دیدم

الهه تفکری – چهارم دبستان از ماهشهر

مسابقه ابیات کودک و نوجوان رضوی – شهر کرد 90

" شمع نورانی "

ساعت ده شب است . برق فطع شده است و مادرم برای روشنایی خانه شمع روشن کرده است . کنار شمعها روی زمین دراز می کشم و به نور آنها خیره می شوم . روشنایی شمع ، گنبد طلایی امام رضا ( ع ) را به یادم می آورد و تمام وجودم پر از شادی و آرامش می شود .

لحظاتی را به یاد می آورم که در آن از ترس ، غصّه و بیماری و ... در وجودم خبری نبود . انگار حرم آقا بهشت خداوند بود بر روی زمین خاکی .همه ی مردمی که برای زیارت آمده بودند ، وجودشان پر از امید بود ؛ با امید گریه می کردند ؛ با امید دعا می خواندند ؛ با دلی پر از امید توبه می کردند . احساس می کردم به خانه ی بهترین دوست خود رفته ام . دوستی که با او راحت و صمیمی بودم . آن وقت مهمترین رازهایم را به او گفتم و بزرگترین خواسته هایم را با او در میان گذاشتم . او با کمال بزرگی و مهربانی به آنها گوش داد و کمکم کرد تا به آرامش برسم . با خوشحالی خانه ی او را ترک کردم . با آرزوی دیدار مجدّد او .

هدیه بابادی ریحانی کلاس سوم دبستان از ماهشهر

مربی خانم زينب گشتيل– مسابقه ادبیات کودک و نوجوان رضوی – شهرکرد 90

برگزیدگان ادبیات کودک و نو جوان رضوی

مطالب مشابه :

توقف عملیات احداث ایستگاه راه‌آهن سراسری بندر ماهشهر

برگزیدگان ادبیات کودک و نو جوان رضوی

رامهرمز

برگشت چهار میلیاردتومان از اعتبارات شهرداری ماهشهر!!!

شهرستان شادگان(استان خوزستان)

شاخص اقتصادی شاه عباس

جلسه انجمن كتابخانه ها و نهضت مطالعه مفيد شهرستان ماهشهر

قدم خیر شیر زن زاگرسی

کشتار فجیع دلفین‌ها در ماهشهر

دریافت اطلاعات آب و هوای شهرهای ایران از طریق SMS