شعری در مورد سوختن دل

بسوز ای "دل" که سوزاندی دلم را

به ویرانی کشاندی منزلم را

به دست باد دادی عمرو جانم

بریدی از تهِ حلقم زبانم

فکندی زیر پا احساس و شورم

نکردی رحم، حتی بر غرورم

شکستی، سوختی جان و تنم را

دریدی با سرشک پیراهنم را

نه کودک بودی و نه عاقل و پیر

نه روحم را رها کردی ز زنجیر

مرا سرگشته کردی در جوانی

نه دل بودی نه از یاری نشانی

کنون خسته از این شور و شرارم

زمانی می شود... فکر فرارم

در این جانِ هزاران نقشِ زیبا

چه بهتر جای دل یک قطره دریا

نمی خواهم تو را در سینه دیگر

نه می خواهم دلی هر چند بهتر

گذشتم از دلی مانند تو مست

چگونه می شود از دام تو رست

شعری در مورد سوختن دل

مطالب مشابه :

شعری از فرزاد حسنی،عکس و تشکر

شعری در مورد آب

شعری زیبا در مورد سبد کالا

شعری در مورد پدر و مادر از مولانا

شعری در مورد پدر و مادر از مولانا

شعری در مورد عید

شعری در مورد حضرت علی(ع)

شعری در مورد یکی از اسطوره های آذربایجان (سارای)

شعری در مورد سوختن دل

تشکر