کم رویی در دانش‌آموزان

کم رویی در دانش‌آموزان

انسان اصالتا موجودی است اجتماعی و نیازمند برقراری ارتباط با دیگران، بسیاراز

نیازهای عالیه انسان و شکوفا شدن استعدادها و خلا قیت هایش فقط از طریق تعامل

بین فردی و ارتباطات اجتماعی ارضا می گردد. در واقع خودشناسی، برقراری

ارتباط موثر و متقابل بادیگران و پذیرش مسوولیت اجتماعی از اهداف اساسی همه

نظام های تربیتی است. در دنیای پیچیده امروز یعنی در عصر ارتباطات حضور فعال

فرهنگی و احاطه بر زنجیره علوم، فنون و تکنولوژی برتر انکار پذیر است.
در هر جامعه ای درصد قابل توجهی از کودکان، نوجوانان و بزرگسالا ن بدون آن که

تمایلی داشته باشند. ناخواسته خود را در حصاری از کم رویی محبوس و زندانی

می کنند و شخصیت واقعی و قابلیت های ارزشمند ایشان در پس توده ای از ابرهای

تیره کم رویی ناشناخته می مانند. 
چه بسیار دانشآموزان، دانشجویان، کارمندان، کارگران و ... هوشمند و خلا قی که در

مدارس، دانشگاه ها، ادارات، کارخانجات و ... فقط به دلیل کم رویی و ناتوانی اجتماعی

، همواره از نظر پیشرفت تحصیلی و شغلی و قدرت خلا قیت و نوآوری نمره کم تری

عایدشان می شود. چرا که کم رویی یک مانع جدی برای رشد قابلیت ها و خلا قیت های

 فردی است. 
مساله کم رویی غالبا باگذشت زمان فشردگی و پیچیدگی روابط بین فردی و تشدید

فشارهای اجتماعی، رقابت ها، گوشه گیری ها، تکروی ها و عزلت گزینی ها و تنهایی

ها گسترده تر و شدیدتر می شود و درصد بیشتری از جوانان و بزرگسالا ن را فرا

 می گیرد که می تواند به تدریج به صورت نوعی بیماری روانی درآید مگر این که

 بتوانیم با تشخیص سریع و استفاده از روش های تربیتی و درمانی مناسب و موثر از

 گسترش و تشدید آن جلوگیری کنیم.
 ● کم رویی و احساس تنهایی                                                                                     
دانشآموزی که قادر به برقراری ارتباط با دیگران نیست به طور قابل ملا حظه ای کم

 تر از دیگران از روابط اجتماعی بهره می برد. چنین فردی نمی تواند احساسات

خوشایند یا ناخوشایند، ترس ها یا نگرانی ها یا آرزوها یا امیدهایش را با نزدیکان و

دوستانش در میان بگذارد و پاسخ ها و عکس العمل های ایشان را دریافت کند. شایان

ذکر است که به دلیل ویژگی ها و نیازهای خاص روحی اجتماعی نوجوانان، ظهور

پدیده تنهایی در بین نوجوانان به طور فوق العاده ای بیشتر از شیوع احساس در میان

بزرگسالان است. 
بنابراین به طور خیلی جدی می بایست افراد مبتلا به این پدیده را اعم از نوجوانان و

بزرگسالان مورد توجه قرار داد و با اتخاذ روش اصلاحی و درمانی مناسب یا مراجعه

به متخصصین مربوطه، مورد درمان و توانبخشی اجتماعی قرار داد. بدون تردید در

دنیای پیچیده امروز، فراوانی، ناراحتی ها و رنج های ناشی از مشکلات ارتباطی و

سازگاری اجتماعی مانند اضطراب، افسردگی، کم رویی، احساس تنهایی و... به

مراتب بیش از بیماری های قلبی است. براساس تحقیقات انجام شده بسیاری از ناراحتی

های قلبی نتیجه فشارهای عاطفی و روانی و روابط ناسالم یا ناموفق بین فردی است و

هیچ منشا فیزیکی و بدنی نداشته باشد. 
بعضی نیز کم رویی را برای دختران امری عادی و صفتی مثبت تلقی می کنند و آن را

برای پسران یک ویژگی یا منش ناپسند می دانند در حالی که کم رویی یک معلولیت

اجتماعی و مانع رشد مطلوب شاست و برای هر دو جنس امری نامطلوب است.