حکایت استادهای ترم اول ما

اول بگویم که آن چه می گویم و در گفتار به گفته درآید (!) مته به خشخاش گذاشتن است، چون اساتید ما بسیار بسیار خوبند. ولی بشنوید:

آقای دکتر پیش بین (فیزیولوژی)- از حق نگذریم خیلی استاد باحال و خوبی بود. می گن که خوب نمره می ده ولی نمره هاش نیومده هنوز و باعث شده به امتحان دادن خودمون شک کنیم. می گم امتحان دادیم؟ البته فکر کنم کمتر کسی ازش ناراضی باشه.

آقای دکتر کمالی مقدم (فیزیک 1)- وای که اول ترم چقدر ازش می ترسیدم (البته تا آخر ترم هم همینطور بود!) و گفتیم فیزیک 1 رو ترم های بعد هم در خدمت ایشون خواهیم بود، اما نصف امتحان رو از جزوه آورده بود و تنبلی از خودمون بود. سر کلاسش بچه ها آزاد بودیم و دور هم جمع می شدیم و به جای گوش دادن به فیزیک، به سخنان نغز دوستان گوش می دادیم.

آقای دکتر عمرانی (فارسی عمومی)- شعرهای خوبی می گه. سر کلاس از دو ساعت و نیم وقت شاید سی دقیقه درس می خوندیم و باقی اش حرفهای متفرقه بود و استراحت. البته از حق نگذریم با کلام شیرینش بچه ها را خوب جذب ادبیات کرد، البته نمرات درخشانش هر چه رشته بود پنبه کرد. می پرسید چرا؟ خوب در تصحیح اوراق کم لطفی کرده بود و حق خیلییییییییییی ها رو ضایع کرد. خدا حفظشان کند. البته امیدوارم اشتباه از قضاوت من باشد. (البته اصلاً نمره دادنش "شبیه غزل های حافظ" نیست.)

آقای مهندس رجبی (شیمی عمومی)- خیلی گله. خیلی منضبط، مسلط، و خیلی کاردرست.شاید بعضی وقتها اذیتش کرده باشیم اما اون خیلی با متانت رفتار می کرد و واقعاً ازش معذرت می خواهیم.

آقای دکتر جامعی (آناتومی)- (آقای دکتر، شب ها کابوس می بینم "شاخک های تحتانی بینی" افتادن دنبالم!!) آخ که چه قدر سخت گیر است. امتحانش رو که دادیم تو کف بودیم که چه بود. اگه امتحان کتاب باز (همون که فرنگی اش می شه open-book) بود هم قبول نمی شدیم. (البته من شدم!) سوالهایی رو آورده بود که اصلاً درس نداده بود (به خدا!) اینم بگم که حداقل دو سه بار بهم تیکه انداخته. با این وجود خیلی دوستش دارم، به دو دلیل: شخصیتش جالبه و با سواده.

آقای دکتر باقرزاده (ریاضی عمومی 1)- هنوز کارمون گیرشه! (سلام آقای دکتر، اینا رو من ننوشتم ها، به خدا کار بچه هاست، ما که چاکریم!) رفیق شفیق بچه ها. شاید پسرها با هیچ استادی این قدر راحت نیستند. امتحانش هم متوسط بود نمره دادنش هم معمولی بود اما خیلی هم خون گرم بود (البته نه از دید آناتومیکی!) و با بچه ها گرم می گرفت. از جنس ذکور هم برای پاک کردن تخته زیاد بهره می برد.

آقای مهندس حسینی (ریاضی پیش)- تو هیچ دانشگاهی نشنیدم درس ریاضی پیش رو اینقدر سخت بگیرن که ایشون این بلا رو سرمون آورد. باید اعتراف کنم که برای حل تمرین ها، بچه ها به روش بسیار پیشرفته کپی برداری قضای تکلیف می کردند و اگر تمرین ها رو نگاهی کرده باشه می دونه همه بچه ها یه جور نوشته بودن!

خداوند همگی را حفظ کند. والسلام.

حکایت استادهای ترم اول ما

مطالب مشابه :

معرفی رشته مهندسی پرتوپزشکی

فعالیت مهندسین پرتوپزشکی

تعریف صف در دانشگاه آزاد

گزارش توجیهی وزارت علوم ،تحقیقات وفناوری جهت ایجاد رشته (مهندسی پرتوپزشکی)

کاربردهای درمانی تشعشع ...

اسامی قبول شدگان دانشگاه در سال تحصیلی 94-93

حکایت استادهای ترم اول ما