رمان قرار نبود2

شیشه عطر کو کو رو برداشتم و از سرتاپایم خالی کردم بوی شیرین و مست کننده اش اتاق را پر کرد. آخرین نگاه را در آینه به خودم انداختم. مانتوی تنگ مارک گوچی که نقش های کمرنگ طلایی داشت پوشیدم بودم با شال مشکی که ریشه های طلایی داشت. شلوارم هم هدیه پدرم از آخرین سفرش به لندن بود چرم مشکی لوله تفنگی با کفش های طلائی پاشنه بلند. کیف طلائی و سوئیچ ماشین را برداشتم از در خارج شدم. بالای پله ها که رسیدم بی خیال نرده ها شدم چون هم شلوارم و هم مانتویم تنگ بود و ممکن بود جر بخورد. از پله ها پایین آمدم و به آشپزخانه سرک کشیدم. عزیز هنوز هم بابت قبول نشدنم دلخور بود وحسابی سرش را گرم آشپزی کرده بود تا یادش برود ولی باز هم در حین کار غر می زد:- حالا انگار فقط بچه من زیادی بود ...رفتم داخل و با شادی گفتم:- عزیز جونم من دارم می رم.عزیز به طرفم برگشت با تحسین نگاهم کرد و گفت:- کجا می ری مادر؟ مهمونی؟- نه عزیز قراره شام با دوستام برم بیرون- نه نه خودت یه زنگ بزن به بابات من حوصله داد و قالشو ندارم می یاد شروع می کنه به غر زدن.- چشمنشستم پشت میز و با گوشیم شماره بابا را که به اسم ددی سیو کرده بودم گرفتم. بعد از چهار بوق صدای با صلابت بابا توی گوشی پیچید:- سلام دخترم- سلام بابایی خوفی؟- خوبم دخترم ... تو خوبی بهتر شدی؟صبح وقتی بعد از گرفتن نتایج با خانه برگشتم پدرم تماس گرفت تا از نتایج آگاه شود. من هم که حسابی دلم پر بود با شنیدن صدای پر مهر پدر گریه ام گرفت و با بغض گفتم که قبول نشدم. پدرم نزدیک بیست دقیقه با من کلنجار می رفت و دلداریم می داد. حالا هم برای همین حالم را می پرسید. گفتم:- آره بابا بهترم شما خوبی؟ خسته نباشی- مرسی خانوم گلم. - بابا ...- جانم؟- باباییییییی ...بابا مردانه خندید و گفت:- چیه دختر خوب؟ باز چی می خوای؟ پولت ته کشیده؟با غیض گفتم:- مگه همه چی پوله؟- اوه چه توپت هم پره!- بابا امشب می خوام با دوستام برم بیرون.بابا جدی شد و گفت:- کجا؟- شبنم به مناسب قبولیش می خواد شام مهمونمون کنه. - شما هر پنج شنبه به یه بهونه ای باید برین شام بیرون؟- آخه بابا شما که سر کاری ... اون آتوسای گور به گوری هم که ...- راجع به خواهر بزرگت درست صحبت کن!- اوه ساری! اون آتوسا خانم قبر تو قبری ...یهو بابا خنده اش گرفت و غش غش خندید. خودم هم خندیدم و گفتم:- برم بابا؟- نگفتی آتوسا چی؟- سرش گرم شوهر شده یادش رفته یه خواهر تنها هم داره.- خیلی خب برو ولی یادت باشه تا قبل از یازده باید خونه باشی.- چشم... و یه چیز دیگه ...- دیگه چیه؟ اینبار حتما پول می خوای ...- نخیر ... ماشین مامانو ...- حرفشم نزن ... چرا همیشه تو ماشین می بری؟ شد یه بار اون دوستات بیان دنبال تو؟- آخه ددی جونم اونا که مثل ما یه ماشین تو خونه اشون خاک نمی خوره. شبنم اینا دو تا ماشین دارن یکیش مال داداشیه اون یکیش هم یا دست باباشه یا مامانش. بنفشه اینام یه ماشین دارن که هیچ وقت معلوم نیست کجا هست.- در هر صورت نمی شه. تو رانندگیت خرکیه.- رانندگیم خرکی باشه بهتره تا اینکه خودم خرکی باشم.- تهدید می کنی؟- من سگ کی باشم آقای رادمهر بزرگ رو تهدید کنم. یعنی گفتم قدر منو بدونین که اینقدر گلم.- خیلی خب لوس نشو ...- ببرم؟- بار آخرته ها.از پشت گوشی محکم بوسیدمشو گفتم:- چشم الهی قربون بابای خوش تیپم بشم.گوشی را قطع کردم و بعد از بوسیدن عزیز از خانه خارج شدم. سوار ماشین شدم و قبل از حرکت سی دی تتلو و طعمه رو توی ضبط چپوندم. از در رفتم بیرون و در را با ریموت بستم. شبنم و بنفشه را که در حد مرگ جلف شده بودند شوار کردم و به سمت پاتوق رفتیم. بنفشه که طبق معمول جلو نشسته بود سرم را به سمت خوش برگردوند و گفت:- اوا ... حداقل یه سورمه تو این چشات می کشیدی که اینقدر بی روح نباشی! یا یه ریمل به این مژه های بورت می زدی یه کم رنگ بگیری. آخه این چه وضعشه؟- اولا به تو ربطی نداره دوماً دیدم تیپم به اندازه کافی تو چشم هست دیگه اگه آرایشم می کردم که هیچی!یه نگاه به خودش و شبنم انداخت و دوتایی هر هر خندیدند. خنده هم داشت اینقدر ریمل وسایه و خط چشم زده بودند که چشمانشان از سنگینی داشت می افتاد کف ماشین. ولی من عقاید خاص خودم را داشتم. یا تیپ ساده می زدم و آرایش می کردم یا تیپ آن چنانی می زدم ولی آرایش نمی کردم. بابا هم به خاطر همین به ظاهرم هیچ وقت ایراد نمی گرفت. برعکس آتوسا که همیشه بابا به او گیر می داد. حتی حالا که با مانی ازدواج کرده بود. ماشین را توی پارکینگ پاتوق پارک کردم هر سه پیاده شدیم. هیمنطور که داشتیم به طرف در رستوران می رفتیم صدای جیغ شبنم بلند شد:- ااااااااااااااااااا فراریییییییییییییییییییی!نگاهش را دنبال کردم و چشمم به فراری قرمز رنگ فوق العاده ای افتاد که کنار پارکنگ پارک شده بود و برق می زد. هر سه با دهان باز نگاهش می کردیم. بنفشه به سمت ماشین رفت دستی روی بدنه اش کشید و گفت:- خدای من! چشمام درست می بینه؟ این فراریه؟! من گفتم:- فراری چیه؟ بگو عروسک!بنفشه خودش را به غش زد و روی ماشین تشنج کرد. من و شبنم از حال و هوای گیجی در آمدیم و زدیم زیر خنده. دست بنفشه را گرفتم و در حالی که از روی ماشین می کشیدمش پایین گفتم:- پاشو خجالت بکش ندید بدید! - یعنی مال کیه؟ مال هر کی باشه می خوام تورش کنم.- حتی اگه مال یه پیرمرد 90 ساله باشه- کاش مال یه پیرمرد باشه که زودتر بکشمش این بشه مال من.- ولی خره تصور کن مال یه توتو باشه! از اون توتو خوردنیا!- عمراً یه توتو بتونه همچین ماشینی بخره.- بیخیال بابا ولمون کنین. بیاین بریم تو تا روده کوچیکه بزرگه رو میل ننموده.دست هر دو را کشیدم و وارد شدیم. همیشه همینطور بودم هر چیزی در همان لحظه اول برایم جذابیت داشت ولی بعد خیلی زود خودم را جمع و جور می کردم. دوست نداشتم کسی مرا ندید بدید بداند. برای همین هم همیشه همه مرا مغرور می دانستند. سقلمه های بنفشهو شبنم پهلویم را سوراخ کرد. بی توجه به حالت بهت زده آنها داد کشیدم:- اوووووییی پهلومو سوراخ کردین! چه مرگتونه؟ بنفشه همینطور که نیشگونی از پهلویم می گرفت گفت:- زهرمار ... گربه ها اینجان.با کنجکاوی چشم گرداندم و گفتم:- کیا؟- دردو کیا! گربه ها رو یادت رفته. همونا که تا یه ماه پیش اینجا پاتوقشون بود. بعد یه مدت دیگه نیومدن! حالا دوباره اینجان. نگاه کن اون وسط نشستن.اینبار نگاهم به سمت میز بزرگی که درست در وسط سالن نیمه تاریک رستوران قرار داشت چرخید. چهار پسر دور تا دور میز نشسته بودند و در حال هر هر و کر کر بودند. نگاه سه تا از آنها رو به ما میخکوب شده بود وبنفشه و شبنم هم از خدا خواسته مشغول دلبری بودند. نگاهم بی اراده کشیده شد به سمت پسری که سرش پایین بود. از همان روزهای اولی که دیدمش متوجه روحیه عجیبش شدم. خیلی وقت بود که خبری از آنها نبود حالا هم که آمده بودند درست مثل قبل بودند. 4 پسر فوق العاده جذاب و خواستنی که عین مانکن های ایتالیایی می درخشیدند. خوش هیکل ... خوش تیپ ... زیبا و خوش قیافه. اما ... یکی از آنها با سه تای دیگر فرق داشت. وقتی بحث خنده داری به وجود می آمد او فقط لبخند می زد در حالی که بقیه غش غش می خندیدند. وقتی دختری وارد می شد سه نفر دیگر نگاه می کردند ولی او حتی نیم نگاهی هم نمی انداخت. همین کارهای عجیبش مرا کم کم داشت نسبت به شخصیت او جذب می کرد. البته نه اینکه از او خوشم بیاید بلکه فقط کنجکاوم می کرد. دست بنفشه و شبنم را کشیدم و به زور سر میز نشاندم بنفشه در حالی که هنوز یک وری به آنها نگاه می کرد گفت:- نگاه کن تو رو خدا ... حقا که لقبشون برازنده شونه!شبنم هم با هیجان گفت:- گربه های چشم رنگی! عین گربه ملوسن!- و مشخصه عین گربه هم وحشی هستن و پنجول می کشنخندیدم و گفتم:- همه پسرا عین گربه وحشی هستن و پنجول می کشن هر چی هم بهشون خوبی کنی آخرش بی چشم رو ان.بنفشه گفت:- برعکس دخترا که عین سگ وفادار و عین اسب نجیبن!شبنم غش غش با صدای بلند خندید و گفت:- جونم دخترا! از کی تاحالا؟ - شک داری؟- آره والا ...- یه نیگا به این ترسا بنداز ... خداییش عین سگ و اسب نیست.در حالی که جلوی خنده امو می گرفتم گفتم:- هوی اسب و میمون و هر چی حیوونه خودتی و هفت پشت جد و آبادت از جمله عمه ات.- بیشعور آشغال عوضی ... من کی گفتم میمون؟ خجالت نمی کشی بهتون می زنی؟شبنم با هیجان گفت:- کارای خدا رو نگاه کن! عسلی ... آبی ... سبز ... طوسی.با تعجب گفتم:- هان؟- چشمای این تخم سگا رو می گم بابا! هر کدوم یه رنگن! - خدا ببخشه به نه نه اشون.- حالا نمی شه یه گوشه اشو هم ببخشه به من؟ من به یه گوشه اش هم راضیم.بنفشه خندید و با خباثت گفت:- البته اگه اون گوشه از پایین مایینا باشه بهتره. آره؟شبنم خواست کیفش را توی سر بنفشه بکوبد که گارسون آمد و مجبور شد صاف بنشیند. بعد از سفارش غذا و رفتن گارسون بحث دوباره شروع شد. بنفشه گفت:- دارم می میرم بدونم اینا اسماشون چیه؟- حالا همه چیشونو می دونی فقط مونده اسماشون؟- خره اسم مهم تره ... مگه نشنیدی می گن اسم بیانگر شخصیته!- اوهو خانوم روانشناس!- درد بگیرین ... اصلا به شما چه؟ شماها از اون زنایی هستین که تا آخر عمر به شووراتون می گین آقا!شبنم گفت:- فکر کن اسماشون به ترتیب اکبر ... قلی ... اصغر ... غلام باشه. چه شود!بنفشه اوقی زد و گفت:- اونوقت اگه به دست و پامم بیفتن محاله بهشون پا بدم.شبنم- نه تو رو خدا!بنفشه –تو رو کفن کردم.شبنم- نه نه اتو کفن کنی.- هی هی با نه نه هم چی کار دارین. اسمشون هر کوفتی می خواد باشه باشه. بحث بهتر از این سراغ ندارین. آخه پسرا اصلاً لیاقت دارن که بخوای واسه فکر کردن روشون وقت تلف کنی؟شبنم- باشه یه چیز دیگه می گیم. تو بگو بنفشه.بنفشه- به نظرتون اینا چی کاره ان؟من و شبنم همزمان گفتیم:- اهههههه ول کن دیگه!صدای کشیدن شدن صندلی روی زمین حواس هر سه نفرمان را معطوف به آن سمت کرد. یکی از پسرها با قد بلند هیکل ورزیده ولی ظریف که تیپ خاکستری شیکی هم زده بود از پشت میز برخاسته وداشت به سمت دستشویی می رفت. ناگهان یکی دیگه از پسرها از پشت او را خطاب قرار داد و گفت:- فربد مواظب باش زیادی خودتو تخلیه نکنی که اونوقت می ترسم ما گشنه بمونیم. در حدی خالی کن که فقط یه ذره غذا جا داشته باشی بخوری.یه دفعه بنفشه عین کسایی که کشف بزرگی کردن کوبید رو میز و گفت:- ایول این از اولی ... فربد ... گربه چشم خاکستری ... سن ... حدودا می زنه بیست و شش باشه. تیپ ... بچه پولدار. قد... بلند. هیکل ... دختر کش! شبنم خندید و گفت:- این از اصغر که پرید. قصد داشتم واسه بنفشه تورش کنما. - خب حالا تورش کن.- نه دیگه حالا با کلاس شد به تو نمی خوره.- بمیری !این را گفت و از روی مانتو سینه سمت چپ شبنم را محکم فشار داد. جیغ شبنم بلند شد وهمزمان نالید:- بچه ام بی غذا شد!داشتیم از زور خنده کف رستوران پلاس می شدیم. زیر چشمی نگاهی به میز پسرها کردم. گربه مزبور سرش پایین و مشغول بازی با سالادش بود. ولی دو نفر دیگر باز هم میخ ما بودند. برای اینکه خودم را کنترل کنم از جا بلند شدم و گفتم:- من می رم دستشویی.بنفشه سریع گفت:- تو حلقت بمونه اگه بخوای فربودو تورش کنی.- بمیر بابا!خرامان خرامان به سمت دستشویی راه افتادم. با ناز راه رفتن ادایم نبود بلکه در خونم بود. هر چه هم تمرین می کردم که مثل آدم راه بروم یا در هنگام حرف زدن آنقدر عشوه نداشته باشم باز هم نمی شد. در دستشویی را باز کردم و وارد شدم. فربد جلوی آینه مشغول حالت دادن به موهایش بود. با دیدن من خودش را کنار کشید و با لبخند جذاب و دختر کشی گفت:- ببخشید ... بفرمایید.از جلوی در دستشویی که کنار رفت بدون اینکه حتی تشکری بکنم رفتم تو. من که دستشویی نداشتم فقط می خواستم برق لب روی لبهایم بمالم که کمی رنگ بگیرد. این تنها آرایش من بود. صبر کردم تا بیرون برود ولی انگار فایده ای نداشت و حضورش را هنوز هم پشت در دستشویی حس می کردم. زیر لب غرغر کردم:- گمشو بیرون دیگه بابا اه! حالا اگه من اسهال شده بودم و می خواستم با سر و صدا اینجا یه کارایی بکنم چه خاکی تو سرم می ریختم؟هر چه صبر کردم دیدم فایده ای ندارد. ناچار شیر آب را باز کردم و چند لحظه بعد بیرون رفتم. با ژست خاصی به دیوار روبروی دستشویی تکیه داده بود. نگاهی به دیوار انداختم و پوزخند زدم. خاک بر سر به چه دیواری هم تکیه داده خدا می دونه چقدر بخار جیش و پی پی روش نشسته. از فکر خودم خنده ام گرفت. خواستم دستم را بشورم که گفت:- می شه بپرسم به چی خندیدین؟با حالتی خاص که توامان دارای غرور و خشم بود نگاهش کردم و سرم را تکان دادم یعنی جان؟! انگار حساب کار دستش آمد آب دهانش را قورت داد و گفت:- عذر می خوام شما و دوستاتون هر پنج شنبه اینجایین؟ من قبلا هم شما رو دیدم. با همون لحن گفتم:- عذر می خوام این رستوران مال شماست؟- نه ... واسی چی می پرسین؟- ما باباتونه؟- بازم نه.- مال اقوام درجه یکتون چطور؟- این سوالا واسه چیه؟ معلومه که نه. منم اینجا یه مشتریه معمولی ولی دائمی هستم.- پس به شما مربوط نیست.این را گفتم و سریع از دستشویی خارج شدم. در حالی که حالت گیج شده او را درک می کردم که پشت سرم خشک شده بود.
وقتی سر میز برگشتم بنفشه و شبنم عین شترمرغ گردن کشیدن و بنفشه گفت:- خوردیش؟- چیو؟- چیو نه ! کیو! پسره رو بلعیدی؟- وا! اصلا به این دهن ظریف می یاد پسر به اون گندگی رو ...یهو شبنم خم شد رو صورتم و با یه لحن کشدار و خاص در گوشم زمزمه کرد:- بخورم اون لبارو ...کوبیدم تو سرش و گفتم:- اه خاک بر سرت حالمو بد کردی! عین این پسر خرابا چرا حرف می زنی.بنفشه و شبنم غش غش خندیدن و یهو شبنم گفت:- بنفشه اومد بیرون.بنفشه هم متوجه فربد شد و گفت:- اه اه این وقتی می رفت تو دستشویی که بشاش بود! چرا حالا اینقدر اخمالوئه.خندیدم و گفتم:- خب اونوقت شاش داشت که بشاش بود ...شبنم و بنفشه هر دو با هم جیغ کشیدند:- کوفت ...و من غش غش خندیدم. فربد نگاه خصمانه ای به میز ما کرد و نشست. لابد پیش خودش فکر می کرد که دارم برای بچه ها تعریف می کنم چه جوری کنفش کردم. بنفشه گفت:- اوهو ترسا چه بد نگات کرد! راستشو بگو تو دستشویی چه سکانسی رخ داد که از چشم من پنهان ماند؟- فضولو بردن جهنم ...- بله بردن جهنم گفت چرا اینجا خنکه؟ شبنم هم با کنجکاوی گفت:- راستی اون تو چه خبرا بود؟ کاری نکردین؟- لا اله الا الله ... چرا کارامونم کردیم تموم شد دو روز دیگه صدا وق وق بچه هم ...شبنم و بنفشه زدن زیر خنده. خودمم خنده ام گرفت و وسط خنده براشون قضیه رو تعریف کردم. شبنم کوبید تو سرم و بنفشه با حالت گریه گفت:- خاک تو سرت کونم من الهی ... چرا لگد به بخت ما زدی آخه. بخت خودت که خشک شد رفت به ما چی کار داری؟- وا مگه من با شما کاری کردم؟- خب عین یابو جفتک پروندی تو صورت پسره ... از اخماش پیداست! بمیرم مادر برای غرورت که این دختر پنجول کشید روش ... بیا بیا بغل خودم یه ذره آرومت کنم.- بی حیا!- قربون تو با حیا! حالا ببین من بی حیا زودتر شوهر می کنم یا توی آفتاب مهتاب ندیده.شبنم گفت:- آره واقعاً که آفتاب مهتاب ندیده. نمی بینی رنگ و روش پریده؟بالاخره غذا رو آوردن و روی میز چیدن. غذای پسر ها رو زودتر آورده بودن و اونا بی خیال از همه جا مشغول خوردن بودن. خداییش این پسرا حرف شکمشون که بیاد وسط دینشون رو هم می فروشن. نگاهی به بنفشه و شبنم انداختم که دیدم با کلی کلاسو پرستیژ دارن غذاشونو می خورن. خنده ام گرفت و خیلی راحت مشغول خوردن شدم. با کلاس تر از همه خودم بودم که بقیه برام اهمیت نداشتن. شبنم با دیدن من اخم کرد و گفت:- اه اه لب و لوچه اتو جمع کن. خاک تو گورت با این چیز خوردنت.با دهان پر گفتم:- چشه مگه؟- درد بچه اشه! - وا!- واکمن...- زهرمار ... آخه شما به غذا خوردن من چی کار دارین.- نمی گی می بینن زشته.نگاهم به آن سمت کشیده شد. انها بدتر از من مشغول به نیش کشیدن مرغ بودند. فقط آن پسر مرموز خیلی ارام با قاشق و چنگال غذایش را می خورد. شبنم و بنفشه هم عین من متوجه او شدند و شبنم گفت:- این پسره قاطی اینا وصله ناجوره!- چرا؟- آخه مثل اینا گاتوری نیست. نگاشون کن دارن عین شتر چیز می خورن ولی اون نه ... شبنم گفت:- از همه لحاظ هم از اونای دیگه یه سر و گردن بالاتره. با کلاس تره مغرورتره مرموز تره خوشگل تره. چهره اش خیلی خاصه ... پوست برنزه ... موهای بلوطی .... چشمای عسلی...غریدم:- غذاتونو بخورین.بنفشه گفت:- نه جون من نگاش کن. دختر کشه دختر کشه! هیکلش دو ساعته رفته رو اعصاب من. تازه نکبت برای من یقه اشم تا رو شکمش باز گذاشته که عضله های برجسته سینه اشو نشون بده. چقدرم پوستش شفافه. گردنبندشو نگاااااا غلط نکنم طلا سفیده!شبنم با هیجان گفت:- داره آستیناشو می زنه بالا ...یک لحظه نگاهم به او افتاد. پیراهن اسپرت قهوه ای رنگ تنگش در حال ترکیدن بود. حق را به بنفشه دادم هیکل خفنش بدجوری روی اعصاب راه می رفت. آستینش را تا آرنج بالا زد که کثیف نشود و آن وقت تازه ما دستان پر مو و عضلانی اش را دیدیم. رگ های دستانش حسابی برجسته شده و دلبری می کرد. مچ دستش قوی و ستبر بود و دستبند چرمی دور آن بسته شده بود. به مچ دست راستش هم ساعت بزرگ استیلی بسته بود که پیدا بود مارک دار است ولی مارکش را نمی دیدم. بنفشه زمزمه کرد:- یا امام موسی بن باقر ... من غش!من و شبنم نگاهی بهم کردیم و زدیم زیر خنده. بنفشه گفت:- دردو مرض! خنده داره؟شبنم که از زور خنده اشک از چشماش می یومد گفت:- امام موسی بن باقر امام چندم ماست؟- چه می دونم گیر دادینا.او حرص می خورد و ما می خندیدم. غذای پسر ها زودتر از ما تمام شد و از جا برخاستند. شبنم نالید:- نرین تو رو خدا .... زوده حالا!از زیر میز پاشو لگد کردم که آخش بلند شد. فربد رو به پسر چشم سبز گفت:- بهراد به خدا محاله بذارم تو حساب کنی.بهراد هم گفت:- دفعه قبل تو حساب کردی فربد ... مگه سر گنج نشستی اینبار نوبت منه. پسر چشم آبی در حالی که دندان هایش را به آرامی خلال می کرد گفت:- به من نگاه نکنینا! اصلا هم فکر نکین دارین با هم تعارف تیکه پاره می کنین من مرام می ذارم وسط و می رم حساب می کنم. خودتون با هم کنار بیاین.فربد با خنده گفت:- بله آرسام خان هفته آینده که گذاشتیمت وسط اونوقت می فهمی یه من ماست چقدر خامه می ده.- اون کره است ...آنها در حال کلنجار رفتن با هم بودند که پسر چهارم از جا برخاست و به سمت صندوق رفت. بدون چک و چانه زدن با دوستانش بی سر و صدا پول غذا را حساب کرد. کیف پولش چشمم را گرفت. چرم خالص با طرحی از فروهر. شبنم کنار گوشم نالید:- پرستیژت تو حلقم.بنفشه هم با چشمان گشاد شده گفت:- این منو کشت رفت ... من الان می رم خواستگاریش ... یا نه! خودم برم زشته ... فردا که جمعه ام هست مامانمو می فرستم در خونه اشون.خندیدم و گفتم:- پاشین بریم که دیره.شبنم نگاهی به ساعتش کرد و گفت:- تازه ساعت ده و نیمه کجا بریم؟- خانم گل من که مثل شما آزاد نیستم تا ساعت 1 بتونم بیرون بمونم. بابام فقط تا 11 اجازه داده.بی حرف از جا برخاستند. شبنم رفت پول غذا را حساب کند و من و بنفشه از رستوران خارج شدیم.لحظاتی بعد شبنم هم به همراه گله پسرها خارج شد. از رنگ و روی سرخش فهمیدم چه زجری را متحمل شده وقتی مجبور شده جلوی آن چهارنفر به سمت در گام بردارد. حالا خوبه زمین نخورد یا دست و پاش تو هم نپیچید!وقتی پسرها از کنارمان رد می شدند بهراد گفت:- بچه ها شنیدین یه سری بچه تو شهر گم شدن پلیس دنبالشونه؟فربد ادامه داد:- تازه می گن به جرز دیوارم می خندن!آرسام هم دنباله حرف را گرفت و گفت:- وقتی هم می خندن کلی زشت می شن! شنیده بودیم هر صورتی با لبخند خوشگل تره ولی اینا تا می خندن شبیه شتر می شن.لجم گرفته بود. می خواستم برم بکوبم توی صورتاشون. به اونا چه که ما می خندیم؟ قبل از اینکه بتونم حرفی بزنم پسر چهارم با اخم گفت:- ببندین فکتونو ...علاوه بر آن سه نفر من هم ماست هایم را کیسه کردم و حرف در دهانم ماسید. شبنم و بنفشه هم یکی یک قدم عقب رفتند و پشت من پناه گرفتند. سر جایم ایستادم تا پسرها فاصله گرفتند. نمی خواستم جلوی آنها سوار ماشین بشویم. می ترسیدم با ماشین دنبالمان بیفتند و بخواهند اذیت کنند. من هم کله خراب ... اگر کل کل پیش می امد تا دم مرگ پیش می رفتم. از جان خودم نمیترسیدم بابت بنفشه و شبنم نگران بودم. بنفشه با حرص گفت:- اینا به ما گفتن بچه؟شبنم ادامه داد:- به ما گفتن به جرز دیوار می خندیم؟پوزخندی زدم و گفتم:- بله همه اشو با ما بودن ... حتی شترو!- اه چرا من لال شدم نرفتم یه چیزی به این بچه پروها بگم؟- همینو بگو انگار هر سه تامون لال شدیم.- این آخری خواستم برم بکوبم تو دهن اون آرسام زاغول که یهو گربه چهارمیه رم کرد. - حقا که گربه کمشه! باید به این یکی بگیم یوز پلنگ!- وای خیلی آقاست دیدین چطور دوستاشو دعوا کرد؟پیداست خیلی ازش حساب می برن.من اصلاً تو حال و هوای حرف های آنها نبودم و بی حرف به سمت ماشین رفتم. حتی نمی دونستم اسم اون پسر چیه؟! ولی قیافه اش خیلی برام آشنا بود. حس می کردم قبلا جایی دیدمش. هر سه سوار شدیم و راه افتادم. تا خودم خانه شبنم و بنفش بر سر پسر چشم عسلی دعوا می کردن و توی سر و مغز هم می زدن. برام مهم نبود. فقط دوست داشتم سر از کارش در بیارم. اینهمه غرورو از کجا آورده بود؟! همین که پا را داخل ساختمان گذاشتم باد خنک کولر حالم را جا آورد اساسی. شالم را از سرم کشیدم و گفتم:- اههه شهریور و اینقدر گرما؟!!! یعنی داریم می ریم تو پاییزا...صدای پدرم حرفم را قطع کرد:- به به دختر وقت شناسم! چه به موقع برگشتی ...نیشم گشاد شد و به سمت بابا که روی کاناپه جلوی تلویزیون نشسته بود رفتم. بابا مردانه با من دست داد و جایی کنار خودش برایم باز کرد. نشستم و نفسم را با صدای بیرون دادم. بابا گفت:- خوش گذشت؟- آره ددی جاتون خالی خیلی خوب بود. - دوستات خوب بودن؟- سلام رسوندن اساسی.- ببینم ماشین که سالمه ...اخم کردم و گفتم:- په نه په ... کردمش لا تریلی الانم روح خودمه که جلوتون لم داده ... منتها خودمو زدم به زنده بودن!بابا خندید و گفت:- خیلی خب عصبی نشو ... من بیشتر نگران خودتم.توی دلم گفتم: معلومه! بابا دستی توی موهای طلائی ام کشید و گفت:- بابت اون قضیه که دیگه ناراحت نیستی؟با غیض گفتم:- نه چرا ناراحت باشم؟ تا حالا دو سال از عمرم پشت این کنکور لعنتی تباه شده ... بیست سال دیگه هم روش ...- تو نباید نا امید بشی ... مگه کنکور آزاد ندادی؟- چرا ...- من مطمئنم که اونو قبول می شی.- و کی به شما این اطمینانو داده که من می رم یونی آزاد؟- یعنی نمی ری؟- نخیر ...- و دلیلش؟- دوست ندارم بهم بگن دکتر الکی ... یا اینکه بگن با پول مدرک گرفته. من سطح دانشگاه آزادو قبول ندارم اصلا ...- داری زیادی تند می ری ... می دونی خیلی از رشته های دانشگاه آزادا توی کشور قطب محسوب می شن و بهترین رتبه ها و ترازها رو نیاز دارن؟- اینا رو می گن برای دلخوشکنک ما ...- شما اگه یه کم تحقیق کنی اونوقت متوجه می شی که بیراه هم نیست.عصبی تر شدم و در حالی که پایم را روی زمین می کوبیدم گفتم:- اصلا حرف آخر من اینه .... من دانشگاه آزاد ن ... م ... ی ... ر...م ... فهمیدین؟بابا شانه ای بالا انداخت و گفت:- میل خودته ... من برای اینکه به قول خودت بیست سال پشت کنکور نمونی گفتم وگرنه چه فرقی برای من داره. مگه آتوسا نرفت خونه شوهر؟ توام می ری!- اااا؟ خدا از ته دلتون بشنوه. می دونم که اصلا دوست ندارین یکی از بچه هاتون دکتری مهندسی چیزی بشه!بابا که از حرص خوردن من داشت تفریح می کرد با لبخند گفت:- حالا تو برای چی اینقدر عصبی شدی؟ - از کوتاهی های شما ...ابروی بابا بالا پرید و گفت:- من چه کوتاهی کردم؟- بهتون گفتم اسم منو بنویسین کلاس کنکور ... نگفتم؟- چرا گفتی ... ولی خوب می دونی که چرا این کارو نکردم.- بله یادمه که گفتین کلاسای کنکور بد مسیره! به خونه ما دوره! تا دیر وقت دستت بند می شه برگشتنه اذیت می شی و هزار تا بهونه بنی اسرائیلی دیگه.- برای تو که بچه ای اینا بهونه است ولی برای من که بابای توام و صلاح تو رو می خوام... آمپر چسبوندم و با صدای بالا رفته گفتم:- من نمی خوام صلاح منو بخواین ... بذارین صلاحمو خودم تشخیص بدم.بابا اخم کرد و گفت:- توی خونه من صداتو نبر بالا ...بغض کردم. از جا برخاستم و خواستم به اتاقم بروم که عزیز جون با سینی چایی وارد شد. با دیدن من گل از گلش شکفت و گفت:- ا نه نه اومدی؟ بشین تا برم برات چایی بیارمو دوباره با سینی چاییش به آشپزخانه برگشت. دلم نیامد به اتاقم بروم و دلش را بشکنم. به ناچار دوباره نشستم. مشغول بازی با ناخن های بلندم شدم که خیلی قشنگ با لاک مشکی و طلائی دیزاین شده بود. برای فرو دادن بغضم مرتب آه های عمیق می کشیدم. بابا دلش به حالم سوخت. خودش را به طرفم کشید و دستش را دور گردنم انداخت. خواستم دستش را پس بزنم که عزیز وارد شد و من مجبور شدم صاف بنشینم. سینی را جلوی من و بابا گذاشت و گفت:- خوش گذشت نه نه؟- جات خالی بود عزیز جونم ...- دوستان جای ما دخترم ... بابات هم امشب تو نبودی غذا ازگلوش پایین نرفت. نه نه این چه صیغه ایه که تو هر شب جمعه با دوستات می ری یللی تللی؟همینو کم داشتم! سعی کردم خودم را کنترل کنم که احترام عزیز را زیر سوال نبرم. نفس عمیقی کشیدم و گفتم:- دلم خوشه به همین عزیز ... عزیز آهی کشید و گفت:- حق داری نه نه ... این خونه خیلی سوت و کوره ادم دلش می گیره توش ... من که پام لب گوره اگه تو نباشی یه چیزی بیخ نفسمو می گیره دیگه تو که جوونم هستی و پر شر و شور ... یه مادریم نیست که خونه رو برات گرم کنه....الهی دورش بگردم که عین بچه ها زود قانع می شد. بالاخره دست بابا را پس زدم و پردیم توی بغل عزیز و گفتم:- درسته مامانم نیست ولی عوضش عزیز خوشگلمو دارم. اگه شما دلتون به جفنگ بازیای من خوشه منم دلم به شما و حرفای شیرینت خوشه. دیگه نبینم از این حرفا بزنیا! شما رو قد مامانم دوست دارم دورت بگردم الهی.عزیز پیشینیمو بوسید و گفت:- الهی سفید بخت بشی نه نه!بابا هم بالاخره به حرف آمد و میان نوشیدن چاییش زمزمه کرد:- الهی!عزیز من را پس زد و گفت:- شما پدر و دختر بشینین به گپ زدن من از صبح تا حالا روی پا بودم جون تو تنم نمونده. می رم بگیرم بخوابم. من و بابا همزمان گفتیم:- شبتون بخیر.بعد از رفتن عزیز بابا که انگار تحت تاثیر حرف های عزیز قرار گرفته و مهربون تر شده بود گفت:- چاییتو بخور سرد شد.چای را برداشتم و تلخ تلخ سر کشیدم. چند لحظه که گذشت بابا گفت:- تو بگو برات چی کار کنم که خوشحال بشی. باور کن هر کاری که بگی می کنم ...موقعیت را برای ماهی گرفتن مناسب دیدم و خبیصانه گفتم:- هر کاری؟- هر کاری که از عهده ام بر بیاد ...دلو زدم به دریا و گفتم:- منو بفرست برم ...بابا استکانش را روی میز گذاشت. چشمانش را ریز کرد و گفت:- کجا؟- اونجا که روی پرچشمش عکس یه برگ داره ...بابا لحظاتی فکر کرد و سپس اخم هایش را درهم کشید و گفت:- این خواسته توئه؟!- آره بابا ... من می خوام برم اونجا درس بخونم ...بابا پوزخندی زد و گفت:- مثل آتوسا ...سریع جبهه گرفتم:- آتوسا با من فرق داشت ...- اونم قبل از رفتن همینا رو می گفت ... هدفم فقط درس خوندنه! روسفیدتون می کنم و برمیگردم. ولی چی شد؟- آتوسا عقده ای بود ...- در مورد خواهرت درست حرف بزن!- اگه حماقت اون بخواد باعث عدم پیشرفت من بشه هر جور که دوست داشته باشم در موردش حرف می زنم.- حماقت نبود ... استعداد داشت! از کجا معلوم که تو نداشته باشی.- استعداد چی؟- هرزه شدن ...خون جلوی چشمامو گرفت. خواستم جیغ بزنم که جلوی خودمو گرفتم. راحت تر از داد و فریاد کردن می تونستم جواب بابا رو بدم. زل زدم توی چشماشو گفتم:- دست پروردتونیم! کلاتون رو بذارین بالاتر ...همین که اینو گفتم نصف صورتم سوخت. لعنتی! کتک نخورده بودم که خوردم. دیگه موندن رو جایز ندونستم. از جا بلند شدم و بدو بدو از پله ها بالا رفتم. پریدم توی اتاق و درو بستم. حالا توی خلوت اتاق بنفشم می تونستم از ته دل زار بزنم. - مامان کجایی؟ کجایی که شوهرت دست روی ته تغاریت بلند کرد! مامانم آخه چرا رفتی؟لبتابمو روشن کردم و آهنگ زود رفتی گلم از علی عبدالمالکی رو گذاشتم و صداشو تا ته بلند کردم. با آهنگ می خوندم و از ته دل زار می زدم. چراغ گوشیم مدام خاموش و روشن می شد. بنفشه و شبنم بودن که هی زنگ می زدن. ولی حتی حوصله دوستامو هم نداشتم. گوشیمو خاموش کردم. با لباس بیرون افتادم روی تخت و اینقدر گریه کردم که خوابم برد. با صدای غصبی عزیز جون چشمام به زور باز شدن:- آخه دختر مگه خواب جا کردی؟ ساعت دوازده ظهره! پاشو اینقدر که خوابیدی می ترسم زردی بگیری! رنگت زرد شده. دم اذون ظهره پاشو مادر ... خوب نیست دم اذون خواب باشی.خواستم پتو را روی سرم بکشم که عزیز پتو را چنگ زد و گفت:- ا هر چی هیچیش نمی گم پرو می شه. پاشو این دوستاتم هزار بار بهت زنگ زدن. می گن گوشیت خاموشه. این گوشیو بابات برات خریده که خاموش کنی؟ مادر یه وقت یکی کار مهم بات داشته باشه.خیر فایده نداشت! هر چی گوشمو توی بالش فشار می دادم و چشمامو محکم تر روی هم فشار می دادم که خواب نازنینم نپره فایده ای نداشت. درد اجبار چشم گشودم و عنق نشستم لب تخت. عزیز تند تند در حال جمع آوری تنقلات و لباس های ریخته شده کف اتاق بود و در همان حال غر هم می زد. هرچقدر هم که صبح ها بی حوصله بودم و حوصله کسی را نداشتم حوصله عزیز جون رو داشتم. بلند شدم و بلند گفتم:- سلام عزیز جون ... صبحت بخیر ...- سلام به روی ماه نشسته ات. برو دست و صورتتو بشور صبحونه ات هم روی میز آشپزخونه اس ... اگه میلت می کشه بخور اگه هم نه که وایسا یه باره ناهار بخور.بی حرف از اتاق خارج شدم و به سمت آشپزخانه رفتم. تکه ای نان خشک از روی میز برداشتم و خرچ خرچ جویدم. از آشپزخانه بیرون آمدم و روی کاناپه جلوی تی وی ولو شدم و با کنترل شروع کردم این کانال اون کانال کردن. پی ام سی داشت موزیک ویدئوی شادمهر آهنگ حالم عوض شده رو می داد. عاشقشششش بودم. صداشو تا ته زیاد کردم و پامو دراز کردم و روی میز گذاشتم. فکرم عجیب مشغول بود. بابا که آب پاکی رو ریخته بود روی دستم. باید خودم یه کاری می کردم. ولی آخه چی کار؟ هر چی هم که طلاهامو می فروختم و پول رفتن رو جور می کردم آخرش نیاز به اجازه بابا داشتم. اهل قاچاقی رفتن و این حرفا هم نبودم. همینم مونده بود برم و بیفتم دست یه آدم نا اهل. پس چه خاکی باید تو سرم می ریختم. اصلاً حواسم به آهنگ نبود مدام توی ذهنم داشتم نقشه می کشیدم. باید بابا رو راضی می کردم ولی آخه به چه قیمتی. اینقد توی فکر فرو رفته بودم که متوجه صدای زنگ نشدم. یکی دستش را روی زنگ گذاشته بود و قصد برداشتن نداشت. از داد و هوار عزیز متوجه شدم و پردیم آیفون رو برداشتم:- کیه؟صدای عصبی بنفشه بلند شد:- عزرائیل!- شرمنده ما جون به عزیرائیل نمی دیم.- به من می دی ... یالا درو باز کن که اومدم جونتو بکشم بیرون- از کجام؟- از تو حلقت دختره منحرف! فکر کردی از کجات می کشم بیرون؟ تو باید ناکام از دنیا بری. وا کن این درو تا جرش ندادم!خنده ام گرفت و درو باز کردم. اینقدر عصبی شده بود که می خواست درو جر بده!!!! چیزی طول نکشید که شبنم و بنفشه پریدن روی سرم:- نکبتتتت چرا ماس ماسکت خاموشه؟ فکر کردی من دوست پسرتم که گوشیو خاموش کنی برات دق مرگ شم؟خندیدم و گفتم:- ای بابا! چته؟ چرا رم کردی؟ جفتک نزنی یه وقت!- برای چی دیشب تاحالا گوشیتو خاموش کردی؟- می خواستم لالا کنم می دونستم شما دو تا نمی ذارین. گوشیمو خاموش کردم که راحت بخوابمشبنم خیز گرفت و گفت:- حالا ما شدیم مزاحم؟ حالا نشونت می دم مزاحم کیه. شبنم بیارش ...کشان کشان مرا به سمت زیر زمین کشیدند. هر چه جیغ و داد می کردم فایده ای نداشت. در زیر زمین را باز کردند و هر سه وارد شدیم. آب استخر از تمیزی مثل آینه شفاف بود. هر دو با هم مرا به سمت استخر کشیدند و هلم دادند توی آب. فرو رفتم زیر آب و چند لحظه نفسم بند آمد. خدا رو شکر شنا بلد بودم. ولی لباس هایم سنگین شده بود و شنا را برایم سخت می کرد. با بدختی خودم را به پله ها رساندم و بالا رفتم. شبنم و بنفشه داشتم هر هر می خندیدند. موهایم را از توی صورتم کنار زدم و در حالی که لباس هایم را از تنم در می آوردم گفتم:- تا حالا کسی بهتون گفته عوضی!؟شبنم گفت:- نه والا!- عوضیــــــــــــا! نمی گین خفه می شم؟ مهلت نمی دین آدم لباسشو در بیاره.- حقت بود. می دونی دیشب تاحالا چقدر نگرانت شدیم. دیگه صبح زنگ زدیم خونه تون که عزیزت گفت خواب تشریف دارین. با حوله ای که روی صندلی های کنار اسختر افتاده بود بدنم را خشک می کردم که شبنم سوتی زد و گفت:- تا حالا لختتو ندیده بودم ...جونم هیکل!حوله را پیچیدم دور خوردم و گفتم:- درددددد! بیشعور ندید بدید. نگاه نکنین!بنفشه اومد کنارمو و گفت:- هر کی رو بتونی رنگ کنی منو نمی تونی! بگو چرا دیشب گوشیتو خاموش کردی؟ چرا حوصله نداشتی.بنفشه از خواهر به من نزدیک تر بود. من می گفتم ز آب زاینده رو سر می کشید و بر می گشت. محال بود حالم را نفهمد. باید با دوستانم مشورت می کردم سه فکر بهتر از یک فکر بود. هر چند که بعید هم می دانستم آنها با این مغزهای فندقی شان چیزی بیشتر از من به ذهنشان برسد. آهی کشیدم و در حالی که روی صندلی می نشستم گفتم:- دیشب با بابام حرف زدم.گوش های بنفشه و شبنم عین رادار دراز شد و این طرفم و آن طرفم چهارزانو روی زمین نشستند و همزمان گفتند:- خب؟- خب نداره ... از اولم معلوم بود چی می شه- نذاشت؟- نه ... گفت نمی شه!- اگه میذاشت جای تعجب داشت.- حالا می گین چی کار کنم؟- حالا می خوای چی کار کنی؟چپ چپ نگاهشان کردم و گفتم:- منو باش با چه دو تا اسکولی دارم یعنی مشورت می کنم! بنفشه دستی توی موهایش کشید و گفت:- آخه چی بهت بگم. با بابات نمی شه در افتاد!- می دونم ... ولی راه دیگه ای هم برام نمونده.- بهتره نیروتو صرف یه کار دیگه بکنی.- چه کاری؟- راضیش کن اسمتو بنویسه کلاس کنکور که سال دیگه قبول بشی.- چی می گی بنفشه؟ تو خودتم عین من یه سال پشت کنکور موندی! می دونی چه دردی داره ... حالا انتظار داری من یه سال دیگه هم بمونم؟- آخه راه دیگه ای نداری! بابای تو خیلی غد و یه دنده اس. عمراً اجازه نمی ده. من می دونم حتی اگه اجازه هم بده خونتو تو شیشه می کنه. نمی ذاره اونور آب یه آب خوش از گلوی تو پایین بره.- من از اونم غدتر و یه دنده ترم. دختر خودشم! در ضمن اونش مهم نیست. من فقط پام برسه اونور ... بقیه اشو خودم می تونم درست کنم.- پاسپورتتو گرفتی؟- پارسال که می خواستیم بریم ترکیه گرفتم. با بابا مشترک بودم ولی چون هجده سالم تموم شده بود مجبور شدم جداش کنم. شبنم با هیجان گفت:- وای گفتی هجده سالت تموم شده یاد تولدت افتادم ... کی بود؟چپ چپ نگاش کردم که گفت:- چیه؟ - اولا که این وسط چه ربطی داشت؟ به قول معروف کار بد صدادار چه ربطی داره به شقیقه؟ دوما توی قزمیت تولد دوستتو نمی دونی کیه؟نیشش باز شد و گفت:- بیست و شش اسفند ... درسته؟پشت چشمی نازک کردم و گفتم:- بله.- تولد می گیری؟ تولد پارسالت خیلی خوش گذشت!- آره میگیرم. شما پسر ندیده ها بایدم با دیدن اون همه پسر تو تولد من ذوق مرگ بشین.- خداییش ترسا من موندم با اون همه پسر خوشگل و نانازی که تو فامیل شمان تو چرا تا حالا دست به کار نشدی و یکیشونو تور نکردی.- نیازی به تور کردن نداره. همه اشون توی تور هستن. - خب پس بجن...یه دفعه مثل انسان های برق گرفته ساکت شد. با تعجب گفتم:- شبنم چت شد یهو؟ برق گرفتت؟- به خدا که راهش همینه ترسا!- راه چی؟- راه رفتنت اونور آب ...فقط نگاش کردم. سر از حرفاش در نمی آوردم. بنفشه هم با تعجب نگاش کرد و گفت:- نکنه منظورت اینه که ...- آره چرا که نه؟ به خدا راهش همینه.کلافه داد زدم:- دِ یکیتون اون زبونو تو حلقش بچرخونه و بگه چی تو فکرتونه؟بنفشه نفسش را با صدا بیرون داد و گفت:- هیچی به نظر من اصلا گفتن نداره چون تو زیر بار نمی ری. هر چند که راه خوبیه.دستم را زیر چانه بنفشه گذاشتم و گفتم:- بنفشه ... من برای رفتن اونور هر کاری می کنم! هر کاری! پس بگین.بنفشه شانه بالا انداخت و رو به شبنم گفت:- خودت بگو ... من جرئت ندارم.اینبار نگاهم به سمت شبنم که با نگاهی مشتاق به من خیره شده بود کشیده شد.بعد از چند لحظه زل زدن به من بالاخره دهان گشود و گفت:- راهش تو شووره!بر و بر نگاهش کردم. بنفشه پوزخندی زد و گفت:- می گم فایده نداره ... نگاش کن عین بزبز قندی شد ... الان تا چند لحظه دیگه هم عین آتشفشان می پکه ترکه هاش می خوره تو پوز من و تو ...سری تکان دادم و گفتم:- نه جدی من متوجه نشدم ... راهش تو شوهره؟ یعنی چی؟بنفشه نفس پر صدایی کشید و گفت:- یعنی اینکه زحمت می کشین می رین شوهر می کنین. اونوقت بابات راحت می ذاره بری ... چرا؟ چون دیگه اختیارت دست یه نفر دیگه است.چند لحظه به قیافه های چشمک زن بنفشه و شبنم خیره خیره نگاه کردم و سپس به طور ناگهانی منفجر شدم. البته نه از خشم بلکه از خنده. چنان زدم زیر خنده که بنفشه و شبنم پریدند بالا ... اینقدر خندیدم که صندلی از زیر پایم در رفت و ولو شدم کف زمین. با دیدن این صحنه شبنم و بنفشه هم خنده شان گرفت و زدند زیر خنده. هر سه به قدری خندیدیم که بی حال شدیم. کم کم خنده ام تبدیل به لبخند شد و آرام گرفتم شبنم و بنفشه هم همینطور. بنفشه با ته مانده لبخندش گفت:- حقت بود! چرا بیخود عین دیوونه ها می خندی؟ حالا خنده ما دلیل داشت ولی علت خندیدن تو چی بود؟ - حرفتون برام خیلی عجیب غریب بود ... یه لحظه تصور کردم که دارم شوهر می کنم! همین منو به خنده انداخت.- خنده داشت؟ آخه دختر کجای شوهر کردن خنده داره؟ من از خدامه یکی بیاد منو بگیره! اونوقت این ...اخم کردم و گفتم:- بنفشه سوگند منو یادت رفته؟بنفشه هم اخم کرد و گفت:- خاک تو سرت کنم اگه به خاطر یه سوگند ...- فقط به خاطر اون نیست. خودت هم می دونی که من از همون وقت که به سن بلوغ رسیدم حس کردم که نسبت به جنس مخالف هیچ کششی ندارم ... اون سوگند هم به خاطر همین بود.شبنم با منگی پرسید:- چه سوگندی؟بنفشه گفت:- یه بار این گور تو گوری سوزن کرد نوک انگشتش و بعد هم گوشه دفتر خاطرات مشترکمونو انگشت زد زیرش هم نوشت سوگند به وفاداری که من تا آخر عمرم به تنهایی خودم وفادار خواهم ماند. هیچ وقت اجازه نخواهم داد هیچ مردی پا به حریم تنهایی ام گذاشته و آن را در هم بشکند!شبنم خندید و گفت:- جونم کتابی!بنفشه هم خندید و گفت:- همینو بگو ...خودمم اون روز اینقدر بهش خندیدم.- حالا از این حرفا بگذریم ... به خدا ترسا راهش فقط همینه.زدم پس کله اش و گفتم:- آخه اینم حرفه که تو می زنی؟ من می خوام از ایران برم چون می خوام دیگه اسیر بابام نباشم. اونوقت تو می گی شوهر کنم؟ خیلی ببخشیدا ولی من بابامو ترجیح می دم حداقل دیگه می دونم که اسارتم دائمی نیست. سی سالو که رد کنم دیگه آزاد می شم. ولی اون مرتیکه رو چه جوری می تونم کله کنم؟- اشتباهت همینجاست دیگه! من که نمی گم بیا برو دائمی زن یکی شو که ...جیغ زدم:- گاله تو ببند شبنم! من بیام برم صیغه بشم؟ مگه فاحشه ام؟- اوییییی حرف دهنتو بفهما! فاحشه ها صیغه نمی شن همین جوری راحت حال می کنن! اولاً ... دوماً کی گفت صیغه؟!!! البته اونش دیگه به خودت مربوطه که دائمی باشه یا موقت. ولی تو زن یه نفر بشو که میخواد بره اونور آب یه پولیم بهش بده. اونم تو رو می بره اونور و بعد از هم جدا می شین به همین راحتی! یا یه نفرو پیدا کن که به شکل صوری با تو ازدواج کنه بعدش تا رفتین اونور ازش جدا شو. یه پولیم بهش بده. اونم بر می گرده به همین راحتی!- چرت و پرت می گیا! می دونی این کار یعنی چی؟ اول از همه دارم به اعتماد بابام خیانت می کنم. دوما دارم خودمو زیر سوال می برم. بعدشم این کار یه ریسکه از کجا معلوم که طرف راضی بشه منو طلاق بده؟ اگه دبه در آورد چه خاکی تو سرم کنم؟- دیگه اونش به خودت بستگی داره. باید یه جوری شرط و شروط بذاری که نه سیخ بسوزه نه کباباز جا بلند شدم و در حالی که نفس عمیقی می کشیدم گفتم:- نه این کار شدنی نیست ... از فکرش بیاین بیرون ... باید بریم دنبال یه راه بهتر.بنفشه سری تکان داد و گفت:- می دونستم قبول نمی کنی. ولی اینو هم بدون که بابای تو تحت هیچ شرایطی دیگه ای راضی نمی شه.همینطور که داشتم از پله های زیر زمین بالا می رفتم گفتم:- مهم نیست! راضی نشه. بهتر از این کاره.شب بود. بنفشه و شبنم رفته بودن. تنها نشسته بودم جلوی لب تابو الکی چت می کردم. کاری جز چت کردن و تلویزیون نگاه کردن نداشتم. پسره عکسشو گذاشته بود گوشه صفحه. شبیه میمون بود من نمی دونم با چه اعتماد به نفسی این عکسو گذاشته! نوشت:- عزیزم asl می دی plz؟- شما اول ...- سیامک 26 theزیر لب گفتم:- حقا که سیایی!نوشتم:- رز 28 tehسنمو بالاتر گفتم که دمشو بذاره روی کولشو بره. خوشم نیومده بود ازش ولی با اینحال نمی دونم چرا داشتم جوابشو می دادم. نوشت:- او عزیزم از من بزرگتری- آره ببخشید که دو سال زود به دنیا اومدم. دوست داری برم توی فیریزر تو بری توی زودپز؟- نکنی این کارو خوشگل خانوم- تو مگه منو دیدی که می گی خوشگل خانوم اولا ... دوما چرا اینکارو نکنم؟ برای نجات جون تو هم که شده باید این کارو بکنم.- نجات جون من؟- آره عزیز دلم می ترسم افسردگی بگیری خودکشی کنی خونت بیفته گردنم. اسمایل خنده گذاشت و نوشت:- شیطون خانوم ... من اصلا با بزرگتر بودن تو مشکلی ندارم تو چطور؟- نه چه مشکلی؟ توام جای پسرم ...(خنده) - یعنی دو سالت بوده منو زاییدی؟- آره اونموقع علم هنوز پیشرفت نکرده بود.- قربون این علم که توی شهر شما انگار داره برعکس پیشرفت می کنه.اینبار نوبت من بود که اسمایل خنده بذارم نوشت:- دانشجویی؟آهی کشیدم و گفتم:- نه دیگه از ما گذشته- تموم کردی؟- آره ...- چی خوندی؟- پزشکی ... -wow- چیه هنگ کردی؟- پس من دارم با یه خانوم دکتر چت می کنم!چقدر اوسکول بود! آخه دکتر وقت چت کردن داره مرتیکه نفهم چلمنگ؟! نوشتم:- آره تخصص زنان و زایمان!- چه تخصص شیرینی!مرتیکه هیز! نوشتم:- واسه آقایون شیرین تره تا خانوما- شنیدم دیگه این تخصصو به آقایون نمی دن.اومدم بگم جدی؟! دیدم سه می شه. الکی نوشتم:- آره - می تونی یه لطفی به من بکنی؟- چه لطفی؟- می ترسم بگم بگی چه پروئه! هنوز هیچی نشده چه انتظارا داره!- بگو می شنوم ...- راستش من یه دوستی دارم که تازگی با دوست دخترش به هم زده ... ولی دختره ول نش نیست. چون بالاخره بینشون یه اتفاقایی افتاده و حالا دختره دیگه دختر نیست.من چی فکر م یکردم چی شد! گفتم حالا پیشنهاد بی شرمانه می ده بهم یه ذره سر کارش می ذارم. ولی با این حال رادارام روشن شد و با کنجکاوی و نیش باز گفتم:- خب ...- حالا میخواستم اگه تو میتونی یه کاری برای این دختره بکنی بلکه دیگه دست از سر دوست من برداره ..- منظورت اینه که هایمنشو ترمیم کنم؟حالا خوبه اسم علمیشو می دونستم که یه ذره کلاس بذارم. اونم انگار یه چیزایی حالیش بود که گفت:- آره ... آره می تونی؟- معلومه که می تونم ... با این که غیر قانونیه ولی شمایی دیگه کاریش نمی شه کرد.- وای واقعاً نمی دونم چه جوری ازت تشکر کنم! از خجالتت در میایم.اوه اوه دو نفره هم می خوان از خجالتم در بیان!!!!- خواهش می کنم نیازی به جبران نیست- خانومی! حالا می شه آدرس مطبتو بدی؟ کی بیایم؟- مطب که نمی شه باید بیاریش خونه ام. چون توی مطب دستم باز نیست- آهان آره راست می گی. باشه ... باشه ... آدرس خونه تونو با تاریخی که می تونی بگو.داشتم از زرو خنده جیش میکردم به خودم. پسره ابله احمق! یه آدرس الکی گفتم و گفتم پس فردا ساعت 5 صبح بیان که نگهبان ساختمونم خواب باشه. پسره بیچاره کلی تشکر کرد و خداحافظی کرد رفت. در لبتابو بستم و در حالی که هنوزم می خندیدم گفتم:- حقته! هم حق تو که اینقدر خنگ و خلی که به 4 تا کلمه حرف تو چت اعتماد می کنی. هم حق دوستته که اون دخترو بدبخت کرده و حالا می خواد ولش کن. هم حق اون دختره اس که اینقدر شل بوده و گذاشته اون پسره این بلا رو سرش بیاره. همتون که زابراه شدین اونوقت می فهمین یه من ماست چقدر کره داره. با صدایی که از پایین اومد از اتاق خارج شدم و دیدم بابا اومده. باهاش قهر بودم. حق نداشت روی من دست بلند کنه. با اینحال رفتم پایین هنوز کارم بهش گیر بود.

رمان قرار نبود2

مطالب مشابه :

رمان قرار نبود2

قرار نبود 2

قرار نبود2

قرار نبود2

رمان قرار نبود2

قرار ما عشق نبود2

رمان قرار نبود 2

رمان مادر شوهری که مادر نبود-2-