ترمینال فرودگاه بین المللی امام خمینی

طراحی و اجرای ترمینال فرودگاه بین المللی امام خمینی توسط مهندسین مشاور آتک انجام گرفته است.تاریخ شروع طراحی، سال 1375 و تاریخ شروع اجرا، سال 1382 می باشد. ترمینال فرودگاه بین المللی امام خمینی در زمینی به مساحت 78000 متر مربع طراحی شده است.

مجموعه ی پایانه ی مسافری و توقفگاه مربوطه در مرکز محور سیستم بارزها قرار داده شده تا از یک سو سبب کاهش طول تاکسیروها گردیده و از طرف دیگر دستیابی ماشین رو از دو بزرگراه اصلی قم و ساوه را به آسانی و سادگی امکان پذیر سازد . در طرح جامع اولیه ی پایانه ی مسافری از واحدهای چهار طرفه مشابه یکدیگر ( به شکل هشت ضلعی ) که در امتداد محور اصلی قرار دارند تشکیل شده است .

در مطالعات بعدی طرح جامع فرودگاه جهت دستیابی به قابلیت انعطاف بیشتر در فازبندی اجرایی پروژه و همچنین آغاز بهره برداری سریعتر از فرودگاه ، تصمیم به طراحی و احداث ترمینالهای مسافری در مدولهای کوچکتر با ظرفیت های حدود 5 میلیون مسافر سالیانه گردید که ترمینال مسافری حاضر ،حاصل این برنامه ریزی بوده است .

تفکیک مسافرین ورودی و خروجی در بدو ورود و استفاده از نماهای مختلف و سطح منحنی سقف و سازه ی کابلی از مشخصات اصلی این ترمینال هستند . این پایانه ی مسافری از دو بخش سمت هوا و سمت زمین تشکیل شده است .

سمت زمین یا مرکز پایانه ی مسافرین در بخشهای دارای 4 طبقه با سقف کمانی آبی رنگ و سبک نمای شیشه ای می باشد . انتخاب رنگ آبی برای سقف کاذب در کنار نمای شیشه ای پایانه نوعی احساس آرامش در مسافر ایجاد می نماید .

سمت دیگر پایانه ی مسافری که یک پایانه ی خطی است در سمت هوا قرار دارد ، که دارای بنایی کشیده و راه برای کلیه ی مسافران ورودی و خروجی با سقفی ساده و مسطح با هفت دروازه ی ورودی و خروجی ( 14 پل اتصال به هواپیما ) پیش بینی گردیده است .

پارکینگ در سمت جنوب و باند فرودگاه در سمت شمال پایانه قرار گرفته است . در این پایانه مسافرین ورودی و خروجی از یکدیگر تفکیک گردیده اند . طبقه ی اول تراز (4/00+) مختص مسافرین ورودی و طبقه ی دوم تراز (00/8+) مختص مسافرین خروجی می باشد .

جاده ی مسافران ورودی و مستقبلین آنان در تراز (00/0+) و جاده ی مسافران خروجی می باشد و مشایعین آنان در تراز (00/8+) با استفاده از پل هوایی در مجاورت ساختمان اصلی می باشد.

ساختمان VIP فرودگاه امام خمینی
طراحی ساختمان VIP فرودگاه بین المللی امام خمینی در سال 1388 و در فضایی به مساحت 2000 متر مربع آغاز شد.
ساختمان پاویون دولت با الهام از معماری کهن ایران دارای یک حجم درونگرای دو پوسته است که شفافیت و نورانی بودن آن یصورت یک حجم کریستالی شفاف و پر تلالو همواره مورد توجه بوده است .

طراحی معماری داخلی با هماهنگی کامل با حجم ساختمان و بر اساس هدفمند سازی فضاهای داخلی و ساماندهی آنها به منظور استفاده ی کاربران را فضایی آرام و دلپذیر مبنای اصلی طراحی بخشهای مختلف است .

هویت معماری داخلی هر فضا بگونه ای است که مسافرین در عین حال حرکت در مسیر و عبور از بخشهای مختلف ساختمان ، یگانگی و وحدتی را در کل مسیر حس می کنند .

در کل فضاها با حفظ هویت معماری ایرانی و اسلامی سعی شده است که با مصالح خاص و شناخته شده ی ایران ، در عین مدرن بودن ، هویت ویژه ای را ایجاد کنند و با نورپردازی خاص که بر مبنای دو اصل اساسی آشکار نبودن منابع نور و یکسان بودن میزان نور در فضا است ، تاکید بیشتری را بر این ویژگی داشته باشد .
جداره ها در پیش ورودی شفاف و با دید به باغهای ایرانی جانبی که هماهنگ با هویت ایرانی طراحی شده است و استفاده کننده را ضمن عبور از این فضا به داخل راهروهای اصلی هدایت میکند .

راهروهای اصلی با کفسازی مدولار از جنس سنگ مرمر نقره ( مصالح کاملا ایرانی ) و سقفهایی از ورقهای پلکس هماهنگ با مدولاسیون کفسازی و نورپردازی از پشت صفحات پلکسی گلاسی و دیوارهای هماهنگ با تقسیمات موجود در نمای شیشه ای ، فضایی یکپارچه ، آرام و مناسب با فضای حرکتی را ایجاد میکند .

سه سالن اصلی که مهمترین بخشهای ساختمان است ، با سقف شیشه ای در مرکز ساختمان جانمائی شده است و با طراحی خاص معماری داخلی هویتی کاملا ایرانی دارند .

قالی و ورقهای مسی در حاشیه ، کف سالن ها را تعریف کرده و دیوارها تا 3 متر دارای نازک کاری و از 3 تا 9 متر بوسیله ی لایه های مختلف پارچه های رنگی با کنتراست از تیره به روشن ، در عین تقسیم فضا و متناسب نمودن آن ، حرکتی نمادین بسوی نور و روشنائی را که جنبه ی مذهبی و اسلامی دارد ایجاد کرده است .

نورپردازی فضا در روز بصورت طبیعی و در شب از پشت شیشه های موجود در سقف با گذاشتن از لایه های مختلف موجود در سقف با گذشتن از لایه های مختلف موجود در سقف به سطوح پایینی نفوذ کرده و روشنایی یکنواخت و قابل قبولی را برای کاربری فضا تامین می کند.