آزمایش رانندگی با نسل جدید کیا سورنتو

دنیای‌خودرو- سامیار راشد: مدل شاسی بلند سورنتو برای اولین بار در سال 2002 توسط کمپانی کره‌ای کیا که در آن سال‌ها تازه جان گرفته بود و سر زبان‌ها افتاد، معرفی شد تا در کلاس شاسی بلندهای کوچک با تویوتا پرادو، هیوندای توسان و خودورهای همرده به رقابت بپردازد.

نسل اول از موفقیت چشمگیری برخوردار شد تا اینکه در سال 2009، کیا نسل دوم این شاسی بلند را با تغییرات عمده‌ای عرضه کرد که از آن جمله می‌توان به بزرگتر شدن و افزودن ردیف سوم در کابین اشاره کرد. درست در زمانی که تمام خودروسازان به خصوص آلمانی‌ها در حال کاهش ابعاد مدل‌های تولیدیشان بودن، کیا مدل سورنتو خود را بزرگتر کرد تا بتواند با هیوندای سانتافه و تویوتا پرادو به رقابت بپردازد. موقعیتی پیش آمد تا یک دستگاه کیا سورنتو 2010 را در جزیره کیش مورد آزمایش قرار دهیم که نوشتار زیر گزارشی کامل از این تست است.

نسل اول سورنتو با چراغ‌های ذوزنقه‌ای جلو، جلوپنجره کوچک در کنار پنل‌های متورم و برجسته، ظاهری معمولی داشت که نمی‌توان آن را زیبا تلقی کرد. اما نسل جدید آن با یک تغییر چهره اساسی مواجه شد که توسط دستان ماهر و خلاق پیتر شرِیِر (طراح اسبق کمپانی آئودی و خالق مدل‌هایی نظیر TTجدید) خلق شده است. طراحی یکپارچه جلو پنجره با قاب کرومی و چراغ‌های باریک با طراحی زیبا که همگی به طور پیوسته و بدون فاصله در امتداد یکدیگر قرار گرفته‌اند، ظاهری تهاجمی و عبوس به قسمت جلو سورنتو بخشیده است.

برجستگی روی کاپوت در مقایسه با نسل اول حذف شده است ولی ارتفاع سپر جلو بسیار بیشتر از نسل قبل است. کناره‌های بدنه نیز کاملاً صاف هستند و گلگیرهای باد کرده و یک فرو رفتگی در قسمت پایینی درها، نمای کنار را تشکیل می‌دهند. طراحی ستون C و انتهای شیشه‌های کناری یکی از مواردی است که بسیار جلب توجه می‌کند و یکی از نقاط قوت طراحی سورنتو جدید به شمار می‌رود. زیبایی طراحی سورنتو جدید را بیشتر می‌توان در نمای عقب جستجو کرد.

چراغ‌های ذوزنقه شکل عقب با تعداد زیادی لامپ LED در کنار فرم شیشه عقب، ظاهری خشن و خیره‌کننده را به این قسمت بخشیده است. چراغ‌های عقب این شاسی بلند کره‌ای به هنگام روشن بودن حقیقتاً چشمان را به خود خیره می‌کنند و از آن چنان نوردهی قوی برخوردارند که حتی در ظهر با وجود درخشش آفتاب نیز می‌توان به روشن بودن چراغ‌های عقب پی برد. در کل می‌توان طراحی نسل جدید سورنتو را بسیار قوی و حتی زیبا دانست که در مقایسه با رقبا نیز برتری‌هایی خواهد داشت. این زبان طراحی جدید که شامل چراغ‌ها و جلو پنجره مشابه می‌شود، به شناسه خودروهای کیا مبدل شده است برای اولین بار در نسل جدید سدان کوچک سِراتو دیده شد.

موقعیت قرارگیری راننده بسیار عالی و بهتر از خیلی از رقبا بود. ارتفاع مناسب شیشه‌های جانبی در کنار شیب متعادل شیشه جلو دید خوبی را از اطراف برای راننده فراهم می‌آورد که از این حیث می‌توان آن را با هیوندای سانتافه مقایسه کرد. پس از قرار گرفتن پشت فرمان، احساس می‌کنید همه چیز باب میل شماست! دید عالی به بیرون، در دسترس بودن تمامی کنترل ها و راحتی صندلی با تنظیمات برقی (که فاقد حافظه است) در این امر نقش دارند.

پیشرانه چهار سیلندر 4 سیلندر خطی سورنتو را روشن کردم ، اما نه صدایی به گوش می‌رسد و لرزشی حس می‌شود. این پیشرانه به قدری آرام است که می‌توان آن را در سطح بهترین شاسی بلندهای این کلاس قرار داد. این پیشرانه با حجم 2.4 لیتر قادر است 172 اسب‌بخار و 166 پوند فوت گشتاور تولید کند. یکی از نقاط قوت سورنتوی جدید، نرمی و واکنش سریع فرمان است. این فرمان، علاوه بر آنکه نسبت به برخی دیگر از شاسی بلندها خوش دست‌تر است، از عملکرد قابل توجهی نیز برخوردار است. در سرعت‌های بالای 120 با عبور از پستی و بلندی های خیابان و به هنگام حرکت در جاده‌های خاکی و ناهموار، این فرمان کاملاً بدون تکان و لرزش و در هر شرایطی مطیع راننده است.

تا به حال، تمام مشخصات فنی سورنتو 2010 رضایت‌بخش بوده، ولی حالا نوبت به پیدا کردن شتاب و حداکثر سرعت می‌رسد. شتاب صفر تا 100 کیلومتر بر ساعت آن برای بار اول 12.3 گرفته شد و پس از چند بار تکرار تست، کمترین زمان به دست آمده 11.9 ثانیه بود (زمان رسمی 10.6 ثانیه اعلام شده است) که چندان انتظارات را برآورده نکرد.

شتاب 80 تا 120 کیلومتر بر ساعت آن نیز 7.6 ثانیه گرفته شد. (اگر به یاد داشته باشید این زمان برای شورلت تراورس که دو سال گذشته تست کردیم 4.9 ثانیه بود) کیا سورنتو توانست در یک مسیر طولانی به حداکثر سرعت 172 کیلومتر بر ساعت دست یابد. پس از عبور سرعت از 120 کیلومتر بر ساعت، پیشرانه به شدت ضعیف عمل می‌کرد و می‌توان گفت که بیشتر زمان گرفته شده برای حداکثر سرعت، از 150 کیلومتر تا 172 کیلومتر بود که می‌توان گفت در این سرعت، سورنتو به نفس نفس افتاد! جالب آنکه حتی در این سرعت‌ها، کمترین صدا از پیشرانه به گوش می‌رسید و لرزشی حس نمی‌شد.

یکی دیگر از نقاط ضعف سورنتو، محل نصب پیشرانه بود. این پیشرانه کوچک، با کمال تعجب به جای اینکه در نزدیکی کابین نصب شود در وسط قرار داشت که همین امر باعث می‌شود تا تقسیم وزن بدنه تا حدودی دچار اختلال شود و وزن پیشرانه به سمت جلو خودرو و دماغه متمرکز شود تا وسط خودرو. این امر در هنگام ترمزگیری، عبور از پیچ‌ها با سرعت زیاد و شتاب گرفتن ناگهانی باعث می‌شد تا دماغه به سمت جلو خیز بردارد (که اصطلاحاً به آن dive یا شیرجه می‌گویند). جالب اینکه حد‌فاصل بین پیشرانه و کابین در حدود 20 سانتی متر است که چنین چیزی در کمتر خودرویی دیده می‌شود.

به هر حال بعد از متعجب ماندن از کار کره ای ها در نصب پیشرانه، سر به بیابان‌ها و مسیرهای خاکی زدیم تا سورنتو جدید را در مسیرهای ناهموار بیازماییم. در اینجا، عملکرد سورنتو قابل قبول و رضایت‌بخش بود. کمک فنرهای مستقل سورنتو در جلو و عقب، تمام ضربات وارده به کابین را جذب می‌کردند و کابین بدون لرزش و آرام بود که در یک خودروی شاسی بلند یک امتیاز محسوب می‌شود. سورنتو مورد آزمایش با وجود اینکه دارای سیستم FWD بود و نیروی موتور را به چرخ‌های جلو منتقل می‌کرد، از چسبندگی و پایداری قابل قبولی در مسیرهای آزمایش برخوردار بود.

سورنتو جدید بر‌خلاف نسل اول که از شاسی و بدنه جداگانه و مستقلی بهره می‌برد، از یک شاسی یکپارچه با بدنه بهره می‌برد که باعث کاهش وزن بیش از 215 کیلوگرم شده است. این امر خود باعث بهبود عملکرد و کاهش مصرف سوخت شده است و شاید بتوان عملکرد خوب سورنتو جدید را چه در جاده‌های آسفالت و چه در مسیرهای ناهموار در همین مورد جست‌وجو کرد. در طول آزمایش نیز کمتر صدایی به کابین نفوذ می‌کرد و حتی صدای حرکت چرخ‌ها بر روی آسفالت حتی در سرعت‌های بالا به طور اندکی احساس می‌شد. این در حالی است که صدای تایرهای شاسی بلندی چون نیسان قشقایی در سرعت‌های بالا آزار‌دهنده است. کابین سورنتو جدید نیز تقریباً بی‌نقص است. کیفیت مطلوب ساخت و مونتاژ قطعات همان طور که در بدنه دیده می‌شود نسبت به نسل پیشین بسیار بهتر است. ادوات موجود بر روی کنسول مرکزی به اندازه کافی بزرگ هستند و تا جای ممکن در قسمت بالا نصب شده‌اند که کار با آنها بسیار راحت است و به هنگام کار با آنها همانند شاسی بلندهای آلمانی سردرگم نمی‌شوید. اغلب شاسی بلندها به دلیل وجود تجهیزات متعدد دارای دکمه‌های کوچکی هستند که برای پیدا کردن دکمه مورد نظر معمولاً با خطا مواجه می‌شوید. فضای پا و سر سرنشینان ردیف دوم مناسب است و شاید بتوان آن را با نسل جدید تویوتا پرادو مقایسه کرد.

ردیف سوم نیز فضای نه چندان کافی برای دو سرنشین بالغ دارد اما اگر کودکان بر روی ردیف سوم بنشینند حتی در سفرهای طولانی مدت کاملاً راحت خواهند بود اگرچه به دلیل بزرگی ستون C دید به بیرون ضعیف است که ممکن است حتی گاهی اوقات کسل‌کننده باشد.

ردیف سوم از سیستم خنک‌کننده و گرمایش مستقلی نیز بهره می‌برد. صندوق بار در صورت استفاده از هر سه ردیف صندلی در مقایسه با رقبایی چون پرادو کوچک‌تر است ولی باید به یاد داشت که پرادو چه از نظر طول و چه از نظر عرض از سورنتو بزرگتر است. از دیگر امکانات کابین می‌توان به دو عدد سانروف، سیستم بلوتوث موبایل، کروز کنترل، ورودی USB و iPOD، مانیتور نمایش عقب بر روی آینه وسط و ... اشاره کرد. این شاسی بلند از ایمنی مناسبی برخوردار است به طوری که در سال 2009 توانست از Euro NCAP جایزه‌ای مبنی بر ارائه حداکثر ایمنی دریافت کند. نسل جدید کیا سورنتو را از هر نظر می‌توان یک شاسی بلند کامل و رضایت‌بخش برای خریدار تلقی کرد. قابلیت‌های خارج از جاده آن همانند یک هامر نیست، شتاب و سرعت یک پورشه کاین را ندارد و از برند قابل افتخاری چون ب ام و نیز خبری نیست اما در عوض کیفیت خوب، ظرفیت 7 سرنشین، فضای مناسب سرنشینان، امکانات خوب، عملکرد مناسب فرمان، مصرف سوخت مناسب در کنار مشخصات فنی رضایت‌بخش، هر آنچه را که از یک شاسی بلند انتظار دارید را برای شما برآورده می‌کند. حتی معایب آن با در نظر گرفتن قیمت 32 میلیون تومانی برای مدل چهار سیلندر فول آپشن (در جزیره کیش) به چشم نخواهند آمد. اگر می‌خواهید شاسی بلندی جادار با سه ردیف صندلی را خریداری کنید در میان تویوتا پرادو، کیا سورنتو، هیوندای وراکروز، هیوندای سانتافه و حتی کیا موهاوی/ بورِگو، کیا سورنتو می‌تواند بهترین گزینه باشد چرا که با کمترین قیمت پرداختی، بیشترین امکانات و مطلوب‌ترین مشخصات را ارائه می‌کند.

در پایان ضمن تشکر از مالک کیا سورنتو، آقای محمد گلشن، از همکاری آقای موسوی که مقدمات تست را فراهم کردند سپاسگزاریم.