مقاله ای درباره ضرورت احداث باند دوم جاده دامغان - جندق
به نام خدا<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
ضرورت احداث باند دوم محور دامغان – جندق
اگر به نقشه کشور عزیزمان ایران، توجه کنیم و آن را به عنوان یک پیکره در نظر بگیریم در اولین نگاه بی شک شهرستان دامغان را به منزله قلب این پیکره در می یابیم.
موقعیت استثنایی دامغان از لحاظ سوق الجیشی بر هیچ کس پوشیده نیست و هر کس اندک آشنایی با جغرافیای تاریخی، سیاسی و انسانی داشته باشد اهمیت این قلب تپنده را درک می کند. شهرستان دامغان با استان های مازندران، گرگان و اصفهان به صورت مستقیم هم مرز است و در عین حال بهترین مسیرها برای ارتباط بین مهمترین شهرهای ایران بدون شک از دامغان می گذرند. اهمیت ارتباط بین پایتخت و مشهد مقدس از طریق جاده بین المللی خاوران که یادآور همان جاده ابریشم است که دیگر اظهر من الشمس است و جایی برای بحث ندارد، و اما آنچه که در این مقاله به آن اشاره می گردد، راه های مواصلاتی و کریدور شمال به جنوب و همچنین جنوب به مرکز و شرق است .
جاده دامغان - اصفهان پروژه ای فراتر از منطقه و استان
جادهء اصلی شمال - جنوب را می توان به عنوان یکی از مهمترین طرح های دولت دهم برشمرد که اتفاقا در زمان تصویب آن استقبال بسیار خوبی نیز از طرف مردم و متفکران جامعه از آن صورت پذیرفت، پروژه ای که شمالی ترین بندر ایران یعنی بندر امیر آباد را به جنوبی ترین بندر کشور یعنی بندر عباس می دوزد و کوتاه ترین مسیر از دریای خزر تا آبهای آزاد خلیج همیشه فارس را به تصویر می کشد و این ویژگی با هدفمند شدن یارانه ها و نزدیک شدن قیمت سوخت به قیمت واقعی آن، اهمیت ویژه اقتصادی خود را بیش از پیش عیان نمود و نکته مهم و حائز اهمیت این است که این مسیر و جاده، تازه تاسیس و نوظهور نیست بلکه در حال حاضر نیز وجود دارد و کاری که باید انجام شود، احیا و مرمت آن است به نحوی که تبدیل به جاده ای با خصوصیات یک جاده بین المللی شود. حال اگر بخواهیم مسیر این جاده را به قسمت های کوچکتری تقسیم نماییم، تقسیمات استانی، قسمت بندی مناسبی به نظر می رسد. قسمت اول ارتباط بین استان های شمالی با استان سمنان و شهر دامغان (که هر چند، پیشرفت نسبتا کندی داشته ولی به هر صورت در حال اجراست). قسمت دوم، ارتباط بین استان سمنان با استان اصفهان می باشد که در حال حاضر این ارتباط برقرار است ولی نحوهء ارتباط مناسب و در حد یک جاده بین اللمللی و ترانزیتی نیست، و یکی از مشخصه های چنین جاده ای داشتن دو مسیر مستقل رفت و برگشت می باشد که در حال حاضر قسمت اعظم آن، از این ویژگی بی بهره است و بی شک با احداث باند دوم این جاده ، ایمنی آن افزایش یافته، تردد در آن ازدیاد می یابد و ضمن آبادانی بیشتر شهرها و روستاهای واقع در مسیر با صرفه جویی در مصرف سوخت و زمان عایدات بسیاری برای کشورمان به همراه خواهد داشت.
جاده دامغان - اصفهان از گذشته تا کنون
جادهء دامغان به اصفهان که جهاد سازندگی بانی احداث آن می باشد زمانی تنها شاهد عبور تعداد معدودی ماشین سنگین و کامیونت ها و تریلرها بود و به دلیل کویری بودن این مسیر وعدم آشنایی مردم با جاذبه های گردشگری کویر در گذشته، استقبال چندانی جهت نقل و انتقالات مسافرتی و یا بهتر بگوئیم غیر ترانزیتی از این مسیر نمی شد. ولی امروزه شاهد گسترش حیرت آور و روز افزون ارتباطات، بین شهرهای مهم و توریستی و فرهنگی ایران هستیم و روز به روز این تبادلات و ارتباطات در حال افزایش است. زمانی بود که سفر زمینی از اصفهان به مشهد و بلعکس نیاز به برنامه ریزی بلند مدت و هماهنگی های زیادی داشت ولی اینک شاهد این هستیم که روزانه بیش از ۲۵ اتوبوس از اصفهان به مشهد و همین تعداد اتوبوس در مسیر مقابل در حال تردد وانتقال مسافر هستند و در صورتی که اراده به سفر در بین این دو شهر مهم توریستی داشته باشی حداکثر در مدت زمان کمتر از ۲۴ ساعت می توانی خود را در مقصد بیابی. گفتنیست ارتباط بین این دو مرکز مهم سیاحتی و زیارتی از دو طریق میسر است که مسیر اول از طریق جاده طبس می باشد که راهی به شهرستان دامغان و استان سمنان نمی یابد و مسیردیگر راهیست که عبارت است از مسیر اصفهان – نائین – انارک – جندق – معلمان – دامغان – شاهرود – سبزوار – نیشابور و در نهایت مشهد و نکته مهم و جالب این است که روز به روز استقبال شرکت های مسافربری در استفاده از مسیر دوم بیش از گذشته می شود به نحوی که به جرات می توان گفت بیش از ۲۰ دستگاه از مجموع ۲۵ سرویس در هر مسیر رفت و برگشت، از محور دوم که دامغان در آن به عنوان شهری تعیین کننده مطرح است عبور می کنند که در ادامه به دلایل اهمیت دامغان در این مسیر اشاره خواهم نمود. خوب این تازه ارتباط توریستی بین دو شهر اصفهان و مشهد است، به این اضافه کنید ارتباط بین شهرهای توریستی و تفریحی استان های مازندران و گلستان با اصفهان و از آن سمت ارتباط بین استان های توریستی یزد و فارس (شیراز) با استان مازندران و گلستان را که با یک بررسی مختصر و راحت بهترین و کوتاه ترین مسیر از طریق همین جاده دوم فراهم است و همین امر به اقبال روز افزون مسافران از این جاده منتهی گشته است به نحوی که اگر در شهرستان دامغان، در محلی که معروف است به ابتدای جاده اصفهان توقف کنی و نمره پلاک ماشین های عبوری را به بررسی بنشینی، پر است از ماشین هایی با نمره های ایران ۱۳، ۲۳، ۵۳، ۶۳ و ... که مربوط است به شهرهای استان اصفهان و شیراز که از جنوب به سمت دامغان روانه شده اند و از طرف مقابل تعداد زیادی از اتومبیل ها را می بینی که با نمره هایی از قبیل ۶۲، ۷۲، ۸۲، ۵۹، ۶۹، ۱۲ و ۳۲ که مربوط است به شهر های استان های مازندران و گلستان و مشهد که در حال سرازیر شدن به سمت استان های مرکزی و جنوبی هستند و اگر به اخبار ترافیکی هر روز جاده های کشور که از طریق پلیس راهور اعلام می شود توجه کنید، متوجه می شوید که همزمان با افزایش سفرهای تابستانی در کشور، در اکثر روزهای نیمه دوم تیر ماه شاهد وقوع ترافیک در محور دامغان به معلمان و بلعکس بوده ایم که این خود گواه این مدعاست که استقبال از این محور بسیار افزایش یافته است. و این افزایش تردد توریستی و مسافرتی در حالیست که همچنان استفاده ترانزیتی از این مسیر نیز در حال افزایش است.
دلایل اهمیت دامغان در این مسیر:
۱. اگر به مسیر بین شهرهای اصفهان و مشهد توجه شود در می یابیم که این مسیر مسافتی در حدود ۱۱۶۰ کیلومتر دارد که اگر آن را بخواهیم به دو نیمه مساوی تقسیم نماییم به عدد ۵۸۰ می رسیم که تقریبا شهرستان دامغان در فاصله ۶۰۰ کیلومتری اصفهان قرار دارد از این رو می تواند به عنوان بهترین مکان برای رفع خستگی نیمه راه مطرح باشد.
۲. باز اگر به این مسیر توجه شود از اصفهان تا دامغان مسیر حرکت از جنوب به شمال است و دقیقا از دامغان تا مشهد مسیر از غرب به شرق تغییر جهت می دهد و در حالی که در تمام مسیر از اصفهان تا دامغان شهر های کویری مستقر هستند، دامغان اولین شهریست که در بین کوه و کویر واقع شده و اگر از محل شهر تنها 7 الی 8 کیلو متر به سمت شمال شهر حرکت کنی در گرمای تابستان، به کوهستان های خنک و سد توریستی شهید شاهچراغی می رسی و اگر این مسیر را به 25 کیلومتر برسانی به بهشتی در روی زمین خواهی رسید و این بهشت جایی جز چشمه علی دامغان نیست .
۳. دامغان محل تلاقی کریدورهای شمال به جنوب و شرق به غرب است. جاده هایی از قبیل جاده اصفهان – دامغان، خاوران شامل تهران - دامغان و دامغان - مشهد که به نوعی شرق را به غرب می دوزد، جادهء موسوم به کیاسر که تردد از دامغان به ساری مرکز استان مازندران را در کمتر از دو ساعت مقدور می سازد و جاده ء موسوم به گلوگاه که راه ارتباط دامغان با بهشهر مازندران و استان گلستان از طریق شهرستان گلوگاه و کردکوه از آنجا ممکن است.
۴. دامغان به عنوان شهری که پر از جاذبه های گردشگری و توریستی است و در میانه راه استان های تهران، خراسان، اصفهان، مازندران و گرگان می باشد، می تواند نقش مهمی به عنوان شهری در میان مسیر و جهت رفع خستگی مسافران پس از مسیر طی شده باشد که رانندگان با تجدید انرژی راه را تا مقصد نهایی طی کنند.
۵. شهرستان دامغان نماینده استان سمنان در جاده بین المللی و اصلی شمال – جنوب خواهد بود.
و اما بنا بر آن چه که ذکر شد، تردد و حمل و نقل، خواسته و یا نا خواسته از این محور افزایش یافته و به صورت قطع به یقین بیشتر نیز خواهد شد و این امر از طرفی خوب و خواستهء عموم مردم شهر است و از لحاظ اقتصادی نیز در شکوفایی شهر تاثیر گذار است ولی از طرف دیگر با توجه به معایبی که این جاده دارد منشاء مشکلات و اتفاقات تلخی نیز شده است که در زیر اشاره ای به آن خواهم نمود;
باند دوم جاده دامغان – جندق از تهدید تا تثبیت
همانگونه که می دانید طول جاده اصفهان – دامغان در حدود۶۰۰ کیلومتر می باشد واین جاده در قسمت هایی که مربوط به استان اصفهان است از کیفیت نسبتا مناسبی بر خوردار است، یعنی تا شهرستان نائین که می توان این جاده را استاندارد و مطلوب توصیف نمود زیرا هم دارای دو باند استاندارد رفت و برگشت مستقل است و هم رو کش آسفالت مناسبی دارد، پس از این منطقه دو باند تبدیل به یک باند رفت و برگشت می شود که این خود مخاطراتی را به همراه دارد ولی کیفیت روکش آسفالت آن نسبتا مناسب است. این روال تا انارک و جندق به همین صورت ادامه دارد ولی مشکل اصلی مربوط به جایی است که وارد منطقه استحفاظی استان سمنان و شهرستان دامغان می شویم که در آنجا هم جاده باریک و تک بانده است و هم رو کش آسفالت آن، مخصوصا از معلمان تا 20 کیلومتر بعد از آن به سمت دامغان، نا مناسب و پر از دست انداز و شکستگیست و این در حالیست که، با توجه به وجود روستاهای زیاد در این مناطق ، زمین های زیر پوشش کشاورزی و همچنین جاذبه های توریستی کویر که اخیرا بیش از پیش مورد توجه گردشگران قرار گرفته، به خصوص سرکویر دامغان و روستاهای توریستی مصر و ... که بهترین مسیر برای رسیدن به آن برای نیمه شمالی کشور از محل محور دامغان ممکن می باشد، رفت آمد از آن نیز زیاد و زیادتر گشته است. خوب حال بنا بر آنچه که شرح آن رفت از یک طرف تردد زیاد شده و از طرف دیگر جاده عرض کمی دارد و تک بانده هم است اگر این ها را در کنار هم بگذاریم خروجی آن می شود افزایش تصادفات و جراحات. همانگونه که شاهد آن هستیم، در چند وقت اخیر تصادفات در این جاده افزایش یافته از برخورد تریلر هوو با خودروی سواری و جان باختن سرنشینان آن و یا تصادف خودروی پراید حامل معلمان که منجر به جان باختن چهار معلم عزیز دامغانی گردید، گرفته تا واژگونی خودروی پراید که ساکنان آن اهل شهرستان نکا در استان مازندران بودند همگی گواه این مدعاست، چراکه دلیل اکثر این اتفاقات با یک تحلیل ساده مشخص می شود، ترافیک و عبور و مرور در این محور افزایش یافته، جاده کم عرض و دو طرفه است، ماشین های سنگین و ترانزیتی در این مسیر بسیارند و بالطبع معمولا با سرعت آهسته تری نسبت به ماشین های سواری حرکت می کنند در نتیجه ماشین های سواری در پشت این تریلر ها و کامیونت ها اسیر می شوند و کم کم حوصلهء شان سر رفته و در یک لحظه اقدام به سبقت نموده که این می تواند منجر به تصادف با ماشینی که از سمت مقابل می آید شود و یا از طرف دیگر ممکن است راننده برای رهایی از ترافیک پشت ماشین های سنگین تصمیم به سبقت از سمت راست بگیرد که این عمل نیز منجر به واژگونی و حوادثی از این قبیل می گردد. بنا بر این احداث باند دوم این جاده ضمن اینکه می تواند مسافرین را از چنین تهدیداتی در امان نگه دارد، با حل مشکلات ارتباطاتی به تثبیت روستا ها و آبادی های واقع در مسیر این جاده نیز کمک شایانی خواهد نمود.
حرف آخر
حال نکته اینجاست که متخصصان کشور و دولت خدمتگزار که مسلما با بررسی های کارشناسانه ی خود بهتر از هر شخص دیگری به اهمیت احداث محور دوم این جاده واقفند و این موضوع از تصویب طرح مذکور در سفرهای استانی هیئت دولت نیز مشخص است، پس چرا پس از بارها تصویب این طرح در سفر های استانی، جایی برای آن در طرح مهر ماندگار دولت، که بی شک از مهمترین کارهای انجام شده از سوی دولت خدمتگزار است و سالها این خدمات در ذهن مردم ایران خواهد ماند، در نظر گرفته نشده است. این برای هرکس که اطلاعات محدودی در رابطه با جاده سازی و مسائل مرتبط با آن دارد جای سوال دارد؟ البته این درست است که دولت در آمدهای محدودی دارد و در مصرف آن محدودیت هایی وجود دارد ولی با توجه به سهم کم شهرستان دامغان در پروژه های طرح مهر ماندگار در استان سمنان و اهمیت بسیار زیاد این جاده در توسعه اقتصادی شهرستان دامغان به صورت مستقیم و کشور به صورت غیر مستقیم، به نظر می رسد قرار دادن این پروژه در طرح مهر ماندگار می تواند به منزلهء پاداشی برای مردم انقلابی و مومن و محجوب دامغان که متاسفانه این روزها با مشکل بیکاری فراگیر مواجه هستند، به حساب آید.
والسلام
حکمت اله حسین زاده
مطالب مشابه :
مشهد به تهران مسير اول 880 كيلومتر، مسير دوم935كيلومتر
(جاده بصورت بزرگراه) مسیر بابل، آمل،گزنك،پلور،آبعلي، رودهن، تهران. مشهد به
مشهد به اصفهان مسير اول 1168 كيلومتر، مسير دوم1124 كيلومتر، مسير سوم 1250مسير چهارم 1235 كيلومتر
راهنماي سفر به مشهد مقدس شهر (جاده بصورت آزاد راه) مسیر مشهد به تهران و
مشهد به رشت مسير اول1057 كيلومتر، مسير دوم 1222كيلومتر
از قزوین تا اول جاده ای که به کوهین می این مسیر : مناطق مشهد ميرزا مشهد به تهران و
نقشه مسیر جاده ای شهر گرمی به شهر تهران
نقشه مسیر جاده ای شهر گرمی به شهر تهران براي مسیر جاده ای شهر گرمی به مشهد سیتی مشكين
بهترین مسیرهای پیشنهادی برای مسافرت های نیمه دوم تابستان سال 1391
دامغان تا مشهد جاده از منتهی به تهران و سپس جاده خاوران به مسیر های
مشهد به گرگان 560 كيلومتر
راهنماي سفر به مشهد مقدس شهر ( جاده بصورت بزرگراه) مسیر مشهد به تهران و
مشهدبه اردبيل مسيراول 1320 كيلومتر، مسير دوم 1492كيلومتر،تا شهر سرعين 1354 كيلومتر
راهنماي سفر به مشهد مقدس شهر (جاده بصورت بزرگراه) مسیر مشهد به تهران و
مشهد به زاهدان 940 كيلومتر،تا بندر چابهار1610كيلومتر، تا شهر زابل847كيلومتر
مسیر پیشنهادی:مشهد به نتيجه فاصله اول جاده سرباز تا مشهد مشهد به تهران و
مشهد به يزد 915 كيلومتر
راهنماي سفر به مشهد مقدس شهر مولايمان مسیر پیشنهادی: مشهد به مشهد به تهران و
مقاله ای درباره ضرورت احداث باند دوم جاده دامغان - جندق
که تبدیل به جاده ای با تا مشهد مسیر از غرب به شرق های تهران
برچسب :
مسیر جاده ای تهران به مشهد