تمرین 1 (IEEE 802.5 )

مقدمه :

فن آوری Token Ring ابتدا توسط IBM در دهه ی 1970 ایجاد و گسترش یافت .Token Ring یک توپولوژی توانمند برای شبکه LAN بوده و برای مبادله ی حجم زیادی از اطلاعات طراحی شده است .

شبکه Token Ring در سال 1985 با سرعتMbps 4 عرضه شد . استاندارد IEEE 802.5 بر اساس مدل Token Ring شرکت IBM تعیین شد .

در سال 1989 شرکت IBM نوع دومی از Token Ring را با سرعت Mbps 16 معرفی کرده و اخیرا ، استفاده از واژه Token Ring هم برای شبکه Token Ring شرکت IBM و هم برای استاندارد IEEE 802.5 شبکه ها مورد استفاده قرار می گیرد . البته بین استاندارد فوق و شبکه Token Ring شرکت IBM تفاوت زیادی وجود ندارد .

فن آوری Token Ring شامل یک حلقه و یک رسانه انتقال است . اتصال ایستگاه ها به حلقه از نظر فیزیکی شبیه توپولوژی ستاره ایی و از نظر منطقی شبیه توپولوژی حلقوی می باشد ، و در واقع دارای ترکیبی است .

• شبکه Token Ring چگونه کار می کند ؟

شبکه Token Ring از نظر ظاهری یک شبکه ستاره ای است ولی به صورت Token Passing کار می کند. در این شبکه یک حلقه منطقی به وجود می آید و Token در امتداد حلقه حرکت کرده و به کامپیوترها می رسد. هر کامپیوتری که به ارسال اطلاعات نیاز داشته باشد، Token را نگه داشته و اطلاعات خود را به سوی مقصد ارسال می کند. اطلاعات ارسال شده در همان حلقه مجازی و در امتداد حرکت Token مسیر خود را طی می کند تا به کامپیوتر مقصد برسد، کامپیوتر مقصد در صورت صحیح بودن اطلاعات ارسالی، در جواب یک بسته به نام Acknowledge به کامپیوتر مبدأ ارسال می کند. کامپیوتر مبدأ نیز Token اصلی را از بین برده و یک Token جدید تولید می نماید و آن را در امتداد مسیر Token قبلی به حرکت در می آورد. این پروسه به همین صورت ادامه خواهد یافت.

در شبکه Token Ring در محل اتصال کامپیوترها به جای هاب از دستگاهی به نام MAU استفاده می شود. سرعت انتقال اطلاعات در این شبکه 4 Mbps یا 16 Mbps است. کارت های 16 Mbpsمی توانند با سرعت 4 Mbps نیز فعالیت کنند.

در شبکه Token Ring از کابل های زوج به هم تابیده استفاده می شود. اگر از کابل UTPدر این توپولوژی استفاده شود، حداکثر طول کابل می تواند 45 متر باشد و این شبکه فقط با سرعت 4 مگابیت در ثانیه کار می کند و اگر از کابل STP استفاده شود، حداکثر طول کابل 101 متر و با سرعت 16 مگابیت در ثانیه اطلاعات منتقل می شود.

نمای ظاهری شبکه Token Ring

• انواع کابل ها Token Ring :

در پیاده سازیهای Token Ring اصلی IBM، از یک سیستم کابل اختصاصی که توسط IBM طراحی شده است استفاده می شود. که آنها آن را Type 1 خویش می نامند. یا Type 1. (ICS)IBM Cabling System یک کابل زوج به هم تابیده حفاظدار (STP) 150 اهمی است که حاوی دو جفت سیم می باشد.

درگاههای یک Type 1 MAU از اتصال دهنده های اختصاصی تحت عنوان(UDC) Universal Data یا (IDC) IBM Data Connector استفاده می کنند و کارتهای واسط شبکه اتصال دهنده های DB9 استاندارد را به کار می گیرند. کابلی که در دو سر خود IDC دارد و برای وصل کردن MAU ها به هم به کار می رود کابل تکه ای نامیده می شود. کابلی که در یک سر IDC و در سر دیگر DB9 دارد و برای وصل کردن یک استگاه کاری به یک MAU به کار می رود کابل آویز نامیده می شود.

سیستم کابل کشی دیگری که در شبکه های Token Ring به کار می رود و IBM آن را Type 3 نامیده است. از کابل زوج به هم تابیده بدون حفاظ (UTP) استاندارد استفاده می کنند. و برای آن Categoryتوصیه می شود. مثل اترنت، Token Ring هم فقط از دو جفت از سیم های کابل استفاده می کند، یک جفت برای ارسال و جفت دیگر برای دریافت داده. سیستمهای کابل Type 3نیز، هم برای کابل های تکه ای و هم برای کابل های آویز از اتصال دهنده های Rj-45استاندارد استفاده می کنند. اما سیستم سیگنال رسانی که در لایه فیزیکی شبکه های Token Ringبه کار می رود با اترنت متفاوت است، Token Ringاز سیگنال رسانی منچستر تفاضلی، و اترنت از سیگنال رسانی منچستر استفاده می کند.

Ø در دنیای Token Ringکابل کشی Type3 UTP تا حدود زیادی عرصه رقابت را بر Type 1 تنگ کرده است. بیشتر به این دلیل که نصب آن خیلی آسانتر است. کابل Type 1 در مقایسه با Type 3 کلفت و نسبتاً نامنعطف می باشد و اتصال دهنده های IDC بزرگ هستند، به طوری که کابل کشی داخلی را با مشکل مواجه می کنند. اما کابل Type 1نسبت به Type 3 میتواند در فواصل طولانی تری گسترده شود.

استانداردهای لایه فیزیکی برای شبکه های Token Ring به اندازه اترنت به طور دقیق مشخص نشده اند. در حقیقت استاندارد IEEE 802.5 یک جزوه کوچک است که اصولاً حاوی هیچ مشخصه لایه فیزیکی نمی باشد. انواع کابل و استانداردهای سیم کشی برای Token Ring از تجربیات لحاظ شده در محصولات ساخت IBM، ابداع کننده اولیه و پشتیبان پروتکل Token Ring، اقتباس می شوند. در نتیجه در محصولاتی که سایر سازندگان می سازند ممکن است عناصر لایه فیزیکی متفاوتی توصیه شده باشند، مثلاً ممکن است طول کابل ها و حداکثر تعداد ایستگاههای کاری مجاز روی شبکه فرق داشته باشند.

• NIC های Token Ring :

کارت های واسط شبکه برای سیستم های Token Ring از نظر ظاهری شبیه به NIC های اترنت هستند. در بیشتر کارت هایی که در حال حاضر در بازار وجود دارند از اتصال دهنده های RJ-45 برای کابل UTP استفاده می شود. هر چند اتصال دهنده های DB9 هم وجود دارند و اتصال دهنده های داخلی، همه سیستم های باس مهم، از جمله PCI و ISA را پشتیبانی می کنند.

هر آداپتور Token Ring یک مجموعه تراشه (Very Large Scale Integration) VLSI دارد، که از پنج CPU های مجزا تشکیل می شود و هرCPUدارای کد اجرایی، ناحیه ذخیره داده و فضای حافظه خاص خود می باشد. هر CPU با حالت یا عملکرد خاصی از آداپتور متناظر است. این پیچیدگی یکی از مهمترین دلایل گرانتر بودن NIC های Token Ring نسبت به NIC های اترنت است.

• MAU های Token Ring :

برای حفظ همبندی حلقه، همه MAU های یک شبکه Token Ring باید با استفاده از درگاههای Ring in و Ring out که خاص این منظور است به هم وصل شوند

MAUهای یک شبکهToken Ringحلقهاصلی را تشکیل می دهند، که با اضافه شدن ایستگاههای کاری به شبکه، توسعه می یابد.

MAUهای Token Ring (که نباید با هاب اترنت اشتباه شوند، زیرا آن را هم گهگاه MAUمی خوانند، که به معنی واحد دستیابی به رسانه است) از چندین جنبه با هاب های اترنت تفاوت اساسی دارند. اول اینکه MAU معمولاً یک وسیله غیرفعال است یعنی عمل تکرارکننده را انجام نمی دهد. دستورالعمل های کابل کشی شبکه های Token Ring بر اساس استفاده از MAU های غیر فعال هستند. اما MAU های تکرار کننده هم در بازار هستند، که با استفاده از آنها می توان طول کابل های شبکه را به بیش از آنچه که در استانداردها آمده است افزایش داد.

دوم اینکه درگاههای همه MAUها در یک حالت دوربرگردان می مانند، تا اینکه توسط ایستگاه کاری که به آنها وصل شده است. مقداردهی اولیه شوند. در حالت دور برگردان، MAU سیگنالهایی را که از یک درگاه دریافت می کند به طور مستقیم و بدون فرستادن آنها به روی کابل آویز به درگاه بعدی می فرستد. وقتی ایستگاه کاری راه اندازی مجدد می شود چیزی را تحت عنوان ولتاژ فانتوم به MAU ارسال می کند. ولتاژ فانتوم داده منتقل نمی کند. بلکه فقط MAU را از وجود ایستگاه کاری آگاه می نماید، تا MAU آن را به حلقه اضافه کند.

در شبکه های قدیمی تر Token Ring Type 1 باید هر درگاه MAU پیش از اتصال کابل آویز به آن، توسط مدیر و با استفاده از یک فیش «کلیدی» خاص به صورت دستی مقدار دهی اولیه شود. این مقدار دهی اولیه در Token Ring از اهیمت خاصی برخوردار است، زیرا شبکه به ایستگاه های کاری قبلی پس نگرفته است نمی تواند آن را برای ایستگاه کاری بعدی بفرستد. اگر قرار بود MAU بسته ای را از طریق یک درگاه به یک ایستگاه کاری خاموش و یا به جایی که ایستگاه کاری وجود ندارد بفرستد، بسته هرگز بر نمی گشت، حلقه شکسته می شد و شبکه از کار می افتاد، به دلیل نیاز به فرآیند مقدار دهی اولیه است که وصل کردن دو شبکه Token Ring به هم بدون MAU غیر ممکن است، کاری که با اترنت و یک کابل تقاطع می توان انجام داد.

بالاخره اینکه MAUها همیشه دو درگاه برای وصل شدن به MAU های دیگر شبکه دارند. هاب های سیستم های اترنتی که همبندی ستاره دارند در یک ساختار ستاره سلسله مراتبی به هم وصل می شوند (که درخت شاخه کننده نیز نامیده می شود). که در آن هر هاب می تواند به چند هاب دیگر وصل شود. و هر یک از آنها نیز به نوبه خود به هاب های دیگری وصل می شوند. اما MAUهای Token Ring همیشه به صورت حلقه به هم وصل می شوند. به این ترتیب که درگاه RingInهر MAU به MAUی قبلی و درگاه Ring out به MAU ی بعدی وصل می شود. حتی اگر شبکه فقط دو MAU داشته باشد، باید با استفاده از دو کابل تکه ای درگاهRing Inهر یک را به درگاهRing out دیگری وصل کرد.

Ø هاب های اترنت با یک ساختار درخت شاخه کننده به هم وصل می شوند (چپ)، در حالی که MAUهای Token Ring با یک حلقه به هم وصل می شوند.

اتصالات بین MAUهای Token Ring تکراری هستند. یعنی اگر خرابی یک کابل یا اتصال دهنده باعث قطع اتصال بین دو تا از MAU ها شود.MAU های مجاور داده هایی که به آنها می رسند را در جهت دیگر در حلقه ارسال می نمایند، به طوری که بسته ها همیشه به همه ایستگاههای کاری وصل شده به شبکه می رسند. استانداردهای Token Ringدر صورت وقوع این نوع خرابی برای تعیین کل طول مسیر داده از مشخصه ای تحت عنوان طول تنظیم شده حلقه (ARL) استفاده میکنند.

• تبادل توکن :

درباره دستیابی به رسانه شبکه در یک شبکه Token Ringاز طریق استفاده از یک بسته سه بایتی تحت عنوان توکن تصمیم گیری می شود. وقتی شبکه بی کار است گفته می شود که ایستگاههای کاری در مد تکرار بیت هستند، و به انتظار دریافت داده می باشند. توکن مرتباً از گره ای به گره دیگر به دور حلقه می چرخد، تا به یک ایستگاه کاری برسد که داده ای برای ارسال دارد. این ایستگاه کاری برای ارسال داده خویش یک بیت وارسی[1] را در توکن تغییر می دهد تا نشان دهنده اشغال بودن شبکه باشد. و توکن را و بلافاصله پس از آن بسته داده خویش را به ایستگاه کاری بعدی می فرستد.

بسته ارسالی نیز به دور حلقه می چرخد. هر گره آدرس مقصد واقع در سرآیند فریم بسته را میخواند و یا پیش از ارسال آن به گره بعدی بسته را برای پردازش در بافرهای حافظه خود می نویسد و یا اینکه آن را بدون پردازش ارسال می کند (این عمل را با عمل سیستم های اترنت مقایسه کنید که بسته هایی را که به مقصد آنها نیستند دور می ریزند.)

به این ترتیب بسته از تمام گره های شبکه می گذرد تا اینکه بازهم به دست ایستگاه کاریی می رسد که آن را تولید کرده بود.

با دریافت بسته پس از پیمایش حلقه توسط آن، گره فرستنده، داده ورودی را با داده ای که در ابتدا ارسال کرده بود مقایسه می کند، تا ببیند که آیا در حین ارسال خطایی به وقوع پیوسته است یا خیر، اگر خطایی رخ داده باشد، کامپیوتر بسته را دوباره ارسال می کند در غیر این صورت کامپیوتر بسته را از روی شبکه بر می دارد و آن را دور می ریزد و سپس بیت وارسی توکن را به مقدار اولیه بر می گرداند تا آزاد بودن شبکه را نشان دهد، و توکن را ارسال می کند. این فرآیند همچنان در شبکه ادامه می یابد، در حالی که همه سیستم ها شانس مساوی برای ارسال خواهند داشت.

بیشتر سیستم های 16 MbpsToken Ring امروزی دارای یک ویژگی تحت عنوان آزادسازی زود رس توکن[2] (ETR) هستند که در استاندارد اصلی وجود نداشته است و سیستم ارسال کننده را قادر می سازد که بلافاصله پس از بسته داده، و بدون اینکه صبر کند تا داده حلقه را بپیماید، توکن «آزاد» را بفرستد ( به جای اینکه قبل از بسته داده خویش را بفرستد و پس از آن یک توکن آزاد دیگر را ارسال نماید)، به این ترتیب وجود همزمان چند بسته داده روی شبکه ممکن خواهد بود، اما همچنان فقط یک توکن وجود خواهد داشت، آزادسازی زودرس بسته بعضی از تأخیرهای شبکه را که به هنگام انتظار سیستم ها برای فرا رسیدن توکن آزاد پیش می آید از بین می برد.

(آزاد سازی زود رس بسته فقط در شبکه های Token Ring 16 Mbps ممکن است. سیستمهایی که از ETR استفاده می کنند می توانند با سیستم هایی که این کار را نمی کنند روی یک شبکه وجود داشته باشند)

از آنجا که فقط کامپیوتری که توکن را در دست دارد می تواند داده ارسال کند، در شبکه های Token Ring برخورد رخ نمی دهد، مگر اینکه یک اشکال جدی وجود داشته باشد، این بدان معنی است که شبکه می تواند بدون کاهش کارآیی با حداثر ظرفیت خود کار کند، همان طور که یک شبکه اترنت چنین است. سیستم تبادل توکن، قطعی هم هست و این بدان معنی است که میتواند حداکثر مدت زمانی را که پیش از اینک یک گره خاص بتواند به ارسال بپردازد سپری می شود را محاسبه کند.

Token Ring تنها پروتکل لایه پیوند داده ای نیست که به عنوان روش کنترل دستیابی به رسانه خود از تبادل توکن استفاده می کند، FDDI و همچنین پروتکل های مهجوری همچون ARcent نیز از تبادل توکن استفاده می کنند. حتی لازم نیست که همبندی حلقه باشد تا بتوان از تبادل توکن استفاده کرد. استاندارد IEEE 802.4 مشخصه های یک شبکه تبادل توکن با همبندی باس را تعریف می کند، هر چند که چنین ساختاری در حال حاضر به ندرت به کار می رود.

• وارد کردن سیستم به شبکه :

پیش از پیوستن به حلقه، هر ایستگاه کاری باید یک عملیات 5 مرحله ای را بگذراند، که قابلیت سیستم برای کارکردن بر روی شبکه را مورد بررسی قرار می دهد این پنج مرحله عبارتند از :

1- بررسی آویز رسانه : بررسی آویز رسانه قابلیت آداپتور شبکه برای ارسال و دریافت داده، و قابلیت کابل برای انتقال داده به MAU را تست می کند، بدین منظور در حالی که MAUسیگنال های ورودی را از طریق همان کابل که وارد می شود مرتباً برای سیستم پس می فرستد، ایستگاه کاری یک سری فریمهای MAC Lobe Media Test را به آدرس همگانی می فرستد و آدرس خود را به عنوان آدرس مبدأ آنها قرار می دهد، سپس سیستم یک فریم MAC Duplication Address Test را که آدرس خودش هم به عنوان مبدأ و هم به عنوان مقصد در آن ذکر شده است ارسال می نماید، برای ورد به مرحله بعد سیستم باید توانسته باشد 2047 فریم MAC Lobe Media Test و یک فریم MAC Dublication Address Test را با موفقیت ارسال کند. این عمل تست تنها می تواند دوباره تکرار شود و در صورتی که هر دوبار با شکست مواجه شود آداپتور از کار افتاده تلقی می شود.

2- وارد کردن فیزیکی : در مدت فرآیند وارد کردن فیزیکی، ایستگاه کاری یک ولتاژ فانتوم (یک سیگنال DC با ولتاژ کم که برای همه سیگنال های داده روی کابل نامرئی است) را از طریق کابل آویز به MAU می فرستد تا مداری که باعث می شود MAU سیستم را به حلقه اضافه کند را به کار اندازد.

پس از این کار ایستگاه کاری به انتظار علامتی به فریم(AMP) Active Monitor Present ، (SMP) Standby Monitor Present یا Ring Purge می ماند که نشان می دهد یک بازرس فعال روی شبکه حاضر است. اگر سیستم در مدت 18 ثانیه یکی از این فریم ها را دریافت نکند یک فرآیند تعیین بازرس را به راه می اندازد. اگر فرآیند تعیین در مدت یک ثانیه به پایان نرسد، یا اگر ایستگاه کاری مزبور بازرس فعال شود و یک فرآیند تصفیه حقه را به راه اندازد که در عرض یک ثانیه به پایان نرسد، یا اگر ایستگاه کاری یک فریم MAC Beacon یا Remove Station را دریافت کند، اتصال به MAUباز نمی شود و سیستم به شبکه وارد نخواهد شد.

3- درستی یابی آدرس : در این مرحله بررسی می شود که آیا ایستگاه کاری دیگری از حلقه دارای همین آدرس می باشد یا خیر، از آنجا که Token Ring آدرس های با مدیریت محلی [3] (LAA) را پشتیبانی می کند، امکان این اتفاق وجود دارد . سیستم یکسری فریم هایMAC Dublication Address Test را مثل فریم های مرحله 1 تولید می کند، فقط این فریم ها در کل شبکه توزیع می شوند. اگر سیستم دیگری با همین آدرس وجود نداشته باشد فریم های تست بر میگردند در حالی که مقدار بیت های ARI و FCIآنها صفر است، که در این صورت سیستم به مرحله بعد پیشروی می کند. اما اگر سیستم دو فریم تست با مقدار 1 در بیت های ARI و FCI دریافت کند، یا اگر فریم های تست در مدت 18 ثانیه بر نگردند، فرآیند وارد کردن با شکست مواجه می شود و ایستگاه کاری از حلقه حذف می گردد.

4- شرکت در عملیات حلقه : سیستم باید با موفقیت در یک عملیات حلقه شرکت نماید. به این ترتیب که یک فریم AMP یا SMP را که بیت های ARI و FCI آن صفر هستند بگیرد، این بیتها را به 1 تغییر دهد و فریم SMP خود را ارسال نماید. اگر ایستگاه کاری در عرض 18 ثانیه یک فریم AMP یا SMP دریافت نکند فرآینده وارد کردن با شکست مواجه میگردد و ایستگاه کاری از حلقه حذف می شود.

5- تقاضا برای مقدار دهی اولیه : ایستگاه کاری چهار فریم MAC Request Initialization را به آدرس عملیاتی سرویس دهنده پارامتر حلقه شبکه (C0 00 00 00 00 02) ارسال می کند. اگر فریم ها با مقدار صفر در بیت های ARI و PCI برای سیستم پس فرستاده شوند که نشان دهنده عدم وجود سرویس دهنده پارامتر حلقه در حال کار است، آداپتور شبکه سیستم مقادیر پیش فرض خود را به کار می گیرد و مقداردهی اولیه (و همچنین کل فرآیند وارد نکردن سیستم) موفقیت آمیز تلقی می شود. اما اگر سیستم یکی از فریم ها را با مقدار 1 در بیت های ARI و FCI آن دریافت کند (به نشانه اینکه یک سرویس دهنده پارامتر حلقه، فریم را دریافت کرده است) دو ثانیه به انتظار جواب می نشیند اگر پاسخی نیامد سیستم تا چهار بار دیگر سعی میکند، که اگر همگی با شکست مواجه شوند، مقدار دهی اولیه با شکست مواجه میگردد و ایستگاه کاری از حلقه حذف میشود.

• حالتهای سسیستم :

هر سیستم Token Ring در طی عملکرد عادی خود وارد سه حالت عملیاتی مختلف می شود، که عبارتند از:

تکرار - در حالت تکرار، ایستگاه کاری تمام داده هایی را که از طریق درگاه دریافت به آن میرسند برای گره بعدی ارسال می کند، هرگاه خود ایستگاه کاری بسته ای برای ارسال داشته باشد بیت توکن بایت کنترل دستیابی فریم را به مقدار 1 تغییر می دهد و به حالت ارسال وارد می گردد. در همین حین، تایمر حفظ توکن[4] (THT) که 9/8 میلی ثانیه فرصت ارسال به سیستم می دهد مقدار صفر می گیرد.

ارسال – در حالت ارسال، ایستگاه کاری یک فریم را به روی شبکه میفرستد و توکن را آزاد میکند. پس از ارسال موفقیتآمیز فریم، ایستگاه کاری، پر کننده در حالت بیکاری [5] (یک دنباله از یکها) را ارسال میکند تا اینکه به حالت تکرار باز گردد. اگر سیستم در حال ارسال، فریم MAC Ring Purge , Beacon یا Claim Token را دریافت کند، در ارسال وقفه وارد می کند و یک فریم Abort Delimiter را می فرستد تا حلقه را پاک کند.

پاک کردن – در همان زمان که درگاه ارسال ایستگاه کاری در حالت ارسال است. درگاه دریافت آن در حالت پاک کردن می باشد. با بازگشت داده ارسالی به ایستگاه کاری پس از پیمایش حلقه، سیستم آن را از روی شبکه پاک کند تا به چرخش خود ادامه ندهد، به محض اینکه سیستم، فیلد مرز پایان را در درگاه دریافت تشخیص بدهد، می فهمد که فریم با موفقیت پاک شده است و به حالت تکرار بر می گردد. اگر 9/8 میلی ثانیه فرصت ارسالی که THT داده است به پایان برسد ولی مرز پایان وارد نشود، سیستم پیش از بازگشت به حالت تکرار یک خطای فریم مفقود را در یک فریم Solf Error Report برای ارسال در آینده ثبت می کند.

Ø عملیات وارد کردن ایستگاه کاری به Token Ring تضمین می کند که تمام سیستم هایی که به حلقه وصل هستند درست کار می کنند

• بازرسان Token Ring:

هر شبکه Token Ring سیستمی دارد که بازرس فعال[6] است و وظیفه آن حصول اطمینان از کارایی مناسب شبکه می باشد.

بازرس فعال هیچ برنامه یا سخت افزار خاصی ندارد و صرفاً تحت فرآیندی با عنوان تعیین بازرس[7] به این سمت منصوب می شود. در این حالت همه سیستم های دیگر شبکه بازرسان آماده باش هستند، تا اگر کامپیوتری که بازرس فعال است از کار افتاد وارد عمل شوند. عملیاتی که بازرس فعال انجام می دهد عبارتند از :

ارسال فریم های Active Monitor Peresent - هر هفت ثانیه یک بار، بازرس فعال (AM) قادر خواهد بود تا یک فریم MAC Active Monitor Present را ارسال کند که این فریم، فرآیند عملیات حلقه را به کار می اندزاد.

ü نظارت بر عملیات حلقه – AM – باید در عرض هفت ثانیه، پس از به راه اندازی فرآیند عملیات حلقه از گره ای که بلافاصله قبل از آن قرار داردActive Monitor Present یا Standby monitor Present را دریافت کند. اگر چنین نشود، AM یک خطای عملیات حلقه را ثبت می نماید.

ü تولید ساعت اصلی – AMیک سیگنال ساعت اصلی را تولید می کند که سایر ایستگاههای کاری شبکه از آن برای همگام کردن ساعتهایشان استفاده می کنند به این ترتیب اطمینان حاصل می شود که همه سیستم های شبکه می دانند هر بیت ارسالی چه زمانی شروع می شود و چه زمانی خاتمه می یابد. در ضمن به این ترتیب جیتر شبکه کاهش می یابد. جیتر[8] عبارت است از شیفت فاز اندکی که با تکرار داده ارسالی توسط گره ها در شبکه به وقوع می پیوندند.

ü در اختیار گذاشتن بافر تاخیر – اگر حلقه کوچک باشد این مکان وجود دارد که یک ایستگاه کاری شروع به ارسال توکن نماید و پیش از اینکه ارسال به پایان برسد اولین بیت ارسال شود. AM با معرفی تاخیر انتشار حداقل 24 بیت (که بافر تاخیر خوانده می شود) از این اتفاق جلوگیری می کند، تا اطمینان حاصل شود که توکن به درتسی به دور شبکه می چرخد.

ü نظارت بر فرآیند تبادل توکن – بازرس فعال باید هر 10 میلی ثانیه یکبار یک توکن خوب را دریافت نماید، که حاکی از عملکرد صحیح مکانیزم تبادل توکن است، اگر یک ایستگاه کاری اولویت توکن را بالا ببرد و نتواند آن را پایین بیاورد، یا اگر نتواند بسته خود را به طور کامل از روی حلقه پاک کند، AM مشکل را تشخیص می دهد و با تصفیه حلقه[9] و تولید یک توکن جدید در صدد حل این مشکل بر می آید. تمام گره ها با دریافت فریم MACی Ring Purge از AM، کار خود را متوقف می کنند، تایمرهای خود را به مقدار اولیه بر میگردانند و به مد تکرار بیت وارد می گردد، تا برای دریافت یک بسته جدید آماده باشند.

• عملیات حلقه :

عملیات حلقه[10] فرآیندی است که طی آن هر گره شبکه Token Ring نزدیکترین همسایه فعال قبلی[11] (NAUN) خود را شناسایی می کند. ایستگاه های کاری از این اطلاعات در طی فرآیند علامتدهی استفاده می کنند. تا محل یک خرابی شبکه را مجزا نمایند.

فرآیند عملیات حلقه توسط فریم MACی (AMP) Active Monitor Present که بازرس فعال ارسال می کند به راه می افتد. این فریم حاوی دو بیت Address Recognized(ARI) و Frame Copied(FCI) است، که هر دو مقدار صفر دارند.

اولین سیستم بعد از AM که این فریم را دریافت می کند مقدار بیت های ARI و FCI را یک می کند. در ضمن سیستم دریافت کننده آدرس سیستم فرستنده را به عنوان NAUN خود ثبت می نماید. این از آن روست که اولین ایستگاهی که فریم AMP را دریافت می کند می فهمد که فرستنده، نزدیکترین همسایه قبلی فعال اوست.

سیستم پس از ثبت آدرس NAUN خود یک فریم MAC از همین نوع را تولید میکند، فقط این فریم Standby Monitor Present(SMP) است، نه Active Monitor Present سیستم فریم SMP را ذخیره می کند تا آن را پس از یک تاخیر 20 میلی ثانیه ای ارسال نماید، تا به سایر سیستم ها شانسی برای فرستادن داده داده باشد. بدون این تاخیر، احتمال دارد که حلقه از بار مربوط به عملیات حلقه انباشته شود، که این امر از ارسال به موقع بسته های داده جلوگیری به عمل می آورد.

سیستم پس از ذخیره، SMP، فریم AMP اصلی را برای سیستم بعدی ارسال می کند، از آنجا که اکنون مقدار بیت های ARI و FCI، یک است، هیچ یک از سیستم های بعدی کار خاصی انجام نمی دهند، غیر اینکه هر یک فریم را به سیستم بعدی تحویل دهند تا دور حلقه را بپیماید و دوباره به دست بازرس فعال برسد، تا او آن را از روی شبکه پاک کند.

وقتی تاخیره 20 میلی ثانیه ای به پایان برسد سیستم دوم بسته SMP را ارسال میک ند و کل این فرآیند در مورد سیستم بعدی تکرار می شود سرانجام هر یک از سیستم های شبکه یک فریم SMP یا AMP را تولید خواهد کرد تا خود را به عنوان NAUN به سیستم بعدی بشناساند. هر گاه بازرس فعال، یک بسته SMP با مقدار صفر در بیت های ARI و FCI را دریافت کند، میفهمد که فرآیند سرکشی به پایان رسیده است.

کل این عملیات نباید بیشتر از هفت ثانیه طول بکشد، در غیر اینصورت AM پیش از به راه اندازی مجدد این فرآیند یک خطای عملیات حلقه را ثبت می نماید. اگر هر یک از سیستم های شبکه نتواند در مدت 15 ثانیه یک بسته AMP را دریافت نماید، فرض را بر این می گذارد که بازرس فعال درست کار نمی کند و فرآیند تعیین را برای انتخاب یک AM جدید به راه می اندازد.

• علامت دهی :

هر گاه یک ایستگاه شبکه Token Ring نتواند سیگنالی را روی درگاه دریافت خود تشخیص دهد، فرض را بر این می گذارد که شبکه مشکلی دارد و فرآیندی را تحت عنوان علامت دهی به راه می اندازد. این سیستم هر 20 میلی ثانیه یکبار فریم های MAC ی علامت دهی را برای کل شبکه ارسال می کند (بدون اینکه توکنی را تسخیر کند) تا اینکه سیگنال دریافت دوباره ظاهر شود. هر ایستگاهی که به ارسال فریم علامت دهی می پردازد به طور خلاصه میگوید که نزدیکترین همسایه فعال قبلی او مشکلی دارد زیرا او سیگنالی را دریافت نمی کند. اگر NAUN هم شروع به علامت دهی کند. معلوم می شودکه مشکل از قبلی هاست.با ملاحظه اینکه کدامیک از ایستگاههای شبکه در حال علامت دهی هستند می توان سیستم یا قطعه کابل خراب را مجزا کرد. فریم های علامت دهی MAC چهار نوع هستند :

Set Recovery Mode (اولویت اول) – فریم Set Recovery Mode به ندرت دیده می شود زیرا توسط آداپتور Token Ring ایستگاه کاری ارسال نمی شود. این فریم فقط در فرآیند بازیابی که توسط یک محصول مدیریت شبکه متصل به شبکه آغاز می شود مورد استفاده قرار می گیرد.

Signal Loss (اولویت دوم) – فریم Signal loss وقتی تولید می شود که فرآیند تعیین بازرس به دلیل تمام شدن مهلت با شکست مواجه شده و سیستم در نتیجه عدم دریافت هیچ گونه سیگنالی از بازرس فعال به مد تعیین وارد شود وجود این فریم در شبکه معمولاً به معنی وقوع یک خرابی کابل یا یک خرابی سخت افزاری است.

Streaming Signal, Not Claim Token (اولویت سوم)- این فریم وقتی تولید می شود که فرآیند تعیین بازرس به دلیل تمام شدن مهلت با شکست مواجه شده و سیستم در مدت تعیین، هیچ فریم MACی Claim Token دریافت نکرده باشد. اما اگر سیستم سگنال ساعت را از بازرس فعال دریافت کرده باشد این فریم را تولید می کند و در غیر اینصورت فریم Signal loss تولید خواهد شد.

Streaming Signal, Claim token (اولویت چهارم) – این فریم وقتی تولید می شود که فرآیند تعیین بازرس به دلیل تمام شدن مهلت با شکست مواجه شده باشد و سیستم فریم های MACی Claim Token را در مدت تعیین، دریافت کرده باشد. این فریم معمولاً نشان دهنده بروز یک مشکل گذاری ناشی از یک کابل خیلی دراز یا تداخل سیگنال به دلیل وجود نویز محیطی می باشد.

اگر سیستمی احتمال بدهد که ممکن است خود او منشأ مشکل شبکه باشد که منجر به علامت دهی شده است، خود را از روی حلقه بر می دارد تا ببیند آیا مشکل بر طرف می شود یا خیر، اگر سیستم به مدت بیش از 26 ثانیه به ارسال فریم های علامت دهی بپردازد، یک تست خود حذفی با ارسال علامت[12] انجام می دهد. اگر سیستم 8 فریم علامت متوالی را دریافت کند که او را به عنوان NAUN یک سیستم علامت دهنده مشخص می کنند، یک تست خود حذفی با دریافت علامت را انجام می دهد.

با تحلیل بسته های ارسالی در مدت علامت دهی می توان اطلاعات بیشتری درباره مشکل شبکه Token Ring کسب کرد.

• فریم های TokenRing:

برخلاف شبکه های اترنت که فقط یک فرمت فریم دارند، در شبکه های Token Ring از چهار نوع مختلف فریم استفاده می شود. نوع فریم داده تنها نوعی است که واقعاً به انتقال داده تولید شده توسط پروتکل های لایه های بالاتر می پردازد، فریم فرمان عملیات نگهداری و کنترل حلقه را انجام می دهد. فریم توکن ساختار دیگری است که فقط برای قضاوت درباره دستیابی به رسانه به کار می رود. و فریم abort delimiter فقط وقتی به کار می رود که انواع خاصی از خطا رخ داده باشد.

o فریم داده :

فریم های داده Token Ring اطلاعات تولید شده توسط پروتکل های لایه های بالاتر را در واحد داده پروتکل (PDU) کنترل پیوند منطقی (LLC) استاندارد منتقل می کنند، درست همان طور که در استاندارد IEEE 802.2 تعریف شده استد آنها عبارتند از :

مرز آغاز (SD) یک بایت – این فیلد آغاز فریم را مشخص می کند به این ترتیب که قوانین سیستم کد منچستر تفاضلی را نقض می کند. الگوی بیتی به کار رفته در این فیلد JK0JK000 است، که در آن J ها نقص مقدار صفر و K ها نقش مقدار یک را کد می کنند.

فریم داده Token Ring اطلاعات تولید شده توسط پروتکل های لایه های بالاتر را منتقل می کند

کنترل دستیابی (AC) یک بایت – الگوی بیتی بایت کنترل دستیابی PPPTMRRR است، که در آن P ها سه بیت اولویت هستند و R ها سه بیت رزرو می باشند که برای اولویتدهی به داده های ارسال شده به روی شبکه های Token Ring به کار می روند، سطح اولویت ایستگاه های کاری Token Ring می تواند از صفر تا 7 باشد، که 7 بالاترین اولویت است. هر سیستم تنها وقتی می تواند یک توکن آزاد را تسخیر کند و به ارسال داده بپردازد که اولویت آن توکن کمتر از اولویت خودش باشد. هر گاه اولویت گره از اولویت توکن آزاد بیشتر باشد او می تواند با تغییر بیت های اولویت توکن، اولویت او را افزایش دهد تا بسته های بعدی با سرعت بیشتری ارسال شوند.

وقتی توکن دوباره به دست سیستمی که اولویت را افزایش داده است می رسد، آن سیستم می تواند بسته دیگری را با همان اولویت ارسال کند و یا توکن را به اولویت قبلی اش بازگرداند و وضعیت او را به «آزاد» تغییر دهد. هرگاه سیستمی به دلیل پایین بودن اولویت خود توکن را نپذیرد می تواند بیت های رزرو را تغییر دهد و به این ترتیب توکنی با اولویت کمتر درخواست نماید. دو بیت دیگر فیلد AC، عبارتند از M,T. T به معنی بیت توکن است، که مقدار آن نشان می دهد فریم از نوع داده / فرمان است (1) یا یک فریم توکن است (0). M به معنی بیت نظارت می باشد و توسط سیستمی از شبکه که بازرس فعال است مقدار آن از صفر به یک تغییر داده می شود .

از آنجا که بازرس فعال تنها سیستمی است که قادر به تغییر مقدار این بیت می باشد. اگر بسته ای با مقدار یک در این بیت را دریافت کند فرض را بر این می گذارد که این بسته به دلیلی توسط گره فرستنده از روی شبکه برداشته نشده است و اشتباهاً در حال پیمایش حلقه برای دومین بار می باشد.

کنترل فریم (FC)، یک بایت – الگوی بیتی بایت کنترل فریم، TT00AAAA است، که T ها نشان می دهند حاوی فریم داده است یا فریم فرمان، بیت های سوم و چهارم بلا استفاده هستند و همیشه مقدارشان صفر است. A ها بیت های کد توجه هستند که نوع خاصی از فریم MAC را مشخص می کنند که باید فوراً در بافر سریع سیستم دریافت کننده نوشته شود.

آدرس مقصد (DA)، شش بایت – این فیلد، با استفاده از آدرس سخت افزاری که در کارت واسط شبکه حک شده است و یا با استفاده از یک آدرس همگانی یا چند مقصدی دریافت کننده بسته را مشخص می کند.

آدرس مبدأ (SA)، شش بایت – این فیلد، با استفاده از آدرس سخت افزاری که در کارت واسط شبکه حک شده است، فرستنده بسته را مشخص می کند.

اطلاعات (INFO)، متغیر- در فریم داده، فیلد اطلاعات، حاوی واحد داده پروتکل است که از یک پروتکل لایه شبکه به پایین تحویل داده شده است، به علاوه یک سرآیند LLC استاندارد حاوی فیلدهای DSAP، SSAP و کنترل، اندازه فیلد اطلاعات می تواند تا 3500 بایت باشد و عامل محدود کننده آن زمان نگهداری توکن شبکه می باشد، که آن عبارت است از حداکثر مدت زمانی که یک ایستگاه کاری می تواند توکن را نگه دارد.

دنباله بررسی فریم (FCS)، 4 بایت – این فیلد حاوی 4 بایت نتیجه محاسبه CRC بر روی فیلدهای کنترل فریم، آدرس مقصد، آدرس مبدا و اطلاعات است. و برای بررسی ارسال موفقیت آمیز بسته به کار می رود. مقدار CRC توسط گره فرستنده محاسبه می شود و در فیلد FCS ذخیره می گردد. در مقصد، دوباره همین محاسبه بر روی فیلدها انجام می شود و با نتایج ذخیره شده مقایسه می گردد. همخوانی دو مقدار نشان دهنده ارسال موفقیت آمیز است.

مرز پایان (ED)، یک بایت – این فیلد، پایان بسته را مشخص می کند، به این ترتیب که قوانین سیگنال رسانی منچستر تفاضلی را نقض می کند، الگوی بیتی آن JKJKIE است. که J ها و Kها به ترتیب نقض یکها و صفرها را کد می کنند (مثل فیلد مرز آغاز).

I بیت فریم میانی است که اگر بسته های دیگری از همین دنباله متظر ارسال باشند مقدار آن 1 میباشد. E بیت تشخیص خطاست، که سیستم دریافت کننده مقدار آن را 1 می کند اگر یک خطای CRC را در ارسال تشخیص دهد. این کار سیستم های بعدی را از گزارش دادن همین خطا باز می دارد.

وضعیت فریم (FS)، یک بایت – الگوی بیتی این فیلد AF00AF00 است، که A و F به ترتیب Address Recognized Indicator (ARI) و (FCI) Frame Copied Indicator میباشند. مقدار این بیت ها به این دلیل تکرار شده است که فیلد وضعیت فریم در بررسی CRC ی دنباله بررسی فریم لحاظ نمی شود. به هر دوی ARI و PCI توسط ایستگاه کاری فرستنده مقدار صفر داده می شود. اگر گره دریافت کنند، فریم را تشخیص دهد، مقدار ARI را 1 می کند، اگر گره دریافت کننده بتواند فریم را در حافظه بافر آداپتور کپی کند مقدار FCI را 1 میکند. عدم تغییر ای FCI نشان دهنده آن است که بررسی CRC روی فریم موفقیت آمیز نبوده یا بسته به طریقی آسیب دیده است و باید دوباره ارسال شود.

در مشخصه Token Ring چند آدرس عملیاتی فهرست شده است که نقشهای خاصی را که سیستمهای خاصی از شبکه ایفا میکنند تعریف می کند. با استفاده از این آدرسها یک گره میتواند پیغامها را به طور مستقیم به سیستمی که کار خاصی را انجام میدهد بفرستد، بدون اینکه لازم باشد آدرس سخت افزاری آن دستگاه را بداند این آدرس های از پیش تعریف شده عبارتند از :

بازرس فعال C0 00 00 00 00 01

سرویس دهنده پارامتر حلقه C0 00 00 00 00 02

بازرس خطای حلقه C0 00 00 00 00 08

سرویس دهنده گزارش پیکربندی C0 00 00 00 00 10

پل مسیر مبدأ C0 00 00 00 01 00

o فریم فرمان :

فریم های فرمان که فریم های MAC نیز خوانده می شوند، فقط در فیلد اطلاعات و گاهی فیلد کنترل فریم با فریم های داده فرق دارند. فریم های MAC سرآیند LLC ندارند. در عوض حاوی یک PDU ی دوبایتی هستند که طول اطلاعات کنترلی را که در ادامه می آیند نشان می دهد، و یک ID بردار اصلی دو بایتی که عملکرد کنترلی فریم را مشخص می کند و تعدادی متغیری بایت که حاوی خود اطلعات کنترلی هستند

فریم های MAC فقط عملیات نگهداری و کنترل حلقه را انجام میدهند. آنها هرگز به انتقال داده های لایه های بالاتر نمی پردازند و توسط پلها، سوئیچ ها یا مسیریابها به دامنه برخوردهای دیگر انتشار نمی یابند. بعضی از رایجترین این عملیاتها فقط توسط یک کد چهاربیتی واقع در فیلد کنترل فریم مشخص میشوند، که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد :

Beacon 0010

Claim Token 0011

Ring purge 0100

Active Monitor Present 0101

Standby Monitor Present 0110

بعضی از فریم های MAC که عملکرد خاصی دارند توسط آداپتورهای شبکه و با استفاده از ناحیه خاصی از حافظه به نام بافر سریع[13] پردازش می شوند. به این ترتیب گره قادر خواهد بود فریمهای MAC حاوی فرمانهای کنترلی مهم را در هر زمانی پردازش کند، حتی اگر مشغول دریافت تعداد زیادی فریم داده باشد.

فریم فرمان Token Ring پیغامهای کنترلی را منتقل می کند که برای انجام عملیات نگهداری حلقه به کار می روند.

o فریم توکن :

فریم توکن بسیار ساده می باشد، و فقط از سه فیلد یک بایتی تشکیل می شود: مرز آغاز، کنترل دستیابی و مرز پایان، بیت توکن واقع در فیلد کنترل دستیابی همیشه مقدار 1 دارد

فریم توکن برای کنترل دستیابی به رسانه شبکه به کار می رود.

o فریم abort delimiter :

فریم abort delimiter فقط شامل فیلدهای مرز آغاز و مرز پایان است که همان فرمت فیلدهای معادل در فریم های داده و فرمان را دارند این نوع فریم اساساً وقتی به کار می رود که یک اتفاق غیر اتفاق غیرعادی رخ داده باشند، مثلاً وقتی ارسال یک بسته دچار وقفه و توقف زود هنگام شود. در این صورت بازرس فعال، یک فریم abort delimiter را ارسال می کند که حلقه را تمیز میکند، به این ترتیب که همه داده هایی را که ارسال نامناسبی داشته اند بر می دارد و حلقه را برای ارسال بعدی آماده می کند.

فریم abort delimiter برای تمیز کردن حلقه پیش از تولید یک توکن جدید توسط بازرس فعال به کار می رود.

• خطاهای TokenRing:

استاندارد IEEE 802.5 چند نوع خطای قابل حل را تعریف می کند که سیستم های شبکه میتوانند آنها را با استفاده از فریم های MAC به ایستگاه کاری که بازرس خطای حلقه است گزارش کنند، وقتی آداپتور Token Ring یک خطای قابل حل را تشخیص می دهد یک شمارش معکوس دو ثانیه ای را آغاز میکند، که در طی آن صبر می کند تا ببیند آیا خطای دیگری رخ میدهد، پس از آنکه دو ثانیه تمام شد، سیستم یک پیغام گزارش خطای قابل حل را به آدرس بازرس خطای حلقه (C0 00 00 00 00 08) می فرستد، انواع خطاهای قابل تشخیص توسط سیستم های Token Ring عبارتند از :

Ø خطای فوران

[14]خطای فوران وقتی اتفاق می افتد که سیستمی پنج نیمه زمان بیت (یعنی سه بیت ارسال شده) را تشخیص دهد که تغییر ساعت وسط بیت که لازمه سیستم کدگذاری منچستر تفاضلی است را نداشته باشند. این نوع خطا معمولاً ناشی از نویز روی کابل است که در نتیجه سخت افزار خراب یا تاثیرات محیطی دیگر حاصل می شود.

Ø خطای خطی

[15]خطای خطی وقتی اتفاق می افتد که یک ایستگاه کاری فریمی را دریافت کند که مقدار بیت تشخیص خطای آن (واقع در فیلد مرز پایان) 1 باشد، یا به دلیل یک خطایط CRC در دنباله بررسی فریم، و یا به خاطر اینکه یک بیت ناقض سیستم کد گذاری منچستر تفاضی در فیلدی غیر از مرز آغاز و مرز پایان تشخیص داده شده است. شبکه ای که مشکلات نویزی دارد معمولاً به ازای هر ده خطای فوران یک خطای خطی خواهد داشت.

Ø خطای فریم مفقود

خطای فریم مفقود وقتی اتفاق می افتد که سیستمی در مدت 3 میلی ثانیه پس از ارسال یک فریم مهلتی که توسط تایمر بازگشت به تکرار[16] (RRT) داده می شود. نتواند آن فریم را دریافت کند. علت این خطا می تواند نویز زیاد شبکه باشد.

Ø خطای توکن

این خطا وقتی اتفاق می افتد که 10 میلی ثانیه مهلتی که تایمر ارسال معتبر[17] (VTX) بازرس فعال می دهد به پایان برسد بدون اینکه فریمی دریافت شود، و لازم باشد که AM یک توکن جدید تولید کند. علت این خطا می تواند نویز زیاد شبکه باشد.

Ø خطای داخلی

این خطا وقتی اتفاق می افتد که سیستمی در مدت عمل دستیابی مستقیم به حافظه (DMA) که بین آداپتور شبکه و کامپیوتر انجام می شود یک خطای توازن را تشخیص دهد. در این حالت ممکن است، مشکل ناشی از حافظه خود آداپتور و یا حافظه کامپیوتر باشد. اگر آداپتور را در سیستم دیگری نصب گردید و خطا تکرار شد، مشکل از خود کارت است.

Ø خطای فرکانس

خطای فرکانس وقتی اتفاق می افتد که یک بازرس آماده باش سیگنالی را دریافت کند که با فرکانس مورد انتظار بیشتر از یک مقدار خاص فرق داشته باشد. این خطا ممکن است به معنی این باشد که بازرس فعال، سیگنال ساعت درستی را تولید نمی کند. در این صورت باید بازرس فعال را خاموش کرد تا یک فرآیند تعیین آغاز شود. اگر دیگر خطای فرکانس رخ نداد معلوم می شود که آداپتور شبکه سیستمی که قبلاً بازرس فعال بوده است بد کار می کرده است.

Ø خطای AC

این خطا وقتی اتفاق می افتد که سیستمی دو فریم سرکشی شبکه متوالی با مقدار صفر در بیت های ARI و FCI را دریافت کند، و فریم اول آن AMP یا SMP باشد. از آنجا که نزدیکترین همسایه بعدی سیستم ارسال کننده فریم AMP یا SMP باید مقدار این بیت ها را تغییر دهد، هرگز نباید سیستمی دو فریم تغییر داده نشده را به این ترتیب دریافت کند. این خطا بدان معنی است که سیستمی که بلافاصله قبل از کامپیوتر تشخیص دهنده خطا قرار دارد اجتمالاً به دلیل آداپتور شبکه خراب خود از تغییر بیت های ARI و FCI بازمانده است.

Ø خطای FC

خطای (Frame Copied) FC وقتی اتفاق می افتد که سیستمی یک فریم MAC ی تک مقصدی با مقدار 1 در بیت ARI را دریافت کند، که نشان دهنده وجود مشکل نویز یا وجود آدرس تکراری در شبکه است.

Ø خطای ارسال abort delimiter

این خطا وقتی اتفاق می افتد که اوضاع شبکه، یک ایستگاه کاری را وادار کند تا ارسال را در وسط یک فریم متوقف کند و یک فریم abort delimiter تولید نمایند. این اتفاق وقتی می افتد که سیستم ارسال کننده، توکنی با مرز پایان نامعتبر یا یک فریم مطالبه توکن[18]، علامت دهی و یا تصفیه حلقه را زمانی دریافت کند که منتظر مرز آغاز فریم ارسالی خودش است.

Ø خطای تراکم دریافت

خطای تراکم دریافت وقتی اتفاق می افتد که سیستمی یک فریم تک مقصدی را دریافت کند، ولی به دلیل اینکه انباشته از فریم های ورودی است فضای بافری نداشته باشد تا بسته را در آن ذخیره کند.

تمرین 1 (IEEE 802.5 )

مطالب مشابه :

چگونه عینک آفتابی خوب بخریم؟

تمرین 1 (IEEE 802.5 )

فارسی نویسی در ادیتور های دریم ویور و فرانت پیج

آموزش تدوین با EDIUS (میکس و مونتاژ) بخش 6

کمپیوتر چیست؟

برنامه صدور فاکتور دیجیتالی مدوسا