رمان عشق و دیوانگی6

عشق و ديوانگي توى پيچ اول وقتى وارد پيچ شدم ترمز كردم كه كارت يه چرخ كوچيک زد كه خيلى جالب بود! دو دور لاستيكارو به قول آيهان گرم كردم و بعدش حق شناس بهم اشاره كرد كه شروع! قرار شد كه زمان بگيرن و ببينن اصلا مى تونم برونم يا نه!
يه جورايى استرس داشتم! توى اين ماشين كوچيک احساس چندان خوبى نداشتم! نمى دونم شايد چون اولين بارم بود كه با اين كارت رانندگى مى كردم.
بلآخره يه دور تموم شد و دقيقا روى خط ترمز كردم!
با صداى دست زدن حق شناس به خودم اومدم و پياده شدم!
حق شناس: عالى بود... مى تونم بگم واسه بار اول فوق العاده بود!
با خنده گفتم: واقعا؟!
آيهان: آره! فوق العاده بود!
عين ديوونه ها پريدم: ايول! بزن قدش!
آيهان با خنده مشتشو زد به مشتم!
حق شناس: بهت قول مى دم اگه خوب پيش برى خيلى راحت مى تونى پاتو جا پاى آيهان بزارى!
آيهان خنديد: ا! اينجورياس حميد؟!
حميد يا همون حق شناس خنديد و دستشو گذاشت رو شونه ى آيهان و گفت: يه دور بزن!
آيهان: حسش نيست!
با ذوق گفتم: ترو خدا! مى خوام ببينم دست فرمونتو!
آيهان: به شرطى كه تو هم بياى؟!
سريع قبول كردم و دوباره سوار شدم! آيهانم كتشو درآورد و گذاشت روى يه نيمكت و سوار يه كارت شد.حق شناس سوت زد و هردومون راه افتاديم! واقعا حرفه اى بود! عمرا من بتونم پامو بزارم جا پاى اين!
سر يه پيچ بهش فرمون دادم! طورى دور زد كه چشام داشت از حدقه در مى اومد و نزديک بود بكوبم به لاستيكاى كناره هاى پيست! با چشاى از حدقه در اومده ديدم كه ازم جلو زد! پامو روى گاز فشار دادم... اما آيهان از خط پايان عبور كرده بود! با حالت منگى پياده شدم و بهش خيره شدم:
- من حرفى واسه گفتن ندارم!
حق شناس خنديد: خيلى مراعاتتو كرد!
آيهان: حالا نمى خواد اينقدر بازار گرمى كنى!
حق شناس خنديد و گفت:
- روى پيچ به سمت چپ بيشتر تمركز كن! يه مدت كارت خوب بود اما باز يكم روش گير دارى!
يا خدا! وقتى واسه آيهان ايراد گرفته ببين واسه من ديگه چه ايرادايى كه نگرفته! رو به من گفت:
- از لاين خودت نبايد بزنى بيرون و فرمون دادن خلافه! دوبار بيشتر بشه پرچم مشكى!
دهنمو كج كردم: بدون فرمون كه حال نميده!
خنديد: قوانين بايد رعايت بشه!
قرار شد هشتم و دهم برم واسه تمرين چون يكى از مسابقات داخلى قرار بود بيست و پنجم برگزار بشه و اگه من بعد از تعطيلات مى رفتم اونقدر نمى تونستم آماده باشم كه توى مسابقه شركت كنم. واسه همين قرار شد چند جلسه ديگه هم قبل از تموم شدن تعطيلات برم تا يكم آمادگى م بيشتر بشه!
توى راه برگشت روبه آيهان گفتم:
- ببينم تو گفتى از اول عموت مربى ت بود درسته؟!
سرشو تكون داد: آره! چطور؟!
- آخه عموت خيلى جوونه! وقتى تو از چهارده پونزده سالگى شروع كردى يعنى عموت اون موقع بايد خيلى جوون بوده باشه!
- درسته! اون موقع عموم خودش تحت تعليم بود و با منم كار مى كرد!
سرمو تكون دادم كه گفت: كارت عاليه! ولى جاى تمرين زياد دارى! بايد روى قسمت كناره گيرى بيشتر تمركز كنى! بايد بتونى كارتو كنترل كنى!
سرمو تكون دادم. راست مى گفت. توى قسمت پيچ گير مى كردم! واسه همين بود كه وقتى داخل پيچ شدم ترمز گرفتم!

به خونه كه برگشتم راميار با دوستش توى اتاقش بود! حوصله م سر رفته بود! زنگ زدم به فتانه كه بياد پيشم! اما اونم با دوست پسرش قرار داشت! خدايا چرا همه دوست پسر دارن فقط من بى نصيبم؟! يعنى اينقدر زشتم؟!

غذا رو آوردن و همه مشغول شديم! با اينكه اينبار غذاى مورد علاقه م بود اما زياد نخوردم! بعد از شام آيهان منو رسوند خونه! يعنى باهم رسيديم خونه!

با اينكه فقط يه مسابقه ى داخلى بود اما به قول آيهان واسم سرنوشت ساز بود! كلامو گذاشتم... داشتن ماشينو واسم سرويس مى كردن! جمعيت زيادى توى پيست ريخته بود! يه دختر كه بيست و سه - چهار ساله مى زد اومد نزديكم: سلام... تازه واردى؟!

وقتى واسش از پشت تلفن بوس فرستاد! گيج بودم! مغزم هنگ كرده بود! دقيقا قاطى كرده بودم! باورم نمى شد مامانم با يه پسر جوون...! مى خواستم سرمو بكوبم به ديوار! با عجله رفتم سمت در و از خونه زدم بيرون! حالت تهوع داشتم! حالم از مامانم بهم مى خورد! داشتم بالا مى آوردم از اين همه كثافت... مامان من... يه زن حدودا چهل و دو ، سه ساله و يه پسر جوون حدودا سى ساله و كوچيک تر از خودش...