گزارشي از هنرستان هوانوردي دختران

گزارشي ازهنرستان هوانوردي دختران

«با عشق به خلباني به اين هنرستان آمده ايم اما وقتي اجازه پرواز نداريم چرا 30 ميليون تومان هزينه يادگيري پرواز را بپردازيم.»

    اين گلايه يكي از دختران دانش آموز هنرستان هوانوردي آسمان نخستين و تنها هنرستان دخترانه هوانوردي است. دختران شاد و پرانرژي اين هنرستان كه هر كدام از نقطه اي از تهران يا گاه از شهرستان ها به اين مدرسه آمده اند، اميدوارند بتوانند روزي شغلي در صنعت هوايي كشور پيدا كنند.

    اين هنرستان سال 1383 آغاز به كار كرده است و اكنون 70 دانش آموز در آن مشغول به تحصيل اند.

    معصومه حيدري، مدير اين هنرستان به آينده شغلي اين دختران اميدوار است: «تا به حال همه دانش آموزان اين هنرستان در دانشگاه علمي- كاربردي هوانوردي مثل رشته هاي خلباني، مهندسي پرواز، اويونيك (برق)، مهمانداري، مراقبت پرواز و... پذيرفته شده اند. آن ها مي توانند بعد از اخذ مدرك كارداني ادامه تحصيل دهند و در كنكور دانشگاه هاي ديگر شركت كنند.»

    حيدري كه خود سال ها دبير تربيت بدني بوده و تجربه سال ها مديريت و معاونت دبيرستان ها را به عهده داشته، بعد از بازنشستگي تصميم به تاسيس اين هنرستان مي گيرد: «دانشگاه هوانوردي وجود داشت و ما فكر كرديم بهتر است هنرستاني تاسيس كنيم تا دانش آموزان با آمادگي بيش تر و اطلاعات تخصصي لازم وارد دانشگاه شوند.»

    بعد از انقلاب اسلامي، زنان با وجود عدم منع قانوني، امكاني براي فراگيري خلباني نداشتند به همين دليل بسياري از معلمان اين هنرستان مرد هستند. رزيتا رضايي مشاور اين هنرستان مي گويد: «براي تدريس دبيران مرد از وزارت آموزش و پرورش مجوز گرفته ايم، همه دبيران تاييد شده وزارت آموزش و پرورش هستند و در استخدام سازمان هواپيمايي كشور يا نيروي هوايي اند.»

    تنها يك زن خلبان در اين هنرستان تدريس مي كند، رضايي درباره او مي گويد: «شغل اصلي اين زن خلبان، دندانپزشكي است و در خارج از كشور خلباني را آموخته است. البته زنان خلبان ديگري هم در ايران هستند كه آن ها نيز در خارج از كشور آموزش ديده اند اما فرصت تدريس در اين هنرستان را نداشتند.»

    در اين هنرستان، دروسي مثل مدل هواپيما، آيروديناميك، شيت متال كه درباره فنون ساخت بدنه هواپيماست، ناوبري و... را مردان تدريس مي كنند.

    محمدرضا امان پور، دبير مدل سازي هواپيماي قابل پرواز كه سال هاست مشغول تدريس در مدارس هوانوردي است، مي گويد: «دختران در اين رشته از پسران بسيار باهوش ترند و بسيار به اين رشته علاقه مند هستند.»

    او تنها مانع فعاليت دختران را در رشته هاي هوانوردي، مخالفت براي استخدام آن ها مي داند: «دختران در ايران حتي نمي توانند مهندس پرواز باشند تا چه رسد به خلباني، در حالي كه توانايي زنان در اين حوزه از مردان كم تر نيست.»

    امان پور به موقعيت زنان در صنعت هوانوردي به ويژه در كشورهاي پيشرفته اشاره مي كند: «دو زن خلبان روس در اكراين، بهترين پروازهاي آكروباتيك را انجام مي دهند، عملياتي كه مردان قادر به آن نيستند.»

    در روسيه كه از صنعت هوانوردي پيشرفته اي برخوردار است، دانش آموزان در دبستان نيز اصول مربوط به ساخت هواپيما را ياد مي گيرند، در حالي كه در ايران حتي براي زنان در اين حوزه محدوديت وجود دارد.

    با آن كه حيدري مدير هنرستان اصرار دارد كه امكاناتي براي جذب زنان خلبان يا مهندس پرواز در ايران فراهم شده، اما دختران دانش آموز براي به دست آوردن شغلي چون خلباني نااميدند.

    در حيات كوچك هنرستان بدنه يك هواپيماي كوچك اما واقعي قرار دارد; هواپيمايي بدون صندلي و موتور و دستگاه هاي ويژه پرواز. حيدري در مورد آن توضيح مي دهد:«اين هواپيما را با زحمت فراوان از هوانيروز گرفته ايم. دانش آموزان به وسيله اين هواپيما مي توانند بدنه و اجزاي هواپيما را بشناسند. آن را از هم باز كنند و دوباره كنار هم بچينند.»

    كارگاه نسبتا وسيعي نيز در زيرزمين هنرستان وجود دارد. روي ديوارها انواع آچار و ابزار فني آويزان شده و قفسه هاي كارگاه پر از قطعات ريز و درشت هواپيماست. قطعات موتور هواپيما و مدل هاي كوچك چوبي هواپيما كه دانش آموزان خود آن ها را ساخته اند.

    امان پور مي گويد: «اين هواپيماها را دانش آموزان سال آخر ساخته اند، هواپيمايي كه بدنه و ساختاري مثل هواپيماي واقعي دارد و با انرژي رها شده يك كش كه به پروانه هواپيما وصل شده پرواز مي كند.»

    اين هواپيماهاي كوچك با چوب نازك و ظريفي به نام بالسا ساخته مي شوند، چوب بي استقامتي كه دانش آموزان ياد مي گيرند چگونه اندازه و فرم بدنه هواپيما را محاسبه و طراحي كنند تا براي صعود به آسمان قدرت كافي داشته باشد و نشكند.

    در كارگاه، دختران با انگشتان آغشته به چسب سفيدرنگ چوب مشغول اندازه گيري و چسباندن قطعات چوبي به يكديگرند. قبلااندازه هاي بال و بدنه هواپيما را با دقت با استفاده از فرمول هاي رياضي محاسبه كرده اند.

    دختران هوانورد علاوه بر اين كه بايد از فيزيك مناسب و سلامت جسمي برخوردار باشند، لازم است تا در رياضيات و زبان انگليسي هم تبحر داشته باشند.

    يكي از دختران دانش آموز مي گويد: «روز ثبت نام قد و اندازه ام را پرسيدند_ و علاوه بر اهميت دادن به نمرات رياضي و انگليسي ام، مصاحبه مختصري هم_ به زبان انگليسي انجام دادم.»

    دختران و معلمانشان، لباس هاي هم شكل به رنگ سرمه اي پوشيده اند با دكمه ها و نوارهاي طلايي رنگ كه كنار يقه و آستينشان دوخته شده است. اين لباس ها شباهت زيادي به لباس كارمندان سازمان هواپيمايي كشور دارد.

    رضايي درباره ويژگي هاي جسمي و فيزيكي دختران دانش آموز مي گويد: «سازمان هواپيمايي براي استخدام ويژگي هاي خاص جسمي را مد نظر دارد كه از ابتداي ثبت نام دانش آموزان اين نكات رعايت مي شود. مثلابراي دختراني كه مايل اند خلبان شوند سلامت جسمي و روحي كامل ضروري است.»

    شهريه اين هنرستان يك ميليون و 400 هزار تومان است. طبق مصوبه وزارت آموزش و پرورش كه به عقيده حيدري مدير هنرستان مبلغ كمي نيست ولي حجم خدمات و امكانات به ويژه اجاره بهاي محل هنرستان زياد است و بسياري از والدين توانايي پرداخت چنين هزينه اي را ندارند. او مي گويد:«اگر فضايي مناسب براي استقرار دايم اين هنرستان مهيا شود فشار كم تري به دانش آموزان براي پرداخت شهريه وارد مي شود.»

    دانش آموزان هنرستان هوانوردي مي توانند در طول تحصيل خود چند بار طعم پرواز را بچشند. پرواز با كايت و پاراگلايدر يكي از دروس عملي اين دختران است.

    به اعتقاد امان پور امكانات اين هنرستان نه تنها كم تر از هنرستا ن هاي پسرانه نيست بلكه بهتر نيز هست. امكاناتي براي دختراني كه عاشق پروازند و مي توانند در صنعت هوايي پيشرفت بسياري بكنند به شرطي كه راه براي آنان باز شود.

    او تاكيد مي كند: «حداقل مي توان از زنان به عنوان كمك خلبان استفاده كرد تا بتوانند براي پرواز تجربه كافي كسب كنند.»

    در هر ماه چند روز بحراني براي خلبانان وجود دارد كه از نظر روحي و يا جسمي آمادگي پرواز ندارند چرا كه خلبانان بايد به شكل استريل و با ذهني آسوده وارد كابين خلباني شوند.

    امان پور معتقد است: «زنان به خاطر ويژگي هاي روانشناختي خود مي توانند خيلي بهتر از مردها پرواز كنند چرا كه قابليت كنترل و دقت زيادي دارند و در يك زمان واحد مي توانند به چند موضوع فكر كنند و از آقايان كارآيي و تمركز بيش تري داشته باشند.پرواز داراي يك ضريب خطاي مشخص است و اين ضريب براي زنان و مردان برابر است.»

    تا به حال 44 دانش آموز از اين هنرستان فارغ التحصيل شده اند كه بعضي از آن ها در حال يادگيري خلباني هستند. در ميان دانش آموزان اين هنرستان تعدادي به خلباني و بعضي به مهندسي پرواز علاقه مندند برخي هم مهمان داري را دوست دارند اما هزينه تحصيل در رشته خلباني بسيار زياد است و دختران از اين كه بتوانند هواپيمايي را برانند نااميدند.

    به همين دليل رشته اويونيك يا همان برق را انتخاب مي كنند چرا كه راحت تر مي توانند شغلي پيدا كنند.

گزارشي از هنرستان هوانوردي دختران

مطالب مشابه :

حجاب مهمانداران ايراني

درباره تولیدی دنیای فرم

لباس فرم هاي مهمانداران هواپيما در كشورهاي مختلف

دستورالعمل شماره 15 (حق لباس)

آغاز يكسان‌سازي مد و لباس زنان از تهران

دستورالعمل راجع به ملبوس پاره اي از مستخدمين دولت (مجموعه آيين نامه ها):

گزارشي از هنرستان هوانوردي دختران

دستورالعمل شماره 15 راجع به ملبوس پاره اي از مستخدمين دولت (مجموعه آيين نامه ها):

لباس پوشیدن چه فایده ای دارد

فرود با چرخهای شکسته برروی باند و امداد های غیبی خدا...