سکوت دانش آموزان در کلاس

شما چطوری بچه ها رو سر کلاس ساکت می کنید ؟

توماس آمسترانگ تعریف می کند که سال ها پیش در یک برنامه ی کمدی دیده است که معلمی برای ساکت کردن دانش آموزان با صدای بلند می گوید : بچّه ها ! بچّه ها !

خفه شوید ! کلاس ساکت می شود امّا لحظاتی بعد دوباره همان صحنه ی قبلی تکرار می شود و معلم باز می گوید : بچّه ها ! بچّه ها ! خفه شوید ! معلم این کار را چند بار تکرار می کند تا این که سر انجام به بی نتجه بودن تلاش هایش به طور تاسف بار ( و خنده آوری ) آشکارا پی برد .

دیدن این صحنه ، اغلب موجب خنده ی معلم ها می شود ( ولی من خنده ام نگرفت ) زیرا خود نیز عموماً دچار این مشکل شده اند ( بیش تر به نظر من گریه داره ! ) از نقطه نظر هوش های چند گانه ، صرفاً استفاده از کلمه ها برای آرام کردن کلاس ( روش زبانی ) کم ترین تاثیر را در معطوف ساختن توجّه دانش آموزان خواهد داشت . زیرا درخواست ها یا دستورهای زبانی معلمان ( به عنوان یک شخص ) اغلب در سخنان و بیانات زبانی دانش آموزان ناپدید می شوند و موجب می شوند آن ها صدای معلم را از میان صداهای اطراف خودشان تشخیص ندهند و همین علت عدم توجه آنان به گفته های معلم است .

بررسی تکنیک های موثری که برخی آموزگاران برای معطوف ساختن توجّه دانش آموزان به کار می گیرند ، لزوم به کارگیری سایر مقولات هوشی را برای رسیدن به این هدف را نشان می دهد .

برای مثال مربی مهد کودکی که برای ساکت کردن کودکان به نواختن پیانو می پردازد (البته اگه مهد کودکه پیانو داشته باشه ) ( هوش موسیقیایی ) آموزگار مقطع چهارمی که برای جلب توجّه دانش آموزان به خاموش و روشن کردن چراغ اقدام می کند ( هوش مکانی ) و دبیردبیرستانی که از سکوت برای یاد آوری و وظایف دانش آموزان استفاده می کند . ( هوش درون فردی ) همگی بر لزوم به کارگیری روش های غیر زبانی جهت معطوف ساختن توجّه دانش آموزان تاکید دارد . چند شیوه ی جلب توجّه دانش آموزان در کلاس های درس :

شیوه ی زبانی : روی تخته ی کلاس بنویسید : « لطفاً ساکت »

شیوه ی موسیقیایی : یک عبارت ریتمیک را همراه دست زدن بیان کنید و از دانش آموزان بخواهید آن را تکرار

کنند .

شیوه ی حرکتی – جسمانی : انگشت اشاره ی خود را با علامت سکوت روی لب ها بگذارید و دست دیگران را بالا ببرید . از دانش آموزان بخواهید تا حالات شما را انعکاس دهند .

شیوه ی مکانی : تصویری از یک کلاس مرتّب و آرام روی تخته قرار دهید و با چوب به آن اشاره کنید . ( در این حالت حتّی می توان با حالتی طنز طوری وانمود کرد که مثلاً این یکی از آرزوهای ماست ! )

شیوه ی منطقی – ریاضی : با استفاده از یک ساعت وقت نگهدار مقدار زمان تلف شده را محاسبه کنید و آن را روی تخته بنویسید ( اگه ساعت ندارید یه چند ساعت اضافه کار بگیرید ! ) دانش آموزان را مطلع سازید که عدد نوشته شده ی روی تخته مقدار زمانی را نشان می دهد که از ساعت آموزش کم شده است و جلسه ی بعد باید جبران شود .

شیوه ی میان فردی : در گوش یکی از دانش آموزان آهسته بگویید : « اکنون وقت درس است . آن را به دیگران هم بگو ! » و آن گاه منتظر بمانید تا این نکته به کل کلاس ابلاغ شود .

شیوه ی درون فردی : شروع به تدریس کنید و بگذارید دانش آموزان خود رفتار خویش را کنترل کنند .

شیوه ی طبیعت گرایانه : صدای سوت گوش خراش یک پرنده یا یکی از حیوانات را پخش کنید .

احتمالاً بعد از یه مدّت خود معلّم تشخیص بده که کدوم روش بهتره در کلاس اجرا بشه . هر چند که من فکر می کنم اگه هر دفعه از یکی از روش ها استفاده بشه بهتره . نه ؟ نظر شما چیه ؟

سکوت دانش آموزان در کلاس

مطالب مشابه :

چیو از چه سنی به کودک آموزش بدیم؟!

اسباب بازی های مناسب برای کودکان پیش دبستانی

سکوت دانش آموزان در کلاس

موسیقی کودک

تاریخچه آموزش موسیقی به کودک در دنیا

فیلم آموزشی نیروگاه گازی

مقاله بسیار کامل درباره انواع پستهای برق

فایل های اموزشی برق با فرمت فلش