مسخ، فرانتس کافکا، ترجمه ی صادق هدایت

هیچ چیز آنقدر خرف کننده نیست که آدم صبح به این زودی بلند بشود. انسان احتیاج به خواب دارد.

اگر پایبندِ خویشانم نبودم، مدت ها بود که استعفای خودم را داده بودم.

تصمیم نومیدانه هرگز ارزش تأمین متین و منطقی را ندارد. عموماً در چنین مواردی نگاه خود را به پنجره می دوخت تا از آن درس تشویق و امیدواری بگیرد. اما در این روز کوچه هیچ جوابی به او نمی داد... .

آیا ممکن نیست که روزی چنین بدبختی به این مرد روی بدهد؟

صبح وقتی که درها بسته بود، همه اهل خانه می خواستند به اتاقش هجوم بیاورند و حالا که درها باز بود کسی نمی آمد او را ببیند.

گاهی با فکر مضطرب و امیدهای مبهم می گذرانید و همیشه نتیجه می گرفت که موقتاً وظیفه اش این بود که آرام باشد و ملاحظه بکند، و به این وسیله، وضعیت ناگواری را که بر خلاف میلش ایجاد شده بود به خویشاوندانش قابل قبول بنماید.

اگر گره گوار فقط می توانست با خواهرش حرف بزند و از آنجه برایش می کرد، تشکر بنماید، بهتر می توانست خدمات او را تحمل بکند، ولی محکوم به سکوت بود و درد می کشید.

مسخ

فرانتس کافکا، ترجمه ی صادق هدایت

مسخ، فرانتس کافکا، ترجمه ی صادق هدایت

مطالب مشابه :

بارون درخت نشین

بارون درخت نشین ؛ ایتالو کالوینو

بارون درخت نشین / ایتالو کالوینو / ترجمه ی مهدی سحابی

مسخ، فرانتس کافکا، ترجمه ی صادق هدایت

ویکنت دو نیم شده

خشم و هیاهو، ویلیام فاکنر، ترجمه ی صالح حسینی

زندگینامه ایتالو کالوینو